[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2: The angel of life (เทวดาแห่งชีวิต)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 2:  The angel of life (เทวดาแห่งชีวิต)

“คุณบุ๊คแมนเคยได้ยินเรื่องของเทวดาแห่งชีวิตรึเปล่าคะ?”

หญิงสาวนามแซนดี้ ซึ่งเป็นหนึ่งในหมู่คุณแม่พูดขึ้นมาหลังจากที่ชายหนุ่มผมแดงเพิ่งเสร็จจากการสอนเด็กสาวในหมู่บ้าน เธอเป็นสาววัยกลางคนหน้าตาธรรมดาที่มีเส้นผมยาวสีน้ำตาลจรดเอวและรอยแผลเป็นน่าสงสัยบนใบหน้า ตลอดสองเดือนที่ราวี่อาศัยอยู่ที่นี่มา เขาไม่เคยถามเธอเกี่ยวกับแผลเป็นนั้น และเขาก็คิดว่าเธอคงไม่เล่าให้เขาฟังด้วย อีกอย่าง เขาไม่ได้สนใจผู้คนในเมืองนี้ แต่เป็นเรื่องเล่าต่างๆ ต่างหาก

“ลองเล่ามาดูสิ”บุ๊คแมนหนุ่มตอบ เขาได้ฟังตำนานของเทวดาและปิศาจ ผู้ดูแลความเป็นความตายมากมาย มันคงจะเป็นเรื่องเดียวกับเรื่องที่เขาได้ยินมาทั่วทั้งยุโรป องค์ที่เกี่ยวข้องกับอัครเทวดาสักองค์ตามตำนานของชาวคริสต์ แต่หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับวาติกันและศาสนจักรก่อนหน้านี้ มันก็ทำให้เขาไม่ปลื้มเรื่องเล่าพวกนั้นเท่าไหร่

“คุณรู้จักเนินเขาหลังบ้านนายช่างตีเหล็กใช่มั้ย?”เธอถามต่อ

ราวี่พยักหน้า เขารู้ว่ามีแต่ยังไม่เคยคิดจะเดินไปสำรวจแถวนั้น เขาไม่ค่อยสนใจจดที่ตั้งตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ลงใปในบันทึกสักเท่าไหร่นัก

“บนยอดเนินนั้นมีสุสานอยู่”เธอเล่าต่อเมื่อเห็นเขาพยักหน้า “ที่นั่นมีรูปปั้นดินเผาอยู่ ไม่มีใครรู้ว่าใครตั้งมันไว้ แต่มันค่อนข้างใหญ่ทีเดียว ขึ้นไปยังไงก็มองเห็น ส่วนตำนวนมันก็เล่าว่า ถ้าไปสอดอ้อนวอนที่รูปปั้นนั้นเมื่อมีคนตาย เทพธิดาแห่งชีวิตจะบันดาลให้คนคนนั้นฟื้นคืนชีพ โรนัลด์บอกว่าเขาเคยเห็นอิทธิฤทธิ์ของเทพธิดาองค์นั้นมาก่อน”

ราวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง คำบอกเล่าของเธอนั้นคลับคล้ายคลับคลาเหมือนกับบันทึกชิ้นก่อนที่เขาพยายามจะเสาะหาความจริง “รูปปั้นนั่น เป็นเทวดารึเปล่า?”

แซนดี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม คิดว่าเขาคงเคยได้ยินเรื่องเล่านี้มาก่อน “ใช่ นั่นเลย สวยมากด้วย คุณควรจะลองไปดูนะ”

.....

เป็นครั้งแรกในรอบสองเดือนที่ราวี่ปิดร้าน เขาต้องไปดูรูปปั้นนั่นให้เห็นกับตา มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องนี้ ครั้งแรกคือที่เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในฝรั่งเศส ตอนนั้นเขายังอาศัยอยู่กับตระกูลโนอาได้ไม่ถึงสองปี มันก่อนหน้าที่วาติกันจะรับรู้ถึงตัวตนของเขา ราวี่เคยตามเรื่องราวของเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณผู้จะนำพาคนตายกลับมาสู่ชีวิต และนั่นเป็นครั้งแรกที่พ่อขุนนางแสดงให้ราวี่เห็นถึงวิธีการสร้างอาคุม่า

ดั๊ก หนึ่งในหน่วยค้นหาของศาสนจักรเสียเพื่อนไปและต้องการให้เธอกลับมา เขาเลยอธิษฐานขอเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณให้คืนชีพให้เพื่อนของเขา คอเล็ตต์ และพ่อขุนนางก็ทำตามคำขอนั้น พาวิญญาณของเด็กสาวกลับมาขังไว้ในโครงกระดูกดาร์ก แมทเทอร์ ที่ภายหลังสวมร่างเป็นดั๊ก เจ้าร่างดาร์ก แมทเทอร์น่าขนลุกนั่นคือสิ่งที่ทำให้ราวี่ดีใจที่อยู่ฝ่ายเดียวกับพ่อขุนนาง

บุ๊คแมนได้เห็นรูปปั้นที่คล้ายกันในหลายประเทศที่เขาเคยผ่านระหว่างสืบร่องรอยของเอ็กโซซิสท์และตำนานต่างๆ เขาเจอรูปปั้นหนึ่งในอินเดียที่ถูกเรียกว่าร่างจำแลงของพระวิษณุ ผู้รักษา รูปปั้นที่เขาเจอในจีนถูกเรียกว่ากิเลนแห่งชีวิต และเขาก็เจออีกหลายรูปปั้น แม้ชื่อจะต่างออกไปตามท้องที่ แต่รูปร่างมันคล้ายกัน รูปร่างของคนมีปีกหรือเทวดา ราวี่เคยคิดว่าเขาอาจจะเคยเจอรูปปั้นของเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณตั้งแต่ก่อนหน้าที่จะรู้จักกับโนอา แต่คิดไปว่ามันเป็นแค่รูปปั้นเทวดาทั่วไป

บ้านของโรนัลด์ไม่ไกลจากบ้านราวี่เท่าไหร่ เขาเป็นช่างรองเท้าและทำเชือกผูกรองเท้า เป็นธุรกิจที่ค่อนข้างรุ่งในเมืองการค้า และเขาก็เป็นช่างฝีมือดีเสียด้วย เขาเคยกระทั่งซ่อมส้นรองเท้าที่สึกหรอของบู๊ทคู่โปรดของราวี่

ประตูร้านของเขาเปิดอยู่และราวี่ก็เดินเข้าไป ยิ้มแฉ่งให้กับลูกค้าที่เพิ่งซื้อของเสร็จคนอื่นๆ

“มาซ่อมรองเท้าอีกหรอ?”โรนัลด์ถามเมื่อเห็นบุ๊คแมนหนุ่มเดินเข้ามา โรนัลด์อยู่ในวัยค่อนชรา ผมสีน้ำตาลเริ่มกลายเป็นสีเทาตามอายุจนดูเหมือนสีของเกลือกับพริกไทยผสมปนกัน เขาสวมแว่นกรอบบางที่บิดเบี้ยวไม่เข้าทรง

“มาหาข้อมูลมากกว่า”ราวี่ตอบ คนทั้งเมืองรู้ดีว่านั่นเป็นสิ่งเดียวที่บุ๊คแมนต้องการ เขาแทบไม่เคยขออะไรมากกว่านั้น ส่วนมากมักจะอยู่คนเดียว แม้สาวๆ ในเมืองจะสงสัยว่าทำไมชายหนุ่มที่ฉลาดและเป็นมิตรคนนี้ถึงยังคงโสดอยู่ “ฉันได้ยินมาว่านายมีข้อมูลดีๆ”ชายหนุ่มผมแดงหยิบเหรียญเงินออกมาจากกระเป๋าและวางมันลงบนเคาน์เตอร์ “ข้อมูลชั้นเยี่ยม”

น้อยมากที่จะมีคนเห็นบุ๊คแมนหนุ่มถือเงิน เขาไม่เคยขอสิ่งตอบแทนเป็นเงินแต่ก็มีเงินใช้สอยตลอด มันทำให้ชายบ้านประหลาดใจ แต่คำถามเกี่ยวกับเงินทองก็มักจะถูกเฉไฉไปยังเรื่องอื่นตลอด

เหรียญนั่นดึงความสนใจของโรนัลด์ได้เป็นอย่างดี มันเป็นเงินจำนวนมากที่สามารถเลี้ยงครอบครัวเขาได้สบายๆ ทั้งยังซื้อวัตถุดิบเข้าร้านได้อีกเยอะ “อยากรู้เกี่ยวกับอะไรล่ะ?”

ราวี่นั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มและโน้มตัวเข้าไปใกล้ด้วยความสนใจ “ฉันได้ยินมาว่านายเคยเห็นเทพธิดาแห่งแสง”

มันไม่ใช่ประโยคที่โรนัลด์คิดว่าจะได้ยิน เขาแทบจะตอกตะปูทับนิ้วตัวเองเข้ากับรองเท้าที่เขาซ่อมอยู่ ชายหนุ่มคงได้ยินมันมาจากแซนดี้ เพราะเขาเคยเล่าให้เธอฟังแค่คนเดียว “ใช่แล้ว”

“เมื่อไม่นานมานี้?”ราวี่รีบถามต่อ

โรนัลด์พยักหน้า “คิดว่าประมาณสี่ห้าเดือนก่อน”

“เล่าให้ฟังหน่อย”ราวี่บอก

“ฉันทำให้ได้มากกว่านั้นอีก”อีกฝ่ายตอบกลับ “ฉันจะแสดงให้นายดูเอง”

....

ราวี่ตามนายช่างรองเท้าด้วยความใคร่รู้ สี่เดือนเป็นเวลาที่ไม่นานนัก และถึงอีกฝ่ายจะตอบว่าสี่ปี มันก็ยังไม่น่าเชื่ออยู่ดี เขาเห็นพ่อขุนนางสิ้นชีพด้วยตาของตัวเอง และเท่าที่บุ๊คแมนรู้ เขาคือคนที่คืนชีพให้ทุกคน ถ้าไม่มีเขา มันก็แค่นั้น ทุกอย่างจบสิ้น เขาคิดขึ้นมาแว่บนึงว่ามีคนขึ้นมาแทนที่พ่อขุนนาง ว่ามีใครสักคนสานต่อตำนานนั้น

“ตอนนั้น โฮวาร์ด ช่างทอเพิ่งเสียลูกชายไป”โรนัลด์เล่าเมื่อพวกเขาถึงชายป่า ทางเนินไม่ได้ชันเท่าไหร่แต่ก็รู้ว่าเป็นเนินเขา “เทวดาแห่งชีวิตไม่ใช่ความลับอะไร ทุกคนก็รู้กันทั้งนั้น”

ไม่มีใครที่จะไม่รู้ เรื่องมันน่าเหลือเชื่อเกินกว่าจะปิดเงียบ ราวี่แหวกพุ่มไม้ออก เผยให้เห็นเนินและแมกไม้ในบริเวณนั้น

“ปัญหาก็คือโฮวาร์ดขี้กลัว”โรนัลด์เล่าต่อ “เขาไม่กล้าเข้ามาในป่าคนเดียว เอาแต่บอกว่ามันมีผีสางนางไม้หรืออะไรเทือกๆ นั้นสิงอยู่”

มันไม่ได้หมายความว่ามีผีสิงจริงๆ แต่กระทั่งราวี่ก็สัมผัสได้ถึงความน่าขุนลุกในป่า มันไม่มีสิงสาราสัตว์สักตัว แม้แต่นกสักตัวยังไม่มี ป่านี้มันก็แปลกๆ จริงๆ

“ฉันก็เลยต้องมากับหมอนั่นด้วย”โรนัลด์ปัดกิ่งไม้ให้พ้นทาง คอยระวังไม่ให้มันฟาดถูกราวี่ระหว่างที่เดินผ่าน “เขาขอต่อนหน้ารูปปั้น ทำเหมือนที่ตำนานเล่ามา และคนคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมา เป็นสาวสวยในชุดกระโปรงสีขาวโพลน เธอเหมือนเจ้าหญิงเลย”

ผู้หญิง? มีคนมาแทนที่พ่อขุนนาง แต่นั่นคงไม่ใช่เนียแน่ๆ เว้นเสียแต่ว่าเขาคิดที่จะแต่งข้ามเพศ

“แล้วรอบตัวพวกเราก็มีแสงสว่างจ้า จ้าเกินกว่าจะเห็นอะไร”โรนัลด์เดินขึ้นเนินต่อไปเรื่อยๆ ด้านหน้าเป็นที่โล่งที่มีป้ายหลุมศพ มันคงเป็นสุสานที่แซนดี้พูดถึง “และเมื่อรู้สึกตัว โฮวาร์ดก็กำลังกอดลูกชายเขาอยู่”

“มันเกิดขึ้นตรงนี้เลย”โรนัลด์ชี้ไปยังที่โล่งตรงหน้า

พวกเขาเดินเข้าไปที่บริเวณนั้น ต้นไม้ล้อมรอบสุสานเป็นวงกลมสวยงามพอดิบพอดี และตรงกลางนั้นก็มีรูปปั้นงานลวกๆ ของเทวดาอยู่จริง มือทั้งสองของรูปปั้นกุมอยู่ด้านหน้าเหมือนกำลังอธิษฐาน ปีกทั้งสองกางออก งานรูปปั้นนี้ดูหยาบกว่ารูปปั้นไหนๆ ที่เขาเคยเห็น แต่มันเป็นรูปปั้นของเทพธิดาแห่งรุ่งอรุณแน่ๆ

จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังก้องป่า ทำให้บุ๊คแมนหนุ่มเสียวสันหลังวาบ “นั่นเป็นปกติของป่านี้รึเปล่า?”

โรนัลด์ส่ายหัว “ปกติที่นี่เงียบสงัด เสียงนั่นฟังเหมือนมาจากที่เมืองมากกว่า”

ราวี่พยักหน้า “ฉันจะลองไปดู”

“ฉันด้วย”โรนัลด์บอกและเริ่มเดินลงเนิน สำหรับวัยอย่างโรนัลด์ เขาถือว่าคล่องแคล่วว่องไว หลบหลีกรากไม้และกิ่งไม้อย่างสบายๆ ราวี่รีบตามเขาไป วิ่งผ่านต้นไม้และพยายามไม่ล้มและกลิ้งลงเนินไปแทน

เมื่อพวกเขามาถึงตีนเนิน โรนัลด์ก็ชะงักไปจนราวี่แทบจะชนหลังเขาเข้า “นั่นมันอะไรวะนั่น?!”

ราวี่รู้ทันทีว่ามันคืออะไร ดวงตาที่แผยเพียงข้างเดียวเบิกกว้างด้วยความตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น มันเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว “อาคุม่า...”

TBC…

ll TALK WITH TRANSLATOR ll

สวัสดีครับผม!

หายหน้าหายตาไปนาน คิดถึงผมกันมั้ยครับ

ต้องขอโทษด้วยที่หายไปนานนะครับ ผมจะพยายามกลับมาอัพเดทนะ

ช่วงนี้ก็ยุ่งกับงานราษฎร์งานหลวงมากมาย สภาพจิตใจที่ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่

แต่ยังไม่เป็นบ้านะครับ(?) ไม่ต้องห่วง 5555

มีเรื่องให้คิดให้เครียดเยอะนิดหน่อยแค่นั้นเองงงง

ว่าไปนั่น... แต่การจะเรียนจบก็เหนื่อยในแบบของมันจริงๆ นะครับ แหะๆ

ยิ่งว่าจะหาทำงานพิเศษด้วยอีก เลยหัวหมุนๆ นิดหน่อย

เอาเป็นว่าขอให้สนุกนะครับ

ไว้พบกันใหม่ตอนหน้าครับ!

ชอบก็แชร์และคอมเมนต์นะคร้าบ!

- พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)