[Fic D.Gray-man] TNB 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ (ฟิคแปล)

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11: Ability (ความสามารถ)

Title: The Noah’s Bookman 2: The Dawn Goddess บุ๊คแมนของเหล่าโนอา ภาค เทพธิดาแห่งรุ่งอรุณ

Story: Saturnalius

Translator: KITDS

Chapter 11: Ability (ความสามารถ)

“ถึงเวลาที่ฉันจะเป็นส่วนหนึ่งกับเหล่าเทวดาแล้วล่ะ น้องชาย”

แซนดี้จับแขนโรนัลด์ด้วยทั้งสองมือ หวังจะทำให้เขาสงบลง “โรนัลด์ ที่รัก คุณพูดเพ้อเจ้ออีกแล้วนะ” ความกังวลแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ เธอกลัวว่าจะเสียเขาไป ทิ้งเพียงเธอไว้ดูแลครอบครัวเพียงคนเดียว แม้แซนดี้จะเป็นช่างรองเท้าที่มีฝีมือ แต่เธอก็อยากจะที่เลี้ยงดูลูกๆและดูแลบ้านมากกว่า ที่แย่กว่านั้นคือเธอกำลังจะเสียผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอรักไป เขาจะจากเธอไปไม่ได้ และเธอก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะไปต่อไหวมั้ยถ้าไม่มีเขา “เราจะหาทางรักษาให้ได้”

“ไม่มีทาง”ราวี่หลุดพึมพำ นัยน์ตายังคงจับจ้องไม่วาง มีเพียงสิ่งเดียวที่อธิบายได้ เขาแทบจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับวิธีถือกำเนิดของโนอาหรือว่าคนคนนั้นเกิดมาเพื่อเป็นโนอา ระหว่างบันทึกชิ้นเดิม โนอาปรากฏตัวขึ้นมาเฉยๆ ไม่มีคำอธิบายถึงแหล่งกำเนิดของพวกเขาหรือพวกเขาโผล่มาได้ยังไง เขาแอบล้วงข้อมูลมาจากทามิซแต่มันก็ไม่แน่ชัด แถมทามิซเองก็ไม่ใช่คนช่างพูดอยู่แล้วด้วย

มือบางจับไหล่ของบุ๊คแมนหนุ่ม เล็บแต่งเติมด้วยยาทาเล็บสีดำเรียบร้อย กำไลบนข้อมือกระทบกันเมื่อเธอรั้งเขาเข้าหาตัว “นายรู้ใช่มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นน่ะ ราวี่~?”หญิงสาวมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยดวงตาสีทอง เฝ้าสังเกตและรอให้ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ เธอถูกดึงดูดให้เข้าหาด้วยสาเหตุบางอย่าง แต่มันก็ชัดเจนขึ้นมากเมื่อเธอมาถึง เธอไม่คิดว่าบุ๊คแมนจะมาอยู่ที่นี่ด้วย แต่มันก็เป็นเรื่องดีที่เขามา

แซนดี้แทบจะสะดุ้งโหยงและจ้องไปยังเด็กสาวที่โผล่มาด้านหลังชายหนุ่มผมแดง เจ้าของผิวสีเทาหม่นยืนยืดเต็มความสูงที่เกือบจะเท่าราวี่และเกยคางบนบ่าเขา ชุดที่เธอสวมแปลกประหลาด ชุดเกาะอกสีขาวเกือบล้วนที่มีริบบิ้นสีดำพันที่แขนขา ชายกระโปรงแหวกออกเผยให้เห็นระบายชั้นข้างใต้ รองเท้าที่เธอสวมมีพู่ปอมปอมที่ทำให้ดูเหมือนเด็กกว่าอายุ

ราวี่ดูไม่สะทกสะท้านกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันหรือการเกาะก่ายราวกับเด็กน้อยของเธอ เขายังคงง่วนกับการเฝ้ามองการแปรสภาพของโรนัลด์เกินกว่าจะมาสนใจ “ฉันคิดว่านะ”มันมีไม่กี่อย่างที่จะเกิดขึ้นได้ และทั้งหมดนั้นก็ไม่ใช่โรคร้ายแต่อย่างใด การมาของโร้ดเองก็ยืนยันความคิดของเขา

เธอรู้ว่าราวี่จะเข้าใจ เธอไม่ต้องให้ข้อมูลอะไรกับเขา ยังไงเสีย เขาก็เป็นบุ๊คแมนผู้ฉลาดปราดเปรื่อง “ฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมนายถึงดูยึดติดกับครอบครัวนี้ พ่อน้องชาย”โร้ดเสริม “แล้วก็ทำไมเขาถึงดูติดนายขนาดนี้”

“แต่เขา...”ราวี่เงียบไป ก่อนหน้านี้เขาเดาว่าโนอาจะเกิดใหม่ในทุกๆรุ่น ระยะห่างให้รุ่นก่อนหน้านั้น35ปี แต่ครั้งนี้มันแค่5ปีเท่านั้นเอง ถ้าทฤษฎีนั้นจะเป็นจริงได้ โนอาในรุ่นนี้เป็นได้แค่เพียงทารกเท่านั้น แต่ทิกี้ก็อายุมากกว่าราวี่ และอายุของโร้ดก็ยังคงไม่มีใครทราบ โรนัลด์เองอย่างน้อยๆ ก็แก่กว่าราวี่20ปี นั่นทำให้ทฤษฎีนั้นล้มไป

“มีผู้ถูกเลือกไม่กี่คนที่ได้รับการถ่ายทอดพันธุกรรมลงมา”โร้ดแก้ให้เขา “เชื้อสายที่แท้จริงของตระกูลโนอา มันจะตื่นขึ้นเมื่อจำเป็น หรือบางครั้งก็ไม่ตื่นขึ้นเลย แต่ในเมื่อตอนนี้มีที่ว่างในตระกูลอยู่ มันก็ต้องมีคนมาเติมเต็มที่ว่างนั้น”

แซนดี้จ้องเพื่อนคนประหลาดของบุ๊คแมน สำหรับเธอมันเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังพูดถึงปริศนาคำกลอนกันอยู่ เรื่องของพันธุกรรมและการสืบทอด แต่พวกเธอไม่ใช่ชนชั้นสูง พวกเธอไม่ได้มีเชื้อสายของบุคคลสำคัญใด เป็นเพียงแค่ครอบครัวช่างปะรองเท้าจนๆ เท่านั้น “โนอา? เหมือนชายในเหตุการณ์น้ำท่วมโลกอย่างงั้นหรอ? เธอเป็นใครกันแน่ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับโรนัลด์?”

“พวกเราคือโนอา”โร้ดตอบ หัวเอียงน้อยๆด้วยรอยยิ้มรื่นเริงบนใบหน้าหวาน “ผู้สืบทอดที่แท้จริงของโลกใบนี้ ตอนนี้โรนัลด์คือหนึ่งในครอบครัวเรา ใช่มั้ยล่ะ ไมโทร่า?”

ในบันทึกครั้งก่อน ราวี่รู้จักไมโทร่า ความสามารของโนอา เพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น เขาเป็นเด็กชายที่ไม่น่าเกิน15 และมีความหมกหมุ่นบางอย่างกับเส้นลายขวาง ในเมื่อราวี่เห็นเขาใส่แต่ชุดลายขวางตลอด และเท่าที่บุ๊คแมนหนุ่มรวบรวมข้อมูลได้ ไมโทร่าคือนักประดิษฐ์ รับผิดชอบในการสร้างทหารราบ โครงกระดูกและเจ้าอาคุม่าน่าหวาดหวั่นระดับ6ที่สู้ในศึกครั้งสุดท้ายกับศาสนจักร และเขายังเป็นคนสร้างโนอาอาร์คด้วย มันก็ดูเหมาะสมดีถ้าช่างปะรองเท้าจะมาเติมเต็มตำแหน่งนั้น

โรนัลด์ลุกขึ้นนั่งเป็นครั้งแรก เขาหยิบผ้าออกจากหน้าผากตนเอง เผยให้เห็นถึงรอยแผลศักดิ์สิทธิ์ที่ล้อมรอบหน้าผากเขา ดวงตาที่บัดนี้กลายเป็นสีทองลืมเปิด มองมาทางโร้ดและราวี่ เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดและเลือดที่เคยไหลก็หยุดลงแล้ว “ทุกอย่างกระจ่างแล้ว”

“ถึงเวลากลับบ้านแล้วล่ะ”โร้ดเชื้อเชิญ เธอกระตุ้นให้ราวี่ยื่นมือไปหาอีกฝ่าย

“ไม่! นายจะไปไม่ได้นะ!”แซนดี้โผเขากอดเขาพลางสะอื้นไห้กับแผงอกนั้น หญิงสาวร้องไห้เสียใจกับความคิดที่จะเสียเขาไป “อย่าจากฉันไปเลย”

โรนัลด์กอดตอบหญิงสาวและกระชับกอดแน่น ตอนนี้เขามีถึงสองครอบครัว ครอบครัวมนุษย์และครอบครัวโนอา เขาปวดใจเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดหญิงสาว เขาทิ้งครอบครัวหนึ่งเพื่อไปหาอีกครอบครัวไม่ได้ เขารักชีวิตที่เขาสร้างขึ้นมา ลูกน้อยที่เขาพามาลืมตาดูโลก และเขาก็รักภรรยาของเขา เขาจะไปกับเธอจนสิ้นโลกถ้ามันจำเป็น มันเป็นความต้องการของเขาในฐานะมนุษย์นามโรนัลด์

แต่ตอนนี้ โรนัลด์มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบกับครอบครัวใหม่ของเขา เขาต้องซ่อมแซมโลกใบนี้ และเขายังต้องทำลายศาสนจักรด้วย มันเป็นความต้องการของเขาในฐานะโนอา “ฉันมีงานต้องทำแล้ว แซนดี้”

เด็กสาวมองแว่บหนึ่งไปทางราวี่และโรนัลด์ คำตอบมันชัดเจนอยู่แล้ว เธอมีน้องชายคนใหม่ แต่เขาก็มีครอบครัวเป็นของตัวเอง เขาเหมือนทิกี้คนก่อน ที่เลือกจะใช้ชีวิตทั้งในฐานะมนุษย์และโนอา เธอส่งราวี่มาที่นี่เพราะมีแผนบางอย่าง และมันจำเป็นต้องสำเร็จ “ไม่ต้องเป็นห่วงไป~ ฉันจัดการทุกอย่างไว้แล้ว”โร้ดบอกหญิงสาว

“เราเตรียมที่ไว้ให้เธอและครอบครัวแล้ว”ราวี่เสริม “เธอไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีก เคยไปคฤหาสน์รึเปล่าล่ะ?”

.....

แซนดี้ไม่คิดว่าคำถามของราวี่จริงจังจนเธอมาถึงที่หมายปลายทาง การเดินทางข้ามจัตุรัสนาวาทำเธอสับสนไปหมด เด็กๆก็สามารถทำตัวเรียบร้อยมาได้ตลอดทาง พวกเขาแบกข้าวของสำคัญมาจากบ้านและพยายามไม่ให้หลงในเมืองประหลาดนั้น โรนัลด์กลับไปยังร่างมนุษย์ เช่นเดียวกับโร้ดที่ยุ่งกับการพาพวกเขาเดินตามทางมาจนถึงประตูทางออกอย่างตื่นเต้น

ประตูเปิดออกสู่สวนหลังคฤหาสน์หลังโต มันไม่ใช่หลังของท่านเอิร์ล แต่เป็นหลังเก่าของเชอริล หลังจากจุดจบของสงครามเมื่อ5ปีก่อน เชอริลและครอบครัวได้หายตัวไป ตำแหน่งที่อยู่ของทริช่านั้นไม่มีใครทราบได้และทั้งคฤหาสน์ก็ตกอยู่ในความเงียบสงัด การหายตัวไปของตัวตนทางการเมืองที่สำคัญอย่างเชอริลส่งผลให้เกิดสงครามระหว่างรัฐที่พากันโทษอีกฝ่ายโทษฐานลักพาตัวไม่ก็ลอบสังหาร

ครอบครัวคาเมล็อตได้หายตัวไปจนลูกสาวคนเล็ก โร้ด คาเมล็อตกลับมาและบอกว่าทุกอย่างเป็นของเธออย่างชอบธรรม และขึ้นดำรงตำแหน่งเปี่ยมอำนาจ เธอกล่าวว่าเชอริลถูกสังหารด้วยฝีมือของรัฐหนึ่ง ทำให้เธอต้องหลบซ่อนตัว ผู้ครองรัฐถูกประหารข้อหาฆาตกรรม และผู้คนก็เชื่อคำตัดสินของโร้ด รัฐนั้นกินพื้นของหมู่บ้านที่ราวี่ได้อาศัยอยู่ก่อนหน้านี้ ส่วนโรนัลด์และครอบครัวก็อาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายรุ่นแล้ว

โร้ดเสนอสถานที่แห่งนี้กับราวี่ ให้โรนัลด์และครอบครัวมาอาศัยอยู่ ตอนนั้นเธอยังไม่รู้ถึงชะตากรรมของโรนัลด์ในฐานะไมโทร่า เธอแค่หวังจะสร้างคฤหาสน์ขึ้นมาใหม่เหมือนที่เชอริลเคยสร้างไว้ สถานที่ที่มีคนรับใช้เป็นมนุษย์และชีวิตแบบคนธรรมดา เธอไม่อยากจะยอมรับ แต่เธอคิดถึงเชอริลที่ตามใจเธอ เธอคิดถึงการเป็นจุดสนใจแบบนั้น และที่สำคัญที่สุด เธอคิดถึงเขา

ทุกอย่างว่างเปล่าตั้งแต่ศึกสุดท้ายระหว่างโนอาและเอ็กโซซิสท์5ปีก่อน ทุกอย่างหายไปและพังทลายลง กระทั่งความฝันของเธอก็ตกอยู่ในสภาพนั้น แม้เธอจะกลับมาแล้ว แต่เธอก็วาดฝันที่จะพาคนมาเติมเต็มความว่างเปล่านี้ด้วยคนจริงๆ ไม่ใช่สิ่งที่เธอสรรสร้างขึ้น ในเมื่อโรนัลด์มีความหมายบางอย่างสำหรับราวี่และตอนนี้เขาก็เป็นน้องชายของเธอด้วย ครอบครัวของเขานั้นยิ่งกว่าเป็นที่ต้อนรับสู่สถานที่แห่งนี้

สำหรับเธอครอบครัวคือทุกอย่าง รวมถึงครอบครัวชาวมนุษย์ของโรนัลด์ด้วย ถ้าเป็นโร้ดก่อนหน้านี้ที่หวงราวี่มาก เธอคงจะทรมานครอบครัวเขาและพยายามแยกโรนัลด์จากพวกเขา แต่ตอนนี้ ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว มนุษย์เป็นแค่หมากเบี้ยในโลกที่ไร้ซึ่งพระเจ้าใบนี้ก็จริง แต่เธอมีข้อยกเว้นแล้ว

ทั้งครอบครัวตื่นตะลึงกับสถานที่ที่พวกเขามาถึง อแมนด้าลูกคนเล็กยังคงจับมือพ่อของเธอแน่นราวกับว่าถ้าเธอปล่อยมือเขาจะล้มป่วยลงอีกครั้ง “เราจะอยู่และทำงานที่นี่จริงๆ หรอคะ? มันใหญ่แล้วก็สวยมากเลย!”

โร้ดพยักหน้า ใบหน้าสวมหน้ากากเป็นมิตรและตื่นเต้น “ใช่แล้วล่ะ! เราจะเป็นครอบครัวใหญ่กันแล้ว”

ราวี่เหลือบมอง แปลกตาที่เห็นโร้ดเป็นมิตรกับเด็กๆ ตอนนี้เธอเหมือนกับมนุษย์คนหนึ่งเอามาก เหมือนพี่สาวที่คอยปกป้องน้องๆ ไม่ใช่หึงหวงเหมือนกับที่เป็นต่อราวี่ เขาไม่ค่อยแน่ใจถึงเหตุผลสักเท่าไหร่ แต่เขาก็เดามามันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายไปของเชอริล บ้านนั้นดูว่างเปล่าเมื่อไม่รวมราวี่ สาวใช้ที่ดูเหมือนชาวไอริชเดินเข้ามาหาพวกเขา

“เอาล่ะ ไม่เข้าไปพักผ่อนก่อนล่ะ? โรสจะพาพวกเธอไปเอง”โร้ดเสนอพลางกวักมือเรียกชายหนุ่มผมแดง “พวกเราจะขอยืมตัวพ่อของพวกเธอมาหาเรื่องสนุกทำสักหน่อย”

TBC…

ll WORDS FROM WRITER ll

เซอร์ไพรส์! โรนัลด์คือไมโทร่าค่ะ! ฉันคิดถึงโนอาหลายคนก่อนจะตัดสินใจว่าคนไหนเหมาะกับตัวเขา ลักษณะนิสัยและความสามารถของเขามากที่สุด ตอนแรกฉันจะให้โรนัลด์เป็น ราธลา(Wrathla) แต่นิสัยเขาไม่ได้ดูฉุนเฉียวมากพอ ระหว่างที่ฉันสร้างสรรค์ตัวละครตัวนี้ เขากลายเป็นคนอ่อนนุ่ม สบายๆและหัวสร้างสรรค์เสียนี่ ฉันก็เลยเปลี่ยนความคิด

ต่อมา ฉันคิดถึงไทรด์ เขามีความยุติธรรมและชาญฉลาด แต่ฉันก็ยังคิดอยู่ว่าทามิซคือไทรด์เลยปัดตกไป

แล้วฉันก็นึกออก ไมโทร่านี่แหละเหมาะ เป็นบทที่สร้างสรรค์และคนที่จะมาสวมบทบาทนี้ควรจะเก่งในการประดิษฐ์ โรนัลด์เป็นช่างรองเท้า เขาทำรองเท้า เขาซ่อมรองเท้า สิ่งที่เขาทำส่วนมากคือการสร้างสรรค์สิ่งของขึ้นมาและซ่อมสิ่งเก่าให้ใหม่ มันเลยเหมาะมาก

ll TALK WITH TRANSLATOR ll

สวัสดีครับ สองอาทิตย์ผ่านไปกับตอนใหม่ที่ผ่านมา

ตอนนี้ผมก็ใช้เวลาว่างๆ ปรับตัวกับบางอย่างอยู่เลยงงๆกับตารางชีวิต 5555

จะว่าไป มีใครนึกถึงไมโทร่าบ้างครับตอนที่แล้ว

ผมตอนอ่านครั้งแรกนี่เดาไม่ออกเลย

สำหรับตอนนี้ผมยังไม่ได้ทานคำผิด ถ้าเจอก็บอกกันได้นะครับผม

ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะครับ

ปล.อย่าลืมคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะครับ ????

พาร์ท

Killer in the Dark Shadow

TF:)