คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Four - confused
ร่างสูงเดินจูงมือเด็กสาวออกจากห้องพยาบาลไป เฮอร์ไมโอนี่ได้แต่งุนงงกับการกระทำของอีกฝ่ายทำไมอยู่ๆถึงลากเธอออกมากันนะ เธอหยุดเดินก่อนที่จะสะบัดมือออกจากเขา
“นายเป็นอะไรเนี่ย ฉันยังคุยกับฮาร์ดิสไม่เสร็จเลย” เธอพูดพรางยืนกอดออก
“อ่อนี่เธออยากจะคุยกับมัน จนไม่อยากจะเข้าเรียนเลยหรอ” เดรโกพูดพร้อมกับยืนกอดอกมองหน้าเด็กสาว
“อย่างี่เง่าหน่า มัลฟอย เหมือนกับว่านายกำลังกีดกันฉันกับฮาร์ดิสอยู่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด”
“อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย ถึงเธอกับฮาร์ดิสคบกันฉันก็ไม่สนใจแม้แต่นิดเดียว” เขาพูดออกมาอย่างจริงจัง แต่ลึกๆในใจเขาก็ไม่ได้คิดแบบเดียวกับที่พูดเลย “และฉันก็ไม่แม้แต่จะสนใจหรือแคร์อะไรเธอสักนิด” ไม่ไม่ เขาหน่ะแคร์เธอสุดๆ แต่ด้วยความปากไวของเขามันดันหยุดไม่ได้
“ฉันรู้นายไม่แคร์ เพราะนายแคร์แต่ตัวนายเอง” เธอพูดพร้อมพลักคนตรงหน้าออกไปพ้นทางเธอเพื่อเดินไปเข้าห้องเรียน
“แคร์สิฉันแคร์เธอนะ” เดรโกยืนพึมพำอยู่คนเดียว แล้วเดินหันหลังไปอีกทาง
วันถัดมา...
“ให้ตายเถอะนิกกี้ นายนี่สมองปลาทองชะมัด” จินนี่ยืนว่าชายร่างสูงอยู่หน้าห้องเรียนโดยไม่สนสายตาที่กำลังจ้องมาที่พวกเขาอยู่
“จินนี่เธอจะเป็นแม่คนที่สามของฉันอีกคนรึไง” นิกพูดพร้อมหันหน้าหนีอีกฝ่าย
“เอาหน่าจินนี่ นิกอาจจะทำงานหนักจนเพลียจนลืมก็ได้” เฮอร์ไมโอนี่ช่วยพูดเข้าข้างเด็กชายที่ยืนปิดหน้าอยู่
“หยุดเลยเฮอร์มี่ ตานี่เล่นเกมจนลืมงานตัวเองหน่ะสิไม่ว่า ก่อนนอนนะบอกกับฉันว่าจะเล่นเกมตานึงแล้วค่อยนอน เนี่ยแล้วฮาร์ดิสที่รักของฉันต้องมาโดนทำโทษเพราะนายเลย” จินนี่ต่อว่าจนอีกฝ่ายหาช่องว่างในการเถียงไม่ได้
“ได้ไงอ่ะ กลุ่มฉันมีสี่คนแต่เธอห่วงฮาร์ดิสคนเดียวเนี่ยนะ” นิกพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจที่อีกฝ่ายเป็นห่วงเป็นใยฮาร์ดิสจนออกนอกหน้า
“เดี๋ยวนะ หยุดทะเลาะกันก่อนถ้าฉันฟังไม่ผิด เมื่อคืนนี้พวกนายคุยกันโดยไม่มีฉันในสายงั้นหรอ ” เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมยืนกอดอกมองทั้งสองจ้องหน้ากัน
“กลับห้องก่อนนะ อาจารย์คงเข้ามารอแล้วบายย” เด็กชายพูดจบก็วิ่งออกจากวงไปทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ที่จินนี่แทน
“คือว่า...” ไม่ทันที่เด็กสาวจะพูดก็ดันมีเสียงแทรกเข้ามาซะก่อน
“หลบไปสิย่ะ พวกบ้า” ลิลลี่พูดในขณะที่ยกมือไล่
“ใครบ้า ห๊ะ!” เฮอร์ไมโอนี่ถอยหลบไปอีกทาง แต่เพื่อนของเธออย่างจินนี่กลับตอบโต้ลิลลี่กลับแถมยังเดินเข้าไปผลักจนเธอเซไปข้างหลัง นั่นทำให้เด็กสาวร้องกรี๊ดออกมา“ยัยจินนี่ ยัยบ้า!”
“ทุกคนเข้ามานั่งที่ได้แล้ว ยืนดูอะไรกันอยู่ได้” เสียงอาจารย์ที่อยู่หน้าห้องตระโกนขึ้น ทำให้คนที่ยืนมุงดูเหตุการณ์อยู่ต่างพากันแยกย้ายไปนั่งที่รวมถึงลิลลี่และจินนี่ต่างทำท่าทางใส่กันเล็กน้อย
เฮอร์ไมโอนี่ที่ยืนมองอยู่ก็เดินตามทั้งสองไปแต่สายตาของเธอก็เหลือบไปมอง เด็กหนุ่มผมบลอนด์ที่นั่งกระดิกเท้าอย่างไม่สนโลก เขาไม่แม้แต่จะอยากรู้ว่าคนในห้องกำลังมีเรื่องอะไรกันอยู่ ตราบใดที่มันไม่ใช่เรื่องของเขา
“นั่งที่ของพวกคุณแล้วก็เงียบกันได้แล้ว เพราะฉันจะพูดเรื่องการไปแคมป์ที่เราจะไปกันในศุกร์นี้” นักเรียนในห้องพากันเงียบแล้วหันมาตั้งใจฟังที่อาจารย์กำลังพูดทักคน ดูตื่นเต้นที่จะได้ไปมีก็แต่เด็กชายที่นั่งเหม่อลอยมองหน้าต่างไม่สนใจอะไร
“เราจะจับคู่ให้พวกคุณ แน่นอนว่าชายหญิง” เสียงโหร้องดังขึ้นโดยฉะเพราะกลุ่มเด็กสาวที่อยากจะนอนจับกลุ่มอยู่ด้วยกัน เพราะเด็กผู้ชายในห้องของพวกเธอนั่นไม่เอาไหนยกเว้นแต่เดรโก มัลฟอย ถ้าใครได้คู่กับเขาก็คงโชคดีเอามากๆ ลิลลี่เธอคิดไว้ในใจอยู่แล้วว่ายังไงเขากับเธอก็จะได้คู่กัน แต่ถึงไม่ได้คู่กันเธอก็จะทุ่มเงินหมดตัวเพื่อให้อาจารย์นั้นจับคู่เธอกับเดรโก
“ยังงี้เกรนเจอร์ก็แย่สิคะ เธอคงไม่มีคู่แน่ๆ” ลิลลี่พูดขึ้นตามมาด้วยเสียงหัวเราะชอบใจจากกลุ่มของเธอ
“นี่! คุณคาร์เตอร์ ใครให้คุณออกความคิดเห็นแล้วไปว่าเพื่อนแบบนั้นได้ไงคุณอยู่ห้องเดียวกันนะ” ถึงแม้อาจารย์จะว่าเธอยังไง เธอก็ต้องไม่สลดแม้แต่นิดเดียวลิลลี่หันหลังไปมองเฮอร์ไมโอนี่ที่นั่งจ้องเธออยู่พร้อมกับปิดปากหัวเราะ
“คุณคาร์เตอร์!”
“ไม่เป็นไรหรอกคะอาจารย์ จะไปว่าคาร์เตอร์ก็ฉลาดที่สุดในฝูงเลยนี่หน่า ไม่แปลกที่จะออกความคิดแบบนี้” คราวนี้เสียงหัวเราะชอบใจฝั่งของเฮอร์ไมโอนี่ดังขึ้นบ้างจนกลบเสียงของกลุ่มลิลลี่ไป รวมถึงเด็กชายที่นั่งเหม่อก็ยังหันมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ เฮอร์ไมโอนี่โต้ตอบลิลลี่ได้ ทำเอาลิลลี่หน้าเสีย จนนั่งก้มหน้าไม่มองใคร
“ให้ตายเถอะ เฮอร์มี่เธอนี่สุดยอดไปเลย” จินนี่ทำท่าภูมิใจที่เพื่อนสนิทของเธอรู้จักตอบโต้คนที่พูดไม่ดีกับเธอสักที เฮอร์ไมโอนี่ไม่ตอบอะไรแต่ยิ้มให้เพื่อนสนิทของเธอตอบ และหันไปมองเด็กหนุ่มที่อยู่อีกฝั่งเขาก็ยิ้มให้เธอเช่นกันเธอได้แต่มึนงง ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาและเธอ อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนมั้งนะ
เฮอร์ไมโอนี่และเพื่อนสนิททั้งสองคนเดินกลับไปหน้าห้องเรียนหลังจาก รับประทานอาหารกันเสร็จจินนี่ที่ตอนนี้เล่าเรื่องที่เฮอร์ไมโอนี่โต้ตอบกลับลิลลี่ให้นิกฟัง
“เอ่อ...เกรนเจอร์นี่ของเธอรึเปล่า ฉันเห็นเธอทำหล่น”
เด็กหนุ่มต่างห้องเรียนเดินมาพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้า เธอไม่ได้ทำหล่นสักหน่อยมันไม่ได้อยู่ที่เธอด้วยซ้ำและ มันคือผ้าเช็ดหน้าที่เฮอร์ไมโอนี่เอาไปเช็ดเลือดและผูกมันไว้กับข้อมือของเดรโก เธอรับมันมาอย่างงุงงงเด็กชายก็เดินหายไปในทันที เธอคลี่ผ้าเช็ดหน้าที่ตอนนี้มันดูสะอาดไม่เปื้อนเลือดและมีกลิ่นหอมออก ก็พบกระดาษที่พับอยู่หล่นลงเฮอร์ไมโอนี่รีบก้มไปหยิบ พรางหันไปมองเพื่อนทั้งสองยังยืนคุยกันอยู่ ตอนนี้เธอรู้ได้ทันทีเลยว่ากระดาษโน๊ตนี้ต้องเป็นของเดรโกแน่ๆ เธอเปิดมันออก...
‘มาเจอกันหลังตึก4 ตอนนี้’
มัลฟอย
ไปดีไหมนะถ้าเกิดเขาต้องการจะแกล้งอะไรฉันละ แล้วถ้าฉันไปก็ต้องโดดเรียนคาบนี้ เฮอร์ไมโอนี่รู้สึกสับสนกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ เทอมนี้เป็นเทอมแรกเลยที่เธอโดดเรียนไปถึงสองคาบแล้ว เขาอาจจะมีเรื่องสำคัญที่จะบอกหรือแค่คิดจะหลอกเธอไปแกล้งอะไรอีก
“นี่ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เฮอร์ไมโอนี่หันไปพูดกับเพื่อนสนิททั้งสองที่ยืนคุยกันอยู่
“เธอจะไปตอนจะเข้าเรียนแล้วเนี่ยนะ” จินนี่หันมาพูด
“ไม่เห็นจะผิดตรงไหนเลย เฮอร์ไมโอนี่อาจจะปวดท้องหนักก็ได้ อีกอย่างยัยนี่หัวไว้จะตายหายไปแค่ไม่กี่นาทีกลับมาก็คงเข้าใจหมดทุกอย่างแล้วไม่เหมือนใครบางคน” นิกพูดพร้อมมองผ่านจินนี่ไป
“นายจะบอกว่าฉันหัวช้าหรอนิก!” แล้วทั้งคู่ก็เปิดศึกกัน เฮอร์ไมโอนี่ที่ยืนมองทั้งคู่เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่สองคนนี้จะทะเลาะกัน เธอปล่อยให้เพื่อนสงทั้งสองยืนทะเลาะกันแล้วก็รีบเดินห่างออกมาเพื่อไปยังจุดนัดพบ ที่ตอนนี้มีเด็กหนุ่มผมบลอนด์หน้าตาไม่สบอารมณ์กำลังยืนรอเธออยู่ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะมาเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอเกลียดเขามากแค่ไหน แต่ลึกแล้วก็ยังอยากลองเสี่ยงที่จะรอเธอ
“มัลฟอย” เฮอร์ไมโอนี่เรียกเด็กหนุ่มที่นั่งก้มหน้ารอเธออยู่
“มาแล้วสินะ” เดรโกพูดพร้อมยืนขึ้นพรางเอามือทั้งสองล้วงกระเป๋า
“นายมีอะไรรึเปล่า” เธอยืนกอดอกถามด้วยความสงสัย
“ฉันจะถามคำถามกับเธอ เธอแค่ต้องตอบ” เด็กหนุ่มพูดพรางเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ “เธอตอบตกลงไปดูหนังกับฮาร์ดิสจริงรึเปล่า”
ให้ตายเถอะนึกว่าจะถามอะไร ที่แท้ก็เรื่องแค่นี้
“นี่ฉันต้องโดดเรียนมาตอบคำถามเรื่องไร้สาระของนายแค่นี้น่ะหรอ”
“ฉันบอกว่าเธอแค่ต้องตอบคำถามไง!” เดรโกพูดด้วยสีหน้าจริงจังทำเอาอีกฝ่ายมีอาการงุงงงกับอาการแปลกๆของเขา นี่เขาเป็นอะไรกันนะ เขาทำเหมือนว่าเธอไม่สามารถไปไหนมาไหนกับฮาร์ดิสได้ถ้าเขาไม่อนุญาต
คืนก่อนเกิดเหตุ
เด็กสาวนั่งพิงหลังกับที่นอน พร้อมอ่านหนังสือเล่มหนาที่อยู่ในมือ เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ข้างตัวมาดูเพราะได้ยินเสียงข้อความเข้า
ในใจของเฮอร์ไมโอนี่มีแต่คำถามที่ว่า ทำไมฮาร์ดิสอยู่ๆก็มาสนใจเธอหรือจะเป็นอย่างที่มัลฟอยพูดไว้ แต่อีกใจนึงเธอก็อยากรู้ด้วยตัวเอวว่าเขานั้นเป็นคนยังไง เธออยากลบคำดูถูกที่มัลฟอยเคยพูดเอาไว้ เฮอร์ไมโอนี่ไปเล่าให้จินนี่ฟังต่อ จินนี่จึงส่งนิกให้ไปเป็นเพื่อนเธอเพราะเธอติดกินข้าวกับที่บ้านเพราะพี่ชายฝาแฝดกลับมา
“ฝากทักทายเฟร็ดกับจอร์จด้วยนะ”
“โอเค ดูแลตัวเองดีๆนะ”
พอทั้งสองคุยกันจบเฮอร์ไมโอนี่ก็วางโทรศัพท์เธอไว้ข้างตัวที่เดิม และกลับมานอนคิดต่อ
ปัจจุบัน
“ตอบมาได้แล้ว กะอีแค่จริงหรือไม่จริงมันยากตรงไหน” เด็กชายพูดด้วยอารมณ์โมโห
“จริงฉันจะไปดูหนังกับฮาร์ดิส แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย ทำไมต้องมาโมโหใส่ฉันด้วยทำไมต้องมาสนใจด้วย” เธอพูดตอบด้วยความหงุดหงิด
Lie Heart
ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราชอบฮาร์ดินแล้วก็คาแรคเตอร์เขามากเลยเอามาใส่ในเรื่องนี้ และก็ขอเปลี่ยนชื่อน้องจากฮาร์ดินเป็นฮาร์ดิสนะคะ ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกทุกคนด้วยน้า
ความคิดเห็น