ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Blood Vampire Chapter 2
"เฮ้ออ เสร็จซักที"
ผมถอนหายใจเมื่อเก็บร้านเสร็จ ยังดีที่วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เหมือนที่ผ่านมา ก่อนจะกลับบ้านผมก็เดินสำรวจร้านว่าเรียบร้อยหรือยัง เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีทุกอย่างแล้ว จึงจัดการล็อกประตู และรีบกลับบ้านอย่างเร็วไว
"เชี่ี ยเอ้ยย 5 ทุ่มแล้วหรอวะเนี่ย"
ผมเร่งฝีเท้าจาการเดินธรรมดาเปลี่ยนเป็นการวิ่งแทน ยิ่งดึกเท่าไหร่ซอยก็ยิ่งเปลี่ยวมากึ้นเท่านั้น ไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
"อะ...โอ๊ย"
จู่ๆก็มีเสียงสั่นๆที่ๆด้ยินเข้ามาในหูทำให้ผมเริ่มปวดหัว และอยากจะอาเจียนขึ้นมาซะง่ายๆ เสียงดังขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ตัวผมทรมานมากขึ้นเท่านั้น ขาทั้งสองข้างทรุดลงไปกับพื้น ตาเริ่มเบลอ ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะหมดสติไปคือ ร่างสูงของใครคนนึงกำลังจ้องมองมาที่ผมราวกับจะกลืนกินผมไปทั้งตัว ดวงตาคู้นั้นไม่ปกติ เพราะมันเป็นสีแดง หลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็มืดไปหมด...
ร่างสูงมองคนตัวเล็กที่หมดสติล้มลงไป เขาเดินเข้าไปหาช้าๆ และอุ้มร่างบางขึ้นมาในท่าอุ้มเจ้าหญิง แล้วเดินไปวางคนตัวเล็กไว้ในรถ ส่วนตัวเองก็เดินไปยังฝั่งคนขับ ก่นจะเเล่นรถ BMW คันหรูตรงไปยังบ้านหรือที่หลายๆคนเรียกบ้านของเขาว่า 'คฤหาสน์ตระกูลต้วน'
--------
ผมถอนหายใจเมื่อเก็บร้านเสร็จ ยังดีที่วันนี้ลูกค้าไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เหมือนที่ผ่านมา ก่อนจะกลับบ้านผมก็เดินสำรวจร้านว่าเรียบร้อยหรือยัง เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีทุกอย่างแล้ว จึงจัดการล็อกประตู และรีบกลับบ้านอย่างเร็วไว
"เชี่ี ยเอ้ยย 5 ทุ่มแล้วหรอวะเนี่ย"
ผมเร่งฝีเท้าจาการเดินธรรมดาเปลี่ยนเป็นการวิ่งแทน ยิ่งดึกเท่าไหร่ซอยก็ยิ่งเปลี่ยวมากึ้นเท่านั้น ไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
"อะ...โอ๊ย"
จู่ๆก็มีเสียงสั่นๆที่ๆด้ยินเข้ามาในหูทำให้ผมเริ่มปวดหัว และอยากจะอาเจียนขึ้นมาซะง่ายๆ เสียงดังขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ตัวผมทรมานมากขึ้นเท่านั้น ขาทั้งสองข้างทรุดลงไปกับพื้น ตาเริ่มเบลอ ภาพสุดท้ายที่เห็นก่อนจะหมดสติไปคือ ร่างสูงของใครคนนึงกำลังจ้องมองมาที่ผมราวกับจะกลืนกินผมไปทั้งตัว ดวงตาคู้นั้นไม่ปกติ เพราะมันเป็นสีแดง หลังจากนั้นภาพทุกอย่างก็มืดไปหมด...
----------
ร่างสูงมองคนตัวเล็กที่หมดสติล้มลงไป เขาเดินเข้าไปหาช้าๆ และอุ้มร่างบางขึ้นมาในท่าอุ้มเจ้าหญิง แล้วเดินไปวางคนตัวเล็กไว้ในรถ ส่วนตัวเองก็เดินไปยังฝั่งคนขับ ก่นจะเเล่นรถ BMW คันหรูตรงไปยังบ้านหรือที่หลายๆคนเรียกบ้านของเขาว่า 'คฤหาสน์ตระกูลต้วน'
--------
BamBam Part
"อื้ออ.."
"อื้ออ.."
เปลือกตาค่อยๆขยับและลืมตาขึ้น กระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับภาพให้มันชัด ผมมองไปรอบๆที่ๆผมตื่นมา และพบว่าที่นี่มันไม่ใช่บ้านผม!! เห้ยยย!! ที่นี่มันที่ไหนวะ แล้วผมมาอยู่ที่นี่ได้งายย คนหล่อไม่เกทอ่ะบอกตรง
"ตื่นแล้วเหรอ.."
เสียงเย็นๆดังขึ้นตรงหน้าประตู ผมมองไปทางต้นเสียงก็พบกับร่างสูงกำลังมองผมมาอย่าง..เอ่อ.. เย็นชา เกินไปมัย? ผมก็กลัวนะเว้ย
"นะ..นายเป็นใคร ? แล้วทำๆมผมถึงมาอยู่ที่นี่ได้? แล้ว.."
ผมกำลังจะอ้าปากถามต่อ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเค้าใช้เวลาเดินมาไม่ถึงเสี้ยววินาทีก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้ว!!
"!!!"
"หยุดพูด น่ารำคาญ"
"...."
ทำไมตาของเค้าดูว่างเปล่าและดูเศร้าจังล่ะ เหมือนผ่านอะไรมาเยอะเลย ผมคิดในใจก่อนจะจ้องตาของเค้ากลับ
"...."
"...."
เราสองคนต่างเงียบ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงบ มีแต่เสียงลมหายใจของผมที่แผ่วเบา เดี๋ยวนะ..
ลมหายใจของผม? ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงหายใจเค้าเลยล่ะ!!
"นี่นาย..เป็นตัวอะไรกันเนี่ย!!"
Talk Talk
ไรต์ขอโทษรีดทุกคนนะ ที่หายไปนาน พอดีไรต์เปิดเทอมแล้ว
แล้วงานมันก็เยอะเว่อร์(แก้ตัวมากกก) ยังไงก็คัมแบคแล้วน้าาา
อย่าเพิ่งลืมไรต์ตัวน้อยๆ(?)ตาดำๆกับฟิคเรื่องนี้น้าาา
รักรีดทุกคนนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น