คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Blood Vampire Chapter 1
BamBam Part
“เฮ้ยยย ไอน้องแบม มึงจะไปเที่ยวย่านเมียงดงกับพวกกูมั้ย ไปหาของกินกัน”
ไอแจพูดแล้วเดินมากอดคอผมไว้ เฮ้อออ อยู่กับพวกมันแล้วเพลียจริงๆ
“ กูไม่ว่างว่ะแจ ต้องไปทำงานพิเศษอีก วันนี้เลิกดึกด้วย”
“ให้พวกกูไปส่งมั้ยมึง ไปคนเดียวมันเปลี่ยวนะเว้ย ยิ่งซอยมันลึกขนาดนั้น คนแม่ งก็ยิ่งไม่ค่อยมีอยู่”
“เอาน่า กูก็ไปคนเดียวออกจะบ่อย อีกอย่าง กูก็เป็นผู้ชายนะ”
“ มึงตัวเล็ก แรงน้อย สู้คนไม่เป็น”
“ ไอเชี่ ยยูคคคคคคคคค!!”
“ กูพูดอะไรผิดวะ มันจริงนี่หว่า เฮ้ยยย!!”
ไอยูควิ่งหนีผมที่กำลังวิ่งเตะมัน บังาจมาว่าผมแรงน้อย ตัวเล็ก ผมก็สู้คนเป็นนะเว้ยย เพียงแต่ไม่อยากทำ(ไม่เป็นจริงๆก็บอกเด้!!)
“เฮ้อออ กูไปดีกว่า แล้วเจอกันนะพวกมึง”
ผมโบกมือลาเพื่อนทั้งสองเมื่อเห็นว่าวิ่งไปก็วิ่งไม่ทันไอเปรตยูค พวกมันโบกมือลาให้ผม ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป
ผมเดินไปในซอยที่ผมทำงานอยู่ จะว่าเดปลี่ยวมันก็เปลี่ยวจริงๆแหละ ซอยมืดๆไม่ค่อยมีคน เอาจริงๆมะ ผมก็กลัวเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ที่นี่เค้าให้เงินดีจะตาย แถมอยู่ใกล้กับคอนโดผมอีกต่างหาก
แอ๊ดดดดดดดด
เมื่อมาถึงผมก็เปิดประตูเข้ามาในร้าน กกวาดสายตามองรอบร้านแล้วไม่เห็นผู้จัดการ กูคิดว่าคงอยู่ในห้องรับรอง จึงเดินมาหลังร้านและหยิบชุดยูนิฟอร์มของร้านไปเปลี่ยน แล้วเดินมารอรับลูกค้าหน้าร้าน
กริ๊งงงง!!
“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ..”
ผมเงยหน้าขึ้นมองลูกค้าคนแรกของวันนี้ ไม่สิ ต้องเรียกว่ากลุ่มแรกดีกว่า เพราะพวกเขามากัน 4 คน แต่ละคนเหมือนมีออร่าที่ทำให้ละสายตาไม่ได้กันเลย..
สง่างาม...
คำๆนีผุดขึ้นมาบนหัว ผมเมื่อเห็นพวกเค้า ผิวขาวซีด ทั้งหมดใส่ชุดสีดำ ตัดกับผิว ริมฝีปากสีพีชอ่อน ร่างโปร่งสูง...
ตึกตัก..ตึกตัก...
เสียงอะไรกัน..อ่า เสียงหัวใจผมนี่เอง
แต่ทำไมมันถึงเต้นแรงกันล่ะ...?
เพราะพวกเค้าหล่อเหรอ แต่ผมเป็นผู้ชายนี่ ไม่นืยมไม้ป่าเดียวกันด้วย แล้วเพราะอะไรกันวะ!!
“ เฮ้...นาย” คนในกลุ่มคนหนึ่งโบกมือเรียกสติของผมที่กำลังตกอย่ในภวังค์
“คะ..ครับ?”
“เมื่อไหร่จะพาพวกเราไปนั่งโต๊ะ??”
“ขะ..ขอโทษครับ เชิญทางนี้ครับ”
ผมผายมือเป็นการเชิญให้พวกเขาเข้ามาข้างใน แล้วช่วยเลือที่นั่งสำหรับคนที่มาเป็นกลุ่มให้
“รับอะไรดีครับ”
เมื่อนั่งครบทุกคนแล้ว ผมจึงเริ่มแจกจ่ายเมนูใหทีละคน แล้วถามตามหน้าที่ของบริกรเตรียมจด
“เอา บลาๆๆ..”
“แค่นี้ใช่ไหมครับ”
“อ่า..ครับ”
“รอซักครู่นะครับ”
-Blood Vapire-
“มึงคิดว่าไง??”
ชายคนหนึ่งในกลุ่มได้เอ่ยขึ้น เรือนผมสีดำสนิทและชุดสีดำ ช่างตัดกับผิวที่ขาวซีดราวกับหิมะของพวกเขาเสียจริง
“นี่น่ะเหรอ เลือดบริสุทธ์ กลิ่นหอมมากเลย..โอ๊ยย!! จินยอง เจ็บนะ เหยียบเท้าเค้าทำไม...”
“เหอะ.!!”
แจบอมเริ่มภารกิจการง้อ ‘จินยอง’ ทันที บรรยากาศรอบด้านจึงเริ่มกลยเป็นสีชมพูหมดเนื่องจากคู่รักข้างหน้าของอีกสองคน ‘แจ็คสัน’กับ’มาร์ค’ นั่งทำหน้าเอือมระอา มาร์คเลิกสนใจคู่รักตรงหน้าและหันไปสนใจร่างบางที่กำลังวิ่งวุ่นอยู่กับการรับลูกค้า แบมแบมไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีสายตาคู่หนึ่งคอยจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา จ้องราวกับจะกลืนกินไปทั้งร่าง มาร์คเลียริมฝีปากของตนเอง อย่างหิวกระหาย เขารอที่จะฝังเขี้ยวไว้ท่ลำคอร่างเล็กไม่ไหวแล้ว!!
Talk Talk
เอาแล้ววว พี่มาร์คของเราเริ่มจะรุกเข้าแล้วเจ้าค่า
มองๆดูอีกที รู้สึกไม่มีคนมาคอมเม้นติชมกันเลยอ่า
ยังไงก็ช่วยด้วยช่วยกันหน่อยนะครัชช เดี๋ยวจะไม่มีกำลัง-
ใจในการแต่ง ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค้าบบบ
ความคิดเห็น