[BLACKPINK] De Vampire

ตอนที่ 5 : IV [Enthousiaste]

 

                                                            

เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น จีซูยืนส่งเจนนี่กับโรเซ่ไปทำงานก่อนจะเดินกลับเข้ามาในบ้านและจัดการกับเลือดที่อยู่ในแก้วไวน์จนหมด

ก่อนที่ใครอีกคนจะตื่นมาเห็น 

''อือ~ ....'' 

ลิซ่าลืมตาและบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เธอเอื้อมมือไปหยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองก่อนจะดูนาฬิกา เป็นเวลา 9:45 

เธอค่อยๆลุกจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบแปรงสีฟันขึ้นมาแปรงทำความสะอาด 

'ฉันชักจะสบายเกินไปแล้วไหมเนี่ย เกรงใจสามคนนั้นจังแฮะ' ลิซ่าคิดในใจก่อนจะบ้วนปากแล้วล้างหน้าต่อ

หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จลิซ่าก็ออกมาจากห้องน้ำเธอเลือกเสื้อผ้ามาใส่เป็นเสื้อยืดสีขาวมีลายนิดหน่อยและกางเกงยีนส์สี

ดำขาดที่หัวเข่านิดหน่อยตามแฟชั่น หลังจากแต่งตัวเสร็จลิซ่าเดินไปหยิบสมาร์ทโฟนอีกครั้งและเห็นข้อความถูกส่งมาจากโรเซ่

'อย่าลืมกินข้าวนะฉันเป็นห่วง ;P'

ลิซ่ายิ้มหลังจากอ่านข้อความเสร็จ เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้องเพื่อไปทานอาหารเช้าก่อนจะพบกับจีซูที่นั่งอ่านเอกสารอยู่

หน้าตาเหมือนกันเมื่อคืน หล่อนทำหน้าเครียดก่อนจะวางเอกสารลงและหันมาหาลิซ่า 

''ยืนจ้องฉันทำไม มากินข้าวเช้าสิ'' จีซูเรียกอีกคน และเลื่อนเกาอี้ข้างๆตัวเองให้อีกคนนั่ง ลิซ่าพยักหน้าและเดินมานั่งเกาอี้ข้างๆอีกคนอย่างรู้งาน คนรับใช้เดินเอาอาหารมาให้ลิซ่าอย่างรวดเร็ว 

''วันนี้วันหยุดพี่จีซูเหรอ?'' ลิซ่าเอ่ยถามออกไประหว่างที่ตัวเองกำลังตักอาหารเข้าปาก 

''ใช่ เดี๋ยวกินเสร็จแล้วออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ'' จีซูเอ่ยประโยคขอร้องแกมบังคับ

''ไปที่ไหนเหรอ?''  

''เดี๋ยวเธอก็รู้เองลิซ่า เอ้า! รีบกินสิ นี่ฉันป้อน!''

จีซูพูดก่อนจะหยิบขนมปังทั้งแผ่นยัดใส่ปากลิซ่า ส่วนเจ้าคนโดนป้อนนี่ก็ทำได้แค่เคี้ยวแก้มตุ่ย จะหันไปด่าอยู่แล้วว่ายัด

มาได้ยังไงทั้งแผ่น แต่ว่าพอเห็นหน้าจีซูที่ยิ้มให้จึงได้แต่รีบเคี้ยวแทน 'พี่น้องตระกูลนี้มีพลังทำล้ายร้างเยอะจริงๆ' ลิซ่าคิด

หลังจากลิซ่ากินอาหารเช้าเสร็จตอนนี้จีซูและลิซ่านั่งอยู่ในรถยนต์สีดำคันหรูที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านตึกสูงกลางกรุงโซล

ลิซ่ามองออกไปนอกกระจกอย่างกับเด็กๆ ถึงแม้ว่าจะอยู่ที่เกาหลีมานานแต่เธอก็ยังชอบที่จะนั่งรถและมองตึกสูงพวกนี้อย่าง

เพลิดเพลิน จีซูที่เห็นท่าทางแบบนั้นของลิซ่าได้แต่หันมามองและนั่งยิ้ม ก่อนที่ลิซ่าจะหันมา

''พี่จีซู แวะร้านสะดวกซื้อข้างหน้าให้หน่อยได้ไหมคะ'' ลิซ่าเอ่ยถามออกไป

''ได้สิ''

 จีซูพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆเลี้ยวไปจอดหน้าร้านสะดวกซื้อให้อีกคนลงไปซื้อของ 

''พี่จีซูเอาอะไรไหม?'' 

ลิซ่าถามอีกคนแต่จีซูส่ายหน้าปฏิเสธ ลิซ่าพยักหน้าและเดินไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ จีซูที่นั่งรอยกสมาร์ทโฟน

ขึ้นมากดเล่น และพบกับแชทของน้องสาวทั้งสองของตน

'จีซู ห้ามลากลิซ่าไปปล้ำละ' 

เป็นข้อความของเจนนี่ ก่อนที่จีซูจะพิมพ์ข้อความของตัวเองกลับไปให้อีกคน

'บอกตัวเองไหมเจนนี่ คิม' จีซูกดส่งข้อความและตามด้วยสติกเกอร์หน้าตาตลกๆ  

ก่อนจะมาเปิดอ่านแชทของโรเซ่

'ลิซ่าเป็นของ แชยอง คิม' 

จีซูเบะปากใส่ข้อความของโรเซ่ก่อนจะส่งรูปที่เธอแอบถ่ายลิซ่าตอนกินอาหารเช้า เป็นรูปที่ลิซ่าไม่รู้ตัวและกำลังเคี้ยวอาหารแก้มตุ่ยอยู่

'ใช่ที่ไหน คนนี้น่ะของจีซู คิม'

จีซูยิ้มและส่งข้อความไปให้โรเซ่ เธอออกจากโปรแกรมแชท และไม่นานลิซ่าก็มาถึงพร้อมกับถุงพลาสติกที่มีขนมอยู่ในนั้น

สองสามอย่าง

'' กินหมดเหรอนั้น?'' จีซูถามด้วยความสงสัย

''กินกันสองคนไงคะ นี่เป็นขนมที่ฉันชอบทุกอันเลยนะพี่จีซู'' ลิซ่าตอบและเปิดถุงให้อีกคนดู

''ของที่เธอชอบแล้วรู้ได้ไงว่าฉันจะชอบ'' จีซูพูดและขับรถไปยังที่หมายของตัวเอง

''ไม่รู้หรอกเลยซื้อมาหลายอย่างเผื่อจะชอบเหมือนกันสักอย่างไง'' 

ลิซ่ายิ้มและรีบหยิบขนมออกมาเธอแกะแล้วป้อนจีซูที่กำลังขับรถ หล่อนอ้าปากรับและเคี้ยวก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่อร่อย

ลิซ่าเลยรีบหยิบอีกยี่ห้อหนึ่งมาแกะแล้วป้อนให้อีกคน แต่ก็เหมือนเดิมจีซูส่ายหน้า คราวนี้เป็นนมกล้วยที่ถูกใจใครหลายๆคน

แต่คงไม่ใช่กับแวมไพร์อย่างจีซู เพราะหลังจากหล่อนดูด ก็สายหน้าอีกเช่นเคย

''นี่แกล้งกันรึป่าวอ่ะ ไม่ว่าใครๆกินนมกล้วยก็ต้องบอกว่าอร่อยทุกคนแล้วนะพี่จีซู'' ลิซ่ามองอีกคนเพราะขนมที่เธอเลือกมาล้วนเป็นสิ่งที่นิยมและคนอื่นๆก็ชอบกัน แต่ไม่มีผลกับจีซูสะอย่างงั้น 

''แกล้งที่ไหนก็มันไม่อร่อยจริงๆนิ ฉันไม่ชอบกินขนมพวกนี่หรอก'' จีซูตอบกลับลิซ่าที่จ้องหน้าเธอ 

''แล้วพี่ชอบกินอะไรละ'' ลิซ่าถามออกไป และเป็นเธอเองที่หยิบขนมพวกนั้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย

''ชอบกิน เลือด '' จีซูตอบ

''เป็นแวมไพร์รึไงถึงชอบกินเลือด'' ลิซ่าคิดว่าจีซูแกล้งเธอจึงแกล้งถามอีกคนกลับอย่างหยอกล้อ

''ใช่ ฉันเป็นแวมไพร์'' 

จีซูพูดและหันมามองลิซ่าหน้านิ่ง สายตาจีซูจริงจัง และนั้นทำให้ลิซ่าหันไปทางหน้าต่าง 

''ไม่ชอบแวมไพร์เหรอลิซ่า'' จีซูเอ่ยถามอีกคนเพราะลิซ่าหันไปทางหน้าต่างและไม่พูดไม่จากับเธอ

ก่อนที่ลิซ่าจะหันกลับมาและที่ปากของเธอ ลิซ่าหยิบขนมมันฝรั่งที่เป็นแท่งๆมาทำเป็นเขี้ยว

''ฉันก็เป็นแวมไพร์นะพี่จีซู แฮ่รร~ มาให้ฉันกินเลือดเดี๋ยวนี้'' ลิซ่าพูดเสียงลากยาวน่ากลัวๆ 

'ย๊าาา!! เด็กบ้า!! กล้ามาล้อเล่นกับแวมไพร์แบบนี้เหรอ ถ้าเป็นคนอื่นน่ะกัดคอขาดไปแล้ว!!' จีซูคิดในใจก่อนจะดีดหน้าผากลิซ่า

''อะ..โอ้ยยย..เจ็บนะพี่จีซู!! '' ลิซ่าจับหน้าผากตัวเองแล้วลูบปรอยๆ

''เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้ ติ๊งต๊องจริงๆ''

''ชิ ก็แค่ทำให้บรรยากาศมันสนุกหรอก'' ลิซ่าพูดก่อนจะเคี้ยวขนมมันฝรั่งที่เธอเอามาทำเป็นเขี้ยว จีซูเห็นแบบนั้นเลยยิ้มออกมา

ตอนนี้ทั้งสองคนมาถึงที่หมายแล้วนั้นคือ สวนสนุก

''พี่จีซู ทำไมมาสวนสนุกอ่ะ'' 

ลิซ่าถามจีซูเพราะไม่คิดว่าจีซูจะพาเธอมาที่นี้แต่คนที่พาเธอมากลับไม่ตอบคำถามเธอ จีซูเดินจูงมือลิซ่าเข้าไปในสวนสนุก

หลังจากเข้ามาในสวนสนุก คำถามที่ลิซ่าถามไปเจ้าตัวคงไม่สนใจแล้วเพราะว่ามัวแต่ตื่นเต้นกับเครื่องเล่นมากมายที่อยู่ภาย

ในสวนสนุก จีซูเฝ้ามองลิซ่า ถ้าเกิดถามว่าทำไมจีซูถึงพาลิซ่ามาที่นี้ คงเป็นเพราะว่า ที่นี้คงจะถูกใจลิซ่า เธออยากเอาใจลิซ่า

ถ้าถามว่าแล้วตัวเองชอบที่แบบนี้หรือไม่ .....ไม่เลยสักนิด!

''พี่จีซู ไม่สนุกเหรอ'' ลิซ่าถามจีซูที่ทำหน้าเบื่อหน่าย

''หือ ป่าวหรอกแค่อากาศมันร้อนไปหน่อย ว่าแต่เธอเลือกได้หรือยังว่าจะเล่นอะไร'' จีซูถามลิซ่าเพราะลิซ่าเอาแต่เดินเลือกเครื่องเล่นนี้ก็ผ่านมา10เครื่องเล่นได้แล้วลิซ่ายังเลือกไม่ได้ 

''ก็ฉันเลือกไม่ได้นี่ น่าเล่นทุกอันเลย'' ลิซ่าทำหน้าคิดและตอบจีซูไป 

''งั้นก็เล่นมันทุกเครื่องเลยสิ'' 

''กว่าจะเล่นครบคงมืดพอดี อีกอย่างคนต่อแถวยาวทุกอันเลย ถ้าจะให้ครบคงต้องสองวันแน่ๆ'' ลิซ่าบ่นอุบอิบ

''ก็เอาสิ วันนี้ทั้งวันฉันยกให้เธอเลย สนุกให้เต็มที่'' จีซูยิ้ม

ตอนนี้ทั้งสองคนมาต่อแถวสำหรับเล่นเรือไวกิ้ง จำนวนคนที่รอคิวยาวมากๆเป็นจีซูที่ทนไม่ไหว

''ลิซ่ารอนี้แปปนะเดี๋ยวมา'' จีซูพูดก่อนจะเดินออกจากแถว

''อ่ะ โอเค'' ลิซ่าพยักหน้ารับถึงแม้จะไม่รู้ว่าพี่เขาไปไหน

หลังจากนั้นไม่นานจีซูก็เดินกลับมาหาเธอพร้อมกับพนักงานของสวนสนุกเขาพาพวกเธอลัดคิวเข้าไปให้ได้เล่นก่อนคนที่ยืนรอ

ถึงแม้ว่าคนพวกนั้นจะทำหน้าตาไม่สบอารมณ์ใส่แต่จีซูก็ไม่ได้สนใจ เธอตัดสินใจใช้ 'เงิน' ในการซื้อความสะดวกสบายโดยที่

ไม่ต้องรอคิว สิ่งนั้นคือตั๋วพิเศษที่มีราคาสูงมากกว่าตั๋วราคาปกติหลายเท่า แต่สามารถเล่นเครื่องเล่นได้โดยที่ไม่ต้องต่อคิว

หลังจากเล่นเรือไวกิ้งเสร็จคงจะมีแต่ลิซ่าที่ตื่นเต้นและสนุกไปกับเครื่องเล่นแต่กับจีซูนั้น ไม่มีผลต่ออารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

''พี่เหนื่อยไหม'' ลิซ่าถามจีซูที่ตอนนี้มีเหงื่อเต็มใบหน้า

''ไม่หรอกไปเล่นกันต่อเถอะ'' จีซูส่งยิ้มไปให้ลิซ่า 

ตอนนี้เป็นเวลาประมานหกโมงเย็นทั้งสองเล่นเครื่องเล่นกันเกือบครบทั้งหมดแล้วแต่ทั้งวันนี้ลิซ่าคอยสังเกตหน้าตาจีซูตลอดเวลาเธอดูไม่มีความสุข ดูเหนื่อยและเบื่อ ลิซ่าหยุดเดินทำให้จีซูที่เดินมาพร้อมกันหันไปมองอีกคน ลิซ่ามองเธอด้วยสายตาจริงจัง และจีซูรู้

สึกกังวลว่าเธอทำให้ลิซ่าไม่พอใจอะไรบางอย่าง เพราะวันนี้เธออยากเอาใจลิซ่าและอยากทำคะแนนได้เร็วๆ

''เป็นอะไรเหรอลิซ่า .....อ๊ะ! ...จะไปไหน'' 

เธอตัดสินใจถามออกไปและกำลังเดินไปจับแขนอีกคน แต่ลิซ่ากลับคว้ามือเธอและลากเธอออกไปจากสวนสนุกด้วยกัน

ทั้งสองเดินออกมาจากสวนสนุกและมาถึงรถยนต์ที่จอดอยู่ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกจากปากทั้งสอง

''อยากกลับบ้านเหรอ ไม่สนุกใช่ไหม? ขอโทษนะ'' จีซูพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด

''ฉันขับเอง....'' ลิซ่าพูดแค่นั้นก่อนจะไปหยิบกุญแจรถที่อยู่ในมืออีกคน และเข้าไปนั่งที่นั่งคนขับ จีซูเห็นแบบนั้นจึงเดินไปนั่งอีกฝั่ง

ระหว่างทางที่ขับมาไม่มีเสียงพูดคุยหรืออะไรออกไปบรรยากาศที่มากลับตอนกลับช่างแตกต่างกัน จีซูเอาแต่มองนอกหน้าต่างอย่าง

ไร้จุดหมายมีบ้างที่เธอแอบมองลิซ่าที่ทำหน้านิ่ง เธอไม่รู้จะพูุดอะไรให้อีกคนหายโกรธได้แต่นั่งนิ่งๆและเธอเองก็คงไม่รู้ว่าทางที่

ลิซ่าขับนั้นไม่ใช่ทางกลับบ้าน.......

รถยนต์สีดำจอดนิ่งนั้นทำให้จีซูรู้สึกตัวก่อนจะหันไปมองเธอไม่รู้ว่าที่นี้คือที่ไหน หันไปมองลิซ่าที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยอยู่และทำหน้าสงสัยใส่อีกคน 

''รีบลงสิ'' ลิซ่าบอกอีกคน

''ที่นี้คือ?''

 จีซูถามอีกคนแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือลิซ่ายักคิ้วใส่เธอและรีบลงจากรถแถมมายังมาลากเธอลงจากรถแล้วพาเธอเดินไปเลยๆ

ผ่านตึกสูงมากมาย และในที่สุดจีซูก็รู้คำตอบ ที่นี่คือ 'เมียงดง' 

''พามาทำไมอ่ะ ไม่อยากกลับบ้านเหรอ'' 

''พามาคลายเครียดอีกอย่างถ้าไม่ชอบก็บอกสิ พี่ไม่จำเป็นต้องพาฉันไปสวนสนุกหรอกถ้าพี่ไม่ชอบ'' 

''เธอรู้ได้ไงอ่ะ'' จีซูทำหน้างง

''ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว เล่นทำหน้าเบื่อชีวิตสะขนาดนั้น แล้วก็ตอนเล่นเครื่องเล่นพวกนั้นพี่ก็เอาแต่ทำหน้าแบบไม่สะทกสะท้านสักนิด''

''ดูออกขนาดนั้นเลยเหรอ'' จีซูยิ้มแหยๆให้ลิซ่า

''ชัดเจนสุดๆเลยล่ะพี่'' ลิซ่ามองอีกคนแล้วส่ายหัวไปมา

''แล้วพามานี่รู้ได้ไงว่าฉันชอบ?'' 

''ไม่รู้หรอกแค่เดาแต่เมื่อกี้ฉันเห็นสายตาพี่น่ะ มันดูตื่นเต้นแตกต่างกับตอนไปสวนสนุก'' 

''เธอสังเกตด้วยเหรอ'' จีซูใจเต้นแรงเธอดีใจที่ลิซ่าใส่ใจเธอ

''อือ....ไปกันเถอะ~'' 

ลิซ่าตอบแค่นั้นก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของจีซู แล้วพากันเดินเล่นในเมียงดง จีซูที่ตอนแรกตั้งใจจะพาลิซ่ามาเที่ยว

แต่กลับเป็นลิซ่าแทนที่พาเธอออกมาเที่ยวแทน

''ขอบคุณนะลิซ่าอ่า~''  จีซูพูดเบาๆและมองมือเธอที่ถูกลิซ่าจับอยู่ 

''พี่จีซู ทำไมต้องซื้ออะไรน่าเกลียดงี้ด้วยอ่ะ'' 

หลังจากเดินเข้ามาได้ไม่นานจีซูก็สังเกตเห็นร้านขายของที่มีหน้าตาตลกๆ เธอลากลิซ่าเข้าไปที่ร้านนั้นก่อนจะขำเสียงดัง

เพราะถูกใจของชิ้นหนึ่ง มันเป็นของเล่นที่ไว้ใส่บนหัวและทำให้ดูเหมือนหัวล้าน และจีซูก็ซื้อมา

''มันตลกดีออก นี่ลิซ่า เล่นเกมกันไหม'' จีซูถามลิซ่า

''หือเกมอะไร'' 

''เป่ายิ้งฉุบใครแพ้ใส่เจ้านั้นบนหัวและเดินเล่นในเมียงดง'' 

''ไม่เอาหรอก ใครจะไปเล่นกับพี่'' 

''โอเค....'' จีซูพูดแค่นั้นก่อนจะทำหน้าเศร้าๆ

''....เล่นก็ได้..'' หลังจากเห็นจีซูทำหน้าเศร้าลิซ่าก็อดสงสารไม่ได้

''เย้~~~ น่ารักจังเลยลลิสา~'' จีซูแค่แกล้งทำหน้าเศร้าเพราะคิดว่าคนอย่างลิซ่าน่าจะใจอ่อนและก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ 

''ฮ่าๆๆๆๆ ตลกชะมัดเลย! ฮ่าๆๆ'' 

แน่นอนว่าคนที่แพ้ก็คือลิซ่าคนที่ไม่ได้มีดวงเรื่องเกมเลยสักนิด จีซูเอาแต่หัวเราะเธอไม่ใช่แค่จีซูหรอกคนอื่นๆที่เดินผ่านเธอยัง

หัวเราะเลย ถึงแม้จะอายแต่ลิซ่าก็ดีใจที่ทำให้จีซูหัวเราะได้ หล่อนดูมีความสุขมากกว่าตอนไปที่สวนสนุก วันนี้จีซูหัวเราะและยิ้มเยอะมาก ลิซ่าเองก็ดีใจที่เห็นแบบนั้นเพราะช่วงนี้จีซูดูเครียดกับงานที่กำลังทำอยู่ 

หลังจากที่เดินจนสุดลิซ่าก็ถอดเจ้าของเล่นสุดตลกนั้นออก ถึงแม้จีซูจะทำหน้างอแงแต่ก็ยอมให้ลิซ่าถอดออก เพราะสงสารอีกคน

แต่ว่ามีเหรอคนอย่างคิมจีซูจะไม่ถ่ายรูปไว้เป็นความทรงจำ

''พี่ลบเลยนะ น่าเกลียดอ่ะ!'' ลิซ่าบ่นหลังจากที่จีซูให้เธอดูรูปในโทรศัพท์ที่จีซูแอบถ่ายไว้

''ไม่ลบหรอก เอาไว้ดูแก้เครียดและก็เอาไว้แกล้งเธอ'' จีซูเมินอีกคนก่อนจะเดินนำไปที่รถโดยมีลิซ่าเดินตามและบ่นเธอ

หลังจากออกมาจากเมียงดงลิซ่าก็ขับรถอย่างไร้จุดหมายเพราะทั้งเธอและจีซูยังไม่อยากกลับบ้าน

''พี่ว่าเราไปไหนกันดี'' ลิซ่าถามอีกคน

''คิดไม่ออกเลยอ่ะ เธอคิดออกบ้างไหม'' 

''อือ?.....คิดออกแล้ว'' ลิซ่ายิ้มและหันไปมองจีซู

''นี้คือคิดออกแล้วถูกม่ะ?'' 

หลังจากที่ลิซ่าพูดคำว่าคิดออกแล้วก็ตั้งใจขับรถและมาจอดที่ 'ริมแม่น้ำฮัน' ที่เราเพิ่งมากันเมื่อวาน 

''ทำไมอ่ะ ก็นี่อ่ะดีสุดแล้วเพราะไม่มีที่ไหนให้ไปแล้วอ่ะ''

''แต่เราเพิ่งมากันเมื่อวานนะ'' จีซูบ่นลิซ่าและมองค้อนอีกคน

''มันไม่เหมือนเมื่อวานสักหน่อย'' 

''ตรงไหนอ่ะที่ไม่เหมือน'' 

''ตรงที่วันนี้เรามากันสองคนไง''  

ลิซ่าพูดแค่นั้นแต่ไอคำว่าสองคนเนี่ยมันทำจีซูใจเต้นแรงและก็เขินไม่น้อยเลย ก่อนจะโดนลิซ่าจับมือแล้วก็ลากไปเดินเล่นกันที่ริมแม่น้ำฮัน บรรยากาศไม่ต่างจากเมื่อวานมากนักแค่วันนี้คนน้อยกว่าเลยทำให้ไม่ค่อยวุ่นวายเท่าไหร่ จีซูเดินและมองบรรยากาศริมแม่น้ำ

ไปเรื่อยๆ นานแล้วที่เธอไม่ได้มาเดินเล่นแบบนี้ ไม่นับเมื่อวานเพราะว่าเธอได้แต่นั่งตากลมรอให้โรเซ่กับลิซ่ากลับ เพราะเจนนี่ไม่ยอมไปเดินเล่นด้วยกัน 

ลิซ่าก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้เธอชอบมองหน้าของจีซู คงเพราะหล่อนมีสเน่ห์ที่ล้นเหลือและความสวยนั้นทำให้ผู้ชายที่เดินผ่าน

เอาแต่จ้องหน้าจีซู จนลิซ่ารู้สึกไม่พอใจ 

''อ่ะ! ..โอบฉันทำไมเนี่ย?'' 

''ก็พวกนั้นมองพี่ด้วยสายตาแปลกๆอ่ะ ฉันเป็นห่วง'' ลิซ่าพูดแค่นั้นและโอบจีซูแน่นกว่าเดิม

''ไม่เห็นเป็นไรเลยเขาไม่ได้ลวนลามฉันซักหน่อย'' 

''เขาเลือกลวนลามด้วยสายตา พี่อยู่เฉยๆเถอะน่า นี่ฉันอุตส่าห์ช่วยพี่เลยนะ'' ลิซ่ายิ้มให้จีซู

''ไม่ได้ขอสักหน่อย!'' 

ถึงจีซูจะพูดแบบนั้นแต่ลิซ่าก็ยังไม่ยอมปล่อย จีซูแอบยิ้มออกมาและปล่อยให้ลิซ่าโอบเธออยู่อย่างนั้น

ตอนนี้ทั้งสองคนมานั่งพักรับลมที่เกาอี้ริมแม่น้ำ 

''พี่จีซูฉันว่าฉันพร้อมเริ่มงานแล้วนะ'' 

''โอเคแล้วเหรอ'' 

''อือ โอเคขึ้นเยอะแล้ว'' ลิซ่าพยักหน้าให้อีกคน เพราะว่าร่างกายเธอโอเคขึ้นแต่อีกอย่างที่สำคัญมากกว่านั้นคือเธอเกรงใจ

''อย่ามาโกหกเลย ฉันดูออก'' 

''จริงๆนะ ฉันแข็งแรงขึ้นแล้วอีกอย่างอยากเรียนรู้งานเร็วๆด้วย จะได้ช่วยพี่อีกแรงไง''

''เธอเนี่ยนะเมื่อสองวันก่อนยังทำตัวห่างเหินอยู่เลยสนิทกันเร็วไปไหมเนี่ย'' จีซูขยี้หัวลิซ่าอย่างหมั่นเขี้ยว

''ไม่ดีรึไง นี่พี่จีซูเป็นประธานบริษัทเนี่ยเครียดไหม?'' 

''มากๆเลย พอขึ้นมาเป็นประธานการจะทำอะไรสักอย่างมันสำคัญมากๆกับบริษัท ถ้าเราคิดผิดแค่นิดเดียวอาจจะทำให้บริษัทขาดทุนได้หลายพันล้าน เหมือนกับว่ายิ่งเราอยู่สูงหน้าที่และภาระก็เยอะขึ้นมาเป็นเท่าตัว นอกจากนั้นยังมีเรื่องการโกงค่าใช้จ่าย

ในบริษัทอีก ฉันเลยต้องตรวจดูให้ละเอียด อย่างการเปิดสาขาที่ญี่ปุ่นเนี่ย ถ้าฉันไม่ตรวจสอบอย่างละเอียดอาจจะโดนโกงได้

ซึ่งโกงในที่นี้ไม่ใช่แค่หลักหมื่นหรือแสนแต่เป็นหลายล้าน ยิ่งเงินลงทุนมูลค่าเยอะเรายิ่งต้องตรวจสอบเยอะขึ้น บางครั้งมันก็รู้สึกกด

ดันมากๆเลยรู้ไหมลิซ่า บางครั้งฉันก็อยากใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาที่ไม่มีภาระหน้าที่อะไร ยิ่งฉันเป็นพี่ใหญ่ ถึงแม้ว่าจะเกิดก่อนแค่ไม่กี่นาที แต่พ่อมักพูดกับฉันเสมอว่า ฝากดูแลบริษัทและน้องๆด้วย ฉันกลัวมากๆกลัวว่าวันหนึ่งที่ฉันตัดสินใจผิด ทำให้เกิดอะไรที่ไม่

ดีกับบริษัทแล้วทำสิ่งที่พ่อสร้างมาพัง ฉันเครียดมากเลยรู้ไหม '' 

จีซูพูดและน้ำตาก็ไหลออกมา เธอคิดว่าจะพูดแค่ไม่กี่ประโยคแต่พอได้พูดแล้วความในใจทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมาไม่หยุด

เธอรู้สึกเครียดมานานแล้วอยากเล่าให้ใครสักคนฟัง แต่ไม่กล้าเพราะกลัวว่าถ้าเล่าให้น้องสาวทั้งสองฟัง เธอจะทำให้น้องกังวล

จนไม่เป็นอันทำงาน เลยได้เเต่เก็บไว้ พอลิซ่าถาม เหมือนกับเขาเอาเข็มมาจิ้มลูกโป่งที่เต็มไปด้วยลม มันเลยระเบิดออกมาหมด

''พี่น่ะเก่งมากแล้ว ที่ทำได้ขนาดนี้ หลังจากนี้มีอะไรก็เล่าให้ฟังได้ตลอดเลยรู้ไหม'' ลิซ่าลูบแก้มจีซูและใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาออกจากหน้าสวย เธอยิ้มให้จีซู และดึงอีกคนเข้าไปกอดแน่น พลางลูบหัวปลอบ

นั้นยิ่งทำให้จีซูร้องไห้ออกมาเธอรู้สึกดีที่ลิซ่าพูดแบบนั้น การที่ลิซ่าถามเธอเหมือนกับเธอไม่ต้องเก็บไว้คนเดียวจีซูยกมือกอดตอบอีกคนและซบหน้าลงบนไหล่ลิซ่า 

''ระบายออกมาให้หมดนะ ลิซ่าอยู่นี่แล้วพี่จีซูไม่เครียดแล้วน๊า~''

''อือ....ขอบคุณนะ'' 

จีซูพูดเสียงอู้อี้ตอบลิซ่าไป ทั้งสองกอดกันแน่น และไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยง่ายๆ 

''พี่จีซู ฉันนึกอะไรดีๆออกแล้ว'' ลิซ่ากระซิบข้างหูจีซู 

''อะไรเหรอ'' จีซูเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน ตาของเธอแดงก่ำจากการร้องไห้ 

''เราไปทะเลไกล้ๆโซลกันไหม?'' 

ทะเลตอนกลางคืนมันก็จะมีสเน่ห์ของมันซึ่งแตกต่างจากตอนเช้า เสียงลม เสียงคลื่น กลิ่นทะเลและทรายละเอียด นั้นทำให้ลิซ่าและ

จีซูรู้สึกผ่อนคลาย ทั้งสองเดินเล่นบนผืนทรายไปเรื่อยๆ มือของสองคนจับกันแน่นเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะหนีไป ลิซ่าใช้เวลาขับรถมา

ที่นี้ถึงสามชั่วโมงเเต่เธอไม่บ่นสักคำ เพราะว่าสิ่งที่ได้มันคุ้มค่าและก็เธอเต็มใจทำให้อีกคนรู้สึกดี~ 

''ชอบไหม?'' ลิซ่าเอ่ยถามคนข้างๆเธอ

''ชอบมากๆเลย ~'' 

''เห็นพี่มีความสุขก็พอใจแล้ว'' ลิซ่ายิ้มให้จีซู

''ลิซ่า'' จีซูเรียกอีกคนให้หันมา

''หือ?'' 

'' ขอบคุณนะ'' 

จีซูพูดก่อนจะเข้าใกล้อีกคนและหอมแก้มลิซ่าเบาๆ นั้นทำให้ลิซ่านิ่งค้างไป ใจของทั้งสองเต้นแรง 

''ฉันว่าเครื่องเล่นที่ไปเล่นกันวันนี้ ทำให้ฉันตื่นเต้นไม่ได้เหมือนเธอเลยรู้ไหม'' 

จีซูพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหนีลิซ่า ด้านลิซ่าที่นิ่งค้างไปนั้นยิ้มออกมาก่อนจะยกมือขึ้นจับแก้มตัวเอง 

''รอด้วยสิ~'' ลิซ่าพูดก่อนจะรีบเดินตามจีซูไป

''พี่อยากกลับบ้านหรือยัง? '' 

''อือ กลับกันเถอะมันดึกมากแล้ว เดี๋ยวเธอขับรถไม่ไหว'' จีซูพยักหน้าให้อีกคน

''ไว้วันหลังจะพามาอีกนะ '' ลิซ่าขยี้หัวอีกคน ก่อนจะวิ่งหนี

''ย๊าาลลิสา ฉันแก่กว่าเธอน่ะ!~'' 

เธอวิ่งตามลิซ่าไปทั้งสองวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน ก่อนที่จีซูจะสะดุดอะไรบางอย่างและล้ม

''โอ้ย!..'' 

''พี่จีซู!!....เป็นอะไรไหม?'' ลิซ่ารีบวิ่งมาดูอีกคนเธอพยุงจีซูขึ้นและจังหวะนั้นเองจีซูก็เงยหน้ามายิ้มให้เธอ

''ติดกับแล้ว หึๆ'' 

ตู้ม!!~~ จีซูผลักลิซ่าลงทะเลก่อนจะหัวเราะออกมา 

''ย๊าาาาา พี่เนี่ย!! ไม่น่าเข้ามาดูเลย ..........ทำฉันเปียกงั้นมาเปียกด้วยกันเลย..~'' 

''ย๊าๆๆ หยุดเลยนะลลิสา!'' 

ลิซ่าวิ่งไปอุ้มจีซูที่ตีไหล่เธอและดิ้นไม่หยุดก่อนจะปล่อยอีกคนลงน้ำ 

''ฮ่าๆ เป็นไงเย็นสบายไหม'' 

''จะสู้กับฉันใช่ไหมนี่แน่ะๆๆ '' 

จีซูสาดน้ำใส่ลิซ่าไม่ยั้ง และลิซ่าก็สาดกลับ ทั้งสองหัวเราะออกมาไม่หยุด 

''นี่ๆพี่พอก่อน รีบกลับบ้านกันเถอะเดี๋ยวก็เป็นหวัดพอดี เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน'' จีซูเอาแต่สาดน้ำใส่เธอ พวกเธอเล่นกันจนลืมเวลาก่อนที่ลิซ่าจะบอกออกไป

''อ่ะ จริงด้วย ลืมไปเลยอ่ะ '' 

''มาลุกขึ้น'' 

ลิซ่าลุกขึ้นก่อนจะส่งมือไปให้อีกคน จีซูจับมือลิซ่าและจังหวะที่ลุกขึ้นเธอดันทรงตัวไม่อยู่เลยเผลอดึงลิซ่าลงมาด้วย

และตอนนี้ลิซ่าจึงคร่อมเธออยู่ ทั้งสองมองหน้ากัน แสงจันทร์เสียงคลื่นทำให้ทุกอย่างลงตัว ลิซ่ามองหน้าจีซูอย่างละสายตาไม่ได้

ยิ่งเวลาเธอเปียกมันทำให้สเน่ห์เธอเพิ่มขึ้น ทั้งสองค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าหากันอย่างเชื่องช้า ปากทั้งคู่สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา

นิ่งค้างอยู่อย่างนั้น จูบแสนนุ่มนวลเคล้าเสียงคลืน มันยากที่จะหยุดไว้แค่นี้ ลิซ่าขบเม้มริมฝีปากของจีซูด้วยความอ่อนโยน

จีซูตอบรับรสจูบแสนหวานของอีกคนอย่างรวดเร็ว ตอนนี้อารมณ์ของทั้งคู่กำลังระเบิด... 

''ฮัดชิ้ว!!''  เป็นจีซูที่จามออกมา ทั้งคู่ที่ผละออกจากกัน มองหน้ากันอย่างเขินอาย

''ขอ..ขอโทษ..ต่อไหม?'' จีซูถามอีกคน

''ตะ...ต่อบ้าต่อบออะไรเล่า รีบลุกขึ้นเลยพี่เดี๋ยวได้เป็นหวัดแน่ๆถ้ายังอยู่แบบนี้'' 

ลิซ่าหน้าแดงไม่ต่างจากจีซู ก่อนที่ทั้งสองจะลุกขึ้นและเดินกลับไปที่รถ ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่จับมือกันตลอดทางที่เดินกลับไปที่รถ ตอนนี้นอกจากเสียงคลื่นถ้าฟังดีๆแล้วจะได้ยินเสียงของหัวใจสองดวงกำลังเต้นระรัวแข่งกันอยู่~

''ไปทำอะไรกันมาอ่ะ สภาพถึงเป็นแบบนี้''  โรเซ่เอ่ยถามพี่สาวตัวเอง

หลังจากกลับมาถึงบ้าน เจนนี่และโรเซ่ก็ทำหน้าจับผิดเธอ เพราะสภาพเธอกับลิซ่าตอนนี้ดูไม่ได้เลยละ 

''เอ่อ.....'' 

''บอกมาเลยน่ะพี่จีซู ลิซ่า'' เจนนี่พูด

''ไปทะเลมา...'' 

เป็นเสียงของลิซ่าที่ตอบออกไป เจนนี่และโรเซ่ทำตาโตก่อนจะหันมาจ้องหน้าพี่สาวตัวเอง 

''หือ ก็แค่ไปทะเล'' จีซูยิ้มให้น้องสาวตัวเอง

''แค่นั้นจริงเหรอ'' เจนนี่มองลิซ่าสายตาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ????

''กะ..ก็..แค่นั้นจริงๆ'' ลิซ่าตอบเสียงสั่น

''โกหก//โกหก'' ทั้งเจนนี่และโรเซ่พูดออกมาพร้อมกัน

''ย๊า งั้นก็ตามใจพวกเธอแล้วกัน ลิซ่ากับฉันจะปอดบวมตายอยู่แล้วหลีกทางไปเลยนะ'' 

จีซูจับมือลิซ่าเดินขึ้นบันไดเพื่อหนีน้องสาวทั้งสองคน ที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับ

''เดี๋ยวเถอะลิซ่า รอให้ถึงพรุ่งนี้ก่อนเถอะ'' เจนนี่พูดก่อนจะกลับเข้าห้องตัวเองอย่างอารมณ์เสีย

''ไม่น่าไว้ใจทั้งพี่เจนนี่และพี่จีซูเลยให้ตายสิ ร้ายชะมัด แล้วฉันจะเอาอะไรไปสู้ละเนี่ย โอ้ยคิมแชยอง!'' 

โรเซ่พึมพำกับตัวเองก่อนจะกลับเข้าห้องไปอีกคน 

''รีบเปลี่ยนเสื้อน่ะพี่'' 

''เหมือนกันน่ะลิซ่า''  

ทั้งสองยิ้มให้กันก่อนจะแยกเข้าห้องของตัวเอง

คาทก~ 

       

' พี่จีซูฝันดีนะ :D ' 

                    

                      

                                  ' เหมือนกันนะลิซ่า ;) '

                                  

                                  ' ไว้ไปทะเลกันอีกนะ '

'อือ โอเค~ ' 

ลิซ่าและจีซูยิ้มออกมาหลังจากอ่านข้อความของอีกฝ่าย 

''แล้วไว้ไปทะเลกันอีกนะ//แล้วไว้ไปทะเลกันอีกนะ''

อุวะฮ่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้ายัยพิไม่ฮัดชิ้วสะก่อนนะคะ อะหืออไม่อยากจะพูด 

เนื้อเรื่องไปเร็วแล้วนะคะ ถ้าใครอ่านแล้วงงก็ขอโทษด้วยนะคะ เราก็เร็วๆช้าๆแบบนี้แหละค่ะ ขอโทษนะค่าาาา

และ ตอนต่อไป คือ!!!!!!! เจนดึกนั้นเองงงงงงงงงงงง ขนาดแต่งเอง ไรต์ยังตื่นเต้นเลยค่ะ -,,,- ส่วนยัยเจี๊ยบไม่น้อยใจนะ

โอ๋เอ๋ๆ  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ รักมากๆ 

#รีดเดอร์ทุกคนคือกำลังใจของเรานะ 

#ถ้าไม่ได้ตอบเม้นอย่าโกรธกันน๊าายู TT

 

   

    MaystorymaY