[BLACKPINK] De Vampire

ตอนที่ 13 : XII [No Name]

                                                 

กว่าจะขับรถมาถึงบ้านเจนนี่และโรเซ่ก็เข้านอนไปแล้ว ลิซ่าเลยขอนอนด้วยกันกับจีซูแน่นอนว่าเจ้าของห้องไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใดแถมยังดีใจอีกต่างหากที่เธอจะได้นอนกอดลิซ่าทั้งคืน ถึงแม้ว่าทั้งวันนี้จะมีแต่เรื่องแย่ๆแต่หลังจากกลับมาจากบริษัทมันก็กลายเป็นวันที่ดีเพราะเธอมีลิซ่าอยู่ด้วยและทำให้อารมณ์เธอดีขึ้นมามาก 

''เพิ่งอาบน้ำเสร็จตัวจะหอมรึป่าวนะ~''

จีซูที่แต่งตัวเสร็จหลังจากอาบน้ำอยู่นานเดินเข้ามาใกล้ลิซ่าที่มองเธอทุกการกระทำตั้งแต่เช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้า ถึงจะเคยเปลือยเปล่าต่อหน้ากันและกันแล้วแต่มันก็ยังไม่ชินสำหรับจีซูอยู่ดี เจ้าเด็กตัวแสบมองเธอไม่วางตานั้นทำให้เธอแต่งตัวช้าไป ลิซ่าที่นอนรออยู่บนเตียงดึงเธอเข้าไปนอนกอดและฟัดแก้มขาวๆของเธออย่างหมั่นเขี้ยว จีซูได้แต่ตีไหล่ของคนที่กำลังฟัดแก้มเธอออยู่

''อื้ออ~ หอมจังเลย~ ''

ลิซ่างับแก้มเธอเบาๆและยังเอ่ยพูดชมไม่หยุด จีซูหน้าแดงขึ้นมาอีกระลอกเพราะคำพูดของอีกคนและการกระทำที่กำลังรบกวนเธออยู่ ลิซ่าละจากแก้มของเธอลงมาที่ลำคอขาว จมูกโด่งของเด็กตัวสูงถูไถไปมากับซอกคอขาวของจีซู ลิซ่าสูดดมกลิ่นครีมอาบน้ำหอมๆเข้าเต็มปอด

''พี่หอมจัง~''

''อื้อ..พะ..พอแล้ว...ลิซ่าอ่า''

ลิซ่าไม่ได้ฟังคำพูดของจีซูเลย เพราะเขากลับกดจมูกหนักขึ้นและแลบลิ้นร้อนๆออกมาเลียคอของเธอมันทำให้จีซูเผลอกัดปากและจิกไหล่ลิซ่าแน่นขึ้น ลิซ่างับคอของเธอและดูดมันให้เป็นรอยแดงจางๆ 

''ละ....ลิซ่า..อ่ะ...อื้ออ....พะ...พอแล้วคอฉันไม่มีที่วางแล้วนะ''

จีซูพยายามควบคุมน้ำเสียงของตัวเองให้ปกติที่สุดเท่าที่ทำได้ ถึงจะพูดไปแบบนั้นใครอีกคนก็ไม่ฟังอยู่ดีลิซ่าผละออกจากลำคอของเธอ และเปลี่ยนมาเป็นกดจูบที่ปากของเธอแทน

''อื้มม~''

เด็กตัวสูงผู้ชำนาญขบกัดริมฝีปากเธออย่างเอาแต่ใจ เขาบดเบียดมันมากยิ่งขึ้นและดูดเม้มย้ำๆจนเธอเผลอครางออกมา มือของลิซ่าลูบไล้เอวบางของจีซูก่อนจะลากมือเข้าไปในเสื้อนอนของอีกคนและบีบขย้ำก้อนเนื้อนุ่มที่ไม่มีชั้นในปกปิดอยู่ จีซูถอดมันออกเพราะมันทำให้เธออึดอัดเวลานอน นั้นทำให้ลิซ่าพอใจไม่น้อยเพราะเธอจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาแกะเจ้าชั้นในที่แสนน่ารำคาญออก 

''อื้ออ!....อื้มมม''

จูบที่แสนหวานและร้อนแรงดำเนินไปพร้อมๆกับมือของลิซ่าที่บีบนวดหน้าอกของใครอีกคนที่กำลังโอบคอเธออยู่ ลิซ่าดันเรียวลิ้นของตัวเองเข้ามาในโพรงปากนุ่มของจีซูเธอตวัดลิ้นของจีซูและเกี่ยวมันมาดูดอย่างแรงจนอีกคนโอบคอเธอแน่นขึ้น 

''สวยจังเลยพี่จีซูอ่า~''

ลิซ่าผละหน้าออกจากปากเธอ ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยนแล้วพูดชมด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแสนหวานที่ทำให้จีซูหน้าแดง ไม่พูดอะไรมากมายลิซ่าก็เข้ามาใกล้ใบหน้าเธออีกรอบเขาจูบปากเธอ จูบปลายคางต่อด้วยสันกรามก่อนจะไล่ลงไปที่ลำคอและกัดยอดอกของเธอที่มันชูชันดันเสื้อนอนออกมาจนเห็นได้ชัด

''อ๊า!...อื้ออ''

จีซูครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ลิซ่างับและกัดมันผ่านเสื้อนอนตัวบางแต่มันก็มากพอที่จะทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั้งตัว จีซูกำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะรู้สึกอีกที ลิซ่าก็ถกเสื้อของเธอขึ้นมาเผยให้เห็นหน้าอกแสนสวยคู่นั้น แววตาของเจ้าเด็กหื่นลุกวาวยังกับเห็นของโปรดถูกใจ ปากของลิซ่าอ้าออกช้าๆก่อนจะแตะเข้าที่หน้าอกของเธอเขาดูดมันอย่างแรงจนเธอขมวดคิ้วเพราะความเสียวที่แล่นไปทั่วร่างกาย ลิ้นของเขาละเลงไม่หยุดจนเธอต้องบิดตัวไปมาและปล่อยเสียงครางที่ทรมานออกจากลำคอ

''อ๊าา!!.....อื้มมมม..ละ...ลิซ...อื้อออ!''

''อื้ม~..พี่อร่อยจังเลย...จีซูอ่า~''

ลิซ่าดูดมันเหมือนกับเด็กทารกที่กำลังกินนม แตกต่างที่ว่าลิซ่าเป็นเด็กหื่นที่กำลังทำให้จีซูทรมาน เขาไม่หยุดให้เธอได้พักหายใจลิ้นของลิซ่ายังคงรัวละเลงไม่หยุดจนเธอต้อง เชิดหน้าครางและจิกไหล่เขาแน่น ไม่ใช่แค่นั้นเธอกำลังรู้สึกว่าความทรมานของเธอไม่พอสำหรับแค่นี้ มือของลิซ่าลูบขาอ่อนเธออย่างรู้ทันความคิดเขาผละออกจากหน้าอกและสบตากับเธอ

''ก่อนนอนอีกซักหลายๆรอบนะ'' 

ลิซ่าพูดประโยคที่จีซูไม่มีทางปฏเสธ หล่อนพยักหน้ารับ ก็น่ะใครมันจะไปห้ามเจ้าเด็กนั้นที่ทำให้เธอมีอารมณ์มากขนาดนี้ถ้าขืนหยุดตอนนี้ได้ค้างจนทำให้เธออารมณ์เสียแน่นอน ส่วนเจ้าเด็กที่ได้คำตอบยิ้มร่าและถอดกางเกงนอนขาสั้นของเธอออกอย่างรีบร้อนเพื่อทำให้ภารกิจสวาทของพวกเธอทั้งสองสำเร็จ จากที่คิดว่าจะนอนกลับกลายเป็นตอนนี้เธอต้องทรมานเพราะการกระทำของลิซ่า เสียงครางหวานดังระงมไปทั่วห้องนอนของจีซู ที่สำคัญคำพูดของลิซ่าการันตีได้เลยว่า ไม่ใช่แค่รอบเดียวแน่นอน ........

เช้าวันรุ่งขึ้น ภายในห้องนอนที่เมื่อคืนกลายเป็นรังรักแสนสวาทมีคนสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียงไม่มีเสื้อผ้าชิ้นใดอยู่บนร่างกายของทั้งสองคนแม้แต่ชิ้นเดียว ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอบอกได้ดีว่าทั้งสองยังคบหลับไหลอยู่ในฝันแสนหวานของตัวเอง ตามตัวของพวกเธอมีร่องรอยจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืนที่แสนหนักหน่วงจนทำให้ต่างฝ่ายต่างเพลีย 

''คงยังหลับกันอยู่นั้นแหละ พวกเราเข้าไปปลุกดีไหม?'' เจนนี่เอ่ยถามน้องสาวคนเล็ก โรเซ่มองหน้าเจนี่อย่างครุ่นคิดก่อนจะพยักหน้าให้เป็นคำตอบ

โรเซ่เดินตามเจนนี่ไปที่ห้องของพี่สาวคนโตที่ป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นปกติพี่ของเธอจะตื่นก่อนพวกเธอเสมอ ถ้าคิดไม่ผิดคงเพราะใครบางคนที่ทำให้พี่เธอตื่นสาย เมื่อคืนหลังจากหลับไปได้แปปนึง โรเซ่ก็เดินออกมาดูว่าลิซ่ากลับบ้านหรือยังระหว่างที่กำลังเดินไปห้องลิซ่าเสียงครางของพี่สาวเธอก็ดังออกมาจากห้อง ถ้าเธอเดาไม่ผิดคงเป็นฝีมือลิซ่าแต่เธอเองก็ไม่ได้โกรธหรอก จริงๆแค่อิจฉานิดหน่อยเอง

''ตื่นๆๆๆ!!!''

เจนนี่เคาะประตูอย่างก่อกวนให้คนที่หลับอยู่ภายในห้องรู้สึกตัว ตามมาด้วยเสียงของเจ้าตัวที่พูดดังลั่น จีซูลืมตาขึ้นและกระพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับแสงหลังจากเพิ่งตื่นนอน ลิซ่ายังคงนอนกอดเธออยู่ 

'ขี้เซาจริงๆเลยนะเด็กบ้า' จีซูคิดในใจพลางมองไปที่ใบหน้าใสของลิซ่า เธอจูบสันจมูกของอีกคนเบาๆ จีซูหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวไว้ไม่ให้โป๊เปลือยเกินไป ก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเปิดประตูให้น้องสาวจอมแสบที่ยังเคาะประตูเรียกเธอไม่หยุด ถ้าช้ากว่านี้เกรงว่าประตูห้องเธอจะพังสะก่อน

''เรียกแบบนี้ได้ยินไปสามบ้านแปดบ้านแล้วมั้งเจนนี่'' จีซูเปิดประตูออกก็บ่นน้องสาวของตัวเองทันที่

''ก็พี่ช้ารีบไปอาบน้ำทำงานได้แล้ว....อีกอย่างหมดวันของพี่แล้วด้วย คืนลิซ่ามาได้แล้ว........'' เจนนี่และโรเซ่เดินเข้าห้องจีซูก่อนที่สายตาคมของเจนนี่จะพบเข้ากับใครบางคนที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงที่ยับยู่ยี่แถมยังโป๊อีกต่างหาก

''ดูท่าจะหนักหนาพอสมควร'' โรเซ่เอ่ยออกมา

ลิซ่านอนหลับอย่างสบายแต่ตามไหล่และคอของเด็กตัวสูงเต็มไปด้วยรอยแดง และหลังของเขายังมีรอยเล็บที่พี่สาวของเธอฝากไว้อีกด้วย จีซูยิ้มน้อยๆให้เจนนี่และโรเซ่ที่หันมามองเธอด้วยสายตาดุๆที่ไปทำให้หลังของเจ้าเด็กนั้นมีรอยเล็บคงจะแสบน่าดู แต่ตามตัวของพี่สาวเธอก็ไม่ต่างกันนักหรอก พอกันทั้งคู่

''ตื่นได้แล้วลลิษา''

เจนนี่พูดจบก็กระโดดลงไปทับลิซ่า จนคนที่นอนหลับอยู่ขมวดคิ้วและคราง 'อือ' ออกมาจากลำคออย่างรำคาญการกระทำของผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังทับเธออยู่ เจนนี่ที่เห็นว่าลิซ่าไม่ยอมลุกขึ้นขยับตัวดุ๊กดิ๊กไม่หยุดแถมยังหอมแก้มของลิซ่าให้อีกคนยิ่งรำคาญ

''ตื่นได้แล้ว เจ้านายมาปลุกเองเลยนะเข้างานสายฉันไล่เธออกนะลิซ่า...ว้าย!!!''

เจนนี่อุทานออกมาอย่างตกใจ เพราะอยู่ๆลิซ่าก็ดึงเธอไปนอนกอดอย่างกับว่าเธอเป็นหมอนข้าง เขากอดเธอแน่นและซุกหน้าเข้ากับลำคอของเธอ ลมหายใจอุ่นๆของลิซ่าสัมผัสโดนเข้ากับคอของเจนนี่ ทำให้อีกคนรู้สึกวูบวาบไม่น้อย แถมเจ้าเด็กที่แกล้งดึงเธอมากอดยังกัดคอเธอเบาๆอีกด้วย ใช่! ลิซ่าตื่นตั้งแต่จีซูลุกขึ้นแล้วแต่เจ้าตัวแค่ขี้เกียจตื่นและจังหวะดีที่เจนนี่กระโดดทับเธอทำให้เธอมีเวลาแกล้งใครอีกคนให้สาสมกับที่คิดจะมาก่อกวนเธอ 

''หอมจังเลยเจนนี่อ่า อยากกินเธอเป็นอาหารเช้าจัง''

ลิซ่ากระซิบเบาๆให้เจนนี่กับเธอได้ยินกันแค่สองคน พูดจบปากของลิซ่าก็งับๆกัดๆคอของเจนนี่อย่างสนุก ส่วนคนที่โดนไม่สนุกสักนิด

เธอใจเต้นแลัวร้อนรุ่มไปทั้งตัว 

''ลิซ่าคงง่วงฉันว่าปล่อยให้นอนไปก่อนก็ได้นะ ลุกขึ้นมาได้แล้วเจนนี่'' จีซูเดินมาใกล้เจนนี่ที่โดนลิซ่ากอดรัดอยู่บนเตียง

''ถ้าลุกตอนนี้เดี๋ยวลิซ่าก็รู้สึกตัวสิ ไม่เป็นไรหรอก เธอรีบไปอาบน้ำได้แล้วจีซู '' เจนนี่รีบพูดปัดและไล่จีซูไปอาบน้ำ

''อือๆ...งั้นฉันรีบไปอาบน้ำดีกว่า...ค่อยปลุกลิซ่าหลังจากฉันอาบน้ำเสร็จแล้วกัน'' จีซูพูดก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วเธอไม่ลืมหยิบชุดสำหรับใส่ทำงานเข้าไปด้วยจะได้ไม่ต้องออกมาเปลี่ยนนอกห้องน้ำอีก เจนนี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก

''งั้นแชงลงไปรอด้านล่างแล้วกัน จะไปดูเอกสารที่เอามาจากบริษัทเมื่อวานด้วย'' 

''จ้า เดี๋ยวพี่ตามลงไปนะ'' เจนนี่ยิ้มให้โรเซ่อย่างสดใส หลังจากที่ประตูปิดลงและโรเซ่เดินออกไปแล้วส่วนจีซูที่เข้าห้องน้ำไปเรียบร้อย ลิซ่าตัวแสบก็ลืมตาและคร่อมตัวเจนนี่อย่างรวดเร็ว 

''รีบกินสิลิซ่า เห็นบอกว่าอยากกินฉันไม่ใช่เหรอ ถ้าช้า......อื้ออ~'' 

ไม่รอให้เจนนี่พูดจบลิซ่าก็ประกบจูบคนตรงหน้า เจนนี่โอบรอบคอลิซ่าที่คร่อมเธออยู่เขากัดปากเธอและดูดมันเบาๆ ก่อนจะส่งมือมาบีบหน้าอกเธอที่ถูกปิดทับด้วยชั้นในสีดำและเสื้อผ้า ปากของเธอกำลังถูกลิซ่ารุกรานเขากดจูบเธอย้ำๆก่อนจะส่งลิ้นร้อนเข้ามาในปากอุ่นของเธอ เราทั้งคู่ตวัดลิ้นตอบรับกันอย่างรู้งาน ลิซ่าลวงมือเข้ามาในเสื้อของเธอและดึงชั้นในของเธอขึ้นไปด้านบนหน้าอกทำให้ทรวงอกของเธอไร้ซึ่งการปกปิด ลิซ่าบีบคลึงก้อนเนื้อนุ่มของเธออย่างมันส์มือ ส่วนปากของเราทั้งสองก็ยังไม่ละออกจากกัน

''อื้มมมม...อื้ออออ'' 

เจนนี่พยายามเก็บเสียงครางไม่ให้ดังไปมากกว่านี้ เพราะกลัวว่าจีซูที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำจะได้ยิน ที่เธอกล้าทำเพราะจีซูเป็นคนพิถีพิถันในการอาบน้ำแน่นอนว่าเกินครึ่งชัวโมง ลิซ่าเองก็คงรู้ทันไม่ต่างกัน เขาผละออกจากจูบและก้มลงมาซุกไซร้คอของเจนนี่

และคนอย่างลิซ่าไม่พลาดแน่นอนเธอทำรอยไว้ที่คอของเจนนี่แน่นอนว่าผลที่ได้คือเจนนี่ตีไหล่ของลิซ่าไปแรงๆหนึ่งที พร้อมกับทำหน้าดุ

''อื้อออ...ทำรอยอีกแล้ว เดี๋ยวฉันก็ต้องทารองพื้นอีก..'' 

''ก็พี่น่ากินไปทั้งตัว เค้าอดใจไม่ไหวนี่หน่า'' 

ลิซ่ารีบถกกระโปรงและเสื้อของเจนนี่ขึ้น เพราะกลัวว่าจีซูจะออกมาจากห้องน้ำก่อนที่พวกเธอจะเสร็จกิจกรรมสุดลามกนี่ ไม่รอช้าลิซ่าก้มลงดูดดุนยอดอกอวบของเจนนี่ ส่วนด้านล่างเธอก็ส่งนิ้วสวยของเธอเข้าไปทำหน้าที่ของมัน เจนนี่ที่โดนรุกทั้งด้านบนและล่าง นิ่วหน้าและจิกไหล่ลิซ่าแน่น 

''อ๊า!...อื้ออออ...ละ...ลิซ.อื้มม!'' 

ทั้งๆที่พยายามเก็บเสียงแต่เธอก็ไม่รู้ว่ามันดังมากน้อยแค่ไหนเพราะตอนนี้สติของเธอถูกพรากออกไปจากสมองเรียบร้อยเพราะลิซ่าที่กำลังมอบความสุขแสนทรมานให้เธออยู่ ปากของเขาทำหน้าที่ได้ดีกับหน้าอกของเธอไม่แพ้ด้านล่าง เจนนี่บิดเร้าจนที่นอนยับยู่ยี่มากกว่าเดิม เธอรู้สึกได้ถึงไอร้อนที่ออกมาจากตัวเธอ มันร้อนจากการกระทำของลิซ่าที่กำลังควบคุมเธออยู่ 

''อ๊ะ...อื้ออ!..ใกล้แล้ว...อ๊ะ...!''

ลิซ่าเร่งจังหวะนิ้วให้เร็วขึ้น เธอละออกจากหน้าอกและจูบปากของเจนนี่อย่างโหยหา ส่วนคนที่กำลังโดนกระทำก็กอดอีกคนแน่น หล่อนหายใจถี่ขึ้น และกัดปากตัวเองจนมันแดงลิซ่ามองหน้าเจนนี่ที่กำลังใกล้ถึงจุดหมายอย่างหลงไหล ร่างบางที่กอดลิซ่าอยู่หลับตาแน่น และลำตัวของหล่อนก็กระตุกเกร็งอย่างแรง เจนนี่กระชับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม

''อ๊าาา!!!...อืออ!''

และแล้วเจนนี่ก็ถึงจุดหมายที่ลิซ่าพาเธอไป สมองเธอขาวโพลนหน้าท้องของเธอยังกระตุกอยู่ เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังผสานกัน ลิซ่าพรมจูบไปทั่วไหล่ของเจนนี่ก่อนจะจบที่แก้มแดงๆของหล่อน ลิซ่าจูบมันเบาๆ 

''รีบจัดเสื้อผ้า เดี๋ยวพี่จีซูออกมาเห็นได้บ่นยาวแน่ๆ '' 

''เธอทำเธอก็ต้องจัดการให้ฉันสิ'' 

''จริงๆเลยนะพี่เนี่ย~'' 

ลิซ่าส่ายหน้าน้อยๆให้ความดื้อของอีกคนก่อนจะจัดการเสื้อผ้าหน้าผมของเจนนี่ให้เรียบร้อย แน่นอนว่ามันก็อดใจไม่ไหวมีแอบบีบหน้าอกหล่อนไปสองสามทีและยังขโมยจูบไปสองสามครั้งด้วย เจนนี่ไม่ได้บ่นแค่ส่งสายตาดุเฉยๆแต่ลิซ่าไม่ได้สนใจอยู่แล้วเลยยิ้มกวนให้หล่อนไปและตั้งใจจัดการเสื้อผ้าของอีกคนต่อ

เจนนี่ที่มองลิซ่ากำลังตั้งใจจัดเสื้อให้ตัวเองก็ยิ้มออกมา ลิซ่าเป็นคนน่ารัก ก็ไม่แปลกที่พวกเธอจะรักเขา และลิซ่ายังมีหลายบุคลิกจะเป็นแฟนเด็กที่คอยเอาใจหรือทำให้อารมณ์ดีก็ได้ หรือจะเป็นแฟนสุดหื่นที่ปล้ำพวกเธออย่างถึงอกถึงใจก็ทำได้เช่นกัน หรือจะเป็นคนฉลาดพูด ฉลาดคิดมีความจำที่ดีเลิศและทำงานเก่งก็เป็นได้ ทุกอย่างที่เป็นลิซ่าทำให้พวกเธอแปลกใจได้เสมอ แต่ก็มีบางอย่างที่เข้ามารบกวนจิตใจของเจนนี่ เรื่องที่ลิซ่ายังไม่รู้เกี่ยวกับตัวตนของพวกเธอ....ถ้ารู้แล้วลิซ่าจะยังเป็นคนเดิมไหมนะ?...

ลิซ่ากำลังเดินตามเจ้านายทั้งสามของตัวเองเข้าไปในห้องจัดงานเลี้ยงของบริษัทที่กำลังอยู่ระหว่างการตกแต่งและประดับนู้นนี้ให้ดูหรูหราสมกับเป็นงานเปิดตัวเครื่องเพชรของบริษัทเพชรอันดับหนึ่งของเกาหลี ลิซ่าไม่ปฏิเสธมันสวยและดูดีมากๆแต่ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่มีเวลาจะมาชื่นชมอะไรให้มากนักหรอก เพราะเธอกำลังง่วง!...คงเพราะ...เรื่องที่ทำก่อนนอนกับพี่จีซูนั้นแหละได้นอนไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงเองแต่แปลกที่อีกคนกลับแตกต่างจากเธอ ดูไม่ง่วงเลยสักนิด และแทนที่เธอจะได้นอนต่อนิดหน่อยก็ยังฝืนตัวเองไปปล้ำพี่เจนนี่อีกถ้าต้องโทษใครสักคนก็คงต้องเป็นเธอเนี่ยแหละที่หื่นเกินไป จนทำให้ร่างกายไม่ได้พักผ่อน

''ลิซ่าไปพักดื่มกาแฟก่อนก็ได้นะ'' จีซูที่สังเกตเห็นอาการง่วงนอนของลิซ่าพูดแต่อีกคนกลับส่ายหน้าให้เธอ

''ไม่เป็นไรเค้ายังไหว'' 

''ไหวกับผีน่ะสิ หาวแล้วหาวอีกอยู่นั้นแหละ'' เจนนี่ต่อว่าลิซ่าออกไปจนคนที่โดนดุทำหน้างอน

''ลิซไปพักก่อนเถอะนะ อีกแปปพวกเราก็เสร็จแล้ว'' โรเซ่พูดกับลิซ่าอย่างอ่อนโยนและยิ้มให้อีกคน 

''อือ...ก็ได้'' 

''แหม่ พอเป็นยัยแชงนี่เสียงอ่อนเชียวนะ น่าหมั่นใส้จริงๆ'' เจนนี่พูดพลางมองลิซ่า มีจีซูพยักหน้าเห็นด้วยอยู่ข้างๆ

''พวกพี่ก็อย่าดุลิซสิ ไปเถอะลิซเดี๋ยวพวกฉันตามไป'' ลิซ่าพยักหน้าให้โรเซ่ก่อนจะหันไปเบะปากใส่เจนนี่กับจีซู และเดินออกมาจากตรงนั้น ลิซ่ามองรอบๆสถานที่จัดงานคนงานคอยตกแต่งกันอย่างพิถีพิถัน และทุกอย่างมันดูดีไปหมดสมกับราคาที่จ่าย ลิซ่านึกภาพของวันงานไม่ออกเลยเพราะนี้แค่ตกแต่งไปนิดหน่อยก็สวยขนาดนี้แล้ว วันงานคงจะอลังการไม่น้อย

ลิซ่ากำลังชงกาแฟอยู่ในห้องพักพนักงาน ตอนนี้ในห้องไม่มีใครนอกจากเธอ ร่างสูงก้าวขาเข้าไปที่โต๊ะก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนึง พร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ แต่ถึงจะกินกาแฟเข้าไปเธอก็ยังง่วงอยู่ดีอาจจะเพราะคาเฟอีนยังไม่ออกฤทธิ์หรือเพราะความง่วงของเธอมันมากเกินไป ระหว่างที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ ประตูห้องพักพนักงานก็ถูกเปิดออก นาอึนที่เพิ่งเข้ามาส่งยิ้มให้ลิซ่าและลิซ่าเองก็ยิ้มกลับไปให้อีกคน

''มาดื่มกาแฟเหรอ'' ลิซ่าตัดสินใจถามออกไปก่อน 

''ใช่ลิซ่าก็มาดื่มกาแฟสินะ อ่ะ...แปปนะ...'' นาอึนหยิบขนมออกมาจากถุงพลาสติกที่ได้มาจากร้านสะดวกซื้อและส่งให้ลิซ่า

''ให้ฉันเหรอ ขอบคุณนะนาอึน'' 

''มันอร่อยดีและกินเข้ากันกับกาแฟมากเลย'' 

''ใจดีจังเลยนะเธอเนี่ย~ มานั่งนี่สิ'' ลิซ่าขยับเก้าอี้ตัวนึงออกให้นาอึนมานั่งใกล้ๆกัน อีกคนที่เห็นแบบนั้นก็เดินเข้าไปนั่งอย่างไม่อิดออด

''ช่วงนี้งานหนักไหมอ่ะลิซ่า?'' นาอึนเอ่ยถามลิซ่าออกไปเขากำลังกินขนมที่เธอให้พร้อมกับจิบกาแฟ

''นิดนึง แต่แค่นี้สบายมาก '' ลิซ่าเคี้ยวแก้มตุ้ยและยิ้มให้นาอึน นาอึนก็เลยเผลอยิ้มตามอีกคนไปด้วย

''เก่งจังเลยน้า~ ลิซ่าทำงานมาสองเดือนแต่เรียนรู้งานได้เร็วจนฉันทึ่งเลยละ เพราะขนาดฉันเองกว่าจะได้ขนาดนี้ครึ่งปีเชียวนะ''

''นาอึนเก่งกว่าฉันอีก ฉันยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ได้ไหมเนี่ย'' 

''ไม่ต้องมาชมเลย ไม่รับลูกศิษย์เดี๋ยวเก่งกว่าอาจารย์แล้วแย่เลย'' 

''เว่อแล้วว่าแต่ไปกินอะไรเป็นครีมๆมาหรือเปล่า?'' 

''เอ๊ะ รู้ได้ยังไง...ก็เพิ่งกินเค้กโรลมา....''

คำพูดขาดช่วงไปเพราะคนตรงหน้าที่เอื้อมมือปากเช็ดคราบอะไรบางอย่างที่มุมปากเธอ ลิซ่าเช็ดครีมสีขาวที่ติดอยู่ออกและยิ้มให้เธอ

เขาจะรู้หรือเปล่านะว่าทำให้ใจของเธอเต้นแรงจนจะหลุดออกมาจากอกแล้ว

''จะเอากลับไปกินที่บ้านเหรอ'' ประโยคติดตลกของลิซ่าเรียกให้สติของนาอึนกลับมา เธอหัวเราะน้อยๆ

''ขะ...ขอบคุณนะ..'' 

''หือ เขินเหรอ ฉันไม่ล้อแล้วก็ได้ ฮ่าๆ'' ลิซว่าเห็นแก้มขาวๆของนาอึนขึ้นสีแดงหล่อนคงจะอายเพราะมีครีมติดอยู่ที่มุมปากแน่ๆเลย

''ป่าวหรอก...ฉันไปทำงานก่อนแล้วก็เมื่อกี้ขอบคุณนะ.'' นาอึนรีบลุกขึ้นออกจากตรงนั้น ก่อนจะยิ้มและบอกลาลิซ่า หล่อนเดินก้าวออกไปจากห้องอย่างว่องไว

''หือ แค่เช็ดครีมให้เองไม่น่าจะต้องอายก็ได้นี่หน่า แล้วนาอึนจะเข้ามากินกาแฟนิ ยังไม่ได้กินเลยไม่ใช่เหรอ แปลกจริงๆเฮอะ'' 

คนที่ยังไม่รู้ตัวพูดพลางกัดขนมที่นาอึนให้ มันอร่อยเหมือนที่หล่อนพูดจริงๆด้วยยิ่งกินกับกาแฟยิ่งเข้ากัน รสขมของกาแฟตัดกับรสหวานของขนมได้ดีจนทำให้กินเพลินและไม่เลี่ยนต้องขอบคุณนาอึนเลยนะเนี่ยที่แนะนำให้รู้จักกับขนมอร่อยๆ~

''ทางนี้เราจะประดับคอมไฟระย้าและประดับดอกไม้สดครับ เป็นธีมดำแดงให้ดูลึกลับน่าค้นหาส่วนอาหารและเครื่องดื่มที่จะมาบริการแขกในงาน จะจ้างเชฟระดับ3ดาวมิชลินสตาร์มาทำให้แขกในงานทานและเครื่องดื่มจะเป็นแชมเปญและไวน์รสเยี่ยม ส่วนเครื่องดื่มที่ไม่มีแอลกอฮอล์จะเป็นน้ำส้มสดและน้ำแร่ครับท่านประธาน'' 

ประธานทั้งสามเดินตรวจห้องจัดงานเลี้ยงอย่างละเอียดโดยมีคนที่ได้รับมอบหมายคอยบอกรายละเอียดจุดนั้นจุดนี้ว่าเป็นยังไง

ทั้งสามพยักหน้าและถามบางอย่างกับเขาในเรื่องที่สงสัย ทุกปีบริษัท คิม คอร์ปอเรชั่นจะจัดงานเปิดตัวเพชรคอลเล็กชั่นใหม่โดยที่ได้รับความสนใจจากสำนักข่าวต่างๆมากมายจนทำให้หลังจากวันงาน ยอดขายพุ่งขึ้นหลายสิบเท่าเพราะรูปทรงและการออกแบบที่ละเอียดและสวยงามทำให้บรรดาไฮโซและคนรวยต่างต้องการจับจองเป็นเจ้าของ นอกจากบริษัทจะออกแบบเครื่องเพชร สร้อยและแหวนเพชร ยังขายเพชรที่ยังไม่แปรรูปอีกด้วยและยังมีร้านขายเครื่องเพชรในห้างอีกเป็นร้อยๆสาขา ยังไม่ร่วมกับสาขาที่ต่างประเทศ

เดือนๆนึงพวกเธอได้กำไรมหาศาลแต่เงินที่เสียไปก็มากเช่นกัน เพราะงั้นการทำอะไรผิดพลาดเพียงเล็กน้อยก็จะทำให้บริษัทเสียกำไรไปหลายพันล้าน ซึ่งไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นแน่นอน....

''ขอบคุณมากนะคุณชเว'' 

''ไม่เป็นไรครับท่านประธาน ผมขอตัวไปคุมงานก่อนนะครับ'' 

เจนนี่พยักหน้าให้เขาก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับจีซูและโรเซ่ พวกเธอตรวจงานเสร็จแล้วปาไปเกือบสองชั่วโมงเพราะรายละเอียดยิบย่อยและแผนงานที่จะจัด รายชื่อดารา นางแบบ ไฮโซที่จะเข้าร่วมงานและอาหารที่จะเสิร์ฟแขกในงานทุกอย่างต้องดีให้สมกับที่เป็น คิม คอร์ปอเรชั่นจะมีอะไรผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาดไม่งั้นเสียชื่อแน่นอนเพราะยังมีบริษัทอื่นๆรอพวกเธอจมดินอีกเยอะแต่ปีที่ผ่านๆมาทุกสำนักข่าวเอ่ยชมบริษัทเราไม่หยุดจนทำให้ยอดการสั่งซื้อและจองพุ่งขึ้นจนบริษัทอื่นๆอิจฉากันเป็นแถว

''กาแฟคงไม่ได้ผล''

หลังจากทั้งสามเดินเข้ามาในห้องก็ต้องพบกับลิซ่าที่ฟุบหน้ากับโต๊ะ เธอหลับอยู่และดูท่าจะไม่ตื่นง่ายๆเสียด้วย รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของประธานทั้งสาม ถ้าเป็นเลขาคนอื่นมีหวังโดนว่าแน่นอนที่หลับในเวลางานแบบนี้แต่กับลิซ่าแตกต่างกัน ทั้งสามเดินเข้ามาใกล้และมองดูอีกคนที่หลับไม่รู้เรื่อง

''คงจะเพลีย เพราะเธอเลยคิมจีซู'' เจนนี่ต่อว่าพี่สาวตัวเองอย่างหยอกล้อ

''ช่วยไม่ได้ก็ลิซ่าไม่หยุด ฉันก็เลยไม่ห้ามแค่นั่นเอง''

''ย๊า เธอควรจะห้ามสิ''

''ก็ฉันไม่อยากห้ามอยู่แล้วนี่'' จีซูยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจเจนนี่ที่เห็นแบบนั้นแอบเบะปากเล็กน้อย

''พวกพี่อย่าดังสิ เดี๋ยวลิซก็ตื่นหรอก'' โรเซ่ดุพี่สาวตัวเอง เพราะเสียงที่กำลังจะดังมากเกินไป

จะว่าพวกเธอลำเอียงไม่ได้นะที่กล้าให้ลิซ่าหลับในเวลางานแบบนี้เพราะงานที่ลิซ่าได้รับมอบหมายเสร็จหมดแล้ว ตอนนี้กองเอกสารเมื่อเช้าที่ลิซ่าต้องทำได้มาวางอยู่บนโต๊ะของพวกเธอแต่ละคนเรียบร้อย ลิซ่ามักจะทำงานเสร็จเร็วเสมอก็ได้แต่ตกใจว่าเอกสารมากมายขนาดนี้แต่ทำเสร็จได้ภายในไม่กี่ชั่วโมงและเอกสารทุกใบก็ไม่มีอะไรผิดพลาดแม้แต่น้อย ถ้าตอนนี้พ่อแม่ลิซ่ายังอยู่เขาคงภูมิใจในตัวลูกสาวมากแน่ๆ 

''อือ.....อย่า......'' ลิซ่าละเมอออกมา เรียกความสนใจของทั้งสามให้หันมามองคนหลับที่กำลังละเมออยู่

''ฝันร้ายเหรอ...คงฝันถึงพ่อแม่ละมั้ง'' จีซูพูดออกมาอย่างสงสาร ก่อนจะลูบผมของลิซ่าเบาๆ

''อือ~.....เจนนี่อ่า...อย่าสิจักจี้นะ...ขอเค้ากินนมหน่อย...งื้อ~'' 

''ย๊า!!! ลลิษา!! ฝันน่าเกลียดอยู่ใช่ไหมเนี่ย!!!'' จีซูแทบอยากจะเขกหัวไอคนที่หลับให้เต็มแรงขนาดฝันยังลามก เจ้าเด็กนี่!

''พี่จีซูใจเย็นๆค่ะ'' โรเซ่เข้ามาดึงแขนพี่สาวตัวเองที่กำลังโมโหสุดๆ ส่วนเจนนี่ได้แต่ยิ้มและหน้าแดงเพราะคำพูดของลิซ่า

''ตื่นมาก่อนเถอะ เจอดีแน่ไอเด็กลามก!!'' ลิซ่าคงไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แต่ตื่นมาเธอคงได้งอนจีซูอีกแน่ๆ

''งื้อพี่จีซูอ่า เค้าแค่ละเมอเอง~'' และอย่างที่ว่าไว้หลังจากที่โดนปลุกเพราะได้เวลาเลิกงานลิซ่าก็ขอโทษทั้งสามที่เผลอหลับแต่เธอรู้สึกว่ามีใครคนนึงที่งอนเธออีกแล้วจีซูนั้นเอง

''.....''

''ชิ....'' พวกเธอทั้งสี่นั่งอยู่ในรถระหว่างกลับบ้าน ลิซ่าเอาแต่ง้อจีซูจนโรเซ่และเจนนี่หมั่นใส้พี่สาวตัวเองที่ไม่ยอมหายงอนสักที ความจริงพี่สาวพวกเธอน่ะหายงอนตั้งนานแล้วแต่ไอเด็กนี่ไม่รู้ แถมจีซูก็ยังแกล้งไม่หยุด

''พอเถอะลิซ่า พี่จีซูเค้าไม่หายงอนไม่เห็นเป็นไร สนใจฉันดีกว่า'' เจนนี่ดึงลิซ่าเข้าไปใกล้ก่อนจะซบไหล่อีกคน จีซูที่แอบเหล่ได้แต่ว่าเจนนี่ในใจอย่างโมโห ลิซ่ากำลังง้อเธออยู่แท้ๆมาแย่งไปได้ไง

''นั้นสิไม่ต้องสนใจหรอก ปล่อยให้งอนไปแบบนั้นแหละ'' โรเซ่ที่ร่วมมือกับเจนนี่เขยิบตัวมานั่งใกล้ลิซ่าและกอดแขนของอีกคนกลายเป็นว่าตอนนี้ซ้ายขวาของลิซ่าโดนประกบโดยเจนนี่และโรเซ่เรียบร้อย

''พวกเธอพอเลยนะ''

''เอ้า ไม่งอนต่อแล้วเหรอ?'' เจนนี่พูดและมองจีซูก่อนจะยิ้มมุมปากให้

''หยุดแกล้งลิซ่าได้ซะทีสินะ'' โรเซ่มองพี่สาวขำๆก่อนจะหันไปยิ้มกับเจนนี่และยักคิ้วให้กัน ส่วนลิซ่าได้แต่นั่งงงในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ก่อนจะรู้ตัวว่าตัวเองโดนจีซูแกล้งงอนเลยหันไปมองค้อนอีกคน

''นี่พี่แกล้งเค้า!'' 

''ก็งอนจริงๆแต่เพิ่งหายงอน ไม่ได้แกล้งซักหน่อย'' จีซูรีบหาข้ออ้างเพราะไม่งั้นลิซ่าคงได้งอนเธอกลับแน่ๆ

''หรา'' เจนนี่และโรเซ่พูดออกมาพร้อมกัน 

''แน่ใจนะ?'' ลิซ่ายังคงถามหาคำตอบ จีซูพยักหน้ารับ

''แน่ใจ~ แต่ถามอะไรหน่อยสิ.....ทำไมต้องกินนมเจนนี่ทำไมไม่ละเมอถึงคนอื่น'' กลับกันตอนนี้เป็นลิซ่าแทนที่กำลังกังวลเพราะมีสายตาของทั้งสามจ้องมาที่เธอ โถ่จีซูก็ใครให้ถามคำถามแบบนี้ตอนนี้กันเล่าอยากจะโดดลงจากรถให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยแต่ก็ทำไม่ได้

''เอ่อ....ก็..'' ลิซ่ากำลังคิดหาเหตุผลที่จะใช้ชี้แจง ตอนนี้รู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้เฮอะ

''ก็เพราะหน้าอกฉันมีดีกว่าพวกเธอไง'' 

''ใช่...เอ๊ย!!ไม่ใช่ๆ'' 

''เธอตายแน่!'' โรเซ่และจีซูพูดออกมาพร้อมกัน ลิซ่ากลืนน้ำลายลงคออย่างกลัวๆส่วนเจนนี่ก็ทำหน้าตายและหันไปทางอื่นไม่ได้มาช่วยเหลือเธอเลยสักนิดทั้งๆที่หล่อนเป็นคนพูด กว่าจะถึงบ้านลิซ่าคงต้องภาวนาให้ยังมีชีวิตรอดจากน้ำมือของทั้งสองคน

'พ่อจ้าแม่จ้าช่วยลิซด้วย! ฮื่อ~'

''เจ็บปากอ่ะ''

ลิซ่าโดนทำโทษโดยการถูกจูบจนปากบวม เธอยกมือขึ้นมาจับมันเบาๆแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เป็นการโดนทำโทษที่รู้สึกดีและเจ็บไปพร้อมๆกัน เธอควรจะดีใจไหมเนี่ย?

''แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ'' จีซูพูดขึ้นและกัดไหล่ลิซ่าเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว 

''น้อยอีกเหรอ ดูปากเค้าสิ'' ลิซ่าชี้ปากตัวเองและงอแงใส่ทั้งสาม จนพวกเธอยิ้มและหัวเราะกับท่าทางของเขา

''ลิซ่าเลิกงอแงแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย วันนี้เราจะออกไปทานข้าวนอกบ้านกัน'' เจนนี่เอ่ยบอกลิซ่า คนที่ได้ยินทำตาโต

''จริงนะ?! เอ่อ..แล้วทำไมถึงพาออกไปกินข้าวนอกบ้านอ่ะ?'' 

''เปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิ หรือว่าไม่ชอบจะได้ไม่ไป'' 

''ไม่ๆ ชอบสิ งั้นเค้าไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ!'' ลิซ่าพูุดเสร็จก็รีบวิ่งไปห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว 

''มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ?'' จีซูหันไปถามโรเซ่และเจนนี่ ทั้งสองยักไหล่แทนคำตอบพวกเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าของทั้งสามถึงจะไม่รู้ว่าทำไมอีกคนดีใจขนาดนั้นแต่เห็นแบบนี้พวกเธอก็ดีใจที่เห็นลิซ่าตื่นเต้นขนาดนั้น

''คุณหนูครับ รบกวนไปที่สวนหลังบ้านหน่อยครับ'' ลูกน้องคนนึงเดินเข้ามาพูดด้วยสีหน้ากังวล พวกเธอพยักหน้าก่อนจะเดินตามเขาไป

พวกเธอเดินมาที่สวนหลังบ้าน ก่อนจะพบกับลูกน้องคนอื่นๆ พวกเขายืนจ้องอะไรบางอย่าง พอพวกเธอเดินมาพวกเขาเลยก้มหัวและหลีกทางให้ จนเธอได้พบกับภาพที่สยดสยอง หัวของแวมไพร์ชั้นต่ำที่ถูกตัดออกจากร่างที่หน้าผากของมันมีคำว่า 'ตาย' เขียนอยู่

''พวกมันทำอย่างนี่ทำไมกัน?'' จีซูมองและขมวดคิ้ว เธอไม่รู้เหตุผลที่พวกมันทำแบบนี้เพราะอะไรถึงต้องมาขู่ตระกูลเธอด้วย

''เจอตั้งแต่เมื่อไหร่?'' โรเซ่ถามลูกน้อง 

''ก่อนคุณหนูกลับมาไม่กี่นาทีครับ เหมือนพวกมันจะรู้ความเคลื่อนไหวของคุณหนูเป็นอย่างดี พวกผมกำลังตามสืบเต็มที่ต้องขอโทษด้วยที่ตามจับตัวคนทำไม่ได้'' เขาพูดอย่างรู้สึกผิด พวกมันไม่ทิ้งร่องรอยไว้เลยการจะสืบหาเลยยากเป็นพิเศษ

''อืม....พยายามสืบให้ได้เร็วที่สุด...ให้มีคนมาคอยตรวจรอบบ้านทุกชั่วโมง กำชับทุกคนให้ระวังตัว...ที่สำคัญดูแลลิซ่าอย่างดีที่สุด'' จีซูพูดอย่างเป็นกังวล พวกมันกล้าทำขนาดนี้กลัวว่าสักวันมันจะบุกคฤหาสน์ของพวกเธอและทำร้ายทุกคน กลัวว่าวันไหนที่พวกเธอปล่อยให้ลิซ่าอยู่ที่คฤหาสน์คนเดียวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น กลัวที่สุดคือการที่ต้องเสียลิซ่าไปอย่างไม่มีวันกลับ

''ครับคุณหนู!!!!'' 

ไม่รู้ว่าอะไรดลใจลิซ่าตอนที่เธอกำลังจะเดินไปที่ห้องของตัวเองแต่กลับมายืนอยู่หน้าห้องบนชั้นบนสุดของคฤหาสน์ห้องที่น่าสงสัย มีอะไรบางอย่างในใจรบกวนเธอ เธอไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร....แต่ลิซ่ารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก รู้ตัวอีกทีเธอก็มายืนหน้าห้องนี้แล้ว

'แค่เปิดดูนิดหน่อยคงไม่เป็นไร...ทำไมพวกเธอต้องห้ามด้วย?' ลิซ่าคิดในใจก่อนจะเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู ปกติห้องนี้จะถูกล็อคไว้แต่วันนี้แปลกกว่าทุกที่มันไม่ได้ล็อค มันยิ่งเพิ่มความสงสัยให้ลิซ่าเข้าไปอีก ความจริงเธอเกือบจะเข้าห้องนี้ไปหลายครั้งเพราะความสงสัยแต่มันจะถูกล็อคไว้เสมอแต่วันนี้ไม่เป็นอย่างนั้น

'แค่นิดเดียวนะลิซ่า!' เธอพูดกับตัวเองในใจก่อนจะเปิดประตู แล้วกลิ่นคาวเลือดก็สัมผัสเข้ากับจมูกเธอ ลิซ่าเอามือปิดจมูกก่อนจะพาร่างของตัวเองเข้ามาและเธอไม่ลืมที่จะปิดประตู ห้องนี้ดูโทรมและมีของแปลกๆวางอยู่เต็มไปหมด แต่ที่น่าสงสัยมันมีตู้ควบคุมอุณหภูมิ 

''ทำไมถึงมีกลิ่นคาวเลือดแรงขนาดนี้'' 

ห้องนี่ดูลึกลับและน่ากลัว พวกของใช้ก็แปลกๆแต่ที่น่ากลัวตามพื้นมีรอยเลือด นั้นทำให้ลิซ่าหยุดหายใจไปชั่วขณะ เธอเดินไปที่ตู้ควบคุมอุณหภูมิก่อนจะค่อยๆเปิดมันออก !!!!

''เลือดทั้งนั้นเลย!'' 

ถุงเลือดหลายสิบถุงถูกวางข้างใน ลิซ่าหยิบมันมาดูและพบว่าเป็นของจริง ลิซ่าตัวสั่นเทาด้วยความกลัวแต่ในหัวเธอยังคิดหาเหตุผลแต่ยิ่งคิดเหตุผลพวกนั้นก็ดูไม่มีความหมาย มีคนปกติที่ไหนเขาเก็บเลือดไว้ในบ้านตัวเองกัน ไหนจะรอยเลือดบนพื้น ลิซ่าถอยห่างออกมาจากตู้ควบคุมอุณหภูมิ ตอนนี้ลิซ่ากำลังวิตกกังวลกับสิ่งที่เธอเจอ ทำไมพวกเธอไม่เคยบอก....พวกเธอเป็นใครกันแน่ ทำไมมีของแปลกๆแบบนี้ ทำไมถึงมีเลือดที่เก็บไว้อย่างดี 

ถึงจะกลัวแต่ลิซ่าก็พยายามควบคุมสติตัวเอง ถึงแม้ว่ามันจะหาคำตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไรแต่เธอก็อยากไปถาม พวกหล่อนให้แน่ใจมันอาจจะมีคำตอบดีๆให้เธอ 

ตุ้บ! 

''เห้ย!'' 

ลิซ่าที่กำลังก้าวออกจากห้องสะดุ้งและหันไปมองต้นตอของเสียง หนังสือเล่มนึงตกลงมาจากชั้นหนังสือ เธอเดินเข้าไปหยิบมันเพื่อที่จะใส่กลับเข้าไปที่เดิม แต่หูของเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้

''ซวยแล้ว!'' ลิซ่ามีสีหน้าเครียดและรีบร้อนหาที่หลบ เธอรีบเข้าไปซ่อนแถวพวกรูปปั้นน่าตาน่ากลัวลิซ่านั่งลงเพื่อที่จะให้รูปปั้นบังเธอให้มิด หัวใจของเธอเต้นแรงมือของเธอสั่นเทาไปด้วยความกลัว

''ไม่ได้ล็อคประตูไว้เหรอ!?'' 

'เสียงจีซู' ลิซ่าคิดในใจหล่อนพูดด้วยน้ำเสียงโมโหลิซ่าได้แต่นั่งแอบและภาวนาไม่ให้ใครอีกคนเห็นเธอ

''ขอโทษด้วยครับ พอดีแม่บ้านน่าจะลืมล็อคประตูไว้ ขออภัยอย่างมากครับคุณหนู'' 

''วันหลังระวังด้วยถ้าลิซ่าเข้ามาเห็นพวกนายตายแน่!!'' เสียงเจนนี่ต่อว่าพวกเขาทำให้ลิซ่าถึงกับสะดุ้งไปด้วย

มีลูกน้องคนนึงเปิดตู้ควบคุมอุณหภูมิและหยิบเลือดมาเขาตัดปลายถุงข้างนึงแล้วเทเลือดสีแดงใส่แก้วไวน์รูปทรงสวย ลิซ่าเอามือปิดปากด้วยความตกใจ เขาเทใส่ทั้งหมดสามแก้วก่อนจะใส่ถาดและยกไปเสิร์ฟให้กับเจ้านายทั้งสามของตน ถึงแม้ลิซ่าจะแอบแต่มันก็ใกล้พอให้เธอได้เห็นทุกการกระทำของคนในห้อง พวกเขาไม่รู้ว่าเธอแอบอยู่และลิซ่าก็ภาวนาไม่ให้พวกเขาเห็นเธอ ตอนนี้เธอกลัวไปหมดทุกอย่าง แม้แต่คนรักของเธอเองก็ตาม......

เฮือก!!

แต่สิ่งที่น่าตกใจกว่านั้น ภาพที่ลิซ่าเห็นตรงหน้าพวกหล่อนกำลังดื่มเลือดที่อยู่ในแก้วจนมันค่อยๆลดลง ดวงตาของลิซ่าเบิกกว้าง ลมหายใจเข้าออกของเธอถูกหยุดไปแขนขาหมดแรงและร่างกายของเธอสั่นไปด้วยความกลัว ทั้งสามคนเป็นอะไร...ทำไมพวกหล่อนดื่มเลือด...เลือดสดๆไหลออกมาจากมุมปากพวกหล่อน แววตาพวกหล่อนเปลี่ยนไปมันกลายเป็นสีแดง...เขี้ยวแหลมงอกออกมา.....ไม่ผิดแน่ สิ่งที่เธอไม่เชื่อว่ามีจริงในโลก.......แวมไพร์

ด้วยความกลัวลิซ่าเผลอถอยตัวโดยอัตโนมัติ มือไม้ของเธอแทบจะควบคุมไม่ได้ ความกลัวทำให้ลิซ่าแทบจะตายตรงนั้น ในหัวของลิซ่ามีแต่คำว่า ทำไหม? ทำไมพวกหล่อนต้องทำดีกับเธอ หรือแค่ให้เธอตายใจแล้วก็ค่อยฆ่าเธอทิ้ง.....ลิซ่าน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ อารมณ์ของเธอตีกันไปหมด ความเงียบทำให้เธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่มันเต้นแรง พลางมองภาพตรงหน้าอย่างหวาดกลัวแต่แล้วมือของลิซ่าไปสะบัดไปโดนที่เชิงเทียนจนมันหล่น!

แกร๊ง! 

''หือ!!'' จีซูหันไปมองที่รูปปั้นก่อนที่หัวใจเธอจะกระตุกวูบและเธอภาวนาให้สิ่งที่คิดไม่เป็นจริง

พวกเธอเดินเข้าไปใกล้พวกรูปปั้น และสิ่งที่สายตาพวกเธอเห็นทำให้พวกเธอใจหาย ร่างสูงที่คุ้นเคย 'ลิซ่า' กำลังก้มหน้าตัวของเธอสั่นเทาก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมามองพวกเธอ

''ยะ....อย่า..เข้ามา...'' 

แววตานั้นเปลี่ยนไปแล้ว แววตาของลิซ่าไม่เหมือนเดิมตอนนี้ตาคู่นั้นหวาดกลัวพวกเธอไม่หลงเหลือความอบอุ่นและอ่อนโยนเอาไว้ 

''ลิซ่าคือว่า...'' 

''อย่า!!!! เข้ามาใกล้ฉัน!!!!!!!!!! ออกไป!!!!!!!'' ลิซ่าตวาดดังลั่นน้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกลัว เขาถอยห่างจากพวกเธอ 

''ลิซฟังพวกเราก่อน'' โรเซ่ขยับเข้าไปใกล้และเอื้อมมือจะจับลิซ่า

''ไม่!!!!! ออกไป!!!! '' ลิซ่าขว้างที่เชิงเทียนใส่พวกเธอ เขาตัวสั่นมากกว่าเดิมและแววตานั้นฉายความกลัวออกมาชัดเจน 

ทั้งสามมองลิซ่าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด มันแตกสลายไม่มีชิ้นดี ทั้งๆที่เมื่อเช้าเรายังมีความสุขและถ้าเรื่องนี้ยังไม่เกิดขึ้นอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าลิซ่าคงมีความสุขกับอาหารนอกบ้านที่พวกเราจะไปกินกัน แต่ตอนนี้มันไม่เป็นแบบนั้น ลิซ่าในตอนนี้รังเกียจพวกเธอ ลิซ่าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว หัวใจของพวกเธอเหมือนถูกขยี้จนแหลก อยากให้เวลาหยุดแค่ตรงนี้ ไม่อยากคิดว่าต่อไปนี้ถ้าไม่มีลิซ่า พวกเธอคงไม่อยากจะอยู่ต่อไป ต่อไปคงไม่มีสัมผัสอบอุ่นไม่มีแววตาที่มองพวกเธอด้วยความรัก ไม่มีลิซ่าคนเดิม เขาเห็นหมดทุกอย่างแล้วนี่สินะที่ว่ากันว่า ความลับไม่มีในโลก 

ตัดฉับ

ตอนนี้เราความคิดไม่แล่นเลยค่ะ กว่าจะเขียนเสร็จ เกือบจะร้องแล้ว ;___;  และในที่สุดดดดดดดดดดดด

ความลับก็ถูกเปิดแล้ว ลุงกลัวไปหมดแล้ว สงสารอ่ะงื้อ สงสารทั้งสี่คนเลย แต่ตอนเปิดตอนมานี่ก็ อื้อ อ๊าส์ ทันที่ 

จบด้วยความดราม่า เจริญ 55555 ตอนต่อไปจะเป็นยังไงติดตามนะคะ ไม่รู้จะทอล์กอะไรดีเอาเป็นว่า เจอกันใหม่ตอนหน้า ยองอันนน

#รีดเดอร์ทุกคนคือกำลังใจของเรา

#ไรต์รู้ว่าค้างวอนอย่าด่าเยอะลงไปแล้ว หุๆๆ

   

    MaystorymaY