[BLACKPINK] De Vampire

ตอนที่ 11 : X [Episkey]

                                                 

''หนักเลยใช่มั้ยเมื่อคืนน่ะ ดูคอซิมีแต่รอยแดงแล้วจะไปทำงานยังไงพนักงานได้เอาไปเม้าท์แน่ๆ'' 

จีซูบ่นออกมาและมองดูโรเซ่กับลิซ่าที่เพิ่งลงมาจากห้องพร้อมกันแถมตามคอยังมีรอยคิสมาร์กเต็มไปหมด โอ้ย!..เธอละเครียด มีหวังพนักงานในบริษัทต้องเอาไปนินทาแน่นอน ถ้าเห็นรอยแดงๆที่คอของทั้งสองคน

''พี่จีซูจ้า~ แค่เอาผ้าพันคอปิดไว้ก็ได้แล้ว'' โรเซ่เอ่ยบอกพี่สาวไปและเดินเข้าไปอ้อนเหมือนลูกแมว

''ไม่ต้องมาจงมาจ้าเลย คิม แชยอง เธอจะโดนตี ทั้งสองคนเลย'' 

จีซูพูดกับโรเซ่และหันมามองลิซ่าด้วยสายตาที่ชวนขนลุกแปลกๆทำให้ลิซ่าต้องรีบก้มหน้าก้มตากินอาหารเช้าอย่างไม่สนใจอะไรเพราะเธอไม่สามารถจะมองตาจีซูต่อได้ มันก็จะน่ากลัวหน่อยๆ

''เอ้า ลิซอย่ารีบกินสิ ปากเลอะหมดแล้ว มาเดี๋ยวเค้าเช็ดให้นะคะ'' ลิซ่ายิ้มเมื่อเจนนี่พูดอย่างนั้นหล่อนดูยิ้มแย้มและไม่มีสายตาดุๆเหมือนกับจีซู ลิซ่าพยักหน้าให้เจนนี่ และหล่อนก็หยิบทิชชู่ขึ้นมาก่อนจะตะบี้ตะบันเช็ดปากของลิซ่าอย่างแรง

''อุ๊!.....'' ลิซ่าเผลอตกใจเล็กน้อย

''อุ้ยๆ...ยังไม่สะอาดเลย'' 

เธอยิ้มแต่การกระทำดูจะตรงข้ามอย่างมากเพราะมือของหล่อนยังคงเช็ดจนปากของลิซ่าแทบจะถลอกอยู่แล้ว หล่อนก็ยังไม่หยุด

ลิซ่าได้แต่นั่งนิ่งๆปล่อยให้อีกคนเช็ดจนพอใจถ้าเธอห้ามไปตอนนี้มีหวังได้เช็ดต่อแน่แต่ไม่ใช่ปาก อาจจะเป็นเลือดของเธอเอง.......

เวลาเดินไปอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งสี่กำลังนั่งทำงานกันในห้องทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างกัน ก่อนจะมีเสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากนอกห้องและประตูห้องของพวกเธอก็ถูกเปิดออกอย่างไร้มารยาท!......

''ไหนเจ้าของบริษัทขอดูหน้าหน่อย กล้าดียังไงมาโกงผม!!!!!!!'' ผู้ชายคนหนึ่งตวาดดังลั่นและมองหน้าพวกเธอด้วยสายตาโมโห 

''ขอโทษด้วยค่ะท่านประธาน ฉันห้ามแล้วแต่เขาไม่ฟัง...คุณคะฉันว่าคุณใจเย็นๆก่อนเถอะค่ะ'' นาอึนเอ่ยบอกเจ้านายของเธอก่อนจะหันไปพูดกับผู้ชายคนนั้นอย่างใจเย็นแต่อีกฝ่าย กลับไม่เป็นอย่างนั้น

''อ่อ นี้ใช่ไหมประธาน พวกคุณโกงผม!! เพชรที่ผมสั่งจากบริษัทคุณมันเป็นเพชรปลอม!!! แหกตาดูสะ!!'' 

เขาพูดพร้อมกับขว้างถุงผ้าที่ใส่เพชรลงบนพื้นพรมในห้องทำงานนั้นอย่างโกรธเกรี้ยว เพชรที่อยู่ภายในกระจายออกมาเต็มพื้นห้อง จีซูก้มลงไปหยิบเพชรมาหนึ่งเม็ด เธอเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองพร้อมกับใช้เครื่องดูเพชรดูอย่างละเอียด 

''จำนวนเงินเท่าไหร่คะ?'' เจนนี่เอ่ยถามชายคนนั้นอย่างใจเย็นแม้จะโมโหเขาแต่น่าจะจำนวนเงินไม่น้อยเลยที่เขาจะโกรธมากขนาดนี้

''100ล้านวอน*  คุณจะชดใช้ยัง!!! รู้มั้ยผมต้องเสียหน้ามากขนาดไหนตอนเอาไปให้ลูกค้าคนอื่นๆของผมดู!!!''  *(ประมาน3ล้านบาท)

''อือใช่ ของปลอมจริงด้วย'' จีซูพูดออกไปหลังจากดูจนละเอียดและแน่ใจแล้ว

''แล้วตอนรับเพชรไปคุณไม่ได้ตรวจเพชรเหรอคะ'' ลิซ่าถามออกไปอย่างสงสัยถึงแม้จะดูเสียมารยาทแต่ปกติบริษัทเราก็จะแนะนำให้ลูกค้าตรวจเพชรก่อนทุกครั้ง

''ผมไม่ได้ตรวจเพราะผมซื้อเพชรจากบริษัทพวกคุณไปหลายครั้งแต่ไม่คิดว่าจะมาโกงกันแบบนี้ถ้าพวกคุณไม่ชดเชยให้ผมจะฟ้องและบริษัทคุณจะได้ออกข่าวใหญ่โตแน่ๆ!!'' เขายังยืนยันที่จะเอาเงินคืนให้ได้

''แต่ถ้าคุณตรวจสอบตั้งแต่วันรับเพชรแล้วบอกพวกเรา เรื่องมันจะจัดการง่ายกว่..!!''

''ผมไม่สน คนผิดคือบริษัทคุณ..พวกขี้โกง..!!!!!'' เขาขึ้นเสียงใส่หน้าพวกเธออย่างไม่ยอมความและคิดว่าตัวเองไม่ผิด

''........คุณใช่ อคนัมจอง หรือป่าวคะ?'' ลิซ่าเอ่ยออกมาอย่างเงียบๆ

''ใช่ผมชื่อ อคนัมจอง!!! '' เขาตอบเธอกลับอย่างโมโห ทั้งๆที่ลิซ่าถามออกไปปกติ ลิซ่าใช้ความคิดอยู่สักพักนึงก่อนจะพูดอะไรออกมา

'' อคนัมจอง เพชรที่คุณซื้อไปเป็นเพชรเกรด B จากแอฟริกาและคุณเพิ่งสั่งกับทางบริษัทเราเป็นครั้งแรกเพราะงั้นที่คุณพูดว่าคุณสั่งกับบริษัทเราหลายครั้ง คุณโกหก'' 

ลิซ่าเป็นคนตรวจสอบรายละเอียดผู้ซื้อและด้วยความจำที่ดีเยี่ยมของเธอเลยจำรายละเอียดของเขาได้อย่างแม่นยำ คนที่โดนพูดถึงทำหน้าตกใจเขากำมือแน่นและมองลิซ่าด้วยสายตาเดือดดาลกว่าเดิม 

''นังโง่นี่ อย่ามาใส่ร้ายผมหน่อยเลย!!!! พวกคุณตั้งใจจะโกงผม!!'' 

''อคนัมจอง คุณยังไม่เปลี่ยนนิสัยสิบแปดมงกุฏของคุณอีกเหรอถ้ายังจำได้คุณก็เคยไปโวยวายเรื่องที่บริษัท MNB โกงคุณ แต่ด้วยความที่บริษัทของพ่อแม่ฉันตรวจสอบเป็นอย่างดีคุณเลยทำอะไรไม่ได้ ....... แล้วเพชรนี่ฉันว่าคุณคงเอาไปสลับกับเพชรปลอมที่คุณมีเพื่อที่จะเรียกเงินคืนแล้วคุณก็ได้เพชรไปฟรีๆ ใช่หรือเปล่าคะ?''

''กะ.....แก...ยัยเด็กนั้น!!...'' เขาตัวสั่นและจ้องมองลิซ่าด้วยสายตาโมโหที่มากกว่าเดิม

''ใช่เด็กอายุ15ที่ปากรรไกรใส่คุณวันนั้นในห้องประชุมไง คิดว่าจะหยุดทำนิสัยเลวๆแล้วนะแต่ก็ยังไม่หยุดอีก''

อคนัมจอง เคยไปต่อว่าบริษัทพ่อแม่เธอว่าโกงเขาไปหลายร้อยล้านวอนไม่ต่างจากที่มาต่อว่าบริษัทของตระกูลคิม เขายังคงใช้กลอุบายเดิมๆและเคยได้เงินชดเชยไปหลายพันล้านวอนด้วย แต่ครั้งหนึ่งที่มาที่บริษัท MNB ของพ่อแม่เธอเขาไม่ได้อะไรกลับไปเพราะ

บริษัทของพ่อแม่เธอตรวจสอบอย่างดีจนเขาไม่สามารถเอาข้ออ้างอะไรมาใช้ได้และวันนั้นหลังจากรู้ว่าตัวเองเถียงไม่ได้ 

เขากลับพูดจาดูถูกพ่อแม่เธอจนลิซ่าทนไม่ไหวเลยปากรรไกรที่อยู่ใกล้ๆมือใส่เขาถึงแม้มันจะเฉียดๆแต่ก็ทำให้เลือดเขาไหลออกมา แต่เขาไม่สามารถแจ้งความได้เพราะ ลิซ่าพูดออกมาว่า 'ถ้าแจ้งความ เรื่องที่คุณไปโกงบริษัทอื่นๆก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ..' เป็นคำขู่ที่เด็กอายุ15พูดกับเขาแต่น้ำเสียงและสายตาเอาจริงทำให้เขาต้องยอมแพ้และรีบเดินหนีออกจากบริษัท ต่อมาไม่กี่วันเขาก็โดนฟ้องจากบริษัทที่เคยไปหลอกจนหมดเนื้อหมดตัว และติดคุกไปหลายปีแต่ด้วยเงินที่แอบซ่อนไว้และทนายที่เขาสามารถหาได้เลยทำให้เขาออกมาจากคุณอีกครั้งแต่ก็ยังทำนิสัยเหมือนเดิมเพราะได้เงินมาง่ายกว่าการทำงานทั่วไป

ทั้งสามจ้องมองลิซ่าอย่างตกใจเพราะสีหน้าและน้ำเสียงลิซ่าที่ใช้กับอีกคนดูจริงจังแต่แฝงไปด้วยความโกรธ สายตาที่ลิซ่าใช้มองดูผู้ชายคนนั้นดูเฉยชา แต่ผู้ชายคนนั้นกำมือแน่นและตัวสั่นอาจจะเพราะความโกรธที่พุ่งขึ้นสูงเข้าแทบอยากจะเข้าไปต่อยหน้าของลิซ่าแรงๆและกระทืบให้ลุกไม่ขึ้น

''แกแสบมากที่ทำกับฉันไว้!!!'' 

''ก็เพราะการกระทำของคุณเอง และถ้าคุณยังไม่หยุดโวยวายบริษัทเราเรื่องเพชร...ครั้งนี้คุณได้โดนหนักกว่าครั้งก่อนแน่ๆ '' 

ลิซ่าจ้องเขาอย่างไม่ละสายตาคำพูดเชือดเฉือนทำให้ผู้ชายคนนั้นหลบสายตาของลิซ่าอย่างห้ามไม่ได้

''เออ! .............ขอสักที่เถอะมึง!!!!!!'' 

เขาทำถ้าจะยอมแพ้และหันหลังจะเดินออกไป ก่อนจะหันกลับมาและวิ่งเข้าไปต่อยหน้าสวยๆของลิซ่าอย่างแรงจนอีกคนล้มลง 

การกระทำทั้งหมดอยู่ภายใต้สายตาของ ประธานบริษัททั้งสามคนพวกเธอเข้าไปช่วยลิซ่าไม่ทันเพราะไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะกล้าทำถึงขนาดนี้ จังหวะนั้นที่พวกเธอวิ่งเข้าไป รปภ ที่นาอึนเรียกก็ขึ้นมาพอดีและจับตัวเขาเอาไว้ก่อนจะรีบพาออกไป 

''เดี๋ยว!!!'' เจนนี่เอ่ยบอก รปภ ที่กำลังจับแขนของผู้ชายคนนั้นอยู่ก่อนจะเดินไปตรงหน้าและตบหน้ามันอย่างแรง เธอโกรธจัดไม่ต่างจากจีซูและโรเซ่ เขากล้ามาทำร้ายลิซ่าต่อหน้าพวกเธอซึ่งเรื่องมันคงไม่จบง่ายๆแน่นอน

''โอ้ย!! นังบ้า!!!'' เขาโวยวายและดิ้นเพราะโกรธที่ตัวเองโดนเจนนี่ตบ

''เจอกันในศาล...ฉันจะจัดการแกให้หนักและแกอย่าหวังออกมาจากคุกเลย เอามันออกไป'' เจนนี่พูุดเสียงดังและเอ่ยบอก รปภ ให้เอาตัวมันออกจากห้อง 

''เธอเป็นยังไงบ้าง'' เจนนี่เดินเข้าไปลิซ่าอย่างรวดเร็วและมองแก้มและปากของอีกคน มันมีเลือดออกมาจากมุมปากแต่พวกเธอไม่มีอารมณ์จะมาพิศวาทเลือดอะไรตอนนี้หรอก มีแต่อารมณ์โกรธและเป็นห่วงคนตรงหน้า ทั้งสามเดินเข้ามาหาและดูแผลลิซ่าอย่างเป็นห่วง 

''นี่มันนิดหน่อยเอง ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนี้ก็ได้เค้าไม่เป็นอะไรหรอก'' ลิซ่ายิ้มอย่างสดใสส่งไปให้ท่านประธานทั้งสามที่มีสายตาห่วงใยส่งมาให้เธอ โรเซ่เอื้อมมือมาใกล้หน้าเธอและใช้นิ้วโป้งเช็ดเลือดเธอออกช้าๆ แต่อยู่ๆหล่อนก็รีบชักมือกลับและวิ่งออกจากห้องไป

''อ่ะ!...เอ้าแชงจะไปไหน'' ลิซ่าทำท่าจะวิ่งตามไปแต่จีซูก็จับมือเธอไว้

''ไม่ต้องหรอก แชงก็แค่วิ่งออกไปเอากล่องยามาให้เธอนั้นแหละ นั่งรอก่อนเถอะ แล้วเรื่องที่ไปปากรรไกรใส่เขานี่ยังไงเล่ามาสิ''

''ใช่เล่ามาให้ละเอียด ฉันก็อยากจะรู้'' ทั้งจีซูและเจนนี่จ้องเธอ ลิซ่าพยักหน้าและเริ่มเล่าเรื่องราวให้ทั้งสองฟัง 

ฝั่งโรเซ่ที่วิ่งออกมาจากห้องตอนนี้เธออยู่ในห้องน้ำ เพราะเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ดวงตาสีแดงและเขี้ยวของเธอแสดงออกมาโรเซ่มองดูเลือดของลิซ่าที่ติดอยู่ที่นิ้วของตัวเอง ก่อนจะแลบลิ้นออกมาและเลียมันเบาๆ 

''อิ้ม!!'' 

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง รสชาติเลือดของลิซ่าไม่เหมือนกับมนุษย์คนอื่นที่เธอได้กินมันทั้งหวานและหอมละมุนอร่อยกว่าเลือดทุกหยดที่เธอเคยได้ลิ้มลองและทำให้รู้สึกมีพลังขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้ กว่าจะรู้สึกตัวเลือดของคนรักที่ติดอยู่ปลายนิ้วเธอก็หายไปแล้ว เธอกลัว กลัวว่าสักวันที่ลิซ่ารู้ความจริงเขาจะรับไม่ได้ และเธอกลัวว่าต่อไปนี้เธอจะอดใจไม่ไหวและเผลอไปกัดคอลิซ่าเข้า...โรเซ่นั่งนิ่งๆเพื่อสงบสติอารมณ์ให้ใจเย็นลง...ก่อนจะเข้าไปหาลิซ่าอีกครั้ง....

คฤหาสน์หลังใหญ่สีดำถูกปกปิดไปด้วยต้นไม้ใหญ่โตเพื่อไม่ให้เป็นที่สนใจของคนที่ผ่านไปมา ภายในคฤหาสน์นี้ทั้งน่ากลัวและวังเวง ประตูของห้องๆหนึ่งในคฤหาสน์ถูกเปิดออกก่อนที่จะพบกับร่างของเจ้าของคฤหาสน์

''นายท่านครับ เด็กคนนั้นที่อยู่กับตระกูลคิมชื่อ ลลิษา พ่อแม่ของเธอย้ายจากไทยมาทำธุระกิจที่เกาหลีตั้งแต่เด็กแต่ดูเหมือนว่าพ่อแม่จะประสบอุบัติเหตุที่ยังไข้คดีไม่ได้แต่ด้วยอายุความศาลจึงจำเป็นต้องพิจารณาว่าเป็นอุบัติเหตุครับ อีกเรื่องคือนอกจากเรื่องอุบัติเหตุและเรื่องบริษัททางเราไม่สามารถสืบอะไรนอกเหนือจากนี้ได้เลยทั้งเรื่องญาติที่ไทย และประวัติพ่อแม่ของเด็กคนนี้ดูเหมือนจะถูกปกปิดไว้ครับแต่เรื่องที่พวกผมแน่ใจคือ 'เด็กคนนั้นเป็นมนุษย์' ....'' 

หลังจากที่ลูกน้องของเขาพูดจบรอยยิ้มร้ายก็ออกมาจากใบหน้านั้น 

''ตามเรื่องต่อไป .......ชักจะสนุกแล้วสิ หึๆ'' 

''ก็ว่าอยู่ทำไมเธอถึงได้เข้าใจอะไรมากมายขนาดนี้ เสียดายนะถ้าบริษัทเธอยังอยู่ตอนนี้คงเป็นคู่แข่งของบริษัทพวกเราแน่ๆ'' 

เจนนี่พูดขึ้นหลังจากที่ได้ฟังลิซ่าเล่ารายละเอียดของเรื่องที่ผ่านมาจนหมด และยังมีเรื่องของบริษัทพ่อแม่ของลิซ่าด้วย พวกท่านเปิดบริษัทอัญมณีที่นำเข้าจากไทยและที่อื่นๆ ส่วนลิซ่าเองถึงแม้จะยังเด็กมากแต่ก็ชอบไปเที่ยวเล่นที่บริษัทและถามคำถามบางอย่างกับพ่อแม่ของเธอ และได้เรียนรู้เกี่ยวกับชนิดของอัญมณีที่แตกต่างกันนอกจากนั้นยังได้เรียนรู้งานบางอย่างด้วย แต่ด้วยความที่เจ้าตัวความจำดีเลยทำให้ยังสามารถจำเรื่องราวที่พ่อแม่เคยสอนที่บริษัทมาได้บ้างถึงจะนิดหน่อยก็เถอะ 

''ขอโทษนะลิซ่าแล้วเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น...ตอนนี้คดีเป็นยังไงบ้าง'' จีซูเอ่ยถามออกไป

''ก็....ศาลพิจารณาคดีว่าเป็นคดีอุบัติเหตุเพราะไม่มีหลักฐานหรือร่องรอยอะไรเหลือเลยนอกจาซากรถ เเรงระเบิดและไฟที่ลุกไหม้มันค่อนข้างนานกว่าตำรวจจะไปถึง DNAที่ได้จากที่เกิดเหตุมันค่อนข้างระบุยากกว่าจะตรวจสอบจนแน่ใจก็ใช้เวลาหลายสัปดาห์แต่บ้างคนก็บอกกับฉันว่าอาจจะมีคนจ้องจะทำร้ายพ่อแม่ฉันเพราะวันนั้นก่อนพวกท่านจะขับรถออกมาจากบริษัท สีหน้าพวกท่านดูวิตกกังวลและดูรีบร้อนแปลกๆ.....''

ลิซ่าก้มหน้าลงดวงตาสั่นไหวอย่าห้ามไม่อยู่ก่อนจะพยายามเงยหน้าขึ้นและทำสีหน้าปกติเพื่อไม่ให้พวกเธอรู้สึกแย่ไปด้วย แต่สายตาที่เจนนี่และจีซูมองกลับเต็มไปด้วยความสงสารและห่วงใยเธอ

''ฉันโอเค ตอนนี้มีพวกเธอแล้วฉันไม่มีเวลาเศร้าหรอก เพราะมัวแต่คิดว่าวันนี้จะปล้ำใครก่อนดี'' ลิซ่าพูดติดตลกและหัวเราะออกมา

''ลามก!...........วันนี้...ต้องฉันสิ'' เจนนี่พูดและหันไปมองลิซ่าด้วยสายตาเสือสาวพร้อมขย้ำเหยื่อ 

''น่าเกลียด....วันนี้ต้องคิม จีซูต่างหาก'' จีซูไม่ยอมแพ้เจนนี่และยิ้มให้ลิซ่าที่นั่งหัวเราะไม่หยุดกับคำพูดของพวกเธอ ทั้งเจนนี่และจีซูหันไปมองหน้ากันแบบงงๆ นี่พวกเธอดูเหมือนตลกสามช่าหรือไง เด็กตัวสูงถึงได้หัวเราะไม่หยุดขนาดนั้น และเธอก็ได้รู้ว่าที่ลิซ่าหัวเราะก็เป็นเพราะโรเซ่ที่ล้อเลียนพวกเธออยู่ด้านหลัง 

''ย๊า! ยัยแชงเดี๋ยวนี้กล้ามากนะ'' เจนนี่มองหน้าน้องสาวของตัวเองและพูดดุอีกคน

''ใช่ๆพอมีแฟนนะเดี๋ยวนี้ไม่รักพี่สองคนแล้วเหรอ?'' จีซูพูดขึ้นและทำหน้างอนน้องโรเซ่ที่เดินไปนั่งใกล้ๆลิซ่าก่อนจะหยิบยาและสำลีขึ้นมาทำแผลให้อีกคนอย่างตั้งใจ 

''สมมุตินะ ถ้าพรุ่งนี้พวกพี่ทั้งสองคนเลือกคนไปเที่ยวด้วยได้หนึ่งคน ระหว่างฉันกับลิซ่าพวกพี่เลือกใครเหรอ?'' 

''ลิซ่า'' พวกเธอตอบขึ้นพร้อมกัน โรเซ่หันหน้ามามองพี่สาวตัวเองและอ้าปากค้างก่อนจะมองบน

''เห็นม่ะ พวกพี่ก็เหมือนกันนั้นแหละเชอะ'' โรเซ่ที่งอนพี่สาวเผลอกดสำลีแรงไปจนลิซ่าสะดุ้ง

''โอ้ยย! ....นี่แชยองอ่าเบาๆสิ..'' 

''ขอโทษนะลิซ...ฉันจะทำเบาๆนะ'' ลิซ่าพยักหน้าให้โรเซ่อีกคนเลยใช้สำลีเช็ดแผลอีกครั้ง

''อื้อ..จะ..เจ็บมากเลย...ซี๊ดด!..แสบ..งื้อ'' ลิซ่าร้องโอดครวญอย่างน่าหมั่นใส้

''ทำแผลหรือทำอะไรกันห๊ะ!!! ''

จีซูมองลิซ่าด้วยสายตาอาฆาตเพราะอีกคนร้องซะแต๋วแตกอออดอ้อนจนจะสิงร่างของน้องสาวเธออยู่แล้วแถมไอมือปลาหมึกของเด็กนั้นยังลูบขาน้องสาวเธอไม่หยุด เหอะและอีกอย่างน้องสาวเธอก็ไม่ได้ต่อว่าออกไปสักคำ! อิจฉา ...ไม่ใช่สิ มันน่าโมโห!

''อะไรเหรอคะพี่?'' โรเซ่มองพี่สาวอย่างร้ายเดียงสาก่อนจะยกยิ้มน่ารักให้จีซู

''พอแล้ว! มานี่ฉันทำเอง'' 

เจนนี่ทนไม่ไหวที่ทั้งสองเถียงกันหล่อนเลยเดินเข้าไปใกล้อีกคนและนั่งบนตักของลิซ่าพลางใช้สำลีเช็ดทำความสะอาดแผลที่มุมปากอีกคน 

''เจนนี่คิม เธอก็ไม่ต่างกันเลย!''

''หยุดเลยนะพี่เจนนี่นั้นมันหน้าที่ฉัน!''

เสียงของจีซูและโรเซ่โวยวายดังออกมา ลิซ่าได้แต่นั่งเอ๋อไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันช่างวุ่นวายแต่เป็นความวุ่นวายที่ลิซ่าอยากให้อยู่กับเธอไปตลอด ทั้งสามคนเหมือนกับคนที่มาเติมเต็มความสุขและความสดใสให้เธออีกครั้งหลังจากเกิดเหตุการณ์เเย่ๆมามากมายตอนนี้ลิซ่าพบว่าความสุขของเธอคือ จีซู....เจนนี่....โรเซ่...นี่แหละความสุขของเธอและเป็นความรักของเธอด้วย~ 

''ลิซ่าออกไปหาอะไรกินก่อนก็ได้นะมันเที่ยงแล้ว'' จีซูที่หันไปมองนาฬิกาพูดขึ้น

หลังจากทำแผลเสร็จจีซู..โรเซ่และลิซ่าก็หันไปจัดการกับเอกสารต่อ ส่วนเจนนี่เธอออกไปจัดการเรื่องของหมอนั้นที่เข้ามาทำความวุ่นวายในบริษัทและยังทำร้ายร่างกายของคนรักพวกเธออีกด้วย แต่คงจะต้องจัดการแบบมนุษย์ปกติเพราะว่าหมอนั้นค่อนข้างจะทำวีรกรรมไว้เยอะจนโดนคนจับจ้องเป็นพิเศษถ้าพวกเธอฆ่าเขามันก็คงไม่สนุก ให้ไปรับกรรมต่อในคุกแล้วกันแบบนั้นจะสนุกกว่าเยอะและอย่าหวังว่าจะได้ออกมาอีกเพราะเส้นสายและอำนาจของตระกูลคิมแค่ดีดนิ้วก็เหมือนเสกได้ทุกอย่างแล้ว

''ไม่เอาอ่ะ แล้วพวกเธอไม่ไปกินข้าวกับเค้าเหรอ?'' 

''เดี๋ยวพวกฉันตามไปไงวันนี้อยากกินร้านตรงข้ามบริษัทเห็นพนักงานบอกกันว่าอร่อย ลิซ่าอ่าช่วยไปจองให้ก่อนได้ไหมสั่งอาหารไว้ด้วยละพวกฉันไปจะได้กินเลยแต่ถ้าเธอหิวก็กินรอได้เลย น๊าลิซ่าอ่า~'' จีซูรู้ว่าลิซ่าแพ้ลูกอ้อน เธอเลยจัดการอ้อนไปชุดใหญ่เพื่อให้อีกคนออกไปก่อนพราะท้องลิซ่ามันร้องโครกครากแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมลุกเพราะรอพวกเธออยู่

''ดะ..ได้..งั้นเค้าไปรอที่ร้านพวกเธอรีบมานะโอเคมั้ย?''

ลิซ่าลุกขึ้นและหันไปพูดกับจีซูและโรเซ่ พวกหล่อนพยักหน้ารับและลิซ่าก็เดินออกจากห้องไป เพื่อจะรีบไปจองโต๊ะให้พวกเธอเพราะร้านค่อนข้างจะคนเยอะและเป็นเวลาพักเที่ยงด้วยถ้าไม่รีบไปจองคิวมีหวังอดกินแน่ๆ

'มาหาฉันที่ห้องประธานเดี๋ยวนี้!!!!' จีซูหลับตาแน่นพลางใช้กระแสจิตเรียกลูกน้องตัวเองที่ไม่ได้อยู่ดูแลพวกเธอสักคน ไม่นานประตูก็มีเสียงเคาะประตูและถูกเปิดออกพวกเขาก้มหัวให้เจ้านายสาวอย่างหวดกลัว

''ไปไหนกันมา..ทำไมไม่อยู่คุ้มกันที่บริษัท!!!...รู้บ้างไหมว่ามีไอชั่วคนนึงเข้ามาโวยวายได้ถึงห้องฉันและมันยังกล้ามาทำร้ายร่างกาย

  ลิซ่า แล้วพวกนายหายหัวไปไหน!!!!!!!'' 

จีซูขึ้นเสียงใส่หน้าพวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยวหล่อนกำมือแน่น โรเซ่เดินเข้ามาใกล้ๆจีซูก่อนจะลูบไหล่พี่สาวตัวเองให้ใจเย็นลง ตอนที่หมอนั้นตบหน้าลิซ่าจีซูโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแต่ต้องพยายามระงับอารมณ์ตัวเองเพราะเธอเกือบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกแค่นิดเดียวเธอเกือบจะกลายร่างเป็นแวมไพร์เธอเลยได้แต่ยืนนิ่งสงบสติตัวเอง แต่เจนนี่กับโรเซ่ระงับอารมณ์ได้ดีกว่าเธอมาก ถึงจะรู้สึกสะใจที่เจนนี่เข้าไปตบหน้ามันแต่ถ้าเป็นเธอคงจะฆ่ามันให้ตายไปเลย กล้าดียังไงมาต่อยหน้าลิซ่าของเธอ!!

''พะ...พวกผม..ต้องขออภัยด้วยครับ...เกิดเหตุล่าของพวกแวมไพร์ชั้นต่ำขึ้นแถวๆคฤหาสน์พวกผมเลยรีบไปดู''

''ทำไมต้องไปกันหมดนี้ด้วยเรื่องมันวุ่นวายขนาดนั้นเลยหรือไง?'' โรเซ่เอ่ยถามลูกน้อง

''ครับคุณหนู....พวกมันมากันเยอะมากๆพวกผมเลยต้องไปสมทบกับพวกที่คุ้มกันอยู่ที่คฤหาสน์......พวกเราจัดการพวกมันได้แต่มีคนของเราบาดเจ็บอยู่เยอะแต่ไม่มีใครตายครับคุณหนู...'' 

''จับเป็นพวกมันได้บ้างหรือเปล่า?'' จีซูอารมณ์เย็นลงและถามออกไปพลางใช้ความคิดเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด

''........พวกมันกินยาฆ่าตัวตายก่อนที่พวกเราจะจับได้ครับ......'' 

''เหอะ!!! ........พวกนายไม่ทันจับพวกมันสักคนปล่อยให้มันกินยาฆ่าตัวตาย!!!!....แล้วแบบนี้มันจะมีประโยชน์อะไร!!'' จีซูพูุดขึ้นอย่างโมโหและจ้องหน้าพวกเขาแต่ละคนอย่างไม่ลดละ

''พะ....พวกผมขอโทษเป็นอย่างมากครับคุณหนู....แต่เราได้ข้อมูลบางส่วนมา...พวกมันพูดกับเราว่า...มันกำลังหาอัญมณีสีเลือดและเด็กผู้หญิงที่มีสายเลือดของตระกูลเก่าแก่......พวกมันพูดแบบนี้ครับ..'' 

จีซูและโรเซ่มองหน้ากันและใช้ความคิดในการไข้ปริศนาคำพูดของแวมไพร์ชั้นต่ำพวกนั้น ที่พวกมันพูดถึงเกี่ยวกับอะไรแล้วพวกมันจะเอาอัญมณีและเด็กไปทำไม เหตุผลที่พวกมันทำคืออะไรกันแน่?..............

ลิซ่าเดินออกมาจากลิฟท์และมุ่งหน้าออกจากบริษัทเพื่อตรงไปที่ร้านอาหาร แต่สายตาของเธอก็ไปสะดุดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะข้ามถนนแต่มีรถยนต์คันใหญ่กำลังขับเข้ามา ลิซ่าไม่รอช้าเธอรีบวิ่งไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็วก่อนจะผลักเด็กผู้หญิงตัวเล็กออกไปจากตรงนั้น และหลับตาแน่นเตรียมรับแรงกระแทก

เอี๊ยด!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงล้อถูกหยุดกระทันหันและเบียดไปกับถนนอย่างแรงจนดังทั่วทั้งถนน กลิ่นยางไหม้และหัวใจที่สั่นระรัว....... 

.

.

.

.

.

.

.

.

แต่แปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เธอกลับรู้สึกอบอุ่นลิซ่าลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะพบกับหน้าของคนที่เธอคุ้นเคย เจนนี่กำลังกอดเธออยู่ ลิซ่าซบหน้าลงบนไหล่ขาวของเจนนี่อย่างอ่อนแรงก่อนจะยกมือขึ้นกอดตอบแน่น

''ทำอะไรไม่คิด.....ถ้าเธอเป็นอะไรไปฉันจะทำยังไงลิซ่า....คิดบ้างไหม......'' หล่อนพูดเสียงสั่นเครือเพราะตกใจไม่ต่างกับลิซ่าอ้อมกอดถูกกระชับแน่นขึ้น เจนนี่หลับตาและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาช้าๆ

เจนนี่ที่เพิ่งกลับมาจากการออกไปธุระและระหว่างที่เธอกำลังจะเดินเข้าไปในบริษัทดันเห็นเหตุการณ์ชุลมุนก็เกิดขึ้น เธอเห็นลิซ่าเข้าไปผลักเด็กผู้หญิงคนนั้นออกจากถนนที่กำลังมีรถยนต์ขับเข้ามาอย่างเร็ว ไวเท่าความคิดเจนนี่ไม่อาจจะรอช้าเธอรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วด้วยพลังแวมไพร์และดึงลิซ่าเข้ามากอดแน่น รถยนต์คันนั้นเฉียดพวกเธอทั้งสองไปแค่นิดเดียว....แค่นิดเดียวเท่านั้น.....

ถ้าเธอมาไม่ทันเห็นเหตุการณ์ไม่อยากจะคิดว่าตอนนี้จะเป็นยังไง.....เธอคงร้องไห้จนขาดใจ....ได้แต่ขอบคุณเวลาและโชคชะตา

ที่ยังไม่พรากใครอีกคนไปจากอ้อมกอดของเธอ....

ยอมรับค่ะว่าสั้นวอนอย่าด่าไรต์เพราะลงไปแล้ว สั้นหน่อยนะคะแต่เต็มไปด้วยเนื้อหาที่จะถูกขยายต่อไปเรื่อยๆ

อีกอย่างเราว่าจบแค่นี้มันดีกว่าคือมันลงตัวสำหรับเรา แต่สำหรับรีดคงค้างแล้วอยากปาระเบิดลงบ้านเราใช่มะล๊า5555

ตอนนี้ก็อย่างที่ได้อ่าน มีความโกลาหลทั้งเรื่อง ลิซตอนเด็กๆแอบร้ายค่ะแต่ตอนนี้โตน่าจะร้ายกว่าเดิม 5555

พี่จีซูนิ่งแต่หึงหวงห่วงแรงนะคะ ตวาดลูกน้องจนกลัวตัวสั่นหมดแล้ว #ยืนน้ำอุ่นผสมน้ำผึ้งมะนาวให้ 

นี่ฉากเจนลิซท้ายเรื่องทำเอาเราพิมพ์ไปฟินไปค่ะได้แต่นั่งอมยิ้ม ถ้ามีคนมาเห็นเขาก็คงคิดว่านี่บ้าแน่นอน

เราขอบอกหน่อยเน้อว่าเราดีใจมากที่ได้เห็นกระแสตอบรับดีขนาดนี้ แต่เราแต่งไม่ค่อยเก่งค่ะ บางคำอ่านไม่ลื่น

มีคำผิดหรือเนื้อเรื่องเพี้ยนๆแปลกๆต้องขอโทษด้วย แต่เราขอบคุณมากๆที่เข้ามาอ่านฟิคเราด่าเราได้เลยค่ะ

เราชอบ...เอ๊ะอีนี่.....ไม่หรอกค่ะเราจะได้ปรับปรุงตัว...บางครั้งพิมพ์ฟิคงี้มันมีช่วงที่คิดอะไรไม่ออกเลยถึงแม้เรา

จะพยายามพิมพ์แต่ฟิคก็ออกมาแย่อยู่ดีบางครั้งเราเลยหายไปสองสามวันแล้วมาลงไม่เหมือนช่วงแรกๆ

แต่เราสัญญาค่ะว่าเราจะไม่เทแน่นอน หรือบางที่เราอาจจะลงวันละตอนเลยก็ได้ถ้าสมองมันแล่นปรู๊ด~ 

#นี่ก็รออ่านฟิคอยู่ค่ะแต่ไรต์เขาไม่ยอมลงสักทีT^Tมีหลายเรื่องที่สนุกมากๆสนุกกว่าฟิคเราอีก555 รอนะคะทำฮาร์ททึส่งไปให้

#ทุกคนเรามีทวิตเตอร์แล้วน๊าาาไปฟอลพูดคุยกันได้ ><  @Felicite_White

#กำลังใจของเราคือรีดเดอร์ทุกคนน๊า รักมากกกกกกก ^^

   

    MaystorymaY