[BLACKPINK] De Vampire
ตอนที่ 10 : IX [SPELL]
หลังจากทำกิจกรรมเรียกเหงือและเสียงครางเสร็จกว่าทั้งสี่คนจะออกมาจากห้องได้ ก็ปาไปเกือบ11:30 ลิซ่าที่ตอนนี้มีสภาพไม่ต่างจากซอมบี้เดินได้กำลังกินอาหารอย่างหิวจัด เธอไม่วางช้อนเลยหลังจากที่อาหารถูกเสิร์ฟมาบนโต๊ะ
''หิวขนาดนั้นเลยเหรอ?'' จีซูมองหน้าลิซ่าก่อนจะส่ายหัวไปมาและยิ้มให้กับท่าทางการกินที่เหมือนเด็กๆของอีกคน
''มากกกกกกก....พวกเธอแบบแรงเยอะมากไปเอาแรงมาจากไหนแล้วนี่ไม่หิวกันเหรอ?'' ลิซ่าถามกลับอย่างสงสัย
''อือ...ไม่หิว'' จีซูตอบ
''โรเซ่กับเจนนี่ก็ไม่หิวเหรอ'' ทั้งสองส่ายหน้าให้ลิซ่า
''แปลกอ่ะ พวกเธอนี่อึดจริงๆเลย เป็นคนหรือป่าวเนี่ย?'' ลิซ่าพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก เพราะความสนใจทั้งหมดของเจ้าตัวไปอยู่ที่อาหารบนโต๊ะมากกว่า เธอต้องเพิ่มพลังให้สมกับที่เสียไป
''ใช่พวกเราไม่ใช่คนหรอก......'' เจนนี่ตอบกลับและมองลิซ่าด้วยแววตาจริงจัง จีซูกับโรเซ่มองเจนนี่อึ้งๆเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะพูดแบบนี้
''หือ!?'' ลิซ่ามองเจนนี่ หล่อนส่งยิ้มให้ก่อนจะพูดต่อ
''ไม่ใช่คนแต่เป็นนางฟ้าไงค่ะ'' เจนนี่พูดอย่างหยอกล้อ หล่อนเอื้อมมือไปจับมือของลิซ่าและลูบมันเบาๆ จีซูกับโรเซ่แทบจะตกจากเก้าอี้เพราะคำพูดของเจนนี่ ก่อนจะมองหล่อนด้วยสายตาอาฆาต เจนนี่ที่สบตากับพวกหล่อนเธอยักไหล่อย่างไม่แคร์สายตานั้น
''จ้ะ แม่นางฟ้า'' ลิซ่ายิ้มและยีหัวเจนนี่เบาๆ
''หมั่นใส้ แหวะ'' จีซูพูดออกมาก่อนจะแลบลิ้นอย่างกวนๆใส่ทั้งสอง
''อิจฉาฉันเหรอจีซู'' เจนนี่พูดกวนๆและยักคิ้วให้จีซู ลิซ่าที่เห็นแบบนั้นก็หอมแก้มจีซูไปฟอดใหญ่หนึ่งครั้ง
''เธอก็นางฟ้านะ'' คำพูดของลิซ่าทำให้จีซูหน้าแดง
''แล้วเค้าละ?'' โรเซ่ถามลิซ่าหล่อนพองแก้มอย่างงอนๆ
''เธอก็นางฟ้าเหมือนกัน นางฟ้าแชยองของเค้า'' ลิซ่าพูดและจุ๊บเข้าที่ปากโรเซ่เบาๆ หล่อนแทบจะละลายต่อหน้าลิซ่าเพราะคำพูดของใครอีกคน ลิซ่าเอาใจเก่งเสมอไม่ว่าจะกับเธอหรือพี่ๆอีกสองคนที่กำลังโวยวายเพราะความไม่ยุติธรรมของกรรมการตัวสูงที่เพิ่งผละออกจากริมฝีปากของเธอ โรเซ่ยิ้มกว้างให้กับสิ่งที่ลิซ่าทำ เธอรู้สึกชนะในใจและหันไปแลบลิ้นใส่พี่สาวทั้งสอง
''ย๊าแชงร้ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?'' จีซูพูดขึ้น ก่อนที่ทั้งเธอและเจนนี่จะหันไปร่วมมือกันจะเข้ามาแกล้งโรเซ่
''ลิสช่วยเค้าด้วย งื้อ~'' โรเซ่พูดและไปหลบหลังลิซ่า
''หยุดเลยอย่าแกล้งแชยองนะ พวกเธอก็ร้ายเหมือนกันนั่นแหละ'' ลิซ่าว่าเจนนี่และจีซูที่กำลังเข้ามาจะแกล้งโรเซ่
''เชอะ...ไม่แกล้งโรเซ่ก็ได้........แต่จะแกล้งเธอแทน!'' เจนนี่คว้าคอลิซ่าเข้าไปใกล้ก่อนจะซุกไซร้คอของเด็กตัวสูงที่ดิ้นทุรนทุราย
''อ่ะ..นะ..นี้..พวกเธออย่าสิ!''
จีซูเข้ามาช่วยเจนนี่อีกคน หล่อนมุดเข้าไปในเสื้อของลิซ่าและงับหน้าท้องของอีกคนเบาๆ
''ฮ่าๆๆๆๆๆ!! นี่อย่าสิฮ่าๆๆๆๆๆ เค้าจักจี้ฮ่าๆๆๆ'' ลิซ่าดิ้นยิ่งกว่าเดิมและหัวเราะออกมาเพราะจีซูที่กำลังงับหน้าท้องของเธออย่างสนุกสนาน
''แชยอง...ช่วยเค้าด้วยสิ ฮ่าๆๆๆๆ..!พะ พี่จีซูหยุดเลยนะ ..โอ้ย! ฮ่าๆๆๆ. เจนนี่...คอเค้าจะไม่มีที่ว่างแล้วนะ'' เสียงหัวเราะออกมาพร้อมกับเสียงบ่น จีซูไม่ใช่แค่งับเบาๆแต่เปลี่ยนมาฟัดและกัดท้องเธออย่างหมั่นเขี้ยว ส่วนเจนนี่ก็ดูดคอเธอไม่หยุด มีทางเดียวคือเรียกให้โรเซ่ช่วย แต่...
''ได้เค้าจะช่วย...ช่วยแกล้งเธอนะลิซ่า~'' โรเซ่พูดไม่ทันขาดคำหล่อนก็เข้ามาไซร้คอเธออีกข้างนั้นทำให้ลิซ่ายิ่งดิ้นและหัวราะมากกว่าเดิม อาหารที่ยังกินไม่หมด กว่าเธอจะได้กินอีกทีคงจะเย็นหมดแล้ว ตอนนี้ก็ได้ปล่อยให้อีกสามสาวแกล้งเธอไปก่อน หน็อย! อย่าให้ลิซ่าคนนี้มีโอกาสนะเธอจะแกล้งจนพวกหล่อนยืนไม่ไหวเลยคอยดู!?.........
"รีบกลับมานะ พวกเธอแน่ใจนะว่าจะไม่ให้เค้าไปด้วย"
หลังจากพวกเธอแกล้งฟัดลิซ่าไปพักใหญ่ทั้งสามก็บอกลิซ่าเกี่ยวกับธุระที่ต้องออกไปทำ พวกเธอโกหกลิซ่าว่ามีงานด่วนเข้ามาและต้องออกไปที่บริษัท ถึงแม้จะรู้สึกผิดที่โกหกไปแต่ก็ดีกว่าที่จะบอกความจริงกับลิซ่า มันอาจจะเร็วไปและลิซ่าอาจจะรับไม่ได้กับเรื่องที่พวกเธอไม่ได้เป็นมนุษย์ปกติ
"ไม่ต้องหรอกลิสพักเถอะ พวกเค้าจะรีบกลับมาเร็วๆ พักผ่อนเยอะๆนะจะได้มีแรง......สำหรับคืนนี้" คำพูดสองแง่สองง่ามที่โรเซ่พูดกับลิซ่าทำให้อีกฝ่ายเขินไม่น้อย ไม่ใช่แค่เธอหรอกโรเซ่ที่เป็นคนพูดก็เขินไม่แพ้ลิซ่าเหมือนกัน
"พอๆรีบขึ้นรถเลยยัยแชง ถ้าช้ากว่านี้พี่ว่าเราจะไม่ได้ไปกัน" เจนนี่พูดและเดินเข้ามาแตะไหล่โรเซ่
"ทำไมเหรอคะ?"
"กลัวว่าจะพากันเข้าห้องอีกรอบไงคะ และแน่นอนว่าพวกพี่สองคนไม่ยอมแน่" เป็นจีซูตอบข้อสงสัยของน้องสาวตนไป ก็แหม่ทั้งคำพูดและมองตากันขนาดนี้ถ้าเป็นปลากัดคงท้องไปแล้ว ถ้าช้าอีกนิดทั้งสองคนคงได้พากันเข้าห้องไปทำกิจกรรมในร่มแน่ๆ
"พวกเธอไม่ต้องกลัวหรอกเค้าไม่พาแชงเข้าห้องหรอก ......หามุมอับๆหน่อยก็โอแล้ว"
ลิซ่าตอบไปและหัวเราะไม่หยุดกับคำตอบของตัวเอง ทั้งสามที่ได้ยินตาโตและอึ้งกับความหื่นของเด็กตัวสูงที่เคยใสๆใส่พวกเธอตอนแรก แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเด็กลามกที่จ้องแต่จะจับพวกเธอปล้ำ ....แต่ยอมรับก็ได้ว่าพวกเธอก็ไม่เคยห้ามอีกคนแต่สมยอมด้วยซ้ำ ก็แหม่เด็กมันทั้งน่ารักน่ากินพวกเธอจะอดใจได้ยังไง และหลังจากที่ตกเป็นของลิซ่า....อีกอย่างที่ได้รับรู้คือ.......ลิซ่าเก่งเรื่องอย่างว่ามากๆจนเข้าขั้นโปรเลยด้วยซ้ำถึงเจ้าตัวจะบ่นว่าหมดแรงแต่การกระทำต่างกันอย่างสิ้นเชิง กับคำพูด เรื่องที่พูดมาพิสูจน์มาแล้วโดยจีซู เจนนี่และโรเซ่ ~
"ลามก~ ไม่คุยด้วยเเล้ว" โรเซ่รีบบอกปัดและขึ้นรถอย่างรวดเร็วไม่งั้นแก้มเธอคงได้แดงกว่านี้แน่ๆถ้ายังยืนอยู่ต่อหน้าลิซ่าที่พูดจาทะลึ่งๆออกมา
"เธอนี่นะลิซ่า เดี๋ยวกลับมาจะจัดให้นอนหมดแรงไปสามวันสามคืนเลย" เจนนี่พูดขึ้นอย่างท้าทายลิซ่ายิ้มรับก่อนจะโบกมือลาหล่อน
"จะรีบกลับมานะ เธออยู่บ้านก็เป็นเด็กดีละอย่าซนนะ แล้วถ้าเธอเป็นเด็กดีเดี๋ยวพี่จะให้กินนม" จีซูเน้นจงใจพูดเน้นตรงคำว่ากินนมให้ลิซ่าได้ยินชัดๆก่อนจะส่งสายตายั่วยวนอย่างมีเล่ห์นัยกลับไปให้อีกคนได้ใจเต้น จีซูหอมแก้มลิซ่าเบาๆและเอ่ยลาก่อนจะขึ้นรถตามน้องสาวทั้งสองคนไป
"บาย~ รีบมานะเค้าจะรอ" ลิซ่ายิ้มและโบกมือลาทั้งสามเธอยืนรอจนกระทั่งรถตู้สีดำเคลื่อนตัวออกไปจนพ้นสายตาของเธอ
ลิซ่าเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์หรูก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปที่ห้องนอน เธออยากจะนอนพักสักหน่อยเพราะว่าเธอเอาแต่ทำกิจกรรมอย่างว่าจนแทบจะไม่ได้นอน ร่างสูงเดินขึ้นบันไดและระหว่างนั้นเธอก็คิดถึงสามสาวที่เพิ่งจากกันเมื่อครู่ เธอคงจะหลงพวกหล่อนมากเลยตอนนี้เพราะว่าจากกันได้ไม่กี่นาทีเธอก็คิดถึงและอยากกอดอยากหอมพวกหล่อน ลิซ่ายิ้มก่อนจะส่ายหัวไล่ความคิดถึงนั้นออกจากหัว เธอเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม
กลิ่นหอมจากกายของทั้งสามอบอวลอยู่ในห้องและบนเตียงนุ่มของลิซ่า พวกหล่อนมีกลิ่นกายที่หอมหวานและชวนดึงดูดตลอดเวลา ได้แต่สงสัยว่าพวกผู้ชายที่ได้พบปะพูดคุยกับพวกหล่อนจะหลงไหลเหมือนกับเธอไหม พลางคิดถึงเรื่องนั้นอาการหึงหวงก็เริ่มเข้ามาในใจเธอ ลิซ่าหวงทุกอย่างที่เป็นพวกเธอไม่ว่าจะกลิ่นหอมจากตัวพวกเธอหรือว่าจะเป็นสายตาและคำพูดที่ดูทรงสเน่ห์ ถ้าเป็นไปได้ลิซ่าก็อยากจะจับพวกเธอขังไว้ไม่ให้ออกไปไหน แต่ก็ได้แค่คิดเพราะเธอรู้จักคำว่าพื้นที่ส่วนตัวและความไว้เนื้อเชื่อใจที่คนรักควรจะมีให้กันแต่ถึงยังงั้นลิซ่าก็ห้ามอาการหึงหวงของตัวเองไม่ได้
อาจจะเป็นเพราะว่าเธอได้นอนไปไม่กี่ชั่วโมงตอนนี้ลิซ่าเริ่มรู้สึกว่าดวงตาเธอหนักขึ้นเรื่อยๆ เธอคว้าผ้าห่มขึ้นมาซุก ก่อนจะปล่อยให้ความง่วงเข้าครอบงำและพาให้เธอหลับไหลไปบนเตียงนุ่มสีขาวที่มีกลิ่นหอมจากกายของคนรักของเธอ....
"เตรียมเงินไว้พร้อมแล้วใช่ไหม"
จีซูถามลูกน้องคนสนิทเกี่ยวกับเงินค่าเข้าไปล่าที่เขตE2X ลูกน้องคนนั้นเปิดกระเป๋าสีดำออกเผยให้เห็นเงินจำนวนหลายสิบล้านวอนที่อยู่ภายในกระเป๋า จีซูพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ให้กับลูกน้องคนสนิทหลังจากที่ได้ตรวจสอบเงินที่อยู่ในนั้นจนแน่ใจ
"แล้วพวกเราจะล่าด้วยกันหรือแยกกันล่า?" เจนนี่ถามอีกสองคนออกไป
"อือ~....เอางี้ไหมเรามาแยกกันล่าเหยื่อถ้าใครจัดการเหยื่อเสร็จก่อนแล้วกลับมาที่ห้องรับรองได้คนแรกถือว่าชนะ" จีซูเสนอเกมสนุกๆให้กับน้องสาวอีกสองคน
"ชนะแล้วได้อะไรเหรอคะพี่จีซู?" โรเซ่พยักหน้าเห็นด้วยกับเกมก่อนจะถามพี่คนโตถึงของรางวัลสำหรับผู้ชนะ
"เอาเป็น....ได้อยู่กับลิซ่าสองต่อสองดีไหม" เจนนี่เสนอความคิดเห็นของตัวเอง
"เอาสิแต่ว่าถ้าใครแพ้ห้ามมาโวยวายทีหลังนะ เพราะฉันแน่ใจว่าฉันชนะแน่นอน" จีซูเอ่ยอย่างมั่นใจก่อนจะยกยิ้ม
"พี่อย่ามั่นใจเกินไปสิ แชงต่างหากที่จะชนะ" โรเซ่พูดออกไปอย่างมั่นใจไม่แพ้จีซู
"ไม่ใช่พวกเธอหรอก ฉันต่างหาก"
หลังจากเจนนี่พูดจบสายตาแข่งขันก็ออกมาจากดวงตาของทั้งสามที่จ้องกันและอยากจะชนะเต็มที่เพราะของรางวัลชิ้นใหญ่ที่รออยู่ที่บ้าน ซึ่งเจ้าตัวของรางวัลที่ไม่รู้อิโหน่อิแหน่ได้แต่นอนหลับตาพริ้มโดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าอีกฝั่งหนึ่งกำลังมีการแข่งขันกันเกิดขึ้น
รถตู้สีดำขับเข้าไปในป่าทึบที่ถูกปกคุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่โตหลายร้อยต้น มีเพียงถนนสายเดี๋ยวที่จะเข้าไปที่เขตล่าได้ ทางที่รถตู้ขับผ่านทั้งวังเวงและเงียบสงัด ก่อนที่รถตู้ที่ทั้งสามนั่งอยู่จะมาจอดหน้าประตูเหล็กที่มีคนคุมหน้าดุยืนควบคุมการเข้าออก คนขับรถกระซิบบางอย่างกับเขา และนั้นทำให้ผู้ชายตัวใหญ่ๆที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าเอ่ยสั่งลูกน้องให้เปิดประตูให้ผ่านเข้าไปได้
หลังจากผ่านเข้ามาด้านในเขตแล้วรถตู้ที่พวกเธอนั่งก็ไปจอดที่ห้องรับรองเพื่อที่พวกเธอจะได้เตรียมตัวและไปขึ้นรถนักโทษเพื่อแสดงละครนิดๆหน่อยๆก่อนจะเข้าไปล่าเหยื่ออันโอชะที่ยังมีชีวิตเพื่อรอใครสักคนส่งไปยังนรก
"เป็นเกียรติมากที่ได้เจอกันอีกครั้งนะครับคุณหนูตระกูลคิม" เสียงของผู้ชายสูงอายุเอ่ยขึ้นหลังจากเดินเข้ามาทักทายสามสาวที่ลงจากรถ
"เช่นกันค่ะท่าน"
ท่านที่พวกเธอเรียกคือ ยูแจซอก เขาเป็นคนดูแลเขตล่าและมีอำนาจมากที่สุดในเขตนี้
"ไม่ได้มานานเลยนะครับช่วงนี้พวกคุณยุ่งเหรอ?" เขาถามพวกหล่อนอย่างเป็นมิตรพลางเดินนำเข้าไปที่ห้องรับรอง
"ใช่ค่ะ มีเรื่องนิดหน่อยเลยไม่ได้มาที่นี้เลย" จีซูพี่ใหญ่ตอบคำถามที่อีกคนถามมาอย่างเป็นมิตรเช่นกัน
"งั้นวันนี้ขอให้เพลิดเพลินและสนุกกับการล่าให้เต็มที่นะครับ" เขาเปิดประตูห้องรับรองก่อนจะผายมือเชิญทั้งสามเข้าไปในห้อง
"ขอบคุณมากนะคะ" จีซูพูดและยื่นกระเป๋าสีดำที่มีเงินอยู่มากมายให้อีกคน
"ลองเช็คดูก่อนได้นะคะว่าครบหรือเปล่า"
"ไม่ต้องหรอกครับ พวกคุณเป็นลูกค้าVIP ขอบคุณมากๆนะครับผมต้องขอตัวก่อน"
จีซูพยักหน้าและเขาก็เดินออกไปหล่อนถึงปิดประตูและเดินมานั่งใกล้ๆกับน้องสาวอีกสองคนที่กำลังคุยกันอยู่
"ไปเตรียมตัวเถอะจะได้รีบไปล่า ฉันอยากรู้ผลเต็มทีแล้วว่าวันนี้ใครจะได้ลิซ่าไป"
"แหม่จีซูจะรีบไปไหนยังไงเธอก็แพ้อยู่ดี" เจนนี่พูดขึ้นอย่างท้าทายจีซู
"ชนะก่อนค่อยพูดมั้ย? เจนนี่ คิม"
"แล้วเราจะได้เห็นดีกัน คิม จีซู"
โรเซ่มองพี่สาวทั้งสองของตัวเองอย่างกลัวๆ เพราะไม่ว่าจะครั้งไหนที่มาล่าที่นี้เธอมักจะมาคนสุดท้ายเสมอ มีแต่พี่สาวทั้งสองนี่แหละที่สลับกันมาคนแรกบ้างคนที่สองบ้าง สายตาของทั้งสองดูจริงจังกับเกมนี้ และเธอเองก็จริงจังไม่ต่างกัน แค่คิดว่าได้อยู่กับลิซ่าสองต่อสอง ใบหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมา เธอรีบสบัดภาพทะลึ่งๆออกจากหัวและรวบรวมสมาธิก่อนจะรีบเตรียมตัวเข้าไปที่เขตคุมขังที่มีเหยื่อหลายร้อยคนรอเธออยู่.........
รถส่งนักโทษเคลื่อนตัวเข้ามาภายในเขตคุมขังมีนักโทษจำนวนไม่น้อยมองตามและเฝ้ารอเจอหน้านักโทษคนใหม่ที่ถูกย้ายมาจากที่อื่น
เสียงปรบมือและผิวปากดังออกมาเมื่อทั้งสามสาวลงมาจากรถคนนั้น นักโทษทั้งชายและหญิงจ้องพวกเธอตาไม่กระพริบ พวกเขาเหล่านั้นพ่นคำพูดลามกและคำพูดคำจาแสนถ่อยออกมาอย่างสนุกปาก
หลังจากที่พวกผู้คุมส่งเธอเสร็จพวกเขาก็รีบขับรถออกไปทิ้งให้พวกเธอยืนในหมู่นักโทษแสนน่ารังเกียจ ที่มองพวกเธอด้วยสายตาน่าขยะแขยง ก่อนจะมีผู้ชายตัวใหญ่ๆคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายพวกเธอ
"ว้าว! คืนนี้สนุกแน่สาวๆ พวกเรายินดีต้อนรับ" น
"โว้วๆ ใจเย็นสิพวก ผู้หญิงหน้าตาหยิ่งๆตรงกลางฉันจอง อย่าได้คิดมายุ่งกับของๆฉันเลย"
ผู้ชายอีกคนเดินออกมาพูดจับจองเจนนี่ที่ยืนงงว่าตัวเองกลายไปเป็นของๆหมอนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกเขามองตากันอย่างกับหมาบ้าโรคจิต แต่ทั้งสามสาวไม่มีท่าทีแกล้งกลัวอะไรเลยสักนิด เพราะสำหรับคนพวกนั้นเมื่อเทียบกับพวกหล่อนแล้ว มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง
"เหอะ! ก็เอาไปสิว่ะ แต่คนที่หน้าสวยๆคนนั้นห้ามแตะ"
''หึ!''
จีซู'หึ'ในลำคอพลางมองพวกนั้นที่ทำเหมือนกับว่าพวกเธอเป็นสิ่งของที่ใครก็สามารถจับจองเป็นเจ้าของได้
"หือ อะไรเหรอสาวน้อย ทนรอพี่ไม่ไหวใช่ไหมมาสิๆ" นักโทษผู้ชายคนนั้นเดินมาดึงข้อมือจีซูก่อนที่ร่างบางจะสบัดออกทันที่
"อย่าคิดมาแตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บ"
หล่อนพูดเรียบๆแต่น้ำเสียงกลับจริงจัง พวกนักโทษคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ก็ต่างหัวเราะและโห่อย่างสนุกสนาน
"ปากดีนักนะ ดูสิว่าจะปากดีแบบนี้ได้อีกกี่น้ำ"
นักโทษคนนั้นเดินเข้าไปใกล้จีซูเขาง้างหมัดจะต่อยเข้าที่หน้าท้องของร่างบาง แต่จังหวะนั้นจีซูก็หลบอย่างว่องไว และวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น ทั้งเจนนี่และโรเซ่ที่เห็นแบบนั้นก็ต่างวิ่งหนีออกไปด้วย
"ตามไปเว้ย!! จัดหนัก!! จะฆ่าทิ้งเลยก็ได้แต่พวกแกคงไม่โง่ที่จะทำอย่างอื่นก่อนใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ!!"
สิ้นเสียงของนักโทษคนนั้น นักโทษคนอื่นๆก็ต่างวิ่งตามพวกหล่อนเข้าไปในป่าของเขตคุมขังเหมือนกับหมาบ้าที่วิ่งตามเหยื่อที่อันตรายแต่กลับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเข้าไปในกับดักของนายพรานที่แสนฉลาด
"นั้นๆมันอยู่นั้นไง!!"
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังออกมาเมื่อเห็นร่างของโรเซ่ที่วิ่งหนีออกจากพุ่มไม้ หลังจากที่มันตะโกนเสร็จพวกของมันอีกสามสี่คนก็วิ่งตามเธอมา โรเซ่ยิ้มเยาะในใจอย่างไม่กลัวผู้ชายสามสี่คนที่วิ่งตามเธอมา เธอวิ่งและขยับร่างกายอย่างว่องไวหลบหลีกต้นไม้สูงใหญ่ที่ขว้างทางเธอ
"เห้ย!! เร็วๆสิว่ะเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอกนักโทษกลุ่มอื่นจะคาบไปแทนนะเว้ย!!"
พวกมันเร่งฝีเท้าขึ้นเพื่อให้วิ่งทันโรเซ่ที่กำลังวิ่งหนีอยู่โดยที่พวกมันไม่รู้ตัวว่าเข้ามาในป่าลึกเกินไปแล้วเพราะความกามของพวกมันที่ทำให้ชะตาชีวิตตัวเองขาด
"ลงมานะ ถ้าพวกฉันจับได้แกโดนหนักแน่!!"
"อย่ามัวเเต่เห่าสิ"
เสียงของเจนนี่ต่อปากต่อคำกับนักโทษกลุ่มหนึ่งที่เงยหน้าขึ้นมามองเธอที่อยู่บนต้นไม้ใหญ่ พวกมันกำลังพยายามขึ้นมาเอาตัวเธอลงไปอย่างยากลำบาก เธอแสยะยิ้มยั่วโมโหพวกมันอย่างนึกสนุก
"หน็อย!!นังนี่! รีบๆเอาตัวมันลงมาสิว่ะ"
เขาพูดอย่างโมโหน้ำเสียงและแววตาโกรธฉายออกมาชัดเจนจนลูกน้องคนอื่นๆต้องรีบปีนขึ้นไปเอาตัวหล่อนลงมา เจนนี่มองอย่างเฉยชาและสมเพชในความโง่เขลาและความร้ายกาจของพวกนั้น
หมับ!
มีลูกน้องมันคนหนึ่งคว้าขาของเธอได้ เจนนี่สบัดขาตัวเองก่อนจะถีบเข้าไปที่หน้าของเขาจนมันตกลงไปบนพื้นดินอย่างแรง
"โอ้ย!!"
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดเกิดขึ้นแต่ไม่มีใครที่เข้าไปดูมันสักคนมีแต่พยายามขึ้นมาเอาตัวเธอลงไปอย่างไม่สนใจว่าไอคนที่เพิ่งตกลงไปจะเป็นหรือตาย
จีซูยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เพื่อรอให้เหยื่อของเธอมา หน้าสวยตอนนี้ไม่ได้แสดงสีหน้าใดออกมาเพียงแค่ยืนกอดอกพิงกลับต้นไม้ปล่อยให้สายลมพัดผ่านร่างกายเธอ เธอคิดว่าคนที่ตามเธอมาน่าจะเป็นที่เคารพของนักโทษคนอื่นๆพอสมควรเพราะเขาทั้งอำมหิตและไม่มีความเป็นมนุษย์เหลืออยู่เลยทำให้คนอื่นๆหวาดกลัว แต่ไม่ใช่กับจีซู คนแบบนั้นคือเหยื่อดีๆนี่เอง
"อยู่ไหนวะ!?"
'มาแล้วสินะ'
จีซูคิดในใจและยิ้มออกมาเสียงของมันดูโมโหและอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัดเพราะวิ่งตามเธอมานานและค่อนข้างไกลพอสมควร มันหันมองสายขวาเพื่อหาร่างบางที่มันต้องการ ก่อนจะมีเสียงดังขึ้นหลังต้นไม้ใหญ่และมันเห็นมือของจีซูโดผ่ลออกมาแวบหนึ่ง
"ออกมาดีๆเถอะ ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยนกับเธอและหลังจากนั้นฉันจะฆ่าเธอทิ้ง โอเคไหม ฮ่าๆๆ!!!"
มันพูดเสียงดังและหัวเราะอย่างน่ารังเกียจพลางเดินเข้ามาหาจีซูที่ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ ช้าๆ .....
"จับได้แล้ว...เอ๊ะ?!"
".....ก็เห็นอยู่ตรงนี้นี่หว่า!!"
หลังจากเดินเข้ามาใกล้มันก็รีบวิ่งมาหลังต้นไม้เพราะคิดว่าจะเจอกับร่างบางที่กำลังหาตัวอยู่แต่พบเพียงความว่างเปล่า.....มันสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเตะต้นไม้เข้าไปเต็มแรง...!
"หาฉันอยู่เหรอ.." จีซูที่ยืนอยู่ด้านหลังมันพูดขึ้น
"ออกมาดีๆ ก็ดีแล้ว....ถ้าเป็นเด็กดีฉันอาจจะไม่ฆ่าแกก็ได้นะ"
มันหันหน้ามองมองเธอด้วยสายตาที่หื่นกาม มันเดินเข้ามาใกล้หล่อน จีซุได้แต่ถอยหลังหนีก่อนจะยิ้มออกมา
"เด็กดี?.....แล้วแกจะไม่ฆ่าฉันเหรอ....ต้องขอโทษนะเเต่แกพูดผิดเพราะคนที่จะฆ่าเป็นฉันไม่ใช่แก!"
หลังจากจบประโยคนั้นจีซูก็ถีบเข้าไปที่ท้องมันอย่างแรง จนมันล้มลง
"นะ..หน็อย!!....นังบ้า!!!!"
มันพยายามลุกขึ้นมาและหยิบมีดที่เหน็บอยู่ข้างกางเกงออกมาก่อนที่จะวิ่งเข้าใส่จีซูที่ยืนรอรับอย่างไม่เกรงกลัว
ฟุบ!
จีซูหลบชายคนนั้นที่พุ่งเข้ามาและใช้เล็บขวนเข้าไปที่ต้นแขนมันอย่างแรง
"โถ่เว้ย!! มึงอย่าอยู่เลย!!!!"
เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลที่ร่างบางเป็นคนทำ กลิ่นคาวนั้นทำให้จีซูดวงตาเปลี่ยนไปพร้อมกับเขี้ยวแหลมที่งอกออกมา
นักโทษชายคนนั้นผละตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ด้วยความโกรธก็ยังพุ่งเข้าใส่อีกคนอย่างเดือดดาล!
"อะ!...โอ้ย!!!...มะ...มึงเป็นตัวอะไร!!!?"
หลังจากที่มันพุ่งตัวเข้ามาใกล้จีซูที่เร็วกว่าเอื้อมมือเข้าไปบีบคอมันและยกมันขึ้นจากพื้นทั้งๆที่เธอตัวเล็กบอบบางแต่ชายคนนั้นตัวใหญ่และสูงกว่าเธอหลายเท่า มันเบิกตากว้างและพยายามพูดออกไป หน้าเรียบนิ่งของจีซูแสยะยิ้ม
"คนที่แกจะต้องจำไปจนวันตาย....ซึ่งก็คือวันนี้!"
ร่างของเขาถูกเหวี่ยงไปโดนต้นไม้อย่างแรงจนปากกระอักเลือดออกมา มันพยายามพยุงตัวขึ้นมาแต่ด้วยความเจ็บที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายทำให้แม้แต้จะขยับขาหรือแขนยังยาก การที่จะพยุงตัวเลยทำไม่ได้
"ขะ...ขอร้อง..ปล่อย..ผม..ไปเถอะ..ผะ..ผมขอโทษ..."
มันเอ่ยขอร้องจีซูอย่างหวาดกลัวแตกต่างจากเมื่อกี้ยังกับว่าเป็นคนละคน จีซูเดินเข้ามาใกล้มันที่นอนคว่ำอยู่อย่างกับหมาที่โดนกับดักนายพรานและส่งเสียงร้องโหยหวนอย่างทรมาน
"แล้วไอผู้ชายที่มันพูดสกปรกๆกับฉันเมื่อกี้ละ?" จีซูพูดเสียงเรียบแต่กลัลทำให้ชายคนนั้นตัวสั่นเทาด้วยความกลัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"ดะ..ได้โปรด..อย่าทำอะไรผมเลย" มันทั้งร้องไห้และอ้อนวอนร่างบางที่ยืนมองอยู่ แต่จีซูไม่ได้เห็นใจเลยสักนิด หล่อนเดินเข้าไปใกล้มันและจับตัวมันขึ้นมา
"ได้...ฉันจะช่วยแกเอง"
จบประโยคนั้น เล็บสวยของจีซูก็จิกเข้าไปที่คอและค่อยๆกดเข้าไปที่เส้นเลือดใหญ่ เลือดสีแดงสดพุ่งออกมามากมาย ตาของชายคนนั้นเบิกกว้างกว่าเดิมและเสียงร้องอย่างทรมานก็ดังออกมาอย่างไม่ขาดสาย จีซูเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆคอของเขาและอ้าปากสวยออกเพื่อกินเลือดที่พุ่งออกมาแต่ไม่ได้ขบเขี้ยวลงบนคอแต่อย่างใด เลือดอุ่นๆทำให้จีซูอร่อยไปกับมัน ชายคนนั้นดิ้นอย่างแรงก่อนที่เขาจะนิ่งไปและนั้นก็คือความตายที่จีซูเป็นคนหยิบยกให้อย่างโหดเหี้ยม......
"พี่...คนของเราถูกนังนั้นถีบลงมาจนหมดสภาพเลย"
เสียงของลูกน้องคนหนึ่งพูดขึ้นพลางมองไปยังพวกตัวเองที่นอนนิ่งเพราะสลบไปจากการโดนถีบตกต้นไม้หลายรอบจนร่างกายบอบช้ำ
"น่าเบื่อ ทำมาทำให้มันจบๆเถอะ"
เจนนี่กระโดดลงมาจากต้นไม้และยืนบนพื้นโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยสักนิด พวกนั้นตกใจไม่น้อยและถอยออกไป
"แก!!..ทำอย่างนั้นได้ยังไง!!! แกเป็นตัวอะไรกันแน่"
สายตาหวาดกลัวถูกมองมายังเจนนี่ที่เดินเข้าไปใกล้พวกมัน หล่อนไม่ได้ตอบออะไรออกไป เพียงแค่สบัดผมไปข้างหลังอย่างสง่างาม
"แกเป็นตัวอะไ.....!!!"
ไม่ทันที่จะได้พูดจบลูกน้องของมันที่เหลืออีกคนหนึ่งก็ถูกเจนนี่เข้าประชิดตัวและเตะออกไปไกลทั้งๆที่อีกฝ่ายเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ นักโทษที่เป็นหัวหน้าตาโตและอึ้งกับสิ่งที่เจนนี่ทำ มันพยายามจะวิ่งหนีออกไปแต่เจนนี่ก็วิ่งเข้ามาดักหน้ามันก่อน
"จะไปไหนเหรออยู่เล่นด้วยกันก่อนสิ"
เจนนี่พูดพลางจับไหล่ของอีกคน มันยืนตัวแข็งทื่อเพราะความกลัวคนตรงหน้า หล่อนยิ้มก่อนจะเหยีบเข้าไปที่เท้ามันเต็มแรง
"โอ้ยย!!!! แก!!"
มันย่อตัวลงและร้องโอดโอย และพยายามวิ่งหนีไปอีกทาง เจนนี่ก็วิ่งเข้าไปดักหน้าและต่อยเข้าที่หน้ามันแรงๆ
'ผลั๊วะ!!!!'
"ไม่สนุกเลยทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ดูเหมือนแกจะเก่ง แต่ก็นะเป็นแค่มนุษย์ธรรมดานิ"
ร่างของชายคนนั้นล้มลงไปนอน ก่อนที่เจนนี่จะเดินเข้ามาและเหยีบหน้ามันอย่างรังเกียจ มันมองหล่อนด้วยสายตาอ้อนวอนแต่ไม่มีแรงพอจะพูดออกไปได้
"รู้สึกยังไงเหรอที่โดนแบบนี้...คงจะเข้าใจคนที่แกฆ่าไปบ้างแล้วใช่ไหม?" เจนนี่ย่อตัวลงและคุยกับชายคนนั้นที่นอนแน่นิ่งแต่สายตาจ้องมองเธอไม่หยุดเพราะความกลัว
"มาจบเกมกันดีกว่า..."
"ยะ...อย่า!!!! อ๊าก!!!"
เจนนี่กัดเข้าที่ข้อมือของชายคนนั้นอย่างแรงเขี้ยวเจาะลงไปในเนื้อก่อนจะเจาะโดนเส้นเลือดที่อยู่ข้างใน เลือดอุ่นๆที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขาเอ่อทะลักออกมาเจนนี่ดูดกลืนเลือดนั้นอย่างเอร็ดอร่อย ชายคนนั้นได้นอนนิ่งไปแล้วลมหายใจของเขาก็หยุดลงและคงจะไม่มีวันกลับมาอีก ......
"หมดทางไปแล้วสาวน้อย มาให้พี่ๆเชยชมสะดีๆเถอะจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว"
หลังจากวิ่งมาสักพักโรเซ่ก็หยุดวิ่งเพราะเธอเหนื่อยและไม่มีทางจะไปต่อแล้วอีกอย่างถ้ามัวช้ากว่านี้เธออาจจะแพ้เกมที่แข่งกับพวกพี่ๆของเธอ พวกมันพูดและยิ้มอย่างร้ายกาจพลางใช้สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
"วิ่งเก่งจริงๆเลยนะแต่หมดเวลาเล่นแล้ว พวกเอ็ง!ไปจับตัวมันมา"
เหลังจากสิ้นเสียงผู้ชายสองคนก็วิ่งมาจับแขนเธอคนละข้างและลากให้เธอเข้าไปใกล้กับหัวหน้าของมัน ที่ยืนมองเธอด้วยสายตาหื่นกาม
"เอามือสกปรกๆแแกไปซะ!!!" โรเซ่สบัดตัวออกจากชายสองคนนั้นทันทีและยืนมองด้วยสายตาแข็งกร้าว
"อย่าขัดขืนดีกว่า สมยอมดีๆเถอะ เธอจะได้สนุกเต็มที่ไง...พวกพี่จะทำให้น้องขึ้นสวรรค์เอง" พวกมันหัวเราะกันอย่างสนุกปากหลังจากพูดจาลามกใส่เธอ
"งั้นก่อนจะขึ้นสวรรค์ลองไปนรกก่อนแล้วกันไอพวกชั่ว!!"
โรเซ่ตวาดดังพร้อมกับใช้เล็บข่วนหน้าของชายคนที่พูดจนเป็นแผลแวะวะน่ากลัว มันล้มทั้งยืนและตกใจกับเหตุการณืที่เกิดขึ้น ดวงตาของโรเซ่เปลี่ยนไปและเขี้ยวคมก็ออกมา
"ปะ..ปีศาจ!!! อย่าไปยุ่งกับมัน!!"
นักโทษคนอื่นๆรีบวิ่งหนีไปคนละทิศคนละทาง โรเซ่แสยะยิ้มก่อนจะเดินไปที่ชายคนที่เธอข่วนหน้าอย่างแรงจนเป็นแผลแวะวะก่อนจะบีบคอเขาอย่างแรง เขาได้แต่ดิ้นไปมาอย่างทรมาน เลือดจากแผลไหลลงมาบนมือของโรเซ่ ก่อนที่เขาจะนิ่งไปเพราะความตาย
หล่อนปล่อยมือออกจากคอและทิ้งให้เขาร่วงลงพื้นอย่างไม่ได้สนใจ ก่อนจะยกมือขึ้นมาและเลียเลือดที่ติดมืออยู่ช้าๆ
"จัดการกันเถอะ....."
สิ้นเสียงของโรเซ่ร่างของเธอก็หายไปอย่างรวดเร็วยังกับว่าเธอหายตัวได้
"มันคงไม่ตามมาแล้วละ"
"แต่ก็วางใจไม่ได้มันคงไม่ปล่อยให้เรารอดไปแน่ๆ"
เสียงของนักโทษชายสองคนคุยกันหลังจากที่วิ่งหนีจากเหตุการณ์เมื่อครู่มาได้ พวกเขาหอบเหนื่อย
"ใช่ ฉันไม่ปล่อยแกไปหรอก"
เสียงนั้นทำให้ทั้งสองสะดุ้งและหันไปมองซ้ายขวาอย่างหวาดกลัวแต่ก็ไม่พบอะไรเลย
"กะ...แก..อยู่ไหนออกมานะ!" ชายคนหนึ่งเอามีดออกมาและมองหาต้นตอของเสียงนั้นมือของเขาสั่นเพราะความกลัวที่ก่อตัวขึ้น
โรเซ่ออกมาช้าๆให้เขาเห็น ชายคนนั้นหลังจากเห็นโรเซ่ก็แทงมีดเข้าไปที่โรเซ่อย่างแรง มีดคมปักลงไปที่อกของอีกคนอย่างแรง
"ฮะ..ฮ่าๆๆ คิดว่าจะแน่นังปีศาจ!!"
เขาหัวเราะถูกใจแต่มันแฝงไปด้วยความกลัว โรเซ่เงยหน้าขึ้นและแสยะยิ้ม ชายคนนั้นยิ่งโมโหก่อนจะรัวมีดลงบนตัวอีกคนไม่ยั้ง
"ตายสิว่ะ!!!"
เขาสบถออกมาอย่างไม่พอใจเพราะว่าแทงไปไม่รู้กี่ครั้งแต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเฉยเหมือนไม่มีความรู้สึกก่อนที่...
"เห้ย!!!!!!"
ตาเขาเบิกกว้างเหมือนภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นเพื่อนนักโทษของเขาที่หนีมาพร้อมกัน ชายคนนั้นตายไปแล้วเพราะการถูกอีกคนแทงมีดใส่ เขาตกใจและผวาจนเผลอปล่อยมีดในมือหล่นลงพื้น มันมาจากฝีมือของโรเซ่ที่แอบดูอยู่ห่างๆหล่อนสะกดจิตนั้นโทษชายคนหนึ่งให้เห็นว่าเพื่อนเขาเป็นเธอและภาพต่อๆมาคือ ชายคนนั้นฆ่าเพื่อนตัวเองที่เอ่ยขอร้องอย่างทรมาน ไม่ต่างจากสัตว์เลวทราม
โรเซ่เดินออกไปช้าๆ เขาหันมามองเธอและคุกเข่าลงบนพื้นอย่างรู้ตัวว่าคงจะหนีไปไม่รอด เขาไม่ได้เอ่ยตำพูดใดออกมามีแต่ร่างกายที่สั่นเทา เขาหลับตาแน่นพลางคิดถึงคดีที่ตัวเองเคยทำไว้กับคนอื่นๆ ภาพเหล่านั้นฉายซ้ำเข้ามาในหัว ฉากที่เขาเป็นคนฆ่าคนที่ไม่มีความผิดอย่างทรมาน เพิ่งจะรับรู้ได้ว่าสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ช่างโหดร้ายและทรมาน
"รู้สึกแล้วใช่ไหมความทรมานนี้น่ะ เพราะงั้นไปรับกรรมต่อที่นรกเถอะ!"
จบประโยคนั้น มีดที่หล่นอยู่บนพื้นก็ถูกร่างบางคว้ามาและปักลงไปบนอกของนักโทษคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขาล้มตัวลงและตายอย่างทรมานไม่ต่างจากเหยื่อที่เขาเคยฆ่า โรเซ่ดึงมีดออกและหันหลังเธอรีบไปจัดการกับอีกหนึ่งคนที่เหลือต่ออย่างรวดเร็ว ....
"ฉันต้องรีบไปบอกนักโทคนอื่นๆเกี่ยวกับเรื่องของนังนั้น..."
เขาทั้งวิ่งและหอบเหนื่อยไปพร้อมกันๆ หน้าตาที่ดูเครียดกังวลฉายชัดบนใบหน้าของเขาก่อนที่เขาจะสะดุดเข้ากับก้อนหินใหญ่อย่างแรงจนล้มลง
"พอเถอะ ไม่เหนื่อยหรือไงไอคนปากดี!"
"แก!....นังปัศาจชั่ว!" เขาตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าอย่างมากเธอกำลังลอยตัวอยู่เหนือพื้นดิน และมือของเธอก็เปื้อนเลือดสีแดง
"ชั่วเหรอ?......แล้วคิดว่าตัวแกเองดีมากเหรอ...F3452..ก่อคดีฆ่าคนไม่มีความผิด ขมขื่นคนที่ไร้ทางสู้และจับขังไว้เป็นสิบๆปี"
โรเซ่พูดออกมานิ่งๆและมองหน้าเขา เพราะข่าวของมันเคยออกทีวีใหญ่โตเพราะความโหดเหี้ยมอำมหิต
"อยากจะคุยมากกว่านี้นะแต่มันหมดเวลาแล้วฉันต้องรีบ..." โรเซ่ลอยตัวเข้าไปใกล้อีกคน มันถอยออกมาช้าๆและดวงตาสั่นไหวจ้องเธออย่างเกรงกลัว
"อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!!! ออกไปซะ!!!!!!"
มันตวาดโรเซ่และขว้างก้อนหินใส่เธอไม่หยุดแต่นั้นทำอะไรอีกคนไม่ได้ เธอเข้าไปใกล้ก่อนจะบีบแขนมันอย่างแรงจนรู้สึกได้ถึงกระดูกที่หันเป็นสองท่อน มันร้องขอชีวิตอย่างทรมาน
"เฮือก!!!! อย่าเลยอ๊ากกก!!"
เธอต้องรีบจบเกมให้เร็วเพราะเธอช้าไปมากแล้ว มีดที่ถือมาด้วยตอนนี้เลยไปอยู่บนคอของมันอย่างรวดเร็ว มันตายทันที่หลังจากที่เธอปักมีดลงบนคอ พอดึงมีดออกเลือดก็พุ่งออกมาเหมือนกับน้ำที่ไหลออกมาจากสายยาง โรเซ่ใช้มือรองเลือดขึ้นมาดื่มกิน ดวงตาของเธอน่ากลัวแต่ก็ยังดูมีสเน่ห์ไม่เปลี่ยน ปากที่เลอะไปด้วยของเหลวสีแดงถูกเช็ดออก เธอรีบวิ่งไปที่ห้องรับรองเพราะอยากรู้แล้วว่าคนที่ชนะและได้รางวัลชิ้นใหญ่จะเป็นใคร?.........
แกร๊ก!
เสียงประตูถูกเปิดออก เป็นจีซูที่เข้ามาภายในห้องเธอกวาดสายตามองหาน้องๆแต่ก็ไม่พบก่อนที่จะยกยิ้มสะใจออกมาและนั่งรอเยาะเย้ยน้องสาวอีกสองคนของตัวเอง
"เอ้าเธอมาคนแรกเลยเหรอ?" หลังจากนั่งได้แค่ไม่กี่วินาทีเจนนี่ก็เปิดประตูเข้ามาเจอเธอที่นั่งรออยู่ด้านใน หล่อนทำหน้าบึ้งตึงไม่พอใจเพราะตัวเองมาช้ากว่าจีซู
"เสียใจด้วยนะเจนนี่ คิม ฮ่าๆๆๆ" จีซูหัวเราะพร้อมกับเยาะเย้ยอีกคนให้หน้าบูดขึ้นไปอีก
"ยัยแชงมาคนสุดท้ายตามเคย ไม่น่าเลยฉันอดได้อยู่กับลิซสองต่อสองเลยอ่ะ" เจนนี่เดินมานั่งข้างๆจีซูและบ่นออกมา
"ใครว่าละคะ?....ฉันมาคนแรกเลยต่างหาก" โรเซ่ที่เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดที่เปลี่ยนใหม่เรียบร้อย เอ่ยขึ้นพลางยิ้มเยาะเย้ยพี่สาวทั้งสอง
"ยัยแชง//ยัยแชง!!!" ทั้งสองพูดออกมาพร้อมกัน และทำหน้าตกใจเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่ตาเห็น
"พวกพี่มาช้ากว่าฉันมากเลยค่ะ เลยเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอ"
"เป็นไปไม่ได้ ทำไมเธอมาถึงก่อนพวกฉันละ?" จีซูถามอย่าง งงๆเพราะเธอคิดว่าตัวเองเร็วที่สุดแล้ว
"ถ้าพวกพี่สังเกตดีๆทางที่พวกพี่วิ่งไปกับทางที่ฉันวิ่งไปมันไกลกว่ากันค่ะ ทางที่ฉันวิ่งไปถ้าเทียบกันแล้วจะมาถึงที่นี้ก่อนพวกพี่ กว่าพวกพี่จะล่อเหยื่อไปที่ป่าลึกได้ก็อาจจะนานหน่อยถ้าเทียบกันฉันจะเจอป่าทึบเร็วกว่า"
"ถึงจะงงก็เถอะ....แต่ก็ถือว่าเธอชนะ คิม แชยอง" จีซูพูดขึ้น
"ยินดีด้วยนะแชยองอ่า~ ถึงแม้พี่จะอิจฉาเธอก็เถอะ" เจนนี่พูดเสริมจีซู
"พวกพี่ไม่ต้องพูดแล้ว รีบไปอาบน้ำเร็วๆเลยฉันอาจกลับบ้านไปกอดลิซ่าแล้ว" โรเซ่เอ่ยไล่พี่สาวทั้งสองที่มัวแต่ชักช้าไม่ยอมไปอาบน้ำ
"ย่ะ! รีบเชียวนะ จะกลับไปกอดหรือทำอย่างอื่นกันแน่~...เราไปกันเถอะจีซูอ่าคนขี้แพ้อย่างพวกเราไปอาบน้ำด้วยกันนะ" เจนนี่พูดขึ้นพลางลากจีซูที่โวยวายไม่หยุดเข้าห้องน้ำไปอย่างว่องไว
โรเซ่ยิ้มให้พี่สาวทั้งสองก่อนจะพาตัวเองมานั่งที่เก้าอี้และคิดถึงใครอีกคนที่รออยู่ที่บ้าน อยากจะกลับไปกอดลิซ่าเต็มที่และใช่......แน่นอนว่าไม่ได้กอดอย่างเดียว พี่เจนนี่คิดถูกต้องแล้ว~
"เฮือก!"
ลิซ่าสะดุ้งขึ้นหลังจากที่เธอฝันร้าย เธอฝันเห็นผู้ชายสูงอายุคนหนึ่งเขามีดวงตาสีแดงและอีกข้างสีเทานอกจากนั้นยังมีเขี้ยวแหลมงอกออกมาจากปาก 'แวมไพร์' ใช่เธอฝันถึงแวมไพร์ ที่ดูมีอายุมากๆคนหนึ่งเขามองเธอด้วยสายตาเอ็นดูก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นภาพของงานศพพ่อแม่เธอและภาพอุบัติเหตุที่ดับชีวิตของพวกท่านลง ......
"บ้าชะมัดทั้งๆที่ไม่ได้ฝันมานานแล้ว แต่....ทำไมฉันถึงฝันถึงแวมไพร์ได้ล่ะ..ไร้สาระจริงๆเลยลิซ่าย๊า!!"
ลิซ่าพึมพำกับตัวเองก่อนจะสบัดหัวไล่ความคิดนั้นออกไปและลุกขึ้นจากเตียงเพราะรู้สึกว่าคอแห้งเธอเลยอยากจะไปหาน้ำมาดื่มสักหน่อย สองขาก้าวออกมาจากห้องนอนช้าๆ ในหัวเธอคิดแต่เรื่องฝันร้ายที่เพิ่งผ่านมาโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเลย แต่ทางที่เธอกำลังเดินไปกลับไม่ใช่จุดหมายแต่เป็นที่อื่นแทน .....ห้องที่เจ้าของคฤหาสน์ทั้งสามห้ามให้เธอเข้าไป
"นะ..นี่ฉันมาตรงนี้ได้ไงเนี่ย " กว่าที่เจ้าตัวจะรู้สึกตัวก็ตอนนี้ที่มาอยู่หน้าห้องต้องห้ามเข้าแล้ว แต่เหมือนกับว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุยังไงไม่รู้ แม้ภายในใจลิซ่าจะพยายามไม่สนใจห้องนั้น แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองคนละแบบกัน มือของเธอเอื้อมไปบิดลูกบิดนั้นช้าๆก่อนที่จะปล่อยออก
"จะบ้าหรือไงลิซ่า...ถ้าทำแบบนี้พวกเธอจะโกรธเอานะ!..............แต่ทำไมต้องห้ามด้วยละ"
เหมือนถามตัวเองและตอบตัวเองลิซ่าก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมแค่ห้องนี้ที่แฟนของเธอต้องห้ามเธอเข้าไปทั้งๆที่ห้องอื่นๆสามารถเข้าไปได้.....ก่อนจะตัดสินใจและ......
"บ้าไปแล้วแน่ๆฉันต้องเชื่อใจแฟนตัวเองสิโว้ยย!!"
เธอเลือกที่จะเดินหนีจากห้องนั้นและตรงไปที่จุดหมายเดิมที่เธออยากจะไป ถึงแม้ว่าอตนนี้ทั้งร่างกายและสมองของเธอจะอยากเข้าห้องนั้นไปให้รู้แล้วรู้รอดก็เถอะ แต่ถ้าทำแบบนั้นอาจจะไม่เป็นผลดีอะไรเลยก็้ได้ทั้งสำหรับเธอและสามคนนั้น...พวกหล่อนคงมีเหตุผลที่ทำแบบนี้
หลังจากลงมากินน้ำเรียบร้อยลิซ่าที่ไม่มีอะไรทำก็ขึ้นห้องไปอีกครั้งและนอนเล่นสมาร์ทโฟนอย่างเบื่อหน่ายเพราะเอาแต่รอว่าเมื่อไหร่ที่พวกหล่อนจะมาสักที เธอเอาแต่คิดถึงจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยสมาร์ทโฟนเลยเป็นตัวเลือกฆ่าเวลาได้ดีที่สุดสำหรับตอนนี้
ไม่รู้ว่านอนเล่นไปนานแค่ไหนจู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลิซ่าลุกขึ้นด้วยความดีใจเธอรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องก่อนจะพบกับใบหน้าของ โรเซ่ที่ส่งยิ้มมาให้ ลิซ่าคว้าอีกคนมากอดอย่างแรง
"งื้อ! คิดถึงจังเลยแชยองง่า~" ลิซ่ากอดโรเซว่ไม่ปล่อยพลางทำเสียงน่ารักๆใส่อีกคน โรเซ่กอดตอบและยิ้มกว้าง
"จริงป่ะเนี่ย เค้าก็คิดถึงลิซนะ " โรเซ่หอมแก้มลิซ่าไปหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะดันอีกคนเข้าห้องแล้วล็อคประตูเพื่อความเป็นส่วนตัว
"เอ้า แล้วพี่เจนนี่กับพี่จีซูละ?" ลิซ่าเอ่ยถามถึงใครอีกสองคนที่ไม่ได้มาหาเธอ
"อ่อ พี่เขาสองไปธุระต่อเลยยังไม่ได้กลับบ้าน"
โรเซ่โกหกออกไปหน้าตาเฉย ทำให้อีกสองคนที่โดนพูดถึงที่แอบฟังอยู่หน้าห้องมองหน้ากันแล้วถอนหายใจออกมา ฮ่อล พวกเธอได้แต่อิจฉาโรเซ่ที่ชนะเกมนี้ไป ส่วนตัวเองก็ได้แต่ยืนแอบฟังทั้งสองหน้าห้องถึงแม้ว่าใจจะอยากจะเข้าไปหาลิซ่ามากแค่ไหนก็เถอะแต่จะทำผิดสัญญาไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นโรเซ่คงโกรธพวกเธอมากๆแน่นอน คิดได้ดังนั้น เจนนี่ก็ลากจีซูไปชั้นล่างเพื่อสงบจิตสงบใจไม่งั้นมีหวังถ้ายังแอบฟังอยู่แบบนี้ คงได้ทำผิดสัญญาแน่นอน .....
"อ่อ แล้วเป็นไงวันนี้เหนื่อยไหม?" ลิซ่าตบตักตัวเองให้อีกคนมานั่ง โรเซ่รีบเดินเข้าไปนั่งบนตักลิซ่าอย่างรู้งาน แต่เธอไม่ได้นั่งหันหน้าออก แต่เป็นนั่งหันหน้าเข้าหาอีกคน
"เหนื่อยมากเลย ลิซนวดให้เค้าหน่อยนะ?"
"นวดตรงไหนเหรอคะแชยองง่า~" ลิซ่าสบตาและกอดเอวอีกคนพร้อมกับถามออกไป
"นวดทุกตรงเลยได้ไหม" แชยองจุ๊บปากลิซ่าเบาๆก่ินจะส่งสายตายั่วอารมณ์ของอีกฝ่าย
"รุกแรงมากเลยนะคะ" ลิซ่าหัวเราะและยีผมอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะหอมแก้มที่แดงระเรื่อของโรเซ่อย่างหมั่นเขี้ยว
"แล้วตกลงจะนวดให้ไหมคะลิซ่าอ่า~" โรเซ่มองอีกคนด้วยสายตาอ้อนๆ แต่ลิซ่าไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเพียงแค่ กดจูบลงบนปากสวยของโรเซ่
"อะ...อื้อ~"
ลิซ่าจูบปากโรเซ่พร้อมกับเม้มปากอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลเหมือนกับกำลังกินขนมชิ้นโปรดอยู่อย่างนั้น มือของโรเซ่โอบรอบคออีกคนแน่น หล่อนจูบตอบลิซ่าอย่างโหยหา
"อื้มมม...อื้ออ''
ลิซ่าบีบนวดเอวเล็กของโรเซ่อย่างเบามือเพื่อกระตุนอารมณ์ของอีกฝ่าย ก่อนที่เธอจะดันลิ้นเข้าไปในปากนุ่มหวานของอีกคน และตวัดลิ้นหยอกล้อกับลิ้นร้อนของโรเซ่ ลิซ่าจูบโรเซ่อย่างละเมียดละไมทุกการกระทำมันช่างอ่อนหวานและอ่อนโยน ก่อนที่อารมณ์มันจะพุ่งสูงขึ้น ลิซ่าก็ดันอีกคนนอนลงบนเตียงนุ่มทั้งๆที่ปากพวกเธอทั้งสองยังคงจูบกันไม่หยุด จูบของพวกเธอทั้งสองหวานยิ่งกว่าสายไหมแต่มันก็แฝงไปด้วยร้อนแรง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
เราก็อยากให้รู้เร็วๆค่ะ ติดตามน๊าอีกไม่นาน ><
#ขอบคุณที่ติดตามนะคะจับจูบ พบ้าาา -/-
ขอบคุณที่ติดตามค่าา ><
เขินหนักมาก เป็นกำลังใจให้ไรท์นะค้าบบ
รอคู่ต่อไป