คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ||
แฮร์รี่กลับไปยังเคาเตอร์ของตนพร้อมกับต้อนรับลูกค้าที่เพิ่มเข้ามาเรื่อยแต่ข้างในร้านกลับเงียบสงบ เพราะมันเป็นร้านหนังสือยังไงล่ะ
กรุ๊งกริ๊ง
“ยินดีต้อนรับครับ” ประโยคเดิมๆที่แฮร์รี่จะพูดทุกครั้งเมื่อมีคนเข้าร้านถูกเปล่งออกมา มันเหมือนเป็นความเคยชินของเขาไปเสียแล้ว
“มีหนังสือที่เกี่ยวกับเวทมนตร์หรืออะไรจำพวกแนวๆนี้ไหม” เสียงปริศนาดังขึ้น
“ถ้าคุณลูกค้าสนใจสามารถตรงไปยังโซนที่ 4 ได้เลยครับ อาจจะอยู่ลึกหน่อยแต่ก็มีหนังสือที่คุณลูกค้าต้องการแน่นอนครับ”
แฮร์รี่มองคนตรงหน้าที่แต่งกายด้วยชุดสีน้ำเงินและก็มีผ้าคุมติดหลังสีแดง? และคนตรงหน้าก็เดินไปยังโซนที่แฮร์รี่บอก
“แฮร์รี่ ข้ามีอะไรจะบอกเจ้า” คนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในร้านบัดนี้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับท่าทีที่เหมือนไปทำอะไรผิดมา
“โลกิมีอะไรหรอฮะ?” แฮร์รี่มองท่าทีเลิ่กลั่กของคนตรงหน้าและก็คิดว่ามันดูมีน่ารักมาก!
“ช่วงนี้ข้าจะไม่ค่อยมาหาเจ้าถี่แบบนี้อีกแล้วนะ ..ข้ามีธุระที่ต้องไปทำนิดหน่อย” เหตุผลที่โลกิบอกกับแฮร์รี่เพราะว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีมาก โลกิไม่เคยมีเพื่อน และแฮร์รี่เป็นคนแรกที่ยอมรับเขาเป็นเพื่อนหลังจากวันที่เราสองคนได้เจอกันครั้งแรก โลกิไม่เคยประหม่าขนาดนี้มาก่อน เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองเป็นแบบนี้ ..ทั้งๆที่ไม่ต้องบอกก็ได้แท้ๆ
“งั้นก็ขอให้โลกิโชคดีนะฮะ!” แฮร์รี่ก็อยากถามอยู่หรอกนะว่ามีธุระอะไรแต่เขากับโลกิไม่ได้เป็นอะไรกันและมันดูไม่ดีสักเท่าไร เขาไม่ควรก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของโลกิหรอกนะ!
และหลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เคยได้เจอโลกิอีกเลยจนถึงปัจจุบัน! ก็ไม่คิดว่าจะไม่ได้เจอนานขนาดนี้นี่! แฮร์รี่กำลังจะเฉาตายเพราะโลกิ แต่อย่างน้อยก็มีคนรู้จักของแฮร์รี่เข้ามาบ่อยๆอย่างเช่นพวกผู้วิเศษของที่นี่อ่ะนะ นั่นไง พููดไม่ทันขาดคำ มาเลย
กรุ๊งกริ๊ง
“สวัสดีจ่ะแฮร์รี่”
“ยินดีต้อบรับครับและสวัสดีครับ!”
ผู้หญิงรูปร่างอ้วนท่วมร่างกายสมบูรณ์ยืนอยู่ตรงหน้าแฮร์รี่ และเธอก็คือ บอร์เน็ต มักซีน ยังไงล่ะ เธอมักจะมาร้านหนังสือเขาบ่อยๆเพื่อเอากลับไปอ่านบ้าง ยืมบ้าง และอาจจะซื้อไปบ้างบางครั้ง
“แบบว่ามีลูกอมรสมิ้นไหมจ๊ะ” หญิงสาววัยกลางคนตรงหน้ากล่าวออกมาอย่างเคยชินเมื่อมาร้านประจำของเธอ
“อยู่โซน 4.5 ครับ ขอให้เจอสิ่งที่ถูกใจนะครับ” แฮร์รี่กล่าวคำอวยพรพลางยิ้มให้กับเธอ เพราะว่าโซนที่เขาพูดไปน่ะมันคือโซนของพวกผู้วิเศษยังไงล่ะ!
“ไม่คิดว่าพวกโนแมจ*จะมาเยอะขึ้นเรื่อยๆเลยนะ” เธอมองไปรอบๆร้าน แต่มันก็จริง ร้านเขาน่ะมีคนมาเยอะขึ้นมากจากแต่ก่อน ส่วนใหญ่ช่วงเย็นๆจะเยอะเป็นพิเศษอาจจะเป็นเพราะคนเลิกงานหรือเลิกเรียนกันบ้างแล้ว
“นั่นน่ะสิครับ..” ถึงจะมาเยอะแค่ไหนมันก็รู้สึกอยู่คนเดียวอยู่ดี แฮร์รี่คิดว่าเขาเป็นเอามากแล้วล่ะ และสาเหตุมาจากคนบ้าคนนั้น
กรุ๊งกริ๊ง
“รู้ไหม ฉันไม่คิดว่าจะมีร้านหนังสืออยู่แถวนี้มาก่อน” เสียงผู้ชายดังขึ้นและเสียงของผู้หญิงก็พูดขึ้นต่อ
“ฉันก็ไม่คิดว่านายจะเข้าร้านหนังสือเป็นกับเขาด้วย”
“โธ่ คนสวย”
เสียงคุยกันดังขึ้นมาเรียกความสนใจของแฮร์รี่ได้เป็นอย่างดี
“ยินดีต้อนรับครับ”
“ฉันไม่คิดว่าเจ้าของร้านจะเด็กขนาดนี้” เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นจากกลุ่มคนกลุ่มนั้น คิดว่าเขาไม่ได้ยินหรอ! ไม่มีทาง เขาเคยเป็นถึงผู้ปราบมารเลยนะ
“เอ่อคือเราต้องการหนังสือที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์หรือตำนานนิดหน่อย.. ค่ะ” ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มพูดขึ้น
“อยู่โซน2และ3ครับคุณลูกค้า” เขายิ้มตอบกลับไป
นี่เป็นอีกวันที่กลุ่มคนกลุ่มนั้นมายังร้านหนังสือของแฮร์รี่พร้อมกับการเลือกดูหนังสือเกี่ยวกับประวัตศาสตร์และตำนาน ซึ่งแฮร์รี่ก็ได้รู้ชื่อคนพวกนั้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เอิ่ม.. หนุ่มน้อย ฉันชอบการตกแต่งร้านของนายนะ” โทนี่ สตาร์คพรือมหาเศรษฐีเพลย์บอยพูดขึ้น คนนี้แฮร์รี่บอกเลยว่ารวยและเปย์มากกก มากี่ครั้งก็ต้องซื้อหนังสือกลับไปด้วยหลายเล่มเลยล่ะ
“ใช่ สวยเหมือนหลุดมายังยุคโบราณ” เสียงคลินต์ บาร์ตันที่ไม่ค่อยจะมายังร้านแห่งนี้ดังขึ้น คนคนนี้แฮร์รี่ไม่ค่อยเห็นเขามาเท่าไร
“เอาล่ะ ฉันว่าต้องกลับแล้วล่ะ” เสียงเรียกของนาตาชา โรมานอฟฟ์ดึงความสนใจจากทั้งสาม และผู้หญิงคนนี้สวยมาก ผมสีแดงกับดวงตาช่วยเสริมความงามให้เธอเป็นอย่างมาก
“ขอให้โชคดีครับคุณลูกค้า” ไม่ว่าเปล่าแฮร์รี่ทำการตบมือและอยู่ๆไฟเชิงเทียนในร้านที่มีอยู่น้อยนิดได้ดับลงเป็นอันว่าถึงเวลาปิดร้านของเขาแล้วเรียบร้อย แบบว่าเขาไม่ได้ใช้เวทมนตร์นะ! มันคือระบบอะไรสักอย่างของมักเกิ้ลที่แฮร์รี่ทึ่งมากๆเลยล่ะ
-Clint Barton, Natasha Romanoff, Tony Stark-
“พวกนายคิดว่าไง” เสียงเจ้าหน้าที่นาตาชาดังขัดกับความเงียบหลังจากออกมานอกร้านหนังสือ
“อาจจะเป็นกลไกพิเศษอะไรสักอย่าง แบบนั้นฉันก็ทำได้ ได้ดีกว่าด้วยซ้ำ” โทนี่ว่าพลางหยิบขนมขบเคี้ยวมากินเล่น
“ช่างมันเถอะ ฟิวรี่เรียกอีกแล้ว” บาร์ตันหยักไหล่ไม่สนใจเรื่องที่คุยกัน
“ภารกิจ?” โทนี่ถามขึ้น ชักจะมีภารกิจมาแล้วสินะ
“ทรงนี้น่าจะใช่แล้วแหละ” เจ้าหน้าที่นาตาชาตอบพร้อมกับทั้งสามที่ขึ้นรถกลับไปยังฐาน
หลายเดือนแล้วที่แฮร์รี่ พอตเตอร์อาศัยอยู่ที่นี้เขาได้ปรับตัวกับสภาพความเป็นอยู่ให้กลมกลืนกับพวกมักเกิ้ลและวันนี้เขาตัดสินใจที่จะไม่เปิดร้านเพราะอยู่ๆกระทรวงเวทมนตร์ของอังกฤษเรียกตัวเขากลับไป เห็นว่ามีเรื่องด่วนซะด้วยสิ
แฮร์รี่คว้าผงฟลูก่อนจะเดินไปยังเตาผิงและเอ่ยสถานที่ที่จะไปก่อนจะปามันลง
“ตรอกไดแอกอน”
ที่แฮร์รี่ไปเยือนที่ตรอกไดแอกอนก่อนก็เพราะว่าจะไปธนาคารกริงกอตส์สักเล็กน้อยก่อนที่จะไปกระทรวง
“แฮร์รี่! ฉันดีใจที่ได้เจอนายนะแต่ตอนนี้เข้าเรื่องก่อนดีกว่า” เสียงเพื่อนสนิทอย่างเฮอร์ไมโอนี่ดังขึ้นมาในห้องทำงาน น่าจะเรื่องด่วนจริงๆแล้วแหละ เข้าเรื่องซะไว เธอลากเขาเข้ามาในห้องก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะประจำตัว
ข้างในนั้นมีคนอื่นอยู่ด้วยนั่นก็คือเดรโก มัลฟอยกับรอน วิสลี่ย์ ไม่อยากเชื่อว่าจะอยู่ด้วยกันโดยไม่กัดกันได้นะเนี่ย
“มีเรื่องอะไรหรอ?” เสียงคนมาใหม่อย่างแฮร์รี่ดังขึ้น
“กระทรวงเวทมนตร์ของอเมริกาน่ะสิ ต้องการมือปราบมารของเราไปช่วยเหลือเพราะพบเห็นพวกผู้เสพความตายอยู่แถวนั้นและมีองค์กรหนึ่งต้องการความช่วยเหลือจากเรา ซึ่งฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าองค์กรนี้เกี่ยวกับอะไร” เฮอร์ไมโอนี่ร่ายยาวถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ก็สมกับเป็นเฮอร์ไมโอนี่ดี
“และฉันกับเฮิร์มตัดสินใจให้นายกับไอ้หัวซีดนี่ไปล่ะ!” เป็นรอนที่พูดขึ้นไม่พอยังแซะลอร์ดมัลฟอยไปด้วย
“เหอะ แล้วพวกแก่หัวโบราณนั่นเห็นด้วยหรือไง? ไอ้หัวแดงมีกระ” มีหรือลอร์ดมัลฟอยจะยอม
“เอาจริงๆ การตัดสินใจนี้เป็นของพวกนั้นนั่นแหละ” เป็นเฮอร์ไมโอนี่ที่หยุดสงครามที่จะกำลังจะเกิด
“อ่า.. แต่พวกผู้เสพความตายไปทำอะไรที่นั่น?” แฮร์รี่สังสัย
“อาจจะไปคืนชีพคนที่พวกนายก็รู้ว่าใครก็ได้ ใครจะไปรู้”
“ก็จริงอย่างที่มัลฟอยพูด เพราะฉันศึกษามาแล้ว รู้ไหมมันมีศาสตร์ที่คืนชีพคนที่ตายไปแล้วได้ด้วยนะ เพราะฉะนั้นพวกนายต้องจัดการกับเรื่องเท่านั้น เอาจริงๆถ้าไม่เลือกพวกนายฉันก็ไม่รู้แล้วว่าใครจะจัดการกับเรื่องนี้ได้”
“ฉันเห็นด้วย…” รอนที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีตัวตนพูดขึ้น
“แล้วเรื่ององค์กร?”
“เห็นว่าเป็นองค์กรของมักเกิ้ลน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่บอกข้อมูลที่ได้มาแก่ทั้งสองก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารอะไรสักอย่างมาให้พวกเขาทั้งสอง
“นี่บ้าไปแล้วหรอ! จะให้ไปทำงานกับพวกมักเกิ้ล ไม่ปกปิดว่ามีพ่อมดแม่มดแล้วรึไง!?” เป็นเดรโกที่อารมณ์เสียทันทีหลังจากที่ได้ยินเฮอร์ไมโอนี่พูด
“มัลฟอย ใจเย็นๆ” แฮร์รี่เรียกสติของอีกคนก่อนมันจะทำให้เพื่อนผมบลอนด์อารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ตอนเดรโกอารมณ์เสียน่ะน่ากลัวสุดๆ แฮร์รี่ไม่อยากจะยุ่ง!
“เอ่อ.. ก็ตามนั้นแหละ ฉันขอโทษเธอด้วยนะแฮร์รี่ ทั้งๆที่เธอลาออกไปแล้วแท้ๆ ฉันพยายามบอกพวกหัวโบราณนั่นแล้ว แต่ก็นะ แน่นอนพวกนั้นไม่ยอมหรอกยิ่งเป็นเรื่องของพวกผู้เสพความตาย”
“ไม่เป็นหรอกเฮิร์ม ฉันเข้าใจ ก็มันเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเลยนี่หน่า” แฮร์รี่ยิ้มตอบ
“งั้นฉันไปเตรียมตัวก่อนแล้วกัน” เดรโกบอกก่อนจะยื่นเอกสารที่เฮอร์ไมโอนี่หยิบมาให้เขา
“เจอกันที่ร้านหนังสือ” และเดรโกก็หายตัวไป
ทั้งๆที่เขาลาออกไปแล้วยังตามมาวุ่นวายอีกหรอเนี่ยยย!
เอาแล้ววว นู๋รี่ของเราได้เวลาออกโลง(ศพ) จริงๆนู๋รี่น่าสงสารมากค่ะ เอาใจช่วยกันด้วยนะคะ ส่วนไรท์ไปแล้วไปลับไม่กลับคืน
ปล.1 คนบ้าคนนั้นเห็นนู๋รี่เป็นเพื่อนค่ะ ดีแล้วที่โดนฮัลค์จับทุ่มลงพื้น
ปล.2 โนแมจ คือคำที่ใช้เรียกผู้ที่ไม่มีเวทมนตร์ทางฝั่งอเมริกา
จาก ไรท์
แก้คำผิด : ❌
ความคิดเห็น