คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Pal2t.1: นายกิมจิ [Track: Beautiful Life] รั่วนิดๆ หุหุ
Pal2t.1: นายกิมจิ [Track: Beautiful Life]
“พรุ่งนี้จะมีคนมาอยู่ในบ้านเราเพิ่มอีกคนนะ” เสียงราชินีประจำบ้านคิมฮีชอลประกาศแจ้งแก่บรรดาลูกลิงผู้เช่าบ้านทั้งหลาย ในขณะที่ทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตากินโดยไม่สนใจใคร แน่ล่ะพลาดวินาทีเดียวของอร่อยก็จะหายแว๊บไปกับตา
เสียงประกาสิตทำให้ศึกมื้อเย็นชะงักลง สายตา11คู่จ้องมาทางต้นเสียง
“ห้องมันเต็มหมดแล้วไม่ใช่หรอพี่” เสียงซนจากเจ้าแรคคูนคนลอยมากับรังสีความ(พยายาม)แบ๊ว
“นั่นไม่ใช่ปัญหา ปกติตอนนี้พวกนายทุกคนห้องนึงนอนกันสองคนใช่มั้ยล่ะ แล้วคนที่เข้ามาคนสุดท้ายก็คือเจ้าแก้มแตก เพราะฉะนั้นห้องที่นอนอยู่คนเดียวโดยไม่นับฉันก็คือเจ้าคิบอม ทีนี้เข้าใจแล้วใช่มั้ย”
“แต่..” เจ้าแก้มแตกเถียงหลังกลืนข้าวลงท้องอย่างเร็ว
“ไม่มีแต่ ถ้านานอยากอยู่คนเดียว นู่น เชิญไปอยู่บ้านยัยป้าฮเยคโยฝั่งนู้นเลย” เจ้าของบ้านพูดอย่างไม่ลังเลใจโดยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายพูด พร้อมชี้ไปยังบ้านหลังหนึ่งที่อีกฝากของซอย แน่นอนก็เจ้านี่น่ะฉลาดจะตายเถียงไปเกิดแพ้ขึ้นมาก็ซวยดิ
“พี่ก็รู้ว่าผมชอบอยู่คนเดียว”
“ก็ได้ นายย้ายออกได้เลย ค่าเช่าเดือนนี้ไม่เก็บ ออกได้พรุ่งนี้เช้าเลย” เจ้าของบ้านวางมาดเข้มโต้กลับ
“ก็ได้ๆ” เมื่อหมดโอกาสก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ
แล้วมื้อเย็นวันนี้ก็มีทอปปิคใหม่ในวงสนทนาของเหล่าลิง คนที่จะย้ายเข้ามาพรุ่งนี้จะเป็นคนแบบไหน?
ปัง!
เสียงปิดประตูห้องอย่างแรงทำให้เสียงสนทนาเงียบไป0.31วินาที และพบว่าคิมคิบอมหายตัวไปจากวงสนทนานี้แล้ว
ร่างเพรียวทิ้งตัวลงบนเตียงแบบเซ็งอย่างแรง แล้วบ่นพร้อมจินตนการความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นถ้าเกิดมีคนเข้ามาอยู่ร่วมห้องกับเขา
“หวัดดี ฉันชื่อกิมจิ ฉันจะมาอยู่ห้องเดียวกับนายนะ” คนที่คิบอมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นมนุษย์สายพันธุ์ไหน ยิ้มกว้างแบบเหมือนกะเขมือบหัวเขาเข้าไป
“หวะ หวัดดี ฉันชื่อ”
“ฉันรู้แล้วล่ะ นายชื่อคิบอม”
“กิมจิฉันจะบอกกฎของการใช้ห้องนี้ให้นายรู้นะ ถ้านายอยากอยู่ห้องนี้อย่างเป็นสุข นายห้ามยุ่งกับของๆฉะ”
“คิบอมนายนี่ถ่ายรูปเก่งจัง รูปในเก๊ะนายมีแต่รูปสวยๆทั้งนั้นเลย ที่หลังสอนฉันมั่งสิ” ให้ตายสิไม่ทันขาดคำ
“เฮ้ย! ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ายุ่งกับของๆฉัน!!”
“เอ้าทำไมล่ะ เราเป็นรูมเมทกันนะ มีไรก็ต้องแบ่งกันดิ อ๊ะๆ แต่เรื่องแฟนไม่เกี่ยวนะ”
-เหอะหน้าอย่างนายมีคนเอามาทำแฟนด้วยหรอ แถมนิสัยยัง-
“เอาเหอะ ต่อไปนายห้ามเอาขนมเข้ามะ”
“คิบอม~ ฉันแบกขนมมาจากบ้านยาย มากินด้วยกันซี่” เจ้ากิมจิกินอย่างหน้าชื่นตาบาน
-อ๊ากกกกกส์ นี่นายไม่ฟังฉันเลยช่ายม๊ายยยย ไอ่ผักดองเน่าเอ๊ยยยย-
“โอเคๆ ก็ได้ๆ กินเสร็จทิ้งให้เรียบร้อยด้วย ห้ามทิ้งซากไว้ให้ฉันเห็น ไม่งั้นนายตายแน่”
“งั่มๆ โอเช” พูดหร้อมทำท่าโอเคแบบที่เจ้าตัวคิดว่าน่ารัก แต่สำหรับเจ้าของห้องเห็นว่ามันน่าถีบที่สุด
“เวลามือเลอะขนมปัดเศษขนมให้หมดก่อนจะล้างเพราะเดี๋ยวท่อตันแล้วฮีนิมจะอาละวาด”
“อ่า โอเค” เจ้าผักเน่าเดินเข้าห้องน้ำไปซักพักแล้วหายตัวจากห้องไป
-ไหนดูซิไอ่โอเคๆเนี่ย-
คิบอมเดินเข้าไปตรวจสภาพห้องน้ำแสนรัก
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์”
พื้นห้องน้ำมีรอยเท้าดำๆเต็มไปหมดเมื่อมองไปที่ซิงค์ล้างมือก็พบเศษขนมเต็มไปหมด แต่ที่สุดๆคือ มีซองขนมอุดอยู่ในชักโครก
“เจ้าบ้า!!!!!!!!”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์” คิมคิบอมเด้งตัวขึ้นจากเตียงใบหน้าเต้มไปด้วนหยดน้ำใสๆ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปดูสภาพห้องน้ำ
ทุกอย่างปกติ
-เมื่อกี๊ฝันงั้นสิ-
“เฮ้อ ฝันที่เลวร้ายที่สุดในรอบปี บ้าเอ๊ย ถ้ามีคนอย่างนั้นจริงๆในโลก โลกคงแตกพอดี” คิบอมก้มหน้าก้มตาเดินบ่นออกมาจากห้องน้ำ
โป๊ก!
“โอ๊ย อะไรวะเนี่ย” มือเรียวยกขึ้นลูบหัวชึ่งชนกับวัตถุอะไรบางอย่างเข้าอย่างจังก่อนเงยหน้าขึ้นมอง
ดูตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากแดงได้รูป สูงพอๆกับเขา หรืออาจสูงกว่า นี่คือลักษณะของวัตถุที่หัวคิบอมชนเข้า
“ขอโทษครับ” วัตถุแข็งโป๊กเอ่ย
“นายคือคนที่จะย้ายมาอยู่ห้องฉันหรอ” ถามไปงั้นแหละเพราะยังไงคำตอบมันก็คือใช่
“ครับ” เสียงนุ่มดังขึ้นพร้อมพยักหน้าหงึกหงัก
คิบอมใช้สายตาสำรวจคนตรงหน้าอย่างละเอียด จนเหมือนกับจะมองทะลุเข้าไปภายใต้เนื้อผ้าบางๆที่อีกคนสวมใส่อยู่(เฮ้ย ไอ่โรคจิตฉันไม่ได้คิดเหมือนแกนะเฟ่ย-บอมมี่)
“ผมชื่อ คยูฮยอนครับ เด็กกว่าพี่ปีนึง” ส่งยิ้มนิดๆมาให้
“อืม พี่ชื่อคิบอม กฎของการอยู่ห้องนี้”
“พี่ฮีชอลบอกผมหมดแล้วครับ ห้ามยุ่งกับของๆพี่ ห้ามเอาขนมเข้ามา ห้ามล้างมือในขณะที่มีเศษขนมติดอยู่ ล้างเท้าก่อนเข้าห้องทุกครั้ง แล้วก็เก็บของให้เป็นระเบียบ อ้อพับผ้าห่มให้เรียบร้อย สระผมเสร็จต้องเก็บผมที่ท่อไปทิ้ง เวลาหวีผมต้องเก็บเศษผมให้เรียบร้อย ห้ามทำเสียงดังเวลาพี่อ่านหนังสือ อืมแล้วก็... ถ้านอนดิ้นก็ไปปูฟูกนอนพื้นซะ ห้ามกลับดึกกว่าเที่ยงคืน” พูดไปนับไปว่าครบ10ข้อรึยัง
“นายทำได้ใช่มั้ย” ถามเพื่อความแน่ใจไม่ใช่ท่องได้แต่ทำไมได้นะเฟ่ย
“แน่นอนครับ รูมเมทหอที่มหาลัยมีกฎ20ข้อ ^^” ยิ้มอ่อนๆตามเดิม
-เจ้านี่ท่าทางน่ารักแฮะ คงจะไม่เหมือนไอ่เจ้ากิมจินั่น(ยังหลอนไม่หาย)-
“ไปเก็บของซะสิ ด้านขวาของตู้เป็นของนาย” ยิ้มตอบ
คิบอมหยิบเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำเพราะมื่อกี๊เขาเหลือบมองนาฬิกาแล้วเห็นว่านี่ก็เจ็ดโมงเช้าแล้ว ในขณะที่คนมาใหม่เดินไปจัดของๆตัวเอง
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังแทรกเสียงสายน้ำเย็นเฉียบเข้าโสตประสาทคิบอมมือเรียวเอื้อมมือปิดน้ำก่อนตะโกนกลับ
“ทำไม หาอะไรไม่เจอหรอ”
“เปล่าครับ ผมจะถามว่าพี่ลืมผ้าเช็ดตัวรึเปล่า”
คิบอมกวาดตาไปยังราวแขวนเสื้อ
-ไม่มีจริงๆด้วยแฮะ-
“อ่า ใช่ นายช่วยส่งให้พี่หน่อยสิ” ว่าแล้วแง้มประตูพร้อมยื่นมือออกไปเพื่อรับของ
เมื่อได้ของที่ลืมไว้มาคิบอมก็เอื้อมมือเปิดน้ำให้สายน้ำเย็นเฉียบไหลผ่านร่างกายทุกส่วนตามเดิม แต่แปลกที่วันนี้น้ำไม่ค่อยเย็นเหมือนทุกวัน
“หืม?” คิบอมก้มมองที่เท้าตัวเอง เพรารู้สึกเหมือนเหยียบถูกอะไรนุ่มๆ
“ผมเอาพรมมาวางให้น่ะครับ เผื่ออาบน้ำเสร็จออกมาพื้นห้องจะได้ไม่เปียก” คนที่กำลังง่วนอยู่กับการจัดโต๊ะ
“เออเนอะ พี่ก็โง่ทำพื้นเปียกแล้วมาตามเช็ดทีหลังอยู่ตั้งนาน ขอบคุณมากนะ”
-รอบคอบดีแฮะเจ้านี่ หวังว่าจะดีได้ตลอดนะ-
10:00
“วุคกี้นายรู้สึกเหมือนพี่มั้ย วันนี้มีอะไรแปลกๆนะ” พูดพร้อมป้อนข้าวให้คนตัวเล็กข้างๆ
“งั่มๆ พี่คิบอมน่ะหรอครับพี่เยเย่”
“ช่ายแล้ว พี่คิดว่าเค้าจะต้องอารมณ์เสียกับคยูฮยอนอะไรนั่นน่ะ อ้าม วุคกี้ป้อนพี่มั่งสิ”
“อ่าครับ ผมก็คิดอย่างงั้นเหมอืนกัน อ้าม อร่อยมั้ยครับพี่เยเย่” สองคนที่กำลังมดขึ้นตัวหัวข้อนินทาอย่างแนบเนียนในขณะที่สายตาสังเกตุการณ์อีกมุมของโต๊ะอาหารเป็นระยะๆ
นั่นก็คือมุมที่คิบอมกับคยูฮยอนนั่งอยู่ ภาพที่ทุกคนเห็นต่างจากที่คิดไว้
ความคิดของลีทึก
โครม! เสียงอะไรบางอย่างกระเด็นออกมาจากห้องของคิมคิบอม
“เจ้าบ้า แกออกไปจกห้องฉันเลยนะ อะไรกันเนี่ย เจ้าโสโครก”
“อะไรกัน ผมแค่”
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูด ออกไปจากห้องช้านนนนนน”
ความคิดของฮยอคแจ
“นายจะเก็บของพวกนี้ไปได้รึยัง”
“ผมมีแค่สองมือนะ มีอะไรก็ต้องทำทีละอย่างเซ่”
“นายจะมีกี่มือฉันไม่สน แต่นายต้องเก็บของพวกนี้เดี๋ยวนี้!”
“แล้วทำไมคุณไม่ช่วยผมเก็บล่ะ”
“นี่มันของๆนายแล้วนายจะให้ฉันเก็บเนี่ยนะ อ๊ากกกกกส์”
ความคิดของซองมิน
“นายหุบปากได้รึยังฮะ จะคุยโทรศัพท์ก็ออกไปคุยข้างนอกเซ่”
“เอ้า นี่ไม่ใช่ห้องพี่คนเดียวนะ นี่มันก็ห้องผมเหมือนกัน”
“แต่ฉันมาก่อน นายไม่มีสิทธิ์เถียง ออกไปคุยข้างนอนซะ ฉันจาอ่านหนางซื๊อออออออ”
แต่ภาพในความเป็นจริงเป็นแบบนี้
“ถ้างั้นนายเรียนมหาลัยเดียวกับพี่สิ คณะอะไรล่ะ”
“ศิลปะการแสดงและวัฒนธรรมครับ”
“คณะเดียวกันนี่ทำไมไม่เคยเห็นหน้านายเลยล่ะ”
“ผมพึ่งย้ายมาใหม่น่ะครับ”
“อย่างนี้นี่เอง............................”
-นี่ไม่ใช่คิบอม/คิบอมโดนยาสเน่ห์/พี่คิบอมโดนตีหัวจนเพี้ยนแน่เลย- ความคิดของลิงอีก11ตัวที่นั่งสังเกตุการณ์
-วันนี้เหตุการณ์ระเบิดปรมนูไม่เกิดขึ้นตามคาดการณ์ แต่พรุ่งนี้น่ะไม่แน่- อีกครั้งในความคิดของลิง11ตัว
12:00
คยูฮยอนกับคิบอมเดินออกมาจากห้องหลังจากพึ่งเก็บของทั้งหมดเสร็จ ไม่ทันได้ทำอะไร พี่สาวคนสวยก็ใช้งานซะแล้ว
“บอมมี่ ไปซื้อของทีสิ ของในตู้เย็นหมดแล้ว อ้อ คยูกี้ก็ไปช่วยคิบอมแบกด้วยสิ” ทึกกี้คนสวยขอร้องแบบบังคับ
“ก็ได้ๆ” คิบอมตอบอย่างหน่ายๆแล้วเดินไปรับรายการของที่ต้องซื้อกับเงินก่อนจะจูงมืออีกคนให้ตามออกไป
-พี่ทึกกี้พี่แน่ใจหรอว่าลองในลิสมันเป็นของในตู้เย็น-
ระหว่างทางไปซุปเปอร์มาร์เก็ตคิบอมเดินชมนกชมไม้แล้วจ้อไม่หยุด ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้อยากคุยกับเจ้าคนข้างๆนี่
“เอาล่ะ นายเอาครึ่งนี้ไปเดินหาเองละกันนะเพราะรายการของพี่เยอะกว่า แล้วของนายก็มีแต่พวกแถบๆชั้นของกินด้วย” คิบอมส่งรายการของที่ต้องซื้อให้คยูฮยอนก่อนจะเดินไปตามชั้นวางของอย่างคุ้นเคย
-จาน3ใบ เจ้าซีวอนมันพยายามล้างจานให้ฮันกยองเห็นถึงความเป็นเจนเทิลอ่ะเด้ แล้วไงล่ะ แตกไป3-
-วีปครีม - - ซองมินขโมยของดงแฮไปกินหมดอีกแล้วอ่ะเดะ-
-อะไรเนี่ย โคโลญจน์ ฮยอคแจนายขี้เกียจอาบน้ำแต่ดันรู้จักกลัวตัวเหม็นเนอะ-
-ฝอยขัดหม้อ พี่ฮันกยองเอาไปขัดอะไรอีกล่ะเนี่ย พึ่งซื้อไปสองอาทิตย์เองนะ-
-เพทดิกรี ของดงแฮแน่ๆ เอาไว้เลี้ยงเจ้าฮยอคสินะ-
-บ็อกเซอร์สีพื้น ของเยซองชัวร์พยายามแสดงความแมนให้รยอวุคเห็น-
-ลิปกลอสของเมนโทโลทัม อิเจ๊ชัวร์-
-แว็กซ์ถอนขน พี่ชินดงจะถอนขนฮีบอมอีกอ่ะดิ บ้านแตกอีกแหง-
“เฮ้อ เหนื่อยจริง กว่าจะครบ เฮ้ย มีหน้าหลังด้วยหรอวะ” คิบอมแอบตกใจที่เห็นว่ายังหยิบของไม่ครบเพราะหากของที่ไม่ได้หยิบเป็นของลีทึกหรือฮีชอลคงได้โดนเทศน์มหาชาติแน่
-แชมพูขวดใหญ่สีเหลือง ไอ่คุณคังอินมันเอาแชมพูไปซักผ้าอีกแล้วสินะ คิดว่าพ่อนายเป็นเจ้าของโรงงานผลิตแชมพูหรอไงฮะ รู้มั้ยว่ามันเปลืองเจ้าบ้าเอ๊ย แล้วในที่สุดมันก็กลายเป็นภาระของฉัน-
โครม!/โป๊ก!/อ๊ากกกส์
เจ็บ.. คิบอมรู้สึกได้ว่ามีวัตถุหนักๆหล่นโครมเข้าที่หัว เขาจึงหันมองรอบๆก็พบคยูฮยอนกำลังหันหลังวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
To l3 CoN>>>
- + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + -
พอได้ปะ 55+
แบบเม้นท์ด้วยล่ะ ใครอ่านแล้วไม่เม้นท์
เอสเจไม่รัก ดงบังไม่หลง อกหักจนปลง จีวรสงฆ์นอนคอยแน่ๆ * - *
ความคิดเห็น