คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : วันของหมี : หมีกับของสด
“อีเดน พื้นที่ของสดจะลงของในอีก 10 นาทีใช่ไหม”
ลูกหมีเดินออกมาจากแผงรับซื้อของตลาดซิลก็ถามอีเดนทันที ในความทรงจำเหมือนว่าโซนพื้นที่ทิ้งของสดไม่ผ่านมารตราฐานจะลง 2 เวลาคือเช้าช่วง 9.40 กับเย็น 17.20 ตอนนี้เป็นเวลา 9.30 หากรีบเอาขยะอะไหล่ที่ได้ไปขายก็คงจะทันตอนยานบินของบริษัทเอาของสดมาเททิ้งแน่ๆ
[ถูกแล้วครับนายท่าน]
“อืม งั้นรีบหน่อยแล้วกัน”
ร่างอวบในชุดตัวใหญ่เร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้น รอบด้านก็เริ่มเปลี่ยนจากเอเบิลห่างๆกันกลายมาชิดกันเลื่อยๆ จนมองออกไปไม่ถึง 300 เมตรก็พบว่าเริ่มมีชั้นสองเหนือขึ้นไปอีก หากเดินเข้าไปเลยๆก็จะมีชั้นของเอเบิลต่อขึ้นชั้นบนไปเรื่อยๆจนเกือบ 10 ชั้นเลยทีเดียว
ถามว่าขึ้นบ้านตัวเองยังไงก็ตอบได้ว่ามีลิฟต์ให้ขึ้นไปที่ชั้นของตัวเองได้ จะบอกว่าลิฟต์ก็พูดได้ไม่เต็มคำ มันคือแผ่นโลหะแข็งแรงชนิดหนึ่งแผ่นเดียวและมีเสาหนึ่งเสาเพียงแค่ขึ้นไปเหยียบแล้วก็กดเลือกชั้นจากรีสแบนด์ของตัวเองเท่านี้มันก็พาไปหยุดที่เอเบิลของตัวเองแล้ว
ลูกหมีเดินมาจนถึงจุดหนึ่งที่เป็นเหมือนร้านค้าของชำแบบโลกเก่าเพียงแค่สะอาดกว่า สะอาดมากแบบไม่มีอะไรเลย!! มีแค่หุ่นยนต์ตัวหนึ่งยื่นอยู่หน้าเคาเตอร์เพื่อรอรับการแลกเปลี่ยนซื้อขายเท่านั้น ลูกหมีเดินเข้าไปหยุดยืนหน้าเคาเตอร์หุ่นยนต์ที่เหมือนกระป๋องน้ำอัดลมก็พูดออกมาทันที
“ยินดีต้อนรับ ต้องการทำรายการอะไรครับ?”
“ขายอะไหล่”
“กรุณาวางสิ่งนั้นลงด้านบนเพื่อทำการประเมินราคา”
ตุ๊บ
เสียงโมโนโทนแบบหุ่นยนต์ทั่วไปที่เคยได้ยินในหนังไซไฟโลกก่อนพูดขึ้น ลูกหมีหยิบอะไหล่สองชิ้นออกมาวาง หุ่นกระป๋องตัวนั้นก็ใช้ตาเลเซอร์ที่มีแสงสีเขียวสแกนของที่วางบนโต๊ะทันที
“อะไหล่…… ทั้งหมดได้ราคา 143 Ps ”
ลูกหมียื่นข้อมือปัดหน้าจอไอดีของตัวเองขึ้นมาเพื่อรับตังเข้าไอดีตัวเองทันที หุ่นกระป๋องตัวนั้นก็เพียงฉายหน้าจอตัวเองออกมาจากตา จากนั้นไปถึง 1 นาทีเสียงอีเดนก็แจ้งเงินเข้าไอดีของลูกหมีเป็นที่เรียบร้อย!
[เงินเข้าจำนวน 143 Ps]
“ขอบใจมาก ไปละ!! ” ลูกหมีได้เงินก็ตบเท้าเดินออกจากร้านซื้อขายของ AG ทันที
ความจริงร้านแลกเปลี่ยนต้องมีเจ้าหน้าที่ยืนประจำอยู่ด้านหน้าด้วย 2 คนแต่ตอนนี้ไม่เห็นไม่แน่ว่าอาจจะไปพักหรือกำลังเปลี่ยนคนเฝ้าดูแลละมั้ง เพราะกะของการเฝ้ามันไม่ตรงกันสักวันเลยลูกหมีก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่เท่าที่รู้คือมีการเปลี่ยนกะ 1 วันคือ 3 ครั้ง
ลูกหมีเดินกลับทางเดิมแต่ก่อนจะไปถึงร้านซิลก็เลี้ยวไปทางขวาที่เป็นซอยขนาดเอเบิลวางได้ตู้หนึ่ง บนทางก็มีให้เห็นผู้คนเดินไปทางเดียวกัน ทางนี้คือทางไปนอกเขตที่อยู่อาศัยเดินออกไปอีกราวๆ 2-3 กิโลก็จะเป็นโซนทิ้งขยะ และตู้เอเบิลสำหรับทิ้งของไม่ผ่านมารตราฐานอยู่ 5 ตู้
แต่ข้อเสียของเขตผู้อยู่อาศัยคือการแย่งชิงขยะที่เอามาเทหากใครช้าของดีก็อดไป ตู้ของสดก็เหมือนกัน แต่เอาจริงๆคนส่วนใหญ่ไม่ได้เอาไปกิน! แต่เอาไปขายที่ร้านซิลต่างหากเพราะงั้นเมื่อกี้ที่ลูกหมีไปหน้าร้าน ร้านเลยเงียบเพราะมันยังไม่ถึงเวลาทิ้งของสด รอหลังทิ้งเถอะร้านซิลที่มีร้านเดียวคงได้วุ่นวายกับคนที่ไปต่อแถวขายของสดแน่ๆ
เดินมาเรื่อย ๆลูกหมีก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยนิดๆ แต่อีกเพียง 1 กิโลก็จะถึงประตูทางออกเขตที่อยู่อาศัยแล้วฝีเท้าของลูกหมีจึงยังไม่ยอมลด วันนี้เขาจะต้องได้ของสดกลับไปทำอาหารอย่างง่ายกิน! จะไม่ยอมกินอาหารซองที่ชวนให้นึกถึงอ้วกแบบนั้นอีกแน่นอน!!!!
[นายท่าน ซื้อรถเข็นสำหรับขนของไหมครับ?]
“รถเข็นเหรอ? ก็น่าจะดีเฮะ ว่าแต่จะซื้อทันไหม” ลูกหมีนึกถึงรถเข็นก็รู้สึกว่าน่าจะโอเคเลย เพราะถ้าให้อุ้มไปหรือถือติดมือไปคงได้น้อยแน่ๆ
[จะมีคนเอามาขายที่ทางออกอยู่แล้วครับ อีเดนแนะนำซื้อแบบพับเก็บได้และขนของได้แบบเยอะๆทั้งยังผูกไอดีเวลากลับจะได้ไม่โดนขโมยครับ]
“โห้ ฟังชั่นน่าสนใจ ราคาจะแพงมากไหม?”
[อยู่ที่ 500-700 Ps ครับ อีเดนว่ามันคุ้มครับ เพราะนายท่านคงไม่มีแรงยกกลับเอง ทั้งยังขนของได้เยอะอีกด้วย ถ้านายท่านแย่งของทันนะครับ]
“เฮ้อะๆ ”
ลูกหมีได้แต่ฟังอีเดนพูดแล้วหางคิ้วกระตุกยิกๆแทน แต่เรื่องนั้นจะเถียงก็ไม่ได้เพราะจำได้ว่าลูกหมีเคยมาที่โซนทิ้งของสดอยู่ครั้งหนึ่ง มีฝูงคนมายืนออกันเต็มไปหมดสุดท้ายลูกหมีที่แทรกเข้าไปไม่ไหวก็โดนคลื่นฝูงชนดีดออกมาเดินคอตกกลับไปหาขยะมาขายแทน
[นายท่านนั้น มีคนขายรถเข็นอยู่ครับ]
ลูกหมีได้ยินก็เงยหน้ามองเห็นว่าข้างๆประตูทางออกที่เป็นกำแพงสูงสีขาวขนานใหญ่มีคนยืนกันเป็นแถวยาวเรียงหน้ากระดานจนไปถึงประตูทางออก บางคนก็เอาของที่จะขายออกมาตั้งไว้ บางคนก็เพียงแค่ฉายภาพโฮโลแกรมขึ้นมาด้านหน้าเท่านั้น ลูกหมีเห็นคนเป็นแผงลอยขายแบบโลกเก่าก็อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ ตากลมโตก็เลยกวาดไปมาสองฝั่งเพื่อดูว่ามีอะไรน่าสนใจบ้างแทน
[นายท่าน ของเด็กคนนั้นใช้ได้ครับ]
เสียงอีเดนดังแจ้งก่อนจะเด้งลูกศรชี้ที่เหนือหัวของเด็กตัวสีน้ำเงินครามที่นั่งอยู่บนพื้น ส่วนภาพโฮโลแกรมก็ฉายภาพหนึ่งอยู่ ลูกหมีเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าเด็กคนนั้นจึงเงยหน้ามองเขาก่อนจะมีตาเป็นประกายและเอ่ยถามอย่างตื่นเต้นว่า
“สนใจรถเข็นรอครับ?”
“อืม เท่าไร?” ลูกหมีเห็นแววตาดำสนิทไปทั้งดวงตาก็ตกใจเล็กน้อยไม่ได้ ไม่อดไม่ได้จริงๆมันไม่ชินเลยสักนิดเดียว แต่ดูแล้วเด็กคนนี้มีห่างเหมือนกิ้งก่าแต่เป็นสีน้ำเงินคราม มีจุดสีดำตามตัวเล็กๆเหมือนกะบนหน้าคน มือก็เป็นเหมือนกิ้งก่า แต่หูเหมือนจะเป็นหูของสุนัขหรือเปล่า? ไม่แน่ใจเลยเฮะ
“ผะ ผมขาย 650 Ps ครับ พี่อย่าเพิ่งคิดว่ามันแพงนะครับ มันคือของพ่อผมแต่พ่อกับปะป๊าผมไม่สบายเลยให้เอาออกมาขายเพราะตอนนี้ไม่มีใครใช้แล้ว มัน มันยังใหม่อยู่ปะป๊าผมใช้แค่ 6-7 ครั้งแค่นั้นเอง สภาพมันดีมากครับ พะ พี่จะซื้อไหมครับ?”
เด็กน้อยยืนเต็มความสูงก็สูงเพียงอกของลูกหมีเท่านั้น ถือว่าโตเร็วมากเพราะลูกหมีอายุ 16 แล้วแต่สูงเพียง 163 หากเทียบกับเฉลี่ยการเติบโตทางร่างกายของเด็กในยุคTA ถือว่าลูกหมีคือเตี้ยกว่ามารตราฐานทั่วไปจริงๆ เพราะเด็กอายุ 10 ปีส่วนมากกว่าสูงเกิน 150 ไปแล้ว
“เอาสิ ” ลูกหมีตอบกลับพร้อมยื่นรีสแบนด์เข้าไปใกล้ภาพโฮโลแกรม ก่อนมือเล็กจะปัดภาพนั้นเข้าหน้าจอขอลูกหมี จากนั้นลูกหมีก็กดยืนยันให้ของมาส่งที่จุดที่ยืนอยู่
จะบอกว่าหากเป็นภาพจากโฮโลแกรมหมายความว่าของไม่ได้อยู่ที่นี้ เพราะงั้นต้องใช้บริการขนส่งภายในพื้นที่แน่นอนว่าไม่เสียค่าใช้จ่าย เพราะเป็นหุ่นยนต์ของทางการที่มีไว้จัดสิ่งสินค้าที่ลงทะเบียนไว้ภายในเขตต่าง ๆอยู่แล้ว แต่ห้ามเกินระยะ 5 กิโลเมตรเท่านั้นเอง แน่นอนว่าเอเบิลของลูกหมีใช้ได้แน่นอน
“เอ๊ะ ราคามันคือ 650 นะครับพี่?” เด็กน้อยนัยน์ตาดำสนิทกับตัวสีน้ำเงินครามเอ่ยปากถามอย่างตกใจ เพราะพีส์ที่ลูกหมีให้คือ 700 Ps
“พี่ให้เพราะน้องน่ารักดี ที่เหลือเก็บไว้กับตัวเองละ” มืออวบอิ่มยกขึ้นลูบหัวที่มีสัมผัสแข็งนิดๆ ก่อนจะเดินออกไปรับของที่เป็นรถเข็นซึ่งหุ่นยนต์เอามาส่งให้ก่อนจะโบกมือลาเด็กน้อยเพื่อเดินไปที่ทางออกประตูอย่างรวดเร็ว
“บาย!”
“ขะ ขอบคุณครับ!!”
ลูกหมีเดินลากรถเข็นที่ลงทะเบียนเป็นไอดีของเขาแล้วอย่างอารมณ์ดี จะบอกว่ารถเข็นก็ไม่เชิงมันคล้ายๆกระเป๋าเดินทางแต่เป็นสีเงินมีฝาปิดไว้เพื่อไม่ให้คนเห็นว่ามีอะไรข้างใน หากจะเปิดก็ให้เอารีสแบนด์สแกนที่ฝาเปิดเอา หากไม่ใช้เจ้าของที่ลงไอดีไว้ก็จะเปิดไม่ได้
ทั้งรถเข็นนี้ยังจุได้มากถึง 20 กิโลช่องว่างก็จุได้ขนาดใหญ่มากภายในแต่ภายนอกจะมองไม่ออกเท่านั้นเอง ลากรถเข็นจนออกนอกประตูขาวสูงใหญ่ ลูกหมีก็เดินเลี้ยวไปทางซ้ายตามคนอื่น ๆที่เดินไปเหมือนกันทันที อีกเพียง 2 นาทีของสดจะถูกเทใส่ตู้แล้ว
ยานบิดขนาใหญ่บินผ่านหัวลูกหมีไปที่จุดได้หน้าไม่ไกล ผู้คนลากสีเดินวิ่งกันรีบไปที่จุดนั้นทันที ลูกหมีไม่รอช้ารีบเร่งฝีเท้าตัวเองเช่นกัน เพียงไม่นานยานบินสีขาวลำใหญ่มีลักษณ์ทรงเรียวก็เข้าใกล้ตู้เอเบิลที่เรียงต่อกันทั้งหมด 5 ตู้ด้านบน
ตู้เอเบิลถูกเปิดฝ่าด้านบนยานก็ลงมาใกล้จนชิดเกือบติดตู้ก่อนของจะหล่นจากยานลงมาที่ตู้อย่างต่อเนือง ผู้คนก็แห่กันเข้าไปแย่งชิงของมากอดบ้าง ใส่ลงในกล่องที่หอบเอาไปบ้าง ไม่ก็ใส่ในรถเข็นบ้างลูกหมีเห็นภาพศึกการแย่งชิงของ 3 ตู้เอเบิลข้างหน้าก็ได้แต่ทึ่งปนขนลุกไม่ได้
ตู้ 4 กับ 5 ดูมีคนน้อยมากจนน่าสงสัยลูกหมีจึงเดินไปดู ครั้งก่อนที่ลูกหมีมาก็ไม่เคยมาถึงตู้ 4 กับ 5 เลย จึงอดสงสัยไม่ได้ทำไมคนไปรุมที่ตู้ 1-3 กันอย่างนั้น? และเมื่อเดินมาถึงก็พบว่าพวกนี้มันของดีทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ!!!
ฮัลโหล!! ไม่มีใครสนใจของดี 2 ตู้นี้เลยเหรอครับ? วอท!!!???? ลูกหมีได้แต่ตาโตมองของสองตู้สลับกับมอง 3 ตู้ที่กำลังถูกรุมอยู่อย่างไม่เข้าใจ หรือ 3 ตู้นั้นมันจะของดีกว่า? แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนขอลูกหมีเก็บของจากสองตู้นี้จนสะใจก่อนเถอะ!
ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด ส่วนผู้ที่รู้ก็…… ลาบปากน่ะสิ!!
โฮ๊ะ โฮะ ๆ โฮ๋ะ โฮ๊ะ ๆ
// ลูกหมีเก็บอาการหน่อยลูก
ความคิดเห็น