ลิขิตวุ่น ลุ้นรัก

สวัสดีค่าาาาา เหล่านักอ่านทั้งหลายยย

วันนี้เรามีนิยายเรื่องใหม่ที่แต่งขึ้นโดยมือใหม่(ฮ่าๆ) มาลองให้นักอ่านทั้งหลายได้ลองอ่านกัน

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ตัวพระนางค่อนข้างโตนิสนึง(แต่นางเอกก็จะโก๊ะหน่อยๆ) เพราะว่าเป็นเรื่องราวช่วงปิดเทอมของของมหาวิทยาลัยนั่นเอง

นางเอก(ชาริสา)เรียนด้านการออกแบบแฟชั่นที่ตอนนี้มุ่งไปหาแรงบันดาลใจเพื่อจะสร้างสรรค์ผลงานแต่ดั้นต้องมาเจอแฟนเก่า(บาส)ซึ่งพักอยู่ที่เดียวกัน หนำซ้ำยังพาแฟนมาเยาะเย้ยกันอีก 

ส่วนพระเอกของเรานั้น(ฌอห์ณ)ก็ไม่เบานะจ้ะ ดีกรีเป็นถึงลูกเจ้าของโรงแรม แต่ดั้นต้องมาเป็นเบล์บอย(พนักงานยกกระเป๋า) เพราะถูกคนเป็นพ่อลงโทษเรื่องวินัย

ฟ้าเป็นใจให้ทั้งสองมาเจอกันที่โรงแรมนี่ เรื่องราววุ่นๆทั้งหลายจึงบังเกิดขึ้นที่นี่ รวมถึงเรื่องราวของหัวใจ(อิอิ) แล้วทั้งสองจะพบรักกัน รู้จะใจกันเมื่อไร ไปลุ้นพร้อมๆกันโล้ยยยย

นิยายเรื่องนี้เราเพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรก ยังไงก็ฝากคอมเม้นต์ด้วยนะค้าาา

ณ ห้องสอบสอบในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคกลาง
กริ๊งงงง!
เสียงออดดังขึ้นบ่งบอกว่าเวลาทำข้อสอบของฉันได้หมดลงแล้ว
พึ่บ!
"อาจารย์ หนูยังทำไม่เสร็จเลยนะคะ"
"แต่นี่มันหมดเวลาแล้ว "
สิ้นคำอาจารย์พร้อมกับคะแนนที่ปลิวไปโดยการเว้นไว้หลายข้อของฉัน
ตายๆๆ ตายแน่ๆ นี่ไม่อยากจะคิดถึงวันที่คะแนนออกก็พอจะเดาชะตากรรมออก หนำซ้ำ ยังต้องทนฟังแม่ทนฟังแม่บ่นยาวแน่ๆ 
"เป็นไงแก ทำได้ป่ะ"ยัยลูกตาล เพื่อนซี้ฉันถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินเอ้อระเหยลอยชาย แต่สาบานได้เลย ฉันเกลียดประโยคนี้มาก
"ทำไม่ได้และทำไม่ทันด้วย"ฉันตอบไปพร้อมทำหน้ามุ่ยใส่
"อ่าว นี่ฉันนึกว่าแกจะทำได้ซะอีกนะเนี่ย"
"แล้วแกเคยเห็นคนทำข้อสอบได้เดินออกมาหน้าตาบูดบึ้งอย่างนี้เรอะ"ฉันสวนกลับ
"อย่ามาพาล ไปๆ ไปหาไรกินกันดีกว่า เนี่ยก็สอบเสร็จล่ะ ไปฉลองกันหน่อยเร๊ววว"

พลั๊บ!!
แง๊ๆ เพราะอารมณ์เสียอยู่แน่ๆเลยเดินไม่ดูตาม้าตาเรือไปชนคนอื่นอย่างนี้เนี่ย
"ขอโทษค่ะๆ"ฉันรีบขอโทษทันที
...
แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย
เงยหน้ามอง
--ต้นไม้--
โอ้ยย จะบ้าตาย
"ฮ่าๆๆๆๆ" เสียงหัวเราจะยัยลูกตาล เพื่อนฉันเอง
"เจ็บ TT "
"ก็นะ เดินดีๆไม่ว่าดี สงสารต้นไม้ มันคงเจ็บน่าดู"
"ย่ะ ใจคอไม่คิดจะห่วงเพื่อนบ้างเลยรึไง"
“ช่วงนี้ฉันเห็นแกดูเครียดๆ มีอะไรป่าวว่ะ"อยู่ดีๆลูกตาลก็ถามขึ้น
"ฉันรู้สึก คิดอะไรไม่ค่อยออกอ่ะ ดีไซน์งานส่งอาจารย์ก็รู้สึกว่ายังทำได้ไม่ดีพอ เนี่ย สอบก็อ่านหนังสือไม่เข้าหัวอีก โว้ยย โมโหตัวเอง"
"ใจเย็นหน่า นี่ก็ปิดเทอมล่ะ ลองไปเปิดหูเปิดตา ไปเจอโลกภายนอกกันดีมั้ย เผื่อจะดีขึ้น"ลูกตาลเสนอ
"เออเนอะ ก็ดีเหมือนกัน นี่ฉันก็ไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้วเหมือนกัน อีกอย่าง ช่วงนี้ผู้ในสต๊อกก็น้อยลงไปเยอะแล้วเหมือนกัน ออกไปล่าเหยื่อซะหน่อยคงดีใช่ย่อย"
"น้อยๆหน่อย นอโผล่จนจะทิ่มตาฉันล่ะย่ะ"