คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 - ออลุไม๊โตะ
“นี่ๆ ว่าแต่ที่ห้องนายมีของกินบ้างรึเปล่า ถึงฉันจะไม่มีเงินก็เถอะ”
“มีของว่างให้ทานครับ”
ได้ยินดังนั้นอิงค์ก็เริ่มตาวาว ระหว่างทางที่เดินไปยังห้องของเจ้าหนูขาว อิงค์ก็สำรวจทุกสิ่งรอบตัว จนกระทั่งเข้ามาในอาคาร พบกับมนุษย์จำนวนมากกำลังนั่งเรียนอยู่ ผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงห้องของเจ้าหนูขาว
“เชิญตามสบายเลยครับ”
เชิญนั่งเสร็จ เจ้าตัวก็เดินไปที่โต๊ะใหญ่ตรงกลาง แล้วเริ่มพูดเข้าประเด็น
“เอาล่ะ ผมชื่อว่าเนซุ เป็นผู้อำนวยการที่โรงเรียนฮีโร่แห่งนี้”
“เรียกฉันว่าอิงค์ก็ได้”
“ผมถามได้ไหมว่าคุณมาจากไหน”
“ฮิฮิ มาจากที่ที่ห่างไกลมากๆ ยังไงล่ะ”
“งั้นแสดงว่าคุณไม่มีที่อยู่หรือเงินสินะครับ”
“จะว่าอย่างงั้นก็ถูกล่ะนะ”
“ถ้าผมจะจ้างคุณให้มาเป็นครูในโรงเรียนนี้ ให้ที่พักและเงินเดือนคุณโอเคไหม”
“แต่ฉันสอนเด็กไม่เป็นหรอกนะ ว่าแต่ทำไมจู่ๆ ถึงชวนมาเป็นครูล่ะ”
“ผมสัมผัสได้ว่าคุณแข็งแกร่ง แต่ก็แล้วแต่ความสมัครใจของคุณเช่นกัน”
“เอาสิ ยังไงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรทำ แล้วให้สอนวิชาอะไรหรอ?”
“คุณถนัดอะไรบ้างล่ะครับ”
“หลักๆ ก็มีวาดรูปแล้วก็ต่อสู้ แต่ถ้าเอาจริงๆ ชอบวาดรูปมากกว่าล่ะนะ”
ว่าแล้วอิงค์ก็ดี้ด้าเมื่อได้รู้ว่าตนจะได้สอนสิ่งที่ตนเองชอบกับผู้อื่น
เนซุมองดวงตาสีสันนั้นด้วยความสนใจ ไม่รู้เพราะเหตุใดเช่นกัน
“ผมขอถามอีกอย่างนะครับ คุณมีอัตลักษณ์อะไรครับ?”
“พลังสินะ หลักๆ ก็คงจะหมึกละมั้ง แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าจะยังใช้ได้อีกไหม”
อิงค์ไม่มั่นใจเพราะตั้งแต่มาที่โลกนี้ ร่างกายเปลี่ยนแปลงไป เวทย์หรือพลังในตัวก็สัมผัสได้เพียงแค่จางๆ บางทีอาจจะกลายเป็นมนุษย์ธรรมดาอิงค์ก็ไม่แน่ใจ
“เอาเป็นว่า วันนี้พักก่อน ผมจะให้คนมาจัดห้องพักให้ ทำตัวตามสบายนะครับ”
พูดถึงสิ่งที่แปลกๆ ของคนตรงหน้าเนซุ ก็คงจะทุกอย่าง ชุดที่ดูเหมือนคอสเพลย์มา สีผมตรงปลายที่แปลกตา ดวงตาหลากสีสันสลับตามใจนึก รวมถึงกลิ่นอายพลังก็เช่นกัน ถึงมันจะจางมาก แต่เขาที่มีประสาทสัมผัสไวย่อมรู้สึกอยู่แล้ว ยังไงก็ตาม เนซุจะไม่มีทางปล่อยให้คนคนนี้ไปแน่ อิงค์ดูซื่อๆ(?) ตามใครไม่ทัน ไม่แน่ถ้าปล่อยไปอาจโดนวิลเลนหลอกไป ถึงจะต่อสู้ไม่เก่งก็ไม่เป็นไร แต่ยังไงเขาก็เชื่อในสัญชาตญาณของตัวเองว่าคนคนนี้แข็งแกร่งแน่นอน!
คิดเองเออเองเสร็จ เนซุก็เริ่มทำงานต่อในทันที
ทางด้านอิงค์ที่ตอนนี้เดินมาที่โรงอาหาร ตอนนี้บ่ายกว่าๆ แล้ว ในโรงอาหารก็เงียบพอสมควร เพราะนักเรียนกลับไปเรียนกันหมด อิงค์มองบัตรในมือ เนซุบอกว่าสามารถสั่งอะไรก็ได้ในโรงอาหารโดยไม่ต้องเสียเงินสักเยนเดียว
เลือกข้าวเสร็จก็นั่งกินด้วยความรวดเร็ว เสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง อิงค์ตัดสินใจมาดูเด็กๆ เรียนว่าเป็นยังไงบ้าง เขาพบว่าส่วนใหญ่นักเรียนยังเรียนอยู่ในห้องตามปกติ แต่ดันมีบางห้องที่ไม่มีนักเรียนอยู่
อิงค์เดินต่อเรื่อยๆ ทุกพื้นที่ที่เข้าได้ในอาคาร หมดทุกอย่างก็ออกมาเดินด้านนอกบ้าง ถึงแม้โรงเรียนจะใหญ่มากก็ตาม อิงค์ก็ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง เดินครบเกือบทุกตารางนิ้ว จนได้ยินเสียงดังคล้ายต่อสู้กัน อิงค์ตกใจรีบวิ่งตามเสียงเพราะอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น แล้วเขาก็พบกับกำแพงสูงชัน ด้านในเป็นเหมือนเมืองเล็กๆ อยู่
อิงค์เดินเข้ามาด้านใน มองดูรอบๆ เห็นควันและฝุ่น จึงตัดสินใจไปดูใกล้ๆ เขาก็เจอเข้ากับซากตึกที่เริ่มพังทลาย มองรอบๆ ก็ไม่เจอผู้คนเลยสักคน จนกระทั่งมีใครบางคนพุ่งมาทางอิงค์
“โอ๊ะ!”
“เธอเป็นใครน่ะ”
คนตรงหน้าก็คือออลไมท์นั้นเอง แน่นอนว่าอิงค์ไม่รู้จักหรืออาจจะจำไม่ได้ เพราะเนซุก็เล่าเรื่องฮีโร่คร่าวๆ ให้ฟังเช่นกัน
“เอ่อ ก็เดินตามเสียงดังเมื่อกี้มาน่ะ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า”
“ไม่สิ สาวน้อย เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”
“สาวน้อย?… เนซุเป็นคนพาเข้ามาน่ะ”
“แขกของคุณเนซุงั้นหรอก แต่ว่านะสาวน้อย ตรงนี้มันอันตราย จริงสิ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว มาดูการฝึกด้วยกันไหม”
แล้วออลไมท์ก็หันไปมองเด็กชายผมเขียวที่โดนหามออกมา พร้อมกับอีกสองสามคนตามหลังมา
ความคิดเห็น