=Slayer=

ลำดับตอนที่ #1 : Livernir

                                                  มือใหม่น๊า ~~   เรื่องแรก


                              แนะนำตัวละครก่อนเลย


เรย์  หนุ่มน้อย วัย 17ปี รักสนุก รักเพื่อนฝูง  เก็บกด เป็นคนเงียบๆ

แอริก สาวน้อย วัย 16 ปี รักเดียวใจเดียว ขี้อ้อน ชอบช่วยเหลือคนอื่น

นัน หนุ่มน้อย วัย 17 ปี ไม่เชื่อในพลังวิเศษ เอาแต่ใจ ไม่แคร์ใคร

เวริน  สาวน้อย วัย 17 ปี ชอบเสียงเพลง ชอบการท่องเที่ยว 

แมท หนุ่มน้อย วัย 17 ปี ชอบการต่อสู้ เป็นห่วงเพื่อน โกหกเก่ง

ครู ลิเวอร์เนีย วัย 50 ปี นิสัยดี รักนักเรียน เปน อาจารย์ใหญ่ เชื่อมั่นในพลังจิตของ ตนเอง

ครู เอดิสัน วัย 30 ปี ชอบแกล้งนักเรียน กวนๆ รักสนุก ไม่ค่อยชอบสอนหนังสือ



                                                    เริ่มเรื่องกันซะที

                                   ณ  ห้องเรียน ระดับ 5
เรย์ : นัน เก็บหนังสือให้ทีดิ
นัน : เก็บเองดิว่ะ อ่านการ์ตูนอยู่
เรย์ : ช่วเยพื่อนไม่ได้ไง
แอริก : โอ๊ยๆ พอ ลำคารเก็บให้ก็ได้ ...


ครู ลิเวอร์เนีย : เอา  นักเรียน นั่งที่ๆ วันนี้เรามาเรียน วิชาการป้องกันตัวจาก ภัยมืดน่ะ

แอริก :  ครูค่ะ !  ภัยมืด แบบไหนหรอ ?

ครู ลิเวอร์เนีย : ก็ตั้งใจเรียนไป จะได้รู้


                              ผ่านไป 30 นาที ...

แมท : ZZZzzZZzzzzzzz..........
นัน : ZZZzzzzzzzzzzzzzz............

ครู ลิเวอร์เนีย : อ่า..  หมดเวลาแล้ว ไปพักทานข้าวกันได้แล้วป่ะ

เวริน : นัน แมท ตื่นไปกินข้าวเหอะ
นัน : อีก 5นาทีเด๋วตามไป ZZzzzz....
แมท : ไปก่อนเลย เด๋วไปพร้อมนัน ZZz....
แอริก : ไปเถอะเวริน อย่าไปรอเลย
เวริน : อืมๆ ป่ะ


                                    ณ โรงอาหาร ในเวลา 12.30

เรย์ : อย่าแย่ง ดิว่ะ นัน  ของใครของมันดิ
แมท : ไร..  ขอแค่นี้ไม่ได้ไง
แอริก : เออๆ พอแล้ว ลำคาร !


                      ในขณะที่ นักเรียน เกือบ 200 คน กำลังกินข้าวอยู่ ก็เกิดเสียงสัญญาณเตือนภัยขึ้น

เรย์ : เอ้ย ไปเหอะ เร็ว !
แอริก : เรวิน กับ นัน ละ 
แมท : ชั่งมันเหอะ รีบไปก่อน


                        ไม่ถึง 5 นาที ทุกคนก็ วิ่งไปถึง หอประชุม แต่ขณะที่ทุกคนกำลังเข้าไปในหอประชุม เรย์ ก็ดันไปเห็น นัน กะ เวริน กำลังวิ่งมา

เปรี๊ยง !! 
                     เสียงอันน่าสะพรึงกลัว จากท้องฟ้าที่มืดครึ้ม และมีแสง สีขาวฝาดมาที่ตัว ของ นัน เต็มๆ จึงทำให้นัน สลบไปในพริบตา..

เวริน : นัน !  เป็นไรไปอ่ะ     (เป็นห่วงนันมาก)
เรย์ : เวริน เข้าไปก่อน เด๋วฉันพานันไปเอง
เวริน : อย่าให้นันเป็นไรน่ะ !


                    ณ ห้องพยาบาล ในเวลา บ่าย2


เวริน : นันเป็น ไงมั้ง ?
นัน : ไม่เห็นเป็นไรนิ
เวริน : อะไร โดนไปเต็มๆอย่างนั้น จะไม่เป็นไรได้ยังไง

ครู ลิเวอร์เนีย : นัน เธอโดนฟ้าผ่าเต็มๆ แต่กลับไม่เป็นไร เป็นไปได้ยังไง ?
ครู เอดิสัน :  ฟลุ๊ค มากกว่ามั้ง ไม่ก็ นันมันอาจโกหกก็ได้

เรย์ : อย่าเพิ่ง เถี่ยงกันเลย คับ ครู ให้นันมันพักก่อนเถอะ
ครู ลิเวอร์เนีย : งั้นทุกคนกลับไปพัก เถอะ 
เรย์ : เด๋วผม ขอ นอนเฝ้า นันเอง คับ 
ครู เอดิสัน : อืมๆ ถ้ามันเป็นไรไป ไม่ต้องรักษา ฆ่าทิ้งซะ ง่ายกว่า ฮ่าฮ่า...


                            ณ หอพักหญิง ในเวลา 2 ทุ่ม

ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก ...    เสียงเคาะ ประตู ที่ห้องของ แอริก กับ เวริน

แอริก : เวริน ไป เปิดประตู ทีสิฉันเปลี่ยนเสื้อแปป
เวริน : อืมๆ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เวริน : โอ๊ย เคาะอยู่ได้ มาแล้ววว

                                 พอเวรินเปิดประตูออกไปกลับต้องงง เพราะดันเจอกับ ผู้หญิงชุดขาวผมยาวมีแสงสีขาวรอบตัวที่สำคัญหน้าตาดี

เวริน :  มาหาใครหรอค่ะ ?
ผู้หญิงชุดขาว : ฉัน ชื่อ ริริน
เวริน : ค่ะ.   มาหาใครหรอ ?
ริริน : หาเธอ  (เสียงพูดช้าๆ)
เวริน : มีธุระไรหรอ ?
ริริน : ปล่าว

                                 พอ ริริน พูดคำว่าปล่าว จบ ริรินก็ สลายร่างกลายเป็น แสงสีขาว ใสๆ ลอยเข้าไปในห้อง แล้วพุ่งเข้าสู่ตัวของ แอริก จึงทำให้ แอริก สลบไป...


เวริน ตกใจมาก จึงทำอะไรไม่ถูก เลยวงเข้าไปหา แอริก