Moonlight Black แสงจันทร์สีดำ

Moonlight Black แสงจันทร์สีดำ

....มีตำนานเรื่องเล่าสยองขวัญของคนเฒ่าคนแก่เล่ากันปากต่อปากมาเป็นเวลาช้านาน เกี่ยวกับ Moonlight Black หรือ แสงจันทร์สีดำ เป็นแสงสีดำสนิท ดูลึกลับ น่าค้นหา แต่ทะว่า......แสงสีดำดูมีสเน่ห์น่าค้นหา กลับถูกส่องมาจากพระจันทร์สีเหลืองนวลดูสง่างดงาม ซึ่งตัดกับแสงที่ส่องลงมายังพื้นโลกอย่างสิ้นเชิง ฟังดู...ก็ดูแปลก แต่สยองยังไงละ? แสงจันทร์สีดำจะถูกส่องจากดวงจันทร์สีเหลืองนวลงดงามในคืนพระจันทร์เต็มดวง ว่ากันว่า....แสงสีดำจากดวงจันทร์หากผู้ใดถูกแสงสีดำนี้สาดส่องโดนลำตัว และหากผู้นั้นเป็นผู้ที่มีบาปหนา พระเจ้าไม่ยอมรับ เกินกว่าจะชำระบาปนั้นได้...ภายในไม่ช้าผู้นั้นจะถูกไฟเผาทั้งเป็น บ้างก็ว่าจะเสียชีวิตด้วยการรุมกัดกินของอสูรร้ายต่างๆ แต่มีเรื่องที่น่าเชื่อถือและเล่าขานกันมาจากคนเฒ่าคนแก่ว่าเป็นความจริงคือ...ผู้นั้นจะเสียชีวิตด้วยกรรมวิธีสุดโหดของชายหนุ่มจากนรก ไม่ว่าจะเป็น จับชำแหละไปดองน้ำเกลือทั้งๆที่เจ้าของยังหายใจ และ ประสาทการรับรู้ยังคงทำงาน หรือ ชายจากนรกคนนั้นจะใช้เล็บยาวๆของเขา กระชายหน้าท้องของคนบาปหนาคนนั้นออก จากนั้นก็รับประทานอวัยวะภายในของผู้นั้น ในขณะที่ผู้นั้นยังคงมองเขาอยู่ อย่างไรตาม หากคิดว่าจะหลบแสงนี่พ้น...คุณคิดผิดเต็มๆ แสงสีดำนี้...จะส่องทั่วท้องนภาในยามราตรี จากที่มีผู้คนสังเกตเห็น มักจะเกิดขึ้นทั้งคืน ซึ่งจะเกิดขึ้นในคืนแปลกๆ ที่แปลกนั้นเพราะว่า เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงที่มืด...ไร้เเสงสว่าง แม้กระทั่งพยายามเปิดไฟสว่าง ก็กลับมืดผิดปกติเหมือนไมาได้เปิด 
แสงสีดำ + ค่ำคืนอันมืดมิด = มองไม่เห็น...ใช่..มองไม่เห็น เพราะงั้น การจะมองแสงสีดำนี้...นับเป็นไปได้ยาก แต่ถ้าคุณ....มีบาปหนาไม่มากพอ คุณอาจจะรอดก็ได้ แต่มักจะน้อง%นัก ที่จะรอด 

#ปึก! เสียงบางอย่างดังขึ้นตรงกลางห้องสมุดขนาดใหญ่ในบ้านของ 'ภัทร'

"ไร้สาระ...."  ภัทรล่าวขึ้นลอยๆ
"อ่านอะไร...หนังสือในบ้านนาย มีไร้สาระด้วยหรอ??" ชายอีกคนที่ตัวเท่าๆกับภัทรเอ่ยขึ้น ภัทรทำหน้าไม่สนใจก่อนจะจับหนังสือเล่มยักษ์ดูเก่าๆที่พึ่งปิดไป โยนไปตรงหน้าชายคนนั้น
"ฉันจำได้...ว่าไม่ได้ซื้อมา" ภัทรกล่าวด้วยใบหน้าตายแบบปกติ 
"นายว่านี่...ไร้สาระหรอ" 
" .... "
" ถ้าไม่เชื่อ..อย่างน้อยก็ไม่ควรพูดงี้นะเว้ย!! " ชายคนนั้นทำท่าทางจะโวยวาย
" เชื่อ...ในเรื่องที่พิสูนธ์แล้ว..อีกอย่าง..." ภัทรทำท่าเหมือนจะกระซิบ ชายอีกคนทำหน้าไม่พอใจแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงขยับเข้าไปใกล้ๆภัทรเพื่อฟัง "ถ้าอยากให้ฉันหยุดพูดว่าไร้สาระนะ..'กร'..พิสูจน์...มั้ยละ? " สิ้นเสียของภัทร ชายคนนั้น หรือ กร ถึงกับนิ่งเงียบในทันที ต่างจากภัทรที่ทำหน้าตายคว้าหนังสือเล่มอื่นมาอ่านต่อ... "เอามั้ยละ..? " กรพูดอย่างลังเลนิดหน่อย ภัทรตกใจ นิ่งไปชั่วขณะ..ก่อนจะหันมาตอบหน้านิ่ง "เอาสิ.."