NaRuTo นารูโตะมี...มี!! พี่สาว ๐_o!!!

ลำดับตอนที่ #2 : พี่สาวนารูโตะ

(งานนี้ผลัดไปให้คนเขียนบรรยายต่อ)


                      หลังจากนั้นเธอกูมาขุดคุยเรื่องของอิทาจิ เพราะมันไม่เหมือนกับที่เธอเคยเห้นมา

                    "นี้ว่าแต่ อิทาจเนี้ยอยู่ที่นี้มาตั้งแต่เกิดเลยหรอ?"นัตสึถามด้วยความสงสัย นารูโตะพยักหน้า

                    "อืม หมอนั้นเคยมีอยู่ช่วงหนึ่งฆ่าล้างตระกูลตัวเอง แต่ตอนหลังหมอนั้นกลับมาที่หมู่บ้านพร้อมกับใช้วิชาแปลกอะไรเนี้ยแหละ ชุปชีวิตทุกคนขึ้นมาใหม่อ่ะ หมอนั้นมีน้องชายอยู่คนหนึ่งชื่อซาซึเกะ ซาซึเกะน่ะรอดมาได้ เขาแค้นอิทาจิสุดๆเลย แต่ตอนนี้เปลี่ยนใหม่ ทุกคนปลองดองดีกันหมด"นัตสึพยักหน้าหงึกๆ'ไม่ยักจะเหมือนในการ์ตูนแฮะ'เธอคิด

                    "แต่หมอนั้นอยู่บ้านแยกเพราะตอนนี้ซาซึเกะยังไม่ไว้ใจเขาเท่าไหร่ เขาเลยขออยู่บ้านแยกเป็นการพิสูจณ์"

                    "แล้วใช่เวานานรึป่าว กว่าหมอนั้นจะกลับมาน่ะ?"นัตสึถามต่อ นารูโตะหลับตาปี๋นึก

                    "4-5ปีเนจะได้มั้ง?"นัตสึก็พยักหน้าหงึกๆ ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว และอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก

                    "นี้นารูโตะ พาฉันออกไปข้างนอกหน่อยสิ ฉันอยากออกไปเดินเล่น"นัตสึกล่าวอ้อนนารูโตะ นารูโตะก็คงอยากพาไปอยู่เหมือนกันแหละ เพราะเขายิ้มแป้นเลย เขาพยักหน้า ก่อนจะพานัตสึไปข้างนอก


(ผลัดมาให้นัตสึต่ออิอิ/คนเขียน)(อาว ทำไมไวจังอ่ะ?/นัตสึ)


                   ข้างนอกอากาศโคตรสดชื่นมากเลย ให้ตายสิ อยู่แต่ในเมืองไม่เคยได้สูดอากาศบริสุทธิ์แบบนี้มานานมากแล้ว อิจฉาพวกนินจาจัง

                 "เฮ้คุณครูคาคาชิฮะ!!"นารูโตะตะโกนเรียก คาคาชิ รู้สึกว่าจะเป้นครูของพวกนารูโตะสิน่ะ อืมๆ

                 "นารูโตะ นายมาสาย!!"ซากุระจัง ตะหวาดใสนารูโตะเฉยเลย เพิ่งรู้ว่าเจ็แกโหดน่ะเนี้ย

                 "โทษที ติดธุระนิดหน่อย"เขากล่าวแก้ตัวแล้ว ซากุระยังใส่เป็นชุดๆอีก ก้เขาติดจริงๆนิ

                 "แน่ใจ? นอนซะมากกว่าล่ะไม่ว่า เขานัด10โมง นี้มัน10.30แล้วยะ เชอะ นายนี้น่ะ นะ..."ฉันเดินเขาไปขัดทั้งสองก่อนนารูโตะจะหูชา ซากุระจ้องตาฉันปริบๆ อะไรหรอ มีอะไรติดหน่าฉันรึป่าวเนี้ย?

                 "หวัดดีจ๊ะ"ฉันทักทายไปอย่างสดใส สงสัยหน้าฉันโหดซากุระเลยกลัว

                 "สวัสดีค่ะ"ซากุระเกร็งๆยังไงไม่รูแฮ ชั่งเถะ สงสัยเป้นพวกตื่นคน

                 "นี้ทุกคน ฉันของแนะนำให้รู้จักน่ะ นี้อูซึมาคิ นัตสึ พี่สาวฉันเอง"เฮ้ย เล่นใช้ชื่อใหม่เลยรึ พวกนั้นจ้องตามันแล้วน่ะ

                 "เขาไปเป็นพี่สาวนายตั้งแต่เมืนอไหร่?"เสียงใครอ่ะ? รู้สึกว่าจะมาจากบนต้นไม้แฮะ ...เฮ้ย อีตาอิทาจินี้หว่า ดูนั่งอยู่บนต้นไม้ ขี้เก็กชะมัดเลย เชอะ

                 "เมื่อกี้"นารูโตะสู้ๆ! เถียงเอาชนะหมอนี้ให้ได้น่ะ

                 "หรอ เดี๋ยวนี้เขาเปลี่ยนนามสกุลกันเป้นว่าเล่นได้แล้วหรอ?"นั้น เอาเข้าไปเถียงกันต่อ ไปๆมาๆ นารูโตะจะเถียงแพ้หมอนี้แฮะ เถียงยังไงก็ย้อนกลับได้หมด

                "เฮ้ย หมดมุขแล้วนายนี้ย้อยคนเก่งชะมัด"นารูโตะแพ้หรอเนี้ย กำ

                "งั้นเดี๋ยวฉันแนะนำตัวก่อน่ะ ฉันชื่อ ฮาตาเกะ คาคาชิ ครูของเจ้าพวกนี้แหละ"คาคาชิคนแรก ที่จริงในนารูโตะเราก็แอบปลื้นเขาอยู่หรอก แต่แค่ปลื้มน่ะ ไม่ได้ชอบ

                "ฉันฮารูโนะ ซากุระค่ะ"

                "จ้า ซากุระจัง"

                "อูจิวะ ซาซึเกะ"คนน้อง เหมือนพี่เปี้ยบเลย ขี้เก็ก พูดน้อย เหอะๆ

                "ที่เหลือคงรู้จักกันหมดแล้วน่ะ"เราก็พยักหน้าไป

                "ต่อไป พวกเราจะจักระกัน เธอไปนั่งดูอยู่ตรงนู้น่ะ"คาคาชิกล่าว เราก็อยากเห็นของจริงเหมือนกัน เราเดินไปนั่งใต้ต้นไม้ตาที่เขาบอก แต่มันเห้นไม้ชัดอ่ะ ปีนต้นไม้ดีกว่า

                "สูงจังแฮะ"เราก็บ่นไปตามภาษาคนไม่มีจักระ แต่ใช่วาเราจะปีนไม่เป็นน่า ฉันกระโดดขึ้นไปบนกิ่งแม้เตียๆก่อนจะขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงตำแหน่งที่พอใจ

               "ว้าว สวยชะมัดเลย"ภาพของป่าไม้เต็มไปหมด รวมทั้งเมืองด้วย สวยอย่าบอกใครเชียว อิอิ

               "...เฮ้ย!! มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย?!"ตกใจหมด อีตาอิทาจิ โผล่มากจากไหน ตกใจหมดเลย ให้ตาสิ เกลียดโรคขี้ตกใจของตัวเองจัง

               "เธอนี้ขี้กลัวชะมัด"นั้นปากนายทำด้วยอะไร หาเรื่องกันได้

               "แค่ตกใจเฟ้ย!"หมอนั้นจ้องตาเราเฉย ห้ามใช่เนตรวงแหวนน่ะเฟ้ย ไม่งั้นตีนตกต้นไม้แน่

               "เฮ้ย"อิทาติร้อง ถึงมันจะไม่ค่อยดูตกใจเท่าไหร่ก็ตาม ฉันเอามือมาปิดตาหมอนั้นไว้ก่อนเดี๋ยวซวย
 
               "เธอทำอะไรของเธอ?"มันยังถามอีก- -

               "ถามได้ก็ป้องกันอันตรายยังไงเหล่า"

               "ยังไง?"หมอนี้ขนาดปิดตายังพูดมากอยู่อีก

               "ฉันกลัวนาย....สะกดจิตฉัน"เราต้องรีบเปลี่ยนคำพูด เรารู้จักท่าของหมอนี้ก้จริง แต่อย่าเพิ่งพูดจะดีกว่าเดียวเขาสงสัย(ทำตัวยังกับหน่วยลับแนะ/คนเขียน)

               "กลัวหรอ?"หมอนั้นพูดพลางแกะมือฉันออกมืนหนึ่ง ตายังเป็นสีดำอยู่ ยังไม่มีอะไรเปลี่ยน

               "เออ"แน่นอนเราตอบไปอย่างนั้น เรามันพวกรักตัวกลัวตาย ถึงปากมากแต่ก็ไม่แน่จริงหรอกน่ะ - - หมอนั้นหัวเราะความขี้กลาดของเรา แบบนี้ต้องถีบให้ร่วง

โครม!!!

              โดนไปเต็มๆ ฉันถีบหมอนั้นลงไปจริง ถึงจะกลัวหมอนั้นตายก็เถอะ แต่หมอนั้นเป็นนินจา คงบ่เป็นไรหรอกน่า - -" เรายื่นหน้าออกไปดูอเผื่อมันเดี้ยงไปแล้ว ..... อาว อยู่ไหนอ่ะ?!

               "เฮ้ย!!!!!!!!!!"หมอนั้นมาข้างหลังฉันได้ไง เออ ลืมไปมันเป็นนิจา ไม่แปลกหรอก แต่เพราะมันทำฉันจะตกแล้ว!!!