ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    NaRuTo นารูโตะมี...มี!! พี่สาว ๐_o!!!

    ลำดับตอนที่ #13 : อีตาบ้า!!!!!(30%)

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 50





                   "เธอ"อิทาจิพูดอย่างแผ่วเบา อาการลอแหล้จนหน้าเป็นห่วง ถึงจะเกลียดเข้าไส้ก็ตาม แต่คงไม่มีใครใจดำขนาดปล่อยให้คนป่วยเจียนตายนอนอยู่แบบนั้นโดยไม่ทำอะไรหรอกน่ะ

                   "เฮ้ นายเป็นไงบ้าง?"นัตสึถามด้วยอาการของใบหน้าที่ยังแดง เธอประคองอิทาจิให้ลุกนั่ง

                  "เฮ้ย! ตอบหน่อยโว้ย ยังไม่ตายอย่ามาเก็กตอนนี้ได้ป่าวฟะ?"เธอบ่น แต่อิทาจิจ้องตาเธอปริบๆ เธอก็เอาแต่หลบ ในหัวคิดได้อย่างคือ แบกอิทาจิและรีบๆกลับหมู่บ้านโดยด่วน เธอประค่องให้เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเร่งฝีเท้ากลับหมู่บ้าน ซึ่งก็ใช้เวลาพอสมควร

                  "อิทาจิตัวนายหนักเป็นบ้า! นี้ถ้าไม่ใช่ฉันแบกคงได้ชักตายอยู่ตรงนั้นแล้ว!"เธอเริ่มโวยก่อนจะหยุดหาที่พัก เวลาก็ตีสามครึ่งแล้ว อิทาจิก็มีทีท่าจะหลับ เธอจึงถึงคำเตือนที่ว่าของเก็นบุต้องถ่ายวิญญาณให้หมด

                  "ไม่ต้องบ่นขนาดนั้นก็ได้มั้ง?"เสียงของอิทาจิดังขึ้น ทำเอาเธอซะตกใจ เขาลุกขึ้นยืนถึงจะโซเซไปหน่อย แต่มันก็ทำให้เธอมั่นใจได้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ก็หน้าจะปลอดภัยได้แล้ว แต่ปากเธอดันยังรู้สึกเย็นๆ

                  "ไอบ้าทำซะตกใจหมด!!"เธอบ่น

                  "ฮึ ขโมยจูบคนอื่นแล้วยังปากร้ายอีกน่ะ"แค่นั้นแหละ นัตสึช็อกซีนีม่าไปเลย ใบหน้าเริ่มแดงจนมะเขือเทศเรียกพี่แล้ว อิทาจิยิ้มให้เธออย่างเจ้าเลห์

                  "ไอบ้า!!"พูดได้แต่คำเดียว ปากเจ๊แข็งเป็นหินไปแล้ว อิทาจิตรงเข้าหาเธออย่างไม่รู้ตัว เลยชักกระตุกต่อมกลัวของนัตสึได้ทันตา

                  "จะ...จะทำอะไร?"เธอถามเขาอย่างไม่แน่ใจ อิทาจิยิ้มเจ้าเล่ห์

                  "ฉันขอวิญญาณที่เหลือคืนน่ะ"อิทาจิพูดจบทำเอาเธอช็อกไปอีกรอบ อิทาจิประกบริมฝีปากของเขาและเธอ ดึงวิญญาณกลับอย่างรวดเร็ว แต่เจ้าตัวกลับไม่ถอนริมฝีปากนั้น ลิ้นสากเข้าไปคลอเคลียกับลิ้นนุ่มหาความหวานจากปากของหญิงสาว รินฝีปากอวบอบถูกบดขยี้อย่างเร้าร้อน สาวเจ้าเริ่มอ่อนปวกเปี้ยก แต่ก็ยังดิ้นรนจนสุดท้าย เตะเสยค้างเข้าให้

                  "ไอบ้า!! ไอลามก ไอจอมฉวยโอกาศ อีตาบ้ากาม!!"ด่าเป็นชุด- - นัตสึไม่อยู่รอใคร เผ่นแนบไปไกลแล้วจ้า เธอวิ่งหายเข้าไปในป่าด้วยความเร็วสูงและไม่ได้วิ่งเป็นเส้นตรงแล้ววิ่งเป็นปูเลย เอนไปทางนู้นนี้ที ทำไมแกะรอยยาก และในตอนนี้เธอก็วิ่งมาถึงจุดศูนย์กลางของป่าแห่งนี้


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×