คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : คำทำนายได้กลายเป็นจริงแล้ว?
ในระหว่าที่ลูเียยัหาทาออไม่ไ้สำหรับเรื่อราววามรัที่แสนะวุ่นวายอราาอเล็านเอร์ เอเน และลิลา วันเลิมพระนมพรรษารบรอบสิบแปันษาอราาอเล็านเอร์็มาถึ เธอใ้หินวิเศษสีน้ำเินเร้นายล่อหนเ้ามาสัเาร์ในานเลี้ย
ห้อโถัารอพระราวันั้นยิ่ให่และหรูหรา โมไฟระย้าระยิบระยับสาส่อแสสีทออบอุ่นไปบนัวอแที่มาร่วมาน
ในระหว่าที่แเหรื่อำลัื่ม่ำบรรยาาศอาน ยุเอเบรัส ผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ ไ้้าวึ้นไปบนแท่นยสู้าราบัลลั์ ารปราัวอเาึูวามสนใอแในานทันที
"ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสรีทั้หลาย"
เสียอยุเอเบรัส้อัวานไปทั่วห้อโถ ทำให้ผู้น่าหยุิรรมรหน้าอนเอ หันมาั้ใฟัในสิ่ที่เาำลัะพู
"วันมหามลฤษ์นี้ พวเรามารวมัวันอยู่ที่นี่ เพื่อเลิมลอพระราพิธีบรรลุนิิภาวะอราาหนุ่มอพวเรา ‘อเล็านเอร์ าร์ไฟร์ แห่อาาัรเทเนบริส’ วันนี้เป็นวันแห่วามสุ และ้าในนามผู้สำเร็ราารแทนพระอ์อประาศว่า่อานี้อำนาารปรออาาัร ะเป็นอ ราาอเล็านเอร์โยสมบูร์ และนอานี้ วันนี้ือวันที่ไ้รับารทำนายไว้ว่า ‘สิ่มีีวิแห่ไฟ’ ะื่นึ้น!"
เอเบรัสหยุมอปิิริยาอนในานที่ายแวววามประหลาใ่อนพู่อ
“ำทำนายนี้เี่ยวับ ‘ำนานแห่แสและไฟ’ มันไ้ล่าวไว้ว่า
‘สิ่มีีวิแห่ไฟ เลืออมันมีพลัอันยิ่ให่
นัรบที่แ็แร่และว่อไว วามโรธแ้นร้อนแรั่ไฟ
เผาผลาทุสรรพสิ่มลายไป อำนามืัไ้รอินแน
เพียมีสายเลือแห่แส ฤทธิ์ไฟไม่อาสำแ
เมื่อไฟไ้แสเียูู่ื่น สันิสุัหวนืน
าวประาัื่นมื่น และโลัืนสู่ศิวิไล์’
หลัาบำล่าวอเอเบรัส ทั่วห้อโถ็เ็มไป้วยเสียฮือฮาระิบระาบเหมือนนที่ำลับินผ่านฝูน ถ้อยำอพวเาเ็มไป้วยวามวิัวล ำทำนายนั้นหนัอึ้ และแในาน่าแลเปลี่ยนสายาแห่วามไม่สบายใ และเมื่อำพูอเอเบรัสเริ่มะอนบรรยาาศ็ยิ่ึเรีย
านั้นภาพที่น่าอัศรรย์ใ็ปราึ้น วาสีแเพลิอราาอเล็านเอร์ภายใ้หน้าาสีทออันให่็ลุโนเป็นเปลวไฟทีุ่เือ และเปลวเพลิสีน้ำเิน็ปะทุึ้นรอบายเา
‘สิ่มีีวิแห่ไฟ’ ไ้ปราัวึ้น่อหน้า่อาอทุน ผู้นในาน่าอ้าปา้า้วยวามื่นลัว ระแสวามไม่สบายใพัผ่านไปทั่วห้อโถ
ลูเียรู้สึไ้ถึวามลัว วามโรธ และวามเ็บปวใ มันผสมปนเปันไปหม วามรู้สึเหล่านี้ไม่ใ่อเธอ แ่เธอสามารถสัมผัสและรู้สึมันไ้ล้ายับมันเป็นอัวเธอเอ
ท่าทาอเอเบรัสยัเป็นลา แ่ในวาลับมีประายแวววาว สิ่ที่ปรารหน้านั้นเินวามาหมายอเา ผู้นูื่นลัวมาว่าที่เาาิไว้
ท่ามลาวามื่นระหนที่เพิ่มึ้น ะนั้นเอในห้อโถ็มีหิสาวนหนึ่ปราัวึ้น วามามอเธอนั้นเหนือินนาาร เธอปราัวราวับเทพธิา เินเ้ามาพร้อมับสายลมอ่อน ๆ ที่สัมผัสับผิวอผู้นที่อยู่โยรอบ วาอเธอนิ่และล้ำลึเหมือนสระน้ำแห่วามสบสุ ปราศาวามลัวหรือวามัวลใ ๆ ท่าทาส่าามอเธอ่าัันับวามึเรียที่ปลุมไปทั่วบริเวห้อโถแห่นี้อย่ามา
ผมสีเินยวอหิสาวทิ้ัวราวับสายน้ำแห่ันทรา มันสะท้อนแสอโมระย้านเิเป็นประายระยิบระยับ แในาน่าพาัน้อมออย่าหลใหลในวามามอเธอ
เมื่อหิสาว้าวไป้าหน้า วาสีฟ้าสใสอเธอับ้อไปที่ราาอเล็านเอร์ ออร่าวามส่าามแผ่รัสีวามสบสุรอบ ๆ ัวเธอ เธอเินเ้าไปหาเา และพูอย่ามั่นใ
"ฝ่าบาท" เสียอเธอมีัหวะที่ผ่อนลาย ราวับว่าำลัละลายวามึเรียในอาาศอห้อโถนี้ให้สลายไป "หม่อมันอประทานอนุานะเพะ?"
อเล็านเอร์พยัหน้าอนุา ประายวามอยารู้อยาเห็นปราัในวเนรสีแอเา
หิสาวยมือึ้น เหยียปลายนิ้วี้ที่เรียวยาวไปที่เปลวไฟรอบายออเล็านเอร์ แสสว่าที่นุ่มนวลและเปี่ยม้วยวามสบห้อมล้อมนิ้วมืออเธอ เปลวไฟรอบ ๆ ายอเาอบสนอ วามรุนแรอมันเริ่มอ่อนแรลราวับถููให้หายเ้าไปในร่าายอหิสาว
เสียระิบระาบัระหึ่มึ่เ็มไป้วยวามประหลาใสะท้อนผ่านห้อโถเหมือนทำนอเพล
"พวเ้าเห็นหรือไม่?"
"เปลวไฟเื่อฟัเธอราวับว่าเธอเป็นเ้านายอมัน!"
วาสีแออเล็านเอร์เ็มไป้วยไฟแห่วามุร้าย มันเบิว้า้วยวามสสัยถึัวนอหิสาว เหุใเธอนนี้ถึสามารถวบุมไฟในายอเาไ้
"เ้าเป็นใร?" น้ำเสียอเาแ็ร้าวเ็มไป้วยวามไม่ไว้วาใ
หิสาวสบสายาับเา้วยวามสบไม่เปลี่ยนแปล "หม่อมัน ือ ‘เ้าหิลูน่า เรย์’" เธอแนะนำัวเอ "ราธิาบุธรรมอราาโเรียน เรย์ แห่อาาัรอาร์เเนียเพะ"
เมื่อทุนรับรู้ถึัวนอหิสาวที่ปราัวอย่าลึลับในห้อโถ่า็พาันื่นม ในะที่ลูเียอ้าปา้าอย่าื่นะลึ
‘อะไรัน! ัวละรที่ไม่ไ้ถูพูถึในหนัสือโผล่ึ้นมาอีนแล้วหรือ?’
"หม่อมันมีอวัมาให้ฝ่าบาทเพะ" ลูน่าล่าว่อ น้ำเสียอเธอมีุประส์บาอย่าที่แฝ้วยวามื่นเ้น
เมื่อมืออลูน่าลล เปลวไฟที่ล้อมรอบายออเล็านเอร์็หรี่ล านั้นเปลวไฟ็เปลี่ยนเป็นะพริบเบา ๆ ล้ายำลัเ้นรำ ามัหวะารยับมืออเธอ
ลูน่าหันหน้าไปหาอเล็านเอร์้วยรอยยิ้มยั่วเย้าที่ประับบนริมฝีปาอวบอิ่มอเธอ"ไฟอพระอ์ทรพลัมาเพะ ฝ่าบาท" เธอระิบ เสียอเธอเบาและนุ่มนวลเหมือนเพลล่อมเ็ "แ่มันไม่ำเป็น้อุร้ายเ่นนี้"
วามประหลาใปราึ้นในวาออเล็านเอร์ "เป็นไปไ้อย่าไร เ้าเป็นใรันแน่?"
ลูน่า้อมอเา้วยแววาที่ับ้อน "หม่อมันมี ‘สายเลือแห่แส’ ที่สามารถวบุมเปลวไฟที่ยิ่ให่ที่สุนี้อฝ่าบาทไ้เพะ"
ริมฝีปาอราาอเล็านเอร์ระุึ้นเป็นรอยยิ้มที่เ็มไป้วยวามเลือบแลใ "ูเหมือนว่าเราะไม่ใ่นเียวที่ถูเปิเผยวามลับในวันนี้สินะ"
เสียหัวเราะอลูน่าเ้นรำอยู่ในอาาศ มันเป็นเสียที่ไพเราะประสานันอย่าลมลืนับเสียอนรีในาน "หม่อมันเื่อว่าราาที่ีมัะเ็บวามลับไว้สัสอสาม้อนะเพะ!"
ห้อโถที่รั้หนึ่เยเ็มไป้วยวามึเรีย อนนี้ไ้เปลี่ยนเป็นสถานที่แห่วามอัศรรย์และวามหวัรั้ใหม่ เปลวไฟที่รั้หนึ่เยเป็นลาบอเหุแห่วามลัว อนนี้เ้นรำพร้อมับแสสว่า แสถึวามเป็นอันหนึ่อันเียวันระหว่าแสและไฟ
แที่มารวมัวัน่าแลเปลี่ยนวามิเห็น้วยเสียระิบ ำพูอพวเาเป็นเสียประสานแห่ารระหนัรู้ถึารมีอยู่อำนานแห่แสและไฟ พวเา่ายินีปรีา ที่ไ้เห็นับาอนเอ
"ูสิ! พวเาสอนเป็นหนึ่เียวัน ทั้ไฟและแส"
"บาทีำทำนายำลัเป็นริอยู่รหน้าอพวเรา ่าโีเหลือเิน ที่ไ้เห็นับา"
“เมื่อไฟไ้แสเียูู่ื่น สันิสุัหวนืน าวประาัื่นมื่น และโลัืนสู่ศิวิไล์” เสียโห่ร้อแสวามยินีัึ้อไปทั่วห้อโถ
เมื่อลูน่ายืนอยู่เีย้าอเล็านเอร์ พวเาูเหมาะสมันอย่ายิ่ ทัู้่แผ่รัศมีแห่วามสามัีลมเลียว ห้อโถึ่รั้หนึ่เยปลุมไป้วยวามลัว บันี้ส่อสว่า้วยวามปีิยินีับารรวมัวอันแสนพิเศษอแสและไฟนี้
ลูเียที่เห็นเหุาร์ทั้หม ลับรับรู้ถึวามไม่อบมาพาลที่เธออธิบายไม่ไ้ สายเลือแห่แสไม่ใ่ทั้ลิลาหรือเ้าายเอเนอย่าที่เธอั้้อสสัยไว้แ่แรหรอหรือ? และวามรู้สึแปลประหลาที่มีทั้ลื่นแห่วามเลือบแลสสัยและวามไม่ไว้วาใที่ไม่ใ่อเธอที่ถาโถมเ้ามาเป็นสายอย่าไม่หยุยั้นี้ ืออะไรันแน่ นี่มันเิอะไรึ้น! เธอเริ่มับ้นนปลายไม่ถูแล้ว...
ความคิดเห็น