[FanFix]มนตราแห่งทะเลทราย

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่6

“พี่ศิระมีเสื้อตัวใหญ่ๆหน่อยไหมคะ หนูคิดว่าในระหว่างที่ยังมาทางกลับไม่ได้รามเสสไม่น่าจะอยู่ในชุดอียิปต์โบราณ ถ้ามีใครมาเห็นเข้ามันจะเป็นเรื่องเอา”ศิระพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ถูกอยู่ที่ว่าน่าจะใส่ชุดธรรมดาปัญหามันอยู่ที่ว่าเสื้อตัวที่ใหญ่ที่สุดของพี่ก็คงไม่ใหญ่พอให้ฟาโรห์ของเธอใส่ได้พอดีหรอกนะ”ศิระพูดก่อนจะหันไปมองบุรุษที่ยืนอยู่ด้านหลังน้องสาวของเขา ส่วนสูงกับรูปร่างของนักรบโบราณที่เกินไปจากคนไทยธรรมดาทั่วไปนี้ คงต้องหาเสื้อไซส์ยุโรปให้เสียล่ะมั้ง

“แล้วจะทำยังไงดีล่ะพี่ศิระจะให้พาตัวออกไปซื้อทั้งชุดนี้น่ะเหรอ ไม่ไหวมั้งพี่ศิระ ถ้าออกไปแบบนี้มีหวังคนจะได้แตกตื่นกันหมดน่ะสิ”ศิระดีดหน้าผากของคนตรงหน้าเบาๆก่อนจะยิ้มให้น้อยๆ

“ถ้าเป็นเสื้อยืดใส่นอนของพี่ก็...น่าจะพอใส่ได้ล่ะ แต่อาจจะฟิตไปบ้างล่ะนะ แต่ยังไงก็คงพอใส่แก้ขัดไปก่อนได้ เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้แล้วก็พาเขาไปซื้อชุดเอาเองแล้วกัน”ลาริสสากระโดดหอมแก้มพี่ชาย ศิระยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป ร่างของคนตัวเล็กเลยโดนดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของฟาโรห์หนุ่มอีกครั้ง สีหน้าบึ้งตึงบ่งบอกอารมณ์ของเจ้าของวงแขนได้เป็นอย่างดีลาริสสาเอียงคอมองน้อยๆก่อนจะถามขึ้นมา

“รามเสส...เป็นอะไรทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ หือ”

“เจ้าหอมแก้มชายผู้นั้น!!ข้าไม่อนุญาต เจ้าทำแบบนั้นได้ยังไง เจ้านี่มัน...ฮึ่ย!”ลารริสสายิ้มขำๆพลางส่ายหน้าน้อยๆ คนตัวโตทำท่ากระฟัดกระพัดเฟียดไม่พอใจ

“รามเสส ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าพี่ศิระเป็นพี่ชาย...”

“แต่มันไม่เหมาะสม เจ้าเป็นสตรี สตรีของข้า”ดวงหน้าขาวขึ้นสีเรื่อก่อนที่จะเขย่งเท้าขึ้นแล้วหอมแก้มฟาโรห์หนุ่มอย่างนุ่มนวล

“รามเสส ในสมัยนี้การแต่งงานระหว่างพี่น้องนั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยนะ แล้วอีกอย่างฉันกับพี่ศิระ อ้อ รวมทั้งพี่ศิการด้วย พวกเราเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก คุณไม่เห็นต้องกังวลอะไรเลย คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าหัวใจฉันอยู่ที่ใคร”คราวนี้คนตัวโตเลยยิ้มกว้างออกมาได้

“เอ้า ยัยสาเสื้อได้แล้วส่วนกางเกงนี่มันตัวใหญ่พี่ซื้อมาลืมดูไซส์ น่าจะใส่ได้นะลาริสสารับชุดมาจากพี่ชายคนโตก่อนจะส่งให้รามเสสที่ยืนงง

“ยังจะมาทำหน้ามึนอีกคุณ รีบรับไปสิ”มือบางยัดเสื้อผ้าใส่มือของฟาโรห์หนุ่ม รามเสสมองผ้าในมือก่อนจะหยิบขึ้นมาอย่างเก้ๆกังๆ พี่น้องทั้งสองยืนมองฟาโรห์หนุ่มหยิบเสื้อกลับหัวกลับหางก่อนจะเอามาทาบกันสะโพกตัวเองก่อนพี่ลาริสสาจะโพล่งขึ้นมาเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ชายผู้เป็นเจ้าของหัวใจเธอคนนี้ไม่เคยมาอยู่ในยุคปัจจุบัน แล้วเขาจะใส่ชุดพวกนี้เป็นได้อย่างไร

“เอ่อรามเสส คุณใส่มันไม่เป็น...ใช่รึเปล่า”

“ใช่ที่ไหนกันข้าเป็นถึงฟาโรห์มีหรือจะใส่เสื้อผ้าไม่เป็น”คนปากแข็งแถไปเรื่องคนในที่สุดก็ต้องยอมจำนนให้กับเจ้าเสื้อผ้าต่างยุค ศิระได้แต่หันไปแอบขำก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของน้องสาวทิ้งให้คนทั้งคู่ยืนอยู่ในห้อง ลาริสสาเดินไปล็อคประตูห้องก่อนจะเดินกลับมาหาคนที่มองตามเธออย่างไม่วางตา