[FanFix]มนตราแห่งทะเลทราย

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5

“พี่ศิการ...ทำไม”ลาริสสาหันไปมองฟาโรห์หนุ่มข้างกายก่อนจะหันไปมองหน้าพี่ชายทั้งสองที่ยืนอึ้ง แล้วมองไปรอบๆห้อง

“นี่จะบอกว่าฉันกับรามเสสมาในยุคปัจจุบัน เนี่ยนะ!!”ลาริสสาเริ่มโวยวายในขณะที่ฟาโรห์หนุ่มเอาแต่ยืนเพ่งพิจดวงหน้าที่คุ้นเคย ภาพถ่ายขนาดเท่าตัวจริงของลาริสสา

“ลาริสสาเจ้า เหตุใดเจ้าจึงไปอยู่ที่นั่นได้”มือบางฟาดเผียะลงมาบนต้นพระพาหากำยำของฟาโรห์หนุ่มก่อนจะโวยขึ้นมา

“ที่ท่านช่วยสนใจก่อนได้ไหม อ๊ะ...”ศิการโอบกอดร่างของน้องสาวที่ตัวไม่น้อย(?)เอาไว้ก่อนจะยกมือขึ้นหยิกแก้มดึงผมตีแขนและอีกสารพัตถ้าคนถูกกระทำไม่โวยขึ้นมาเสียก่อน

“ยัยสาทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ก็พี่เห็น...นี่เล่นหลุดมาทั้งครอบครัวเลยเหรอคนที่นั่นไม่เครียดตายเลยเหรอจู่ๆหายตัวกันมาแบบนี้น่ะ แล้วนั่นที่ยืนอยู่นั่นแฟนแกใช่ไหม ฟาโรห์ใช่รึเปล่าตัวเป็นๆเลยใช่ไหม ขอเอาไปออกงานวัดได้ไหมเนี่ย”พูดไป พูดมาจากเนื้อหาที่ดูเป็นห่วงเป็นใยจะเริ่มเปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆจนกลายเป็นพูดเล่นไปเสียในที่สุดแม่น้องสาวเลยค้อนควั่กให้เสียอย่างนั้น

“อย่ามาทำเป็นพูดเล่นไปหน่อยเลยพี่ศิการ แทนที่จะช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงดีดันมาเล่น ไม่รู้ล่ะถ้าพาไปออกงานวัดส่วนแบ่งเจ็ดสิบสามสิบนะ”คราวนี้เลยกลายเป็นคนฟังที่อ้าปากหวอไปโดยปริยาย ก่อนจะรู้สึกร้อนๆหนาวๆขึ้นมาศิการหันไปหาต้นตอของรังสีความเย็น(?)ก็พบกับฟาโรห์หนุ่มที่ยืนตาเขียวจ้องเขม็งอยู่เลยได้แต่หันไปกระซิบกับน้องสาว

“ยัยสาดูท่าทางจะโหดไม่ใช่เลยนะคนรักแกเนี่ย ดูดิจ้องเอาๆยังกับจะมาเฉือนเนื้อพี่กิน”ลาริสสาหัวเราะคิกกับคำพูดของพี่สาวก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆก็สิ่งที่พี่ศิการพูดเป็นจริงน้อยเสียเมื่อไหร่หญิงสาวเดินเข้าไปหาพ่อตัวโตของเธอก่อนจะเอามือบางลูบแขนของฟาโรห์หนุ่มอย่างแผ่วเบาก่อนที่แขนนั้นจะรวบเธอเข้าไปกอดเอาไว้

“ข้าไม่ชอบให้เจ้าอยู่กับชายใด”

“แต่นั่นพี่ชายฉันนะ”

“ข้าไม่สน แต่ข้าไม่ชอบที่เขามายุ่งกับเจ้า”ลาริสสาเบือนหน้าหนีจมูกซุกซนที่กดลงบนแก้มขาวนวลของเธอ

“ทำเป็นเด็กหวงของไปได้ท่านนี่”

“อะแฮ่ม...ไม่อายลูกแต่อย่างน้อยก็อายพี่บ้างเหอะยัยสา”ดวงหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเมื่อถูกพี่ชายคนโตแซวขึ้น พระพาหาแกร่งของฟาโรห์หนุ่มคลายออกเล็กน้อย ร่างเล็กๆของราชินีสาวเลยดิ้นหนีออกมาอย่างรวดเร็ว