คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่3
ทันทีที่กลับมาถึงบ้านชายหนุ่มทั้งสองก็ต้องจ๊ะเอ๋กับคุณลดาหรือก็คือคุณแม่บังเกิดเกล้าที่กำลังทำครัวยุกยิกก่อนจะหันมาเจอแต่ที่สะดุดตาเธอดูจะเป็นเด็กน้อยทั้งสองที่แทบจะมุดลงไปอยู่ในถุงของเล่น
“ตาศิระ ศิการนั่นไปเอาลูกใครเขามาน่ะลูก คุณลดาเดินออกจากห้องครัวตรงเข้าไปหาเด็กชายทั้งสองที่เริ่มเอาของเล่นออกมาแล้วพาบินว่อน(?)
“ไปเลย รามุเสสเจ้าไม่มีทางชนะพี่หรอก”คุณลดายิ้มน้อยๆภาพในอดีตที่ศิระศิการและลาริสสาเล่นกันหวนกลับมาในความทรงจำ แต่พอมองหน้าเด็กทั้งสองนานๆเข้าก็เริ่มรู้สึกคลับคล้ายคลับคาใครบางคนก่อนใบหน้าลูกสาวที่หายไปของเธอจะซ้อนทับขึ้นมา
“เอ่อ...แม่ครับคือว่าเรื่องนี้ผมอธิบายได้ ศิการพี่ฝากดูแลรามุเสสกับรามิเรสให้หน่อย แม่ครับไปคุยกันทางอื่นก่อน”คุณลดาเบือนหน้าจากเด็กชายทั้งสองหันไปมองหน้าลูกชายคนโตก่อนจะเดินตามไป พาเข้าไปในมุมห้องเงียบๆได้ผู้เป็นมารดาก็เอ่ยปากถามทันที
“ศิระ เด็กสองคนนั้นเหมือน...เหมือนลาริสสา เหมือนมากๆ นี่มันเรื่องอะไรกันลูกไปพาเด็กสองคนนี้มาจากไหนกัน แล้ว...”
“เอาล่ะแม่ครับ พอก่อนๆ ผมงงกับคำถามแม่แล้ว เอาทีละเรื่องก่อน”
“แม่บอกว่าเด็กสองคนนี้เหมือนลาริสสา ใช่ครับ เหมือน ใช่แค่เหมือนเพราะความบังเอิญ แม่อาจจะไม่เชื่อ ไม่รู้สิครับเรื่องมันค่อนข้างยาว และเหลือเชื่อเกินไป ผมไม่รู้ว่าแม่จะเชื่อผมรึเปล่า ถ้าผมจะบอกแม่ว่าตอนนี้ลาริสสาอยู่ในคุยอียิปต์โบราณกับฟาโรห์อะไรซักอย่างที่เป็นคนรักของยัยสา ส่วนเด็กสองคนนี้ก็เป็นลูกของยัยสา”คุณลดาทำหน้างงแค่เหมือนกับไม่ได้ตกใจแต่อย่างใด
“แล้วที่ว่าทั้งสองคนมาได้ยังไงนี่...ผมก็ไม่รู้!”
“...”
“อยู่ดีๆผมกับศิการก็เกิดอยากเข้าไปทำความสะอาดในห้องยัยสา แต่พอเข้าไปก็จ๊ะเอ๋กับรามิเรส เอ่อและถ้าแม่ยังไม่รู้ รามิเรสเป็นหลานชายคนโตของแม่ ส่วนเจ้าตัวเล็กชื่อรามุเสส”คุณลดาครุ่นคิดก่อนจะแย้มยิ้มเมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกของลูกชายคนเล็กของเธอเป็นทำนองว่า ‘ยอมแพ้แล้ว’
“งั้นแม่ก็ต้องไปรับขวัญหลานแม่ซักหน่อยแล้ว ดูซิตาศิระ โตที่สุดแต่ป่านนี้ยังไม่มีหลานให้แม่อุ้มซักคนแต่ยัยสาไปแค่ไม่นานก็มีหลานให้แม่ตั้งสองคนแล้ว”ศิระยืนอ้าปากค้าง นี่แม่แค่ไม่ตกใจยังกลับมาล้อเขาได้อีกหรือว่าแม่รู้อยู่ก่อนแล้ว...แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้อีกนั่นแหละ
คุณลดาเดินเข้าไปในห้องที่มีสองหลานชายกับหนึ่งลูกชายนอนเล่นของเล่นกันอยู่
“ท่านลุงศิการ ท่านพ่อกับท่านแม่ทำไมยังไม่มารับข้ากับท่านพี่กลับซะทีล่ะพะยะค่ะ”ศิการยีหัวเด็กชายอย่างเอ็นดูระคนหมั่นเขี้ยว
“ไม่ชอบอยู่กับลุงที่นี่หรือไง หือ!”
“ข้าชอบอยู่กับท่านลุงแต่ข้าก็อยากเจอท่านแม่ด้วยนี่นา...”คุณลดายิ้มน้อยๆกับบทสนทนาระหว่างหลานชายตัวน้อยกับลูกชายของเธอ
“ศิการ...ไม่คิดจะแนะนำให้แม่รู้จักกับหลนๆบ้างหรือไง”
“อ้าว!แม่ครับมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”คุณลดาไม่ตอบคำถามลูกชายแต่กลับหันไปมองหลานชายทั้งสองแทน
“ไหนใครชื่อรามิเรสกัน...”คุณลดายิ้มเมื่อเด็กชายตัวน้อยที่นั่งเล่นของเล่นหันขวับมามองเธอแล้วทำตาโตราวกับตกใจมากมาย
“เจ้า...ท่านรู้จักชื่อข้าได้อย่างไรกัน”
“ไหนมาหายายหน่อยซิ”คุณลดาอุ้มหลานชายคนโตขึ้นมานั่งบนตัก
“ข้ามียายด้วยเหรอ งั้นก็ต้องเป็นเสด็จยายน่ะสิ ทำไมท่านลุงไม่เห็นบอกข้าเลย”รามิเรสหันไปถาม’ท่านลุง’อย่างตื่นเต้น รามุเสสที่นั่งจ๊องอยู่เลยทำตาโตแล้ววิ่งเข้ามาหาอีกคนก่อนจะสะกิดแขน’เสด็จยาย’เบาๆ
“เสด็จยายเป็น เสด็จแม่ของเสด็จแม่กับเสด็จแม่ของเสด็จลุงเหรอพ่ะย่ะค่ะ”ถามไปถามมาคนถามเลยได้งงเองเพราะลำดับญาติที่เรียนขึ้นมาซ้อนกันมั่วซั่ว คุณลดายิ้มน้อยๆก่อนจะคว้าหลานชายคนเล็กขึ้นมานั่งตักอีกคน
“ไหนคนเก่งเล่าให้ยายฟังหน่อยซิ แม่หนูเป็นยังไงบ้าง”
“เสด็จแม่ดุ๊...ดุ ชอบดุข้าแล้วก็ชอบส่งข้าไปเรียนกับตาแก่ที่วิหารเรื่อยเลย ข้าไม่อยากเรียนเลยเสด็จยายตาแก่พวกนั้นสอนอะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อข้าชอบไปเล่นกับรอสแล้วก็พาเคธมากกว่า”เสียงเจื้อยแจ้วที่บ่นนู่นบ่นนี่ไปตามประสาขอหลานชายคนโตทำให้ศิการหมั่นเขี้ยวจนต้องจับมาฟัดเสียอีกรอบ
“แล้วรอสกับพาเคธนี่ใครกันหือ”
“รอสก็เป็นองครักษ์ของท่านพ่อกันท่านแม่ไงเสด็จลุง”เจ้าชายน้อยรามุเสสที่เงียบมาน้อยพูดขึ้นมาบ้าง
“ใช่ๆๆ ส่วนพาเคธก็เป็นสิงโต”คราวนี้ทั้งยายทั้งลุงพากันเงียบกริบก่อนจะโวยวายลั่นบ้าน
“สิงโตเนี่ยนะ โอ๊ยตายแล้ว แม่จะเป็นลมนี่ยัยสาเลี้ยงลูกยังไงเนี่ยปล่อยให้ไปเล่นกันสิงโต ขวัญเอ๊ยขวัญมาหลานยายกลัวไหมเนี่ยพ่อคุณของยาย”
“เสด็จยาย เสด็จพ่อบอกว่าข้าโตแล้วเลี้ยงน้องได้แล้ว เสด็จพ่อบอกว่าเสด็จแม่จะมีน้องให้ข้าด้วยแล้วเสด็จพ่อก็บอกว่าเดี๋ยวจะมีน้อยให้ข้าอีกเยอะๆเลยด้วย"เจ้าชายน้อยรามุเสสยิ้มอย่างภูมิใจแต่ผู้ใหญ่ทั้งหลายพากันหน้าแดงแปร๋ดโดยที่คนพูดดูจะไม่รู้เรื่องเลย...
ความคิดเห็น