คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2
“ท่านลาริสสา ทหารยามหากันทั่วทั้งวังแล้วรวมทั้งภายนอกวังก็หาเสียทั่ว ยังไม่มีใครพบเจ้าชายรามิเรสเลยแม้แต่ผู้เดียว”ร่างบางของลาริสสารทรุดฮวบลงทันที จนฟาโรห์หนุ่มแทบคว้าตัวไว้ไม่ทัน
“เจ้าจงให้ทหารคุมทางเข้าออกเมืองให้แน่นหนาไม่แน่อาจมีคนลักพาตัวรามิเรสไปก็ได้”
dddddddddddddd
“เสด็จลุงๆ เจ้ากล่องวิเศษนี่มันมาจากที่ใดกันทำไมถึงมีมนุษย์วิ่งไปวิ่งมาในนี้ด้วย”รามิเรสหันไปถามศิการที่นั่งดูทีวีอย่างใจจดใจจ่อ
“มันไม่วิเศษหรอกรามิเรสมันก็เป็นแค่ทีวี มันมีคลื่นสัญญาณที่เอาไว้ส่งสัญญาณน่ะพอได้รับเจ้าเครื่องนี่ก็จะมีภาพขึ้นมา เอาไว้ลองไปถามลาริสสาดูสิ”ประโยคท้ายเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะเมื่อหลายชายตัวน้อยนั่งทำหน้างงอย่างหนัก
นี่ก็ล่วงเลยมาอาทิตย์กว่าแล้วที่เจ้าชายน้อยทั้งสองหลงเจ้ามาอยู่ในยุคปัจจุบันหากแต่ทุกอย่างก็ดูจะไม่เลยร้ายนักเมื่อศิระและศิการต่างดูแลเอาใจใส่หลายชายทั้งสองเป็นอย่างดี
“เอาล่ะเด็กๆมีใครอยากได้หุ่นยนต์ตัวใหม่มั่งไหม”ศิระเอ่ยขึ้นพร้อมกับชูกุญแจรถเจ้าชายน้อยทั้งสองเลยวิ่งโผเข้าไปหาแทบจะทันที จนเจ้าน้องชายตัวแสบหมั่นไส้เลยลุกขึ้นไปแย่งกุญแจรถก่อนจะตะโกนเรียกหลายชายทั้งสองที่วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว
‘ไม่รู้ยัยสาจะเป็นยังไงบ้าง...’
dddddddddddddd
ดวงตาคู่งามปรือขึ้นช้าๆก่อนกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพแสง พระวรกายสูงของฟาโรห์หนุ่มเดินเข้ามาหาราชินีสาวทันที
“ลาริสสา...ค่อยๆลุกนะเจ้า”พระพาหาแกร่งโอบรอบเอวบางของสตรีผู้เป็นยอดดวงใจก่อนจะค่อยๆโอบอุ้มให้นางลุกขึ้นอย่างช้าๆหลังจากที่นางร้องไห้เสียจนหลับไป
“รามเสสคะ...รามิเรสกับรามุเสสล่ะ...ทหารเจอลูกรึยัง”ดวงหน้างามแนบไปกับพระอุระของชายผู้เป็นที่รัก เสียงหวานสะอื้นแผ่วเบา พระหัตถ์หนาลูบผมดำเงางามของร่างบางในอ้อมพระพาหาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เบายิ่งกว่าเสียงกระซิบ
“ยังเลยคนดี ทหารหาทั่วแล้วไม่มีแม้แต่เงา...”พูดได้เพียงเท่านี้ก็รายกับพระศอนั้นตีบตันไปหมด มือน้อยของร่างในอ้อมแขนกำผ้าปูเตียงแน่นก่อนเสียงสะอื้นจะดังออกมาเสียยิ่งกว่าเดิม
“ลูกจะต้องไม่เป็นอะไรคนดี ลูกจะไม่เป็นอะไร...”
dddddddddddddd
“เสด็จลุง!!ดูนี่สิพ่ะย่ะค่ะ”เจ้าชายรามิเรสจ้องหุ่นยนต์บนชั้นวางตาโต
ศิการเดินเข้าไปหาก่อนจะนั่งยองๆลงข้างกายเจ้าชายตัวน้อย
“เสด็จลุงดูสิพ่ะย่ะค่ะ ไฉนจึงมีเจ้านี่มากมายถึงเพียงนี้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ”เจ้าชายน้อยมองขึ้นๆลงๆระหว่างหุ่นยนต์ในมือกับหุ่นยนต์ในกล่องที่วางเรียงรายอยู่บนชั้น รูปร่างหน้าตาของทุกตัวเหมือนกันเสียหมด ศิการยิ้มน้อยๆก่อนจะลูบหัวเจ้าชายน้อยตรงหน้าที่ดูไม่ต่างกับเด็กชายทั่วๆไป
‘ใครจะไปรู้ไม่แน่ในอนาคต เจ้าเด็กตัวเล็กๆวันนี้อาจจะกลายเป็นฟาโรห์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ได้’
ความคิดเห็น