เพนซา

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม

บทนำ

เพนซา มหานครที่เต็มไปด้วยความสุขสงบ พร้อมไปด้วยธรรมชาติสวยงาม ทางเหนือของเพนซามีภูเขา และทุ่งหญ้า ส่วนทางใต้มีท้องทะเล และแนวปะการังที่งดงาม  กษัตริย์ปกครองบ้านเมืองด้วยความเป็นธรรม มีทหารที่เก่งกล้า ประชาชนอยู่ดีมีสุข อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ แต่บัดนี้กลับเปลี่ยนแปลงไป มหานครเพนซาถูกแบ่งออกเป็นสองดินแดน คือ เพนซาเหนือ และเพนซาใต้ มีกำแพงหินขนาดใหญ่คั่นอยู่ระหว่างสองดินแดน เพียงเพราะความโลภในอำนาจของคนกลุ่มเดียว

บทที่ 1

วันเปิดเทอม

            เสียงเอะอะโวยวาย และเสียงพูดคุยกันระหว่างนักเรียนในโรงเรียนดีเบรเซน บ่งบอกว่าวันเปิดเทอมมาถึงแล้ว ซียายืนมองแถวยาวของนักเรียนใหม่ที่รอการปฐมนิเทศ และรับฟังกฎระเบียบการอยู่ร่วมกันในดีเบรเซนโรงเรียนสอนเวทมนตร์และการรบที่ดีที่สุดในเพนซาเหนือ

“ซียา” เสียงเรียกจากทางด้านหลังทำให้ซียาต้องละสายตาจากกลุ่มนักเรียนใหม่หันมามองเพื่อนร่วมรุ่นที่เดินเข้ามา

“เป็นไงบ้างนักเรียนใหม่ปีนี้มีคนที่พอเข้าเค้าบ้างไหม” ซียาถามคานิน

“ดูแล้วก็มีแววหลายคน แต่ยังไม่เห็นฝีมือยังบอกอะไรไม่ได้หรอก”คานินตอบแล้วมองเพื่อนสาวตรงหน้าที่ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่อย่างเหนื่อยล้า

‘ซียา’เด็กสาวผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลเข้มแซมแดง ดวงตาสีน้ำเงินอมม่วงคมหวานฉายแววฉลาด ผิวขาวสวยน่าสัมผัส รูปร่างเปรียวบางดูคล่องแคล่ว ดูเพียงภายนอกคงคิดว่าเป็นเด็กสาวบอบบางน่าปกป้อง แต่ความจริงแล้วเธอถึงระดับขุนพลของเพนซาเหนือ

‘คานิน’ชายหนุ่มรูปร่างกำยำ เรือนผมสีเข้มตัดสั้นระต้นคอ ดวงตาสีม่วงเข้มทอแววฉลาดล้ำลึก

“ตลอดปิดเทอมนี่เธอไม่ได้พักเลยคงเหนื่อยแย่”คานินพูดแล้วก็มองเพื่อนสาวอย่างเห็นใจ

“ไม่หรอก นายเองก็เหนื่อยไม่แพ้ชั้น”เสียงถอนหายใจของคนสองคนดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน เรียกเสียงหัวเราะเบาๆจากซียา และรอยขำขันในดวงตาของคานิน

“เปิดเทอมแล้วต้องร่าเริงสิ ลงไปดูเด็กใหม่ข้างล่างกันดีกว่า ชั้นจะไปส่องน้องรหัสของชั้นด้วย” ซียาพูดพร้อมกับท่าทีสดใสกว่าเดิม แล้วลุกเดินนำออกไป คานินยิ้มนิดๆแล้วลุกเดินตามออกไป

.............................................................................................................................

            หลังการปฐมนิเทศนักเรียนใหม่และพิธีเปิดการศึกษาเสร็จสิ้นลงนักเรียนเก่าต่างพากันยกสัมพาระของตนขึ้นไปยังหอพัก ส่วนนักเรียนใหม่ที่ยังไม่รู้อะไรก็ได้แต่ยืนงงๆ หันซ้ายหันขวา แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

       “นี่ นักเรียนปีหนึ่งใช่ไหม” น้องใหม่ของดีเบรเซนต่างหันไปมองชายหนุ่มผมสีทอง ดวงตาสีเขียวน้ำทะเล ผู้เป็นเจ้าของเสียง แล้วพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ

“งั้นเดินตามชั้นมา” เขาสั่งพร้อมหมุนตัวกลับไปยังทางที่เดินมา นักเรียนใหม่พากันหอบหิ้วของเดินตามไป

เมื่อมาถึงปราสาทสีขาวที่มีหอคอยสูงอยู่ทางด้านซ้าย และด้านขวาพวกเขาก็พบกับรุ่นพี่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักยืนส่งยิ้มมาทางพวกเขา

“ซียา ชั้นพานักเรียนใหม่มาให้แล้ว” ชายหนุ่มผมทองพูดกับรุ่นพี่ที่ชื่อ ‘ซียา’ด้วยอาการติดจะเกรงใจ

“ขอบคุณมากค่ะ รุ่นพี่โรเจอร์” เธอกล่าว โรเจอร์พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ แล้วออกเดินไปสามก้าวร่างของชายหนุ่มก็หายลับไปจากทางเดินตรงหน้าราวกับไม่เคยมีใครอยู่ตรงนั้นมาก่อน นักเรียนใหม่ต่างส่งเสียงด้วยความตื่นเต้น

“ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอก เดี๋ยวเราก็ต้องได้เรียน”ซียากระซิบบอกเด็กชายผมดำที่ทำหน้าตาสนใจเป็นพิเศษ

“เอ้า เงียบๆกันหน่อย เดี๋ยวจะพาเข้าไปข้างในหอพัก” เธอบอกกับรุ่นน้อง แล้วหันตัวเดินนำเข้าประตูไม้สีขาวบานใหญ่

“ชั้นชื่อ ซียา เอเฟรเลน อยู่ชั้นปี 5 ตำแหน่ง ขุนพลของเพนซาเหนือ” เธอกล่าวแนะนำตัวกับรุ่นน้อง

“ตลอดเจ็ดปีของพวกเธอจะต้องพักอยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้นก็ต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบด้วยถ้าคิดจะอยู่ร่วมกัน  ชั้นคิดว่าในการปฐมนิเทศเมื่อครู่นี้จะทำให้พวกเธอรู้กฎของโรงเรียนที่มีมากมายถ้าเอามาเขียนก็ได้ประมาณ สองร้อยเล่ม ชั้นไม่คิดว่าพวกเธอจะจำทั้งหมดนั่นได้หรอก เอาเป็นว่าอะไรไม่ดีก็อย่าทำเพราะที่นี่ทุกคนต้องเรียนรู้การอยู่ด้วยกัน พวกเธอก็โตๆกันแล้วมีหัวคิดทุกคนอย่ามาทำอะไรที่ไม่ดีอวดความโง่ของตัวเอง” เธอพูดแล้วมองรุ่นน้องที่ตอนนี้หน้าตาของทุกคนออกแววไม่พอใจ   ‘ยังต้องฝึกอีกมาก’เธอคิดในใจ

“นักเรียนที่นี่จะพักที่หอพักนี่ทุกคน ชั้นล่างบริเวณที่พวกเรานั่งกันอยู่ตรงนี้เป็นห้องนั่งเล่นรวม ห้องทางด้านซ้ายสุดนั่นเป็นห้องหนังสือ ประตูที่ถัดจากห้องหนังสือถ้าออกไปจะเป็นสถานที่ฝึกเวทย์ ที่นั่นจะมีโดมกระจกลงเวทย์คลุมไว้ ถ้าจะฝึกเวทย์ให้ไปฝึกในนั่นจะได้ไม่เกิดความเสียหาย ส่วนทางด้านขวาจะเป็นลานฝึกดาบ และฝึกการต่อสู้  บันไดข้างหน้านี่แบ่งเป็นสองฝั่งคือซ้าย และขวา ฝั่งซ้ายเป็นบันไดขึ้นสู่หอนอนชาย ส่วนฝั่งขวาเป็นของนักเรียนหญิง แต่จะขึ้นด้านไหนก็มีผลเหมือนกันเพราะทุกชั้นจะเชื่อมเข้าหากันตรงชานหน้าห้องพัก ห้องพักของนักเรียนจะเริ่มตั้งแต่ชั้นสามขึ้นไป นักเรียนปีหนึ่งอยู่ชั้นสามแล้วไล่ขึ้นไปจนถึงปีเจ็ด ส่วนบริเวณชั้นสองจะเป็นห้องประชุมใหญ่ และห้องทำงานของนักเรียนที่มีตำแหน่งสูงๆ ห้ามเข้าไปก่อนจะได้รับอนุญาต และอย่าส่งเสียงรบกวนด้วย เข้าใจไหม”เมื่อเห็นรุ่นน้องพยักหน้าเข้าใจ เธอจึงพูดต่อ

“งั้นก็ขึ้นห้องพักได้เลย รุ่นนี้มี 25 ใช่ไหม ผู้หญิง10 ผู้ชาย 15  นอนห้องละ ห้าคนมีชื่อติดอยู่หน้าห้อง ไปดูเอาละกัน ” เธอพูดจบนักเรียนปีหนึ่งพากันถือสัมพาระขึ้นบันไดกันอย่างทุลักทุเล

“เดี๋ยวก่อน ใครชื่อโลบอล โมราเวีย” ซียาถามรุ่นน้องที่กำลังเดินขึ้นบันได แล้วเด็กผู้ชายหน้าตาดี ผมสีดำ นัยน์ตาสีนิลท่าทางสุขุมก็ยกมือขึ้น แล้วมองมาทางเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ ไม่ส่ออารมณ์ใดๆ

“เธอคือโลบอล โมราเวีย หรือ ” หญิงสาวเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเงินอมม่วงเอ่ยถาม เมื่อเจ้าของชื่อพยักหน้าตอบรับ รอยยิ้มบางก็ปรากฏบนใบหน้าหวาน ดวงตาทอแววพอใจในอะไรบางอย่าง

“ถ้าอย่างนั้นเธอก็คือ น้องรหัสของฉัน”

(อ่านแล้วรู้สึกยังไงก็เม้นส์บอกด้วยนะคะ จะได้ปรับปรุงค่า)