จดหมายรักจากดาวเคราะห์น้อย(Yuri)

       แสงแดดยามสายของวันกำลังทะลุผ่านฝ้าม่านเข้ามา บรรยากาศที่ไม่ร้อนเกินไปนักทำให้รู้สึกสบาย ข้าวของเครื่องใช้ในห้องยังคงถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตามสไตล์ของผู้หญิงที่ถูกสั่งสอนอย่างเคร่งครัดเรื่องความสะอาดอยู่เสมออย่างฉันยังคงถูกชมเชยจากเพื่อนเก่าที่ชอบแวะเวียนมาหาบ่อยๆ อย่างเช่นวันนี้เหมือนกันที่หญิงสาวเจ้าของชายา ซุปตาร์ฆ่าไม่ตาย ผู้เป็นเจ้าของเรือนผมน้ำตาลแดงยาวสลวย และดวงตาคมสีดำสนิทเรียวยาว ตัดกับผิวขาวอย่างคนที่มีเชื้อสายจีนนิดๆคนนี้ กำลังนั่งก้มๆ เงยๆ อยู่ใต้เตียงของฉันอยู่ ในขณะที่ฉันกำลังถูกใช้ให้เดินไปเอาของว่างจากข้างล่างขึ้นมาประจวบเหมาะกับ จังหวะที่อีกคนกำลังอ่านบางสิ่งบางอย่างในมือพอดี

     “ซัน” ฉันเอยเรียกเธอออกไปด้วยความตกใจ ความพลั้งเผลอนั้นเกือบทำเอาขนมในมือล่วงไปแล้ว ก่อนที่จะรีบเดินไปนั่งข้างๆ และแย่งกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากมือของอีกคน

     “แพม...” เสียงเบาหวิวที่ออกมาจากปากอีกคนทำเอาน้ำลายของฉันแห้งผาก ความกลัวและกังวลแล่นเข้ามาเป็นริ้วจนฉันเผลอขมวดคิ้วเป็นปมแน่น

     “คุณดาวเคราะห์น้อยคนนั้นคือแพมเองหรอ”

     .

     .

     .

     สวัสดีค่า ไรท์คนเดิมเอง กลับมาแล้วหลังจากที่สมองตีบตันไปนาน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามที่เขียนขึ้นมาแล้วค่ะ กลับมาเพราะหานิยายยูริแนวที่อยากอ่านไม่ได้ เลยตัดสินใจเขียนมันขึ้นมาเองซะเลย ส่วนรีดเดอร์ที่กำลังหานิยายอ่านอยู่ชอบไม่ชอบยังไง แวะเวียนมาพูดคุยกันได้นะคะ 

ด้วยรักและคิดถึง

Fahsaifor

     #นิยายรักฉบับคนแอบรัก แม้จะตระหนักว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังเชื่อเสมอว่ารักนั้นมันสวยงาม