You're my life Justin Bieber

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

                                                                                           "You're my life Justin Bieber "

 

 

 

 

 

 

 

 

"(ชื่อคุณ) ลูกอย่าลืมนะเย็นนี้เรามีนัดทานข้าวกับคุณอาเจเรอมี่คุยเรื่องที่ลูกจะต้องย้ายไปอยู่บ้านเค้า 3 เดือน เตรียมตัวด้วยนะลูก "

 

 

"ค่ะ แม่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว(ชื่อคุณ)ขอตัวขึ้นไปเตรียมตัวก่อนนะคะ" 

 

 

"ไปเถอะจ่ะ" 

 

อีกไม่กี่วันฉันก็จะต้องไปอยู่บ้านคุณอาเจเรอมี่แลัวสินะ คุณพ่อนะคุณพ่อไม่ยอมให้ฉันอยู่บ้านตามลำพังเพราะกลัวฉันจะเป็นอันตราย คุณพ่อกับคุณแม่ต้องบินไปคุยงานที่ดูไบ 3 เดือน ฉันเลยต้องย้ายมาอยู่บ้านของคุณอาเพราะคุณพ่อไว้ใจคุณอามากที่สุด เลยฝากฉันไว้ คุณอามีลูกชายคนหนึ่ง ลูกชายคุณอาก็อายุราวๆฉันนี่แหละ ฉันจำได้นะว่าตอนเด็ก นายนี่ชอบแกล้งฉันเป็นประจำ ฉันเลยไม่ค่อยถูกชะตากับนายนั่นเท่าไหร่นัก นายนั้นชื่อ จัสติน  แล้วฉันต้องไปอยู่บ้านร่วมกับนายนั้นเนี่ยนะ ตายฉันตายแน่ๆ เฮ้ออออออ

 

 

 

ผ่านไป 2 ชั่วโมง

 

 

 

ก๊อกๆๆ "(ชื่อคุณ) แม่เข้าไปได้มั้ย"

 

 

"ได้ค่ะแม่" 

 

 

"คุณพ่อให้มาตามหน่ะจ่ะ"

 

 

"ค่ะ (ชื่อคุณ) กำลังจะลงไปพอดีค่ะแม่ "

 

 

"เครจ่ะ งั้นลงไปพรอมกันเลยนะ"

 

 

"ค่ะ" 

 

 

ตัดไปที่ร้านอาหาร   

 

ครอบครัวเราสองคนสนิตกันมาก คุณอาเจเรอมี่เป็นเพื่อนสนิทกะคุณพ่อตั้งแต่สมัยเรียน และคุณอาเจเรอมี่ก็คอยช่วยเหลือครอบครัวเราตลอดเวลาที่มีปัญหา คุณอาเจเรอมี่เป็นคนใจดีมาก แล้วยังมีคุณอาแพตตี้ ที่เป็นภรรยาของคุณอาเจเรอมี่อีกนะ คุณอาแพตตี้ใจดีมากเลยแหละ แต่ก่อนนะฉันชอบมาหาคุณอาทั้งสองอยู่บ่อยๆแหละ 

 

 

"สวัสดีค่ะคุณอาเจเรอมี่ คุณอาแพตตี้ "

 

 

"สวัสดีจ่ะหนู (ชื่อคุณ) เป็นไงบ้างสบายดีมั้ยจ่ะไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตเป็นสาวแล้วนะ" คุณอาแพตตี้ถามฉันพร้อมรอยยิ้มหวานๆที่คุ้นเคยตอนเด็กๆ 

 

 

"สบายดีค่ะคุณอา คิดถึงคุณอาจังเลยค่ะ " ฉันยิ้มหวานให้กับคุณอาทั้งสอง 

 

คุณพ่อคุณแม่ก็ทักทายคุณอาทั้งสองตามปกติ แล้วเราก็นั่งทานข้าวด้วยกันไปสักพัก 

 

 

"เออ นี่ หนู(ชื่อคุณ) จะไปอยู่บ้านอาวันไหนละ " 

 

 

"เออ ก็ น่าจะอีกสักสองสามวันหน่ะค่ะ " 

 

 

"ได้จ่ะเดี๋ยวอาจะจัดเตรียมห้องไว้ให้นะ"

 

 

"ค่ะ คุณอา"ฉันยิ้มอย่างอายๆให้คุณ "แม่ค่ะหนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ "

 

 

"จ่ะ" 

 

 

ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำกำลังจะกลับไปทานข้าว จู่ๆก็มีชายร่างสูงวิ่งมาชนฉันจนฉันลงไปกองกับพื้น 

 

"โอ้ยยย" 

 

 

"เฮ้ เธอเป็นไงบ้าง"เค้าค่อยๆพยุงฉันขึ้นมา "ไม่ทันแล้ว" เสียงพรับพรัมในปากของเค้า. ท่าทางเค้าเหมือนหนีอะไรสักอย่าง 

 

 

"เฮ้ย นี่นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ " 

 

เค้าพลักฉันตัวติดกำแพงแล้วจูบฉันต่อหน้าผู้หญิงคนหนึ่ง

 

 

" อื๊อ อื๊อ " ฉันพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงเค้าไม่ไหว 

 

 

"หายไปไหนแล้วเนี่ย ไวจริงๆเลย อ่าว นี่ก็จูบกันอยู่นั้นแหละ " ผู้หญิงคนนั้นทำท่าทางหงุดหงิดแล้วเดินไปทางอื่น

 

ฉันรวบแรงที่มีพลักเขาออก "นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ย " เพี๊ยะ!! ฉันตบหน้าเค้าทีหนึ่ง แล้วรีบออกห่างจากเค้า ฉันกลับไปนั่งทานข้าว สักพัก 

 

 

"ขอโทดนะครับพ่อ ผมมาช้า "

 

 

"อ่ะๆ นั่งๆ หวัดดีคุณอาซ่ะสิ" 

 

 

"หวัดดีครับคุณอา(ชื่อพ่อคุณ) คุณอา(ชื่อแม่คุณ)"

 

 

"หวัดดีจ่ะ นี่ จัสติน ใช่มั้ยจ่ะ โตขึ้นเยอะเลย อาเกือบจำไม่ได้แหนะ"

 

 

อะไรนะ จัสตินหรอ ไอ้บ้านั่นคือจัสตินหรอเนี่ย

 

"(ชื่อคุณ) จำพี่จัสตินได้ไหมลูก"

 

 

"จำไม่....." ฉันพูดไม่ทันจบจัสตินก็พูดแทรกขึ้นมา

 

 

"จำได้ครับ น้องฟ้าใช่ไหมเนี่ย น่ารักขึ้นมากเลยนะ" ทำหน้าเจ้าเล่ห์

 

 

"แต่ฉันจำนายไม่ได้" ฉันทำหน้าเซงๆ แล้วขอตัวกลับบ้านก่อน 

 

 

"แม่คะงั้น(ชื่อคุณ)ขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีรู้สึกไม่ค่อยสบายหน่ะค่ะ"

 

 

"อาๆ ได้จ่ะ แล้วจะกลับยังไงละลูก"

 

 

"งั้นผมขออาสาไปส่งน้องเองนะครับ" จู่ๆจัสตินก็ขออาสาไปส่งฉัน 

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ (ชื่อคุณ)ว่า(ชื่อคุณ)กลับเองดีกว่าไม่รบกวนพี่จัสตินหรอกค่ะ" 

 

 

"ก็ดีเหมือนกันนะให้พี่เขาไปส่ง ลูกจะได้ไม่ต้องกลับคนไงพ่อเป็นห่วง"

 

 

"แต่พ่อคะ .. ก็ได้ค่ะพ่อ" 

 

ฉันเริ่มรู้สึกไม่ถูกชตากับจัสตินอีกครั้งแล้วสิ จู่ๆก็เข้ามาจูบฉันต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น เอ๊ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน หรือว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นแฟนนายจัสติน แต่ก็ช่างเหอะมันไม่ใช่เรื่องของฉันซะหน่อย แต่มันเป็นเรื่องของริมฝีปากเรียวบางของฉันที่ต้องไปจูบกับนาย ไอ้คนเจ้าเลห์ คนฉวยโอกาศ  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เป็นไงบ้างเอ่ย ไรท์พึ่งแต่งเรื่องนี้เรื่องแรกยังไงก็ช่วยคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะ ติชมกันได้ไม่ว่ากัน :)