คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
หลัาที่โรอาให้เยวอนรุ่นน้อนสนิทที่ทำานอยู่ในะประธานนัเรียนฝ่ายิรรมไปหาสืบ้นหาประวัิอเ็ที่ื่อ 'ปาร์ อฮยอน' อนนี้เยอวน็ไ้แฟ้มออฮยอนมาแล้ว ...
"อ่ะ ... เอามาให้" เยวอนยื่นแฟ้มให้โรอา โรอาเพียแ่รับมาแ่ยัไม่ไ้เปิู
"อบุมานะ" โรอาอบสั้นๆ่อนที่ะเินหนีไป
"พี่โรอาเี๋ยว่อน!" เยวอนวิ่ามโรอา
"มีอะไรอีอ่ะ" โรอาถามึ้น
"วันนี้ะมีนัเรียนแลเปลี่ยนมาไม่ใ่หรอพี่ พวเรา้อไปเรียม้อนรับไม่ใ่หรอ แล้วพี่ะเินไปไหน"
"พี่ำลัะเินไปหน้าโรเรียนนี่ไ อีไม่ถึรึ่ั่วโมรถะมาถึแล้ว" โรอาอบ่อนะหันหลัเิน่อ
"ั้นันไป้วยๆ" ทั้สอเินไปหน้าโรเรียนพร้อมัน
"โรอา เยวอน รีบๆมาเลย" นายอเรียโรอาับเยวอนให้รีบวิ่มา แล้วนายอ็รีบบอประวัิอนัเรียนแลเปลี่ยนให้ทั้สอฟั...
"เธอื่อ 'โว เี๋ย ' ส่วนื่อภาษาเาหลีือ ู ยอลยอ ่วยูแลเธอ้วยแล้วัน" นายอเอ่ยึ้น ่อนที่โรอาและเยวอนะพยัหน้าพร้อมัน
อนนี้รถู้ันสีำแล่นเ้ามาในโรเรียนแล้ว ...
"ยินี้อนรับ่ะ" ทั้สามเอ่ยึ้นพร้อม้มัวให้เล็น้อย
"ู ยอลยอนะะ ยินีที่ไ้รู้ั่ะ" ยอลยอแนะนำัวเอับทั้สามนที่ยืนยิ้มให้เธออยู่
'อิม นายอ ... รุ่นพี่ินะ ...' เสียในหัวอยอลยอัึ้น พร้อมับส่ยิ้มไปให้นายอ ...
หลัาที่ถึเวลาเลิเรียน นายอ็เรียโรอาและเยวอนมาุย
"ุยนานมั้ยพี่ ันอยาลับบ้านละนะ" โรอาพูึ้น
"ไม่นานๆ ืออย่านี้นะ เราทั้ 3 น้อแบ่หน้าที่ันไปูแลยอลยอ เยวอนเธอว่าเมื่อไหร่็่อยมาูแล็ไ้ เพราะเธอเป็นฝ่ายิรรม แล้ว่วนี้านโรเรียน็เยอะ้วย ส่วนโรอ-" ไม่ทันที่นายอะพูบโรอา็แทรึ้นมา่อน
"่วนี้ัน็ไม่่อยว่าอ่ะพี่ ัน้อเรียมัวสอบย่อย" โรอารีบพูี้น่อนที่นายอะสั่านเธอ
"ั้นหรอ ... ถ้าอย่านั้น... สอบย่อยเสร็เมื่อไหร่็่อยมาหาพี่็ไ้ โอเนะ ั้นามนี้ลับไ้" นายอเอ่ยึ้น และทันทีที่โรอาไ้ยินำนั้นออาปาอนายอ็หยิบแฟ้มาโ๊ะทำานอัวเอและเินออไปาห้อทันที ....
"ะรีบไปไหนอเาน่ะ" นายอถามเยวอน
"ไม่รู้เหมือนันพี่ ่วนี้พี่โรอา็ูแปลๆเหมือนันนะะ ันสัมผัสไ้ว่าพี่เ้าแปลๆ" เยวอนบอับนายอ
หลัาทีุ่ยานับเหล่าน้อๆเสร็ นายอ็เินไปรอบๆโรเรียนเพื่อรวสอบวามเรียบร้อยอโรเรียน และเธอ็ไ้ไปเอับเ็นัเรียนที่เธอพึ่เอเมื่อเ้านี้ ...
"อ้าว! โว เี๋ย โว" เธอเรียนที่พึ่เินออมาาห้อเรียน ... ยอลยอสะุ้เล็น้อย่อนะหันไปหาที่้นเสีย
"รุ่นพี่ สวัสี่ะ" ยอลยอล่าวพร้อมันโ้ัวเป็นารทัทายรุ่นพี่รหน้าเธอ
"เรียันว่าพี่นายอ็ไ้" นายอบอับยอลยอ
"่ะ พี่นายอ" ยอลยอยิ้มออมาเล็น้อย
"แล้วนี่ทำไมยัไม่ลับบ้านล่ะ?" นายอถามึ้น
"อ๋อ.. พอีว่าันอยาึบับบรรยาาศอโรเรียนใหม่นะะ" ยอลยอเอ่ยึ้นและนายอ็ทำหน้าเ้าใ ...
"ั้นเินลไปพร้อมัน็ไ้นะ" นายอบอับยอลยอ ่อนะเินนำหน้ายอลยอไป
"พี่ะ ..." ยอลยอเรียนายอเบาๆ
"หื้ม?" นายออบรับ่อนะหันมามอยอลยอ
"เย็นนี้พี่ว่ามั้ยะ?" ยอลยอ
"็ว่านะ ไม่ไ้รีบไปไหน ทำไมหรอ?" นายอมอหน้ายอลยอ และทำหน้าสสัย
"เอ่อ ... ือว่า ... ือว่าันอยาะวนพี่ไปเินเล่นน่ะะ" ยอลยอพูอย่าิๆัๆ
"...." นายอไม่อบอะไรออมาเลย
"เอ่อ... รุ่นพี่ะไม่ไป็ไ้นะะ" ยอลยอรีบเยหน้าึ้นมาเพื่อบอนายอ อนนี้นายอเพียแ่ทำหน้านิ่
"ันบอแล้วไว่าเลิเรียันว่ารุ่นพี่ไ้แล้ว" นายอเพียแ่ิเ็ีนรหน้าเธอเบาๆ
"อโทษนะพี่นายอ" ยอยอล้มัวอโทษ
"แล้วะพาไปเินเล่นที่ไหนล่ะ พี่เริ่มหิวละนะ" นายอเปลี่ยนไปอีเรื่ออย่ารวเร็ว แ่สีหน้าอเธอยัเิม นี่นหรือหินันแน่?
"ห๊ะ!? เอ่อ.. แล้วแ่พี่เลยะ" ยอลยอบอับนายอเป็นเิว่าให้นายอเลือเลย
"พี่ให้เธอเลือ อยาินอะไรเลือเลย"
"ันอยาินรามยอนอ่ะ" นายอไ้ยินันั้นึเอื้อมไปับมืออยอลยอมาับไว้และพาไปร้านที่รามยอนอร่อยๆ
"โห่ น่าินัเลย่ะ" ยอลยอมอรามยอนที่พึ่มาเสิร์ฟพร้อมับทำาโเมื่อเห็นรามยอนรหน้า
"น่าิน็ินให้อร่อยนะ" นายอเอ่ยึ้นับนรหน้า
"ะทานแล้วนะะะะะะ~" ยอลยอลมือทานรามยอนรหน้าอย่าเอร็อร่อย นอนนี้ยอลยอไม่สนอีนเลย ว่าอีนะทำอะไรอยู่ ึ่อนนี้สิ่ที่เิึ้นือ นายอนั่มอยอลยอโนไม่สนรามยอนรหน้าัวเอเลย
"ินเป็นเ็ๆเลยนะยอลยอ" นายอเอ่ยึ้นพร้อมับี้ที่ปาอัวเอเพื่อเป็นารบอว่าปาเลอะ
"อ๊ะ! ปาันเลยหรอะ?" ยอลยอพยายามใ้ลิ้นวาเพื่อทำวามสะอาปา แู่เหมือนะไม่เป็นผล รทำให้นายอส่ายหัวน้อยๆับเ็รหน้า
"มา.. พี่เ็ให้" นายอเอื้อมมือไปเ็ปาให้ยอลยอ นายอไม่ทันสัเว่าอนนี้สีผิวอยอลยอเปลี่ยนไป าที่เป็นสีมพูอนนี้ผิวอยอลยอลายเป็นสีแเพราะอาารเิน
"ะ..อบุ่ะ" ยอลยออบุนายอแ่็ยั้มหน้า
"ยินีที่ไ้รู้ันะยอลยอ" ยอลยอใเล็น้อยับำพูที่ไ้ยิน
"ะ? อะ.. ยินีที่ไ้รู้ัเ่นันนะะ" ยอลยอยิ้มให้นายอเล็น้อย ่อนที่นายอะินรามยอนรหน้าอัวเอ่อนหม
"ะลับเลยมั้ย?" นายอถามยอลยอ
"ว่าะลับเลยะ แล้วออนนี่ละะ"
"พี่็ว่าะลับเลย.. ั้นเราแยันรนี้ละัน" นายอพูพร้อมับหันหน้ามามอยอลยอ ยอลยอเพียแ่พยัหน้าเล็น้อยแทนำอบ นายอส่ยิ้มให้ยอลยอ
#TALK.
มีอะไรแนะนำ็บอันไ้นะะ อาะมีพิมพ์ผิบ้า้ออโทษ้วยนะะ ะรวทานให้รอบอมที่สุ่ะ
ความคิดเห็น