เพลิงรัก เพลิงแค้น

ลำดับตอนที่ #5 : นางเอกของเราน่าสงสารแล้วหละ( 1)

พีรวัฒน์ขับรถออกมาจากบ้านไม้สัก มุ่งหน้าไปที่ทำงานของตนด้วยความรีบร้อน ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์ แล้วเดินเข้าไปภายในบริษัท

“สวัสดีคะ คุณวัฒน์” เลขาสาว หน้าตาสะสวยผิวขาวเนียน น่าตาหน้ารัก รูปร่างเรียว ปากบางขยับเพื่อทักทายชายหนุ่มซึ่งเป็นเจ้านายของตน

“อืม”ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“เอ่อ..ทำไมวันนี้ยัยแพรไม่มาด้วยหรอคะ”เลขาสาวถามด้วยความสงสัยปนงงๆเล็กน้อย ปกติถ้ามีชายหนุ่มที่ไหนต้องมีหญิงสาวนามว่าแพรนภาที่นั่น

“อ๋อ แพรเขาลาหยุดหนะ บ่นว่าไม่ค่อยสบาย เป็นใช้เมื่อเช้า ต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ชายหนุ่มรีบบอกเลขาสาวเลย กลัวว่าเธอจะไปเยี่ยมหญิงสาวที่บ้านแล้วจะยุ่ง

“เอ่อคุณวัฒน์คะ ตอนบ่ายนี้มีประชุมเครื่องสาอางออกใหม่นะคะ แล้วก็ตอยเย็นนัดทานข้าวกับมิสเตอร์โรลเวอร์ด้วยอะนะคะ”เลขาสาวพูด

“อื่ม..หรอโอเค งั้นเดี๋ยวคุณปาช่วยเลื่อนนัดให้ผมด้วยนะ”ชายหนุ่มเดินไปเข้าห้องทำงานของตนเอง ปารีณาได้แต่พยักหน้า แล้วรีบโทรไปหายังคนที่นัดไว้ต่างๆ แล้วก็เลื่อนการประชุมด้วย

“ฮัลโล อาร์หรอนี่ฉันปานะ” ปาราณีพูดขึ้น

“อืม มีไรหรอ”ชายหนุ่มนามว่าอาริตถามขึ้น สงสัยว่าทำไมหญิงสาวถึงโทรมาหาตน ปกติไม่เคยโทรหรอก เวลาทำงานหนะ

“คือว่า นายรู้ยังอะว่ายัยแพรไม่สบายหนะ”ปาราณีพูดด้วยท่าทางกังวลเล็กน้อย

“หา จริงหรอ แล้วแพรเป็นอะไรมากรึเปล่า แล้วตอนนี้แพรอยู่ไหน เป็นอะไรหรอ หาหมอยัง”ชายหนุ่มถามเสียงดัง แล้วรีบร้อน ดูเป็นกังวลมาก ปาราณีรู้สึกผิดหวังนิดๆที่เพื่อนชายที่ชื่ออาริตเป็นห่วงเดื่อนสาวที่ชื่อแพรนภาอย่างมาก หญิงสาวคิดว่า ถ้าเป็นหญิงสาวเขาจะเป็นห่วงเธอถึงขนาดนี้เลยรึเปล่า  เธอรู้อยู่แก่ใจดีมาตลอดว่าอาริตหนะเขารักแพรนภาเพื่อนสนิทของเธอมากขนาดไหน แต่เธอก็ดันไปหลงรักเขาอีก อาริตกับเธอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยเด็กๆแล้ว นั่งข้างกัน เล่นด้วยกัน ไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่เขาก็เห็นเธอเป็นแค่เพื่อนหญิงเท่านั้น หล่อนไม่อยากเป็นเพื่อนกับเขาเท่าไหร่เลย เธออยากจะเป็นมากกว่านั้น

“อ้าว ทำไมไม่ตอบเราอะอะ ปา รีบตอบมาสิ เราร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว”อาริตรีบถามเมื่อเห็นแพรเงียบไป

“ก็.. เอ่อ ยัยแพรไม่เป็นไรมากหรอก แค่เป็นไข้นิดๆ เห็นคุณวัฒน์บอก”หญิงสาวพูด

อาริตรู้เลยว่าบัดนี้เขาไม่ได้เป็นคนที่แพรรักอีกแล้ว ตอนนี้เขาสามารถเป็นเพื่อนของแพรได้เพียงแค่นี้ คนที่แพรรักนั้นก็คือ..พีรวัฒน์ แต่เขาก็ตัดใจจากเธอยาก เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกสักเท่าไหร่ถึงเขาจะตัดใจได้สักที

“หรอ งั้นปาไม่มีไรแล้วใช่ไหม งั้นเราวางแล้วนะ”ชายหนุ่มพูดขึ้น แต่น้าเสียงของอาริตเศร้าๆอ่อยๆ ปาราณีรู้ได้เลยว่าเขาเศร้าเรื่องใด

“อืม”ปาราณีพูดจบ ปลายสายก็วางไป

เฮ้อ.. ทำไมฉันต้องรักอาร์ด้วยนะ รักไปตัวเราก้เจ็บเปล่าๆ ถึงยังไงเขาก็ไม่มองเราหรอก เราเป็นได้แค่เพื่อนเขาเท่านั้นแหละ เฮ้อ..ปาราณียิ่งนึกก็ยิ่งถอนหายใจแรงขึ้นเรื่อย

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แพรนภานั่งรอพีรวัฒน์ด้วยความหิวและกระหายเป็นอย่างมาก

“โอ๊ย”หญิงสาวร้อง อาการปวดท้องเริ่มกำเริบอีกแล้ว หลังจากไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้า หญิงสาวมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นมีของกินอะไรสักอย่าง หญิงสาวอยากจะเดินไปหาของที่ตู้เผื่อจะมีอาหารอยู่ในนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถลุกไปได้ เพราะตอนนี้เธอกำลังถูกมัดอยู่

แพรนภารอการกลับมาของพีรวัฒน์อย่างใจจดใจจ่อ เธอหิวข้าว แสบท้องจะตายอยู่แล้ว ต่ไม่เห็นวี่แววว่าพีรวัฒน์จะกลับมาเสียที

!กึก~กัก กึก~!! เสียงคนไขประตูจากด้านนอก แล้วสักพักประตูก็เปิดออก เธอพบพีรวัฒน์กำลังเดินเข้ามา พร้อมกับกล่องอาหาร1กล่อง หญิงสาวแทบจะยิ้มให้แก้มปริ

“วัฒน์กลับมาแล้วหรอ”หญิงสาวถามพีรวัฒน์ พลางมองไปทากล่องอาหาร

ชายหนุ่มไม่ได้พูดอย่างใด ทิ้งกล่องข้าวให้หญิงสาว แต่มือหญิงสสาวก็ไม่สามารถขยับไปกินได้ เธอกำลังถกมัดอยู่

“วัฒน์ แก้มัดให้แพรหน่อยสิ แพรกินข้าวไม่ได้ แพรหิว”หญิงสาวพูดด้วยน้าเสียงอ่อนโยน ชายหนุ่มเดินมาหาหญิงสาวแล้วทำสายตาคาดๆ ให้หญิงสาว

“ไม่ได้ ฉันจะไม่แก้มัดให้เธอ”ชายหนุ่มพูดเสียงเกรี้ยวกราด

แปลกคนดีเนาะ ถ้าไม่แก้มัดให้ แล้วใครจะไปกินได้

“วัฒน์เป็นอะไรหนะ ทำกับแพรแบบนี้ทำไม”หญิงสาวถาม

แตก่อนชายหนุ่มเป็นคนสุภาพ เรียบร้อย พูดเก่ง ร่าเริง แต่มาตอนนี้มันกลับตรงกันข้ามจากเดิม เขาเป็นคนสุขุม เงียบๆไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน เธอจึงรู้สึกหวาดกลัวนิดๆกับการกระทำของเขาในตอนนี้

“วัฒน์ ทำไมวัฒน์ถึงจับแพรมัดอย่างนี้หละ แพรไปทำอะไรให้วัฒน์หรอ”หญิงสาวถามน้าเสียงเศร้าๆ

พีรวัฒน์มองหน้าหญิงสาว เขาเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอก แต่เขาต้องทำ เธอทำให้พี่สาวของฉันต้องเจ็บปวด เธอเป็นคนบังคับฉันเองนะ เขายังจำได้เมื่อครั้งที่พี่สาวเขาไม่สบาย

‘พี่พาคับ อย่าเป็นอะไรนะคับ’เด็กหนุ่มจับตัวพี่สาว ที่ตอนนี้กำลังจะถูกนำไปส่งที่ห้องฉุกเฉิน

เด็กหนุ่มรอพี่สาวของตนฝืนขึ้นมา

‘พี่พาคับ อย่าเป็นไรนะ’เด็กหนุ่มมองพี่สาวตัวเองอย่างสงสาร ที่ตอนนี้มีสายระโยงรยางค์เต็มไปหมด ‘ผมจะต้องแค้นคนที่ทำให้พี่พาเจ็บให้ได้คับ ผมจะไม่ทำพี่ภพหรอก ผมจะต้องแก้แค้นไอผู้หญิงเลวๆที่มันแย่งพี่ภพไปจากพี่พาให้ได้’ชายหนุ่มพูดไป ดวงตาก็ส่อแววอาฆาต

หลังจากนั้นๆไม่นาน พาราณีก็ออกจากโรงพยาบาล เธอยังร้องไห้ เสียใจกับการจากไปของภัทรภพที่จากเธอไป เธอพึ่งรู้ข่าวในการจากไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อเช้านี้ของภัทรภพ พาราณีจึงเอาแต่ร้องไห้

พีรวัฒน์มองพี่สาวตนเองอย่างเห็นใจ คิดในใจว่า เขาต้องแก้แค้นผูหญิงคนที่ทำให้พี่สาวเสียใจ นั่นก็คือ เธอ..แพรนภา ถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น ฉันคงจะรักเธอได้ แต่ตอนนี้มันสายไป ฉันคงไม่เหลือความรักให้เธออีกแล้ว สิ่งที่ฉันมีให้ในตอนนี้ก็คือ ความแค้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++