เพลิงรัก เพลิงแค้น

ลำดับตอนที่ #4 : ใกล้จะชําระแล้วหละ

 

พีรวัฒน์วางโทรศัพท์ไป อย่างไม่สนใจ

อันที่จริงชายหนุ่มเองก็ไม่ได้อยากจะวางหรอกนะ แต่ก็ต้องวาง ในเมื่อความแค้นมันมีเยอะกว่าในตอนนี้

แพรนภายังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ชายหนุ่มไม่เคยวางโทรศัพท์ต่อหน้าเธอเลย หญิงสาวแปลกใจมาก จึงลองโทรไปใหม่อีกรอบ แต่คราวนี้เขาปิดเครื่องแล้ว

แท๊กซี่เขียว-เหลืองจอดลงตรงหน้าคอนโดของหญิงสาว เธอเดินลงจากรถแล้วไปที่ลิฟกดไปยังชั้นที่ตัวเองอยู่

เฮ้อ..... วัฒน์ เขาเป็นอะไรของเขาน้า เขาเปลี่ยนไปเยอะมากเลย

หญิงสาวเปิดประตูห้องเข้าไป ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเอกภพนั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟา

ใช่แล้วเขาคนนี้ คนที่ทําให้เธอเจ็บ แต่เธอก็มาพบรักใหม่แล้ว แต่รักใหม่ของเธอจะต้องมลายถ้ายังมีผู้ชายคนนี้

แต่ก่อนเธอกับเขาเคยเช่าห้องอยู่ด้วยกันที่นี่ แต่เขาก็ได้จากเธอไปแล้ว ไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่สาวแท้ๆของรักใหม่เธอเลย แล้วยกห้องนี้ให้เธอ แต่ยังไงเขาก็มีกุญแจห้องอยู่ จึงเปิดเข้ามาได้

"ว่าไง กลับมาแล้วหรอ"เอกภพพูด ปลายตามามองทางหญิงสาว

" อะ..อืม แล้วเอกไม่กลับบ้าน มาห้องพักฉันทําไม" แพรนภาถามด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

"อ้าว แต่ก่อนผมก็เข้าออกตลอดเวลา"ชายหนุ่มพูด แต่ก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไร เขาก็พูดขึ้นมาต่อ "ก็แค่อยากรําลึกความหลัง ที่เราหนะเคยรักกัน"

เอกภพ สาวเท้าเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ แต่หญิงสาวก็ถอยหลังไปเรื่อยๆเช่นกัน จนหญิงสาวติดกําแพง

"ไง เดี๋ยวนี้กลัวผมแล้วหรอ"เอกภพถามขึ้น แล้วก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน

แต่หญิงสาวกลับไม่พูดอะไร เอาแต่นิ่งอึ้ง เธอตกใจมาก

"เอก คุณมาที่นี่อีกทําไม เราจบกันแล้วไม่ใช่หรอ ฉันไม่อยากจะยุ่งกับคุณอีกแล้ว" แพรนภาพูดขึ้น

"ทําไม มีรักใหม่แล้วหละสิ ไอ้หน้าอ่อน น้องชายพาหนะหรอ"เอกภพถามแล้วก็ยิ้มอย่างเ^_^ยมเกรียม

แพรนภาไม่เข้าใจว่า ผู้ชายคนนี้ เป็นอะไรของเขาเขาเลิกกับเธอแล้ว ทําไมยังจะมายุ่งกับเธออีก อย่าบอกนะ ว่าถ่านไฟเก่ามันร้อน

"คุณ กลับบ้านไปได้แล้ว" หญิงสาวบอกชายหนุ่ม

"อืม ผมกลับก็ได้ แต่คุณกับผม เราจะยังไม่จบกันแค่นี้ เดี๋ยวคอยดูละกัน"เอกภพพูดพลางหยิบเสื้อคลุมของตนออกไปจากห้อง

อะไรนะ เขาบอกว่าเรายังไม่จบกันแค่นี้ หมายความว่าไง ไมช่วงนี้มีแต่คนแปลกๆเปลี่ยนไปกันทั้งนั้น หยิงสาวไม่เข้าใจ

พีรวัฒน์ก็เปลี่ยนไปคน1 เอกภพก็อีกคน ที่จริงเราไม่ได้เจอกันตั้งนาน แต่พอเจอกันมันก็ไม่จบกันสักที เรื่องของพาราณีก็เหมือนกัน เธอคือพี่สาวของพีรวัฒน์หนะหรอ แล้วอีกอย่างเอกภพกับพาราณีก็แฟนกันอีก มันจะชักยังไงๆแล้วนะ เฮ้อ......

 แพรนภารอให้พีรวัฒน์มารับอย่างทุกเช้า แต่วันนี้พีรวัฒน์มาช้ากว่าปกติ

รถสปอร์ตวิ่งแล่นเข้ามาจอดหน้าคอนโดของหญิงสาว แพรนภาเปิดประตูแล้วทรุดนั่งในรถ

หญิงสาวหันไปมองหน้าชายหนุ่ม แต่เห้นแววตาชายหนุ่มเรียบๆเฉยเมย ไม่มีทีท่าอะไรทั้งสิ้น ผิดกับปกติ เขาจะมองมาทางเธอแล้วยิ้มอย่างร่าเริงแจ่มใส

"วัฒน์ ทําไมมาสายหรอ"หญิงสาวถาม แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับใดๆของชายหนุ่มทั้งสิ้น

วันนี้แหละ แพรนภาฉันจะแก้แค้นเธอ ถึงฉันจะเคยรักเธอแค่ไหน แต่ความแค้นฉันมันมีมากกว่า

แพรนภายังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ในเมื่อชายหนุ่มไม่ยอมตอบ เธอมองไปยังวิวนอกรถ แต่ก็ต้องตกใจ เพราะทางที่เขาพาไป ไม่ใช่ที่ทํางาน

"วัฒน์ คุณจะไปไหนหรอ ทําไมไม่ไปทํางาน เดี๋ยวก็สายหรอก"หญิงสาวถามงงๆ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมตอบ ตั้งแต่อยู่ในรถไม่ได้ปริปากพูดอะไรสักคํา

"วัฒน์ทําไมไม่ตอบแพรหละ ฮะ"หญิงสาวถามต่อ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่ยอมตอบ หญิงสาวเริ่มโมโห

"วัฒน์ วัฒน์เป็นอะไรของวัฒน์อะ ทําไมไม่ยอมตอบแพร"หญิงสาวเริ่มตวาด ด้วยความโมโห ชายหนุ่มเพียงมองหน้าหญิงสาว แล้วก็หันกลับไปมองทางข้างหน้าต่อ

"วัฒน์ จะปายไหน ตอบหน่อยสิ!" หญิงสาวตะโกนเลย จึงทําให้ชายหนุ่มจอดรถข้างทาง แล้วมองมาทางหญิงสาว ที่ตอนนี้กําลังง

"จอดรถ ทําไมอะ วัฒน์"หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ

"ก็อยากจอด" ชายหนุ่มตอบด้วยดวงตาเรียบเฉย

"วัฒน์ วัฒน์เป็นอะไรของวัฒน์อะ"หยิงสาวยังคงถาม แชยหนุ่มก็ยังนิ่งไม่พูดคําใดๆทั้งสิ้น

"วัฒน์ เมื่อไหร่จะตอบ แพรเบื่อแล้วน้า วัฒน์ไม่ยอมตอบแพรเลย เอาแต่เลียบ วัฒน์รู้เปล่าว่า...."แต่ก่อนที่จะพูดจบ

"เงียบหน่อยได้ไหม!"พีรวัฒน์พูดกึ่งตะโกน กึ่งตะคอก หญิงสาวยังคงงงงวย

"แล้วทําไมต้องตะโกนกันด้วยหละ ฮะ ก็วัฒน์ไม่ตอบอะไนแพรเลย เอาแต่เงียบอย่างเดียว" หญิงสาวก็ตะคอกเช่นกัน จึงทําห้ชายหนุ่มโกรธขึ้มมา

" เธอหนะ หุบปากไปซะบ้าง รําคาญ พูดอยู่ได้"ชายหนุ่มพูดอย่างน่ารําคาญ หญิงสาวก็ยังงงที่ชายหนุ่มพูดสรรพนามแทนตัวเธอเปลี่ยนไป จากแพร เป็น เธอ แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกมา หญิงสาวก็ถูกริมฝีปากหนาทาบทับลงมา จูบนี้มันรุนแรงมาก ไม่อ่อนโยนเหมือนแต่ก่อน แค่เพียงแปปเดียวชายหนุ่มก็ผละตัวออกห่าง แล้วมองหญิงสาวด้วยสายตาอาฆาตแค้น

"นี่คือการลงโทษ หุบปากซะบ้างนะ อย่าต้องให้ฉันรําคาญ"ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าเยือกเย็นและน่ากลัว

พีรวัฒน์ คุณเป็นอะไร คุณน่ากลัวมากเลยรู้ไหม ใช่คุณรึเปล่า คุณเปลี่ยนไปมากนะ วัฒน์หญิงสาวอยากจะถาม แต่ก็ถามไม่ได้

ชายหนุ่มก็ขับนถต่อไปเรื่อยๆ โดยทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันเลยแม้แต่น้อย จนชายหนุ่มได้ขับมาถึง บ้านแถวๆริมทะเลหลังหนึ่ง เป็นบ้านไม่สัก สวยงามมาก อยู่ใกล้ๆทะเลเลย เป็นบ้านที่น่าจะอบอุ่น มีความสุข

พีรวัฒน์จอดรถลงที่หน้าบ้านหลังนั้น แล้วเดินไปเปิดประตูทางหญิงสาว

"ลงมาสิ นั่งอยู่ได้"ชายหนุ่มบอกด้วยสีหน้าหงุดหงิด

"แล้ว ที่นี่ที่ไหนหละ"หญิงสาวยังคงแปลกใจ

"ลงมา ฉันบอกให้ลงก็ลงสิ"ชายหนุ่มพูด แล้วเริ่มหงุดหงิดยิ่งขึ้น

"ไม่ ถ้าวัฒน์ยังไม่บอกก่อน ว่านี่คือที่ไหน"หญองสาวยังคงไม่ลง เพราะเธออยากรู้ว่าที่นี่ที่ไหน แล้วเขาพาเธอมาทําไมที่นี่ ทําไมไม่ยอมไปทํางาน แต่ชายหนุ่มไม่พูดอะไร เขาควักผ้าที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงเขามา แล้วมาพันตาหญิงสาว แพรนภาตกใจมาก

"เฮ้ย.... อะไรอะ ทําไมถึงพันตาแพรอะ" หญิงสาวตกใจ แชยหนุ่มไม่ตอบ อุ้มหญิงสาวขึ้นไว้บนบ่าแล้วพาเข้าไปในบ้าน

แพรนภาทุบไหล่ชายหนุ่มไปหลายที แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ลง

"ปล่อย ปล๊อยน้า วัฒน์จะทําอะไรอะ" แพรนภาถาม แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ ชายหนุ่มปิดประตูแรงๆ

!! ปัง !!

"คุณอยู่ในห้องเงียบๆนะ แล้วไม่ต้องหาทางหนีนะ"แล้วชายหนุ่มก็เอาผ้าปิดตาออก แต่ก่อนที่ความงงของหญิงสาวจะหายไป พีรวัฒน์รีบเอาผ้าผืนนั้นมามัดแขนหญิงสาวต่อ

"เฮ้ย ปล่อยแพรนะวัฒน์"แต่ชายหนุ่มไม่พูดไร พลางนําเชือกไปผูกไว้กับขอบเตียง

แล้วพีรวัฒนืก็ออกจากห้องไป โดยที่ไม่พูดอะไรไว้เลย

วัฒน์ คุณเป็นอะไรหละ ทําไมต้องทํากับฉันอย่างนี้ คุณรักฉันไม่ใช่หรอ จับฉันมัดทําไมอะ ฉันไม่เข้าใจ หญิงสาวยังคงงงกับการกระทําของชายหนุ่ม

******************************************************

จบไว้แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยววันหลังจะลงให้ยาววววววกว่านี้เลยนะคะ พอดีไม่ค่อยมีเวลาเลยพิมได้แค่นี้ หัวสมองก็ตื้อไปหมดแล้ว เลยอาจแต่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ติชมด้วยนะคะ

 ความเข้มข้นก็ใกล้จะมาถึงแล้ว ในเมื่อคนที่จะมาแก้แค้นเธอ ก็คือคนที่เธอรักมากที่สุด เธอจะทํายังไงกับเขาคนนี้ ที่มีแต่ความแค้น ปกคลุม ความรักที่เคยมีให้กันหมดแล้ว

อาจจะแต่งสั้นไปหน่อย ก็ต้องขอโทษด้วยนะค้า อ่านทีละนิดทีละหน่อยละกัน เดี๋ยววันหลังจะลงให้ยาวๆๆมากๆเลยนะคะ                            
                                        ขอบคุณทุกคนนะค้า ที่เข้ามาอ่านกัน
                                                            ^_^

                             .................................................