ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Blossom Tears. (LeoN)
Blossom Tears.
เพล้!
รอบรูปที่มีภาพถ่ายอผมและฮัยอนำลัยิ้มให้ันอย่าสใส
ผมปามันลับพื้นนมันแหลระุยระายอย่าไร้เยื่อใย ่อนะหันหลัหนีน้ำาที่รินรแ้มเนียน
ร่าบาวิ่เ้ามาอผมไว้า้านหลั แล้วปล่อยโฮออมาอย่าหนัพร้อมับัพ้อผมไป้วย
"โอ้ย!!"
ผมผลัฮัยอนให้ออห่าัวนายบาเถลาล้มลับพื้นไปออยู่ับเศษระารอบรูป ้นาบาและมือเรียวถูเศษระบาเป็นแผลยาวหลายแผล พร้อมับเลือสีสที่ไหลทะลัออมามามาย..
ผมเป็นเหมือนับโริที่ไม่รู้สึรู้สาอะไรับผลานที่เป็นอาารบาเ็บอนัวเล็ ผมลับรู้สึเยๆับมันมาว่า
ผมนอนอยู่บนเียเียวับฮัยอน เปลือาสีมุบวม้ำาารร้อไห้ำลัหลับพริ้ม ถามว่าผมรู้สึอะไรไหม?
ผมรู้สึแ่ผมไม่รู้ะแสออมาแบบไหน..
ผมมอหน้าฮัยอนอยู่แบบนั้น ใบหน้าที่ผมหลรัั้แ่แรเอ
ผมไม่เ้าใัวเอเลยสันิว่าทำไมผม้อทำแบบนั้นลไป.. แ่ผมวบุมัวเอไม่ไ้..
ผม่อยๆยื่นมือออไป้าๆ เพื่อะลูบเรือนผมนิ่มนั้น
แ่็้อัมือลับ..เพราะผมลัว.. ลัวเหลือเินว่าผมะพลั้มือทำร้ายเา
ร่าบาที่เหมือนับรู้ัว ็ใ่มือบาที่ถูพัน้วยผ้าพันแผลสีาวที่เปื้อนเล็และยาเล็น้อยับมืออผมไปลูบที่แ้มอัวเอ..
ถึระนั้นผม็ัมือลับมาอย่าแรแล้วลุหนีลับไปที่โ้ะทำานที่เ็มไป้วยสายวัและแบบสเ็มามายึ่้าๆันมีัรเย็บผ้าัวให่ั้อยู่พร้อมับมีผ้าที่ยั้าอยู่บนัรแล้วไม่ไ้เย็บ่อ
ผมยัเย็บผ้า่อไปอย่าเยแ่ในวันนี้ห้อทั้ห้อลับมีแ่ผมอยู่นเียวโยยัมีัรเย็บผ้าอยู่เป็นเพื่อน
ำถามที่ผุพรายึ้นมาในสมอผมอนนี้ือ..
ฮัยอนหายไปไหน?
ผมูนาฬิา้อมือยี่ห้อัที่ร่าบาเป็นนื้อให้รั้แล้วรั้เล่า ฮัยอนไม่เยหายไปไหนนานนานี้มา่อน..
และนั่นมันำลัทำให้ผม..เสียสิ
ผมปัสิ่อบนโ้ะทำานร่า
ลมาหมหลอ้าย ระาษสเ็แบบ และม้วนผ้าเล็ๆ รวมถึเศษผ้ามามายระัระายเ็มพื้น ไม่นับหุ่นลอุที่ผมเพิ่ถลาไปล้มมันลนเละเทะ
ระาผ้าปูเียออมานหมฟาหมอนนาระุยทำให้นเป็ที่ยัเอาไว้ภายในโปรยปรายลมาเ็มพื้น.. ีระานมันระายไปนละทิศละทา
"นายอยู่ไหน!!!"
เสียที่ัโรมรามทำให้ร่าบาที่เ้ามาเห็นสภาพห้อ็พอะเรียลำับเหุาร์ออว่ามันเิอะไรึ้น
ฮัยอนเินเ้ามาอผมไว้แน่น..แน่นเหมือนับพยายามอย้ำำนั้นในฝัลึไปในหัวใอผม
"ันอยู่นี่แล้ว..ันะไม่ไปไหนอีแล้ว"
ผมบับไหล่เล็พลา้อไปที่หุ่นลอุสอัวที่มันรอพ้นาารทำลายอผม.. ุแ่านอเราที่ผมั้ใัมันึ้นมา..
ฮัยอนยัอผมไว้แบบนั้น..
เาะอยู่ับผมลอไปใ่ไหม?..
ุหลาบสีแในแันสีใสบนโ้ะำลับานสะพรั่ ผมเื้อมีในมือึ้นสู ่อนะระิบำหนึ่ที่้าใบหูบา
"ันรันาย..ไ้โปร อยู่ับันลอไปนะ.."
ไม่เปิโอาศให้นที่อผมอยู่ไ้ล่าวอะไร มีมปลาบฝัลรลาหลัเนียนภายใ้เสื้อัวบา
"อึ!"
น้ำาสีใสไหลรินลมาในทันทีเมื่อวามเ็บปวประัประเเามา ผมเียบ..แ่็ยัอยประอร่าอนรัที่ำลัะล้มลไปนอนแนบพสุธาไว้..
"ัน.. ะอยู่ับนาย..."
"..."
"ลอไป.."
เปลือาสีมุสวยปิลพร้อมับลมหายใรวยรินที่ับไป ร่าไร้วิาอฮัยอนยับอยู่ที่ไหล่อผม..
ไปแล้ว..ไม่สิ เายัอยู่ แ่อยู่ในรูปแบบที่นอื่นไม่สามารถมอเห็น
"แ่านับผมนะ.."
ร่าบานอนสบนิ่อยู่บนเียให่ ลีบุหลาบมามายโปรยปรายไว้รอบายบาไร้วิาในุสีาว..
เปลือาสีมุามหลับพร้อมนั้นามเหลือเิน
ผมบรรสวมแหวนทอำาวที่ผมื้อมาเ็บไว้เมื่อนานมาแล้วให้ับมือบาเย็นเียบนั้น้าๆ
ที่นิ้วอผม็มีแหวนที่เหมือนันประับอยู่
ผมมูลับหลัมืออฮัยอนนั้นอย่าถนุถนอม สูมลิ่นหอมที่แม้ว่านที่นอนอยู่นี้ะหลับลไปอย่าไม่มีวันื่นยัิอยู่ไม่าหายไปไหน
ผมูบลบนลีบปาบาสีีแผ่วเบา แม้มันะไม่มีวามอบอุ่นหลเหลืออยู่แล้ว..
"ันรันาย..าฮัยอน"
'ฮัยอนเป็นอแทอุน..'
ผม่อยๆปลระุมุสีาวนั้นออ้าๆ แล้วรีมีเล่มเิมลที่ลาอบา..แล้วใ้มือระาร่อระหว่าระูี่โรทั้สอฝั่ให้ว้าออ เลือสีแสที่ยัไม่แ็ัวไปไหลลไปราวับลีบุหลาบมามายนลายเป็นสีเียวัน
ผมัั้วหัวใออ้วยมีเล่มเิมนั้น แล้วึอที่เป็นสิทธิอผมโยอบธรรมออมา..
หัวใอาฮัยอน
่
ผมวัหัวใที่หยุเ้นไปแล้วใส่ไว้ในโหลแ้ว..่อนะเทสารบาอย่าใส่ลไปในนั้น้วย
เพื่อไม่ให้หัวใอฮัยอนย่อยสลายไปามาลเวลา..
ผมูบโหลใบนั้นเบาๆ..
ผมฝัศพอฮัยอนไว้ในสวนอไม้หลับ้านอเรา ผมรู้ว่าฮัยอนยัอยู่ อยู่ในทุๆที่ที่มีผม หัวใอฮัยอนอยู่ที่ผม เาะอยู่ับผมลอไป..
ผมวาโหลนั้นไว้ในู้ไม้สีำหลัหนึ่ที่มันิอยู่ับแพ
ผมวามันลรวมับรูปถ่ายอฮัยอนที่ผมแอบถ่ายเ็บไว้อยู่ในรอบรูปไม้สีาว
นานแล้วนะที่ผมไม่เยยิ้มไ้นานี้..
ผมยอมแลอะไร็ไ้ ผมยอมทุอย่า
เพื่อให้ฮัยอนอยู่ับผม..
วามรัอผมเป็นแบบนี้..
TALK
มาแล้วร้าบบบ สั้นไปหน่อยเนอะ ไม่เี่ยวับเนื้อหาเพลเท่าไร เอาเนื้อหาเอ็มวีมาล้วนๆ ถถถ ฟิเรื่อนี้เยลในเฟสบุ๊มาแล้วรับ แ่็ยัอยาเอาลับมาลในเ็ี
ฝาเฟบ โหว ลอมเม้น์ให้หน่อยนะรับ อให้มีวามสุับารอ่านนะร้าบ รัรีเอร์ทุน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น