ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฮงวอนxมาร์ค
-เส้นทาอเรา-
อนนี้ผมยืนอยู่หน้าึที่ถ่ายSchoolRapperเพื่อรอนนนึ่แน่นอนว่าเราถ่ายรายาร้วยันแ่พอถ่ายเสร็ผม็ออมา่อนแ่นนั้นยั้อไปุยไปอบุทีมานเพราะเป็นหน้าที่อไออลที่ะ้อมีมารยาทไม่ว่าะที่ไหนึ่่าับพวผมพอถ่ายเสร็็สามารถออมาไ้เลยไม่ไ้สนใใร
"ฮยอสุยอไปเลย"
"มาร์ฮยอแร็ปเ๋ไปเลย"
"ไม่นะ็ไม่เป็นไรเลยฮยออะเ๋สุแล้ว"
"ันะไปเล่าให้พวแทยฟัว่านายแร็ปเ่แ่ไหนบอ้วยมีเมเนเอร์หล่อ ฮ่าฮ่าฮ่า"
เสียุยันอลุ่มnct dreamอีนที่สูๆเป็นเมเนเอร์ที่มาร์เยเล่าให้ฟั
"มาร์"
"ฮวอนทำไมยัไม่ลับแล้วอยู่ทำไม้านออาาศเย็นแบบนี้เียยไม่สบายทำไ"
"ไม่เป็นไรหรอ อุย้วยไ้มั้ย"
"ไ้สิเรา็อยาุยเหมือนัน"
มาร์หันไปยัไม่ทันพูอะไรเมเนเอร์็พยัหน้ามาหวัว่าเาะเ้าใเราสอน
"ุยที่ไหนหรอ"
"แถวนี้แหละแปบเียว"
ผมพามาร์เินมาแถวอึที่ิว่าไม่มีใรมาแถวนี่แน่ๆ
"วันนี้รายารบแล้วเนอะ"
มาร์พูึ้นใ่วันนี้อัเทปสุท้ายแล้ว
"อืม บแล้ว"
"แ่วามรู้สึเราไม่บเลยอะเราอยาให้รายารมี่อไปเรื่อยๆอยาเอฮวอนอยู่เลย"
"นั่นสิ ัน็ยัอยาเอนายอยู่เลย"
บรรยาาศอนนี้เียบมาๆทุอย่าที่ผมอยาพูผมพูมันออมาไม่ออันิเลย
"เราอยาะพูับฮวอนหลายๆเรื่อแ่อนนี้เราพูไม่ออ"
"ัน็เหมือนัน"
"ฮยอสุยอไปเลย"
"มาร์ฮยอแร็ปเ๋ไปเลย"
"ไม่นะ็ไม่เป็นไรเลยฮยออะเ๋สุแล้ว"
"ันะไปเล่าให้พวแทยฟัว่านายแร็ปเ่แ่ไหนบอ้วยมีเมเนเอร์หล่อ ฮ่าฮ่าฮ่า"
เสียุยันอลุ่มnct dreamอีนที่สูๆเป็นเมเนเอร์ที่มาร์เยเล่าให้ฟั
"มาร์"
"ฮวอนทำไมยัไม่ลับแล้วอยู่ทำไม้านออาาศเย็นแบบนี้เียยไม่สบายทำไ"
"ไม่เป็นไรหรอ อุย้วยไ้มั้ย"
"ไ้สิเรา็อยาุยเหมือนัน"
มาร์หันไปยัไม่ทันพูอะไรเมเนเอร์็พยัหน้ามาหวัว่าเาะเ้าใเราสอน
"ุยที่ไหนหรอ"
"แถวนี้แหละแปบเียว"
ผมพามาร์เินมาแถวอึที่ิว่าไม่มีใรมาแถวนี่แน่ๆ
"วันนี้รายารบแล้วเนอะ"
มาร์พูึ้นใ่วันนี้อัเทปสุท้ายแล้ว
"อืม บแล้ว"
"แ่วามรู้สึเราไม่บเลยอะเราอยาให้รายารมี่อไปเรื่อยๆอยาเอฮวอนอยู่เลย"
"นั่นสิ ัน็ยัอยาเอนายอยู่เลย"
บรรยาาศอนนี้เียบมาๆทุอย่าที่ผมอยาพูผมพูมันออมาไม่ออันิเลย
"เราอยาะพูับฮวอนหลายๆเรื่อแ่อนนี้เราพูไม่ออ"
"ัน็เหมือนัน"
"แ่มีอย่านึ่ที่้อพูให้ไ้มันอาเป็นสิ่ที่เราิไปนเียวแ่็ีว่าที่ะเ็บไว้ฮวอนะฟัเราไ้มั้ย"
"ไ้ิ พูมาเลย"
"เรา..เราอบฮวอนอบมาๆอบมาั่แ่ถ่าย่วแรๆแล้วแ่เราไม่ล้าพูเราลัวว่าฮวอนอาะรัเียเราเพราะเราอบผู้าย"
"ทำไมนาย้อิแบบนั้นันไม่เยิว่าารอบผู้ายเป็นเรื่อน่ารัเียนะเพราะันเอ็อบนาย"
พอผมพูเสร็ผม็ประอหน้ามาร์มาแล้วผม็ทำในสิ่ที่ผมิว่าผมวรทำมันไ้แล้วผมูบมาร์แน่นอนว่าผมไม่ไ้รุหนัเป็นเพียแ่ปาแะปาผมอยาะำวามอ่อนหวานาปาอนที่ผมรัผมอยาให้มาร์ำผมไว้ไม่ว่าะในวามิหรือในหัวใและผม็ะำมาร์ไว้ในหัวใเสมอแน่นอนผมเป็นแร็ปเปอร์ใ้ินมาร์เป็นไออลมันยามาที่เราะมาเอันไ้แ่โล็หมุนนทำให้เราสอนไ้มาเอัน้ออบุหลายๆสิ่ที่ทำให้เราสอนเ้าันไ้ีในหลายๆเรื่ออบุรายารที่ทำให้เราไ้มีิรรมหลายๆอย่ามีโมเม้นท์รวมันมันเป็นอีวามประทับใที่ผมะไม่มีวันลืมผม่อยๆยับหน้าอมาร์ให้เยึ้นมามอผมอนนี้เราไม่ไู้บันแล้วถึเวลาที่ผมอยาพูในสิ่ที่ผมรู้สึัที
"นายอยาเป็นไออลมาๆเลยใ่มั้ย"
"ใ่เราอยาเป็นไออลที่ทุนให้ารยอมรับ ฮวอน็อยาเป็นแร็ปเปอร์ที่ทุนให้ารยอมรับเหมือนันใ่มั้ย"
"อือ อยาให้หลายๆนยอมรับพวสายใ้ิน"
แน่นอนเรามีสิ่ที่อยาทำเหมือนันือารไ้รับารยอมรับานอื่นถึะอยู่นละสายผมอยาเป็นแร็ปเปอร์มาร์อยาเป็นไออล
"เราะไ้เอันอีใ่มั้ยฮวอน"
มาร์พูเสียอ่อนพร้อม้อมาในาอผมแน่นอนสิเรา้อไ้เอันะ้าะเร็ว็ะรอ
"แน่นอนเรา้อไ้เอัน"
"สัาแล้วนะ"
"รับ สัารับ"
น้อยรั้มาที่นอย่าผมะพูเพราะใส่นอื่นมาร์เป็นนพิเศษที่ผมไม่เยิว่าะ้อพูยัไใส่แ่พูามสิ่ที่ใผมิ
"เราะ้อไ้เอันในวันที่เราทำวามฝันอเราสำเร็เื่อันนะ"
"อือ เราเื่อฮวอน"
มาร์พุ่เ้ามาอผมและผม็้ออลับแน่นอนผมไม่อให้เวลามันหยุอยู่แ่นี้เพราะผมรู้ยัไเวลามัน็ไม่เยหยุเินเราทำไ้แ่เ็บทุวามทรำในทุวินาทีไว้เราอันใน่วอาาศเย็นๆเราแลเปลี่ยนวามอบอุ่นให้แ่ันมันไม่ใ่อสุท้ายหรือูบสุท้ายเส้นทาอพวเราแ่พึ่เริ่มสิ่ที่้อทำือเิน่อไปนว่าเส้นทาอเราสอนะลับมาเอันอีรั้
"ไปไ้แล้วพวน้อๆนายรอแล้วละ"
"อือ เราไป่อนนะหวัว่าะไ้เอันอี"
"มันไม่ใ่หวัมาร์เรา้อไ้เอันอี"
ถึปาะบอว่าไปแ่เราสอนยัับมือันแน่นอยู่เลยอแ่อีไม่ี่วินาทีให้ผมไ้ำบรรยาาศพวนี้วามอบอุ่นอมือและวาที่พวเราสื่อถึัน
"เราไปริๆแล้วโีนะฮวอน"
"อืม โีเหมือนันนะ"
เราอันรั้สุท้าย
"ฮวอนรัมาร์นะรับ"
"มาร์็รัฮวอนนะ"
มาร์เินลับไปึ้นรถแน่นอนผม็เินไปหาพวิิสที่รอผมนี่าเฟ่เหมือนันเหุาร์เมื่อี้ผมะเ็บมันไว้ในใถึรายาระบแล้วผม็ยั้อทำวามฝันอผม่อมาร์็เหมือนันเราสอนเพียแ่้อรอวันที่เราไ้เอันวันที่เราไ้ระโอันวันที่เราไู้มือันเินวันที่เราะไ้ใ้เส้นทาเส้นเียวันวันที่เราะบอรัันอีรั้เราไม่ใ่เส้นู่นาที่่อให้เินยัไ็ไม่มีวันบรรบันเราแ่เราเป็นถนนที่ไม่ว่าะยาวแ่ไหนหรือเินวนเินหลยัไัวันถนนนั้นมัน็ะมาบรรบันที่เส้นทาใเส้นทาหนึ่
"ไ้ิ พูมาเลย"
"เรา..เราอบฮวอนอบมาๆอบมาั่แ่ถ่าย่วแรๆแล้วแ่เราไม่ล้าพูเราลัวว่าฮวอนอาะรัเียเราเพราะเราอบผู้าย"
"ทำไมนาย้อิแบบนั้นันไม่เยิว่าารอบผู้ายเป็นเรื่อน่ารัเียนะเพราะันเอ็อบนาย"
พอผมพูเสร็ผม็ประอหน้ามาร์มาแล้วผม็ทำในสิ่ที่ผมิว่าผมวรทำมันไ้แล้วผมูบมาร์แน่นอนว่าผมไม่ไ้รุหนัเป็นเพียแ่ปาแะปาผมอยาะำวามอ่อนหวานาปาอนที่ผมรัผมอยาให้มาร์ำผมไว้ไม่ว่าะในวามิหรือในหัวใและผม็ะำมาร์ไว้ในหัวใเสมอแน่นอนผมเป็นแร็ปเปอร์ใ้ินมาร์เป็นไออลมันยามาที่เราะมาเอันไ้แ่โล็หมุนนทำให้เราสอนไ้มาเอัน้ออบุหลายๆสิ่ที่ทำให้เราสอนเ้าันไ้ีในหลายๆเรื่ออบุรายารที่ทำให้เราไ้มีิรรมหลายๆอย่ามีโมเม้นท์รวมันมันเป็นอีวามประทับใที่ผมะไม่มีวันลืมผม่อยๆยับหน้าอมาร์ให้เยึ้นมามอผมอนนี้เราไม่ไู้บันแล้วถึเวลาที่ผมอยาพูในสิ่ที่ผมรู้สึัที
"นายอยาเป็นไออลมาๆเลยใ่มั้ย"
"ใ่เราอยาเป็นไออลที่ทุนให้ารยอมรับ ฮวอน็อยาเป็นแร็ปเปอร์ที่ทุนให้ารยอมรับเหมือนันใ่มั้ย"
"อือ อยาให้หลายๆนยอมรับพวสายใ้ิน"
แน่นอนเรามีสิ่ที่อยาทำเหมือนันือารไ้รับารยอมรับานอื่นถึะอยู่นละสายผมอยาเป็นแร็ปเปอร์มาร์อยาเป็นไออล
"เราะไ้เอันอีใ่มั้ยฮวอน"
มาร์พูเสียอ่อนพร้อม้อมาในาอผมแน่นอนสิเรา้อไ้เอันะ้าะเร็ว็ะรอ
"แน่นอนเรา้อไ้เอัน"
"สัาแล้วนะ"
"รับ สัารับ"
น้อยรั้มาที่นอย่าผมะพูเพราะใส่นอื่นมาร์เป็นนพิเศษที่ผมไม่เยิว่าะ้อพูยัไใส่แ่พูามสิ่ที่ใผมิ
"เราะ้อไ้เอันในวันที่เราทำวามฝันอเราสำเร็เื่อันนะ"
"อือ เราเื่อฮวอน"
มาร์พุ่เ้ามาอผมและผม็้ออลับแน่นอนผมไม่อให้เวลามันหยุอยู่แ่นี้เพราะผมรู้ยัไเวลามัน็ไม่เยหยุเินเราทำไ้แ่เ็บทุวามทรำในทุวินาทีไว้เราอันใน่วอาาศเย็นๆเราแลเปลี่ยนวามอบอุ่นให้แ่ันมันไม่ใ่อสุท้ายหรือูบสุท้ายเส้นทาอพวเราแ่พึ่เริ่มสิ่ที่้อทำือเิน่อไปนว่าเส้นทาอเราสอนะลับมาเอันอีรั้
"ไปไ้แล้วพวน้อๆนายรอแล้วละ"
"อือ เราไป่อนนะหวัว่าะไ้เอันอี"
"มันไม่ใ่หวัมาร์เรา้อไ้เอันอี"
ถึปาะบอว่าไปแ่เราสอนยัับมือันแน่นอยู่เลยอแ่อีไม่ี่วินาทีให้ผมไ้ำบรรยาาศพวนี้วามอบอุ่นอมือและวาที่พวเราสื่อถึัน
"เราไปริๆแล้วโีนะฮวอน"
"อืม โีเหมือนันนะ"
เราอันรั้สุท้าย
"ฮวอนรัมาร์นะรับ"
"มาร์็รัฮวอนนะ"
มาร์เินลับไปึ้นรถแน่นอนผม็เินไปหาพวิิสที่รอผมนี่าเฟ่เหมือนันเหุาร์เมื่อี้ผมะเ็บมันไว้ในใถึรายาระบแล้วผม็ยั้อทำวามฝันอผม่อมาร์็เหมือนันเราสอนเพียแ่้อรอวันที่เราไ้เอันวันที่เราไ้ระโอันวันที่เราไู้มือันเินวันที่เราะไ้ใ้เส้นทาเส้นเียวันวันที่เราะบอรัันอีรั้เราไม่ใ่เส้นู่นาที่่อให้เินยัไ็ไม่มีวันบรรบันเราแ่เราเป็นถนนที่ไม่ว่าะยาวแ่ไหนหรือเินวนเินหลยัไัวันถนนนั้นมัน็ะมาบรรบันที่เส้นทาใเส้นทาหนึ่
END
___________________________________________________________________________________________
แ่ไว้หลายวันแล้วแ่มาลวันนี้แหละรายารบ็เลยลเลยหวัว่าะอบันนะ
เม้นบอันไ้น้าว่าอบไม่อบมีำผิ็บอัน้วยยย
อบุที่เ้ามาอ่านนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น