คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ][Chapter 1][ เมื่อเวลาหมุนมาบรรจบ
][Chapter 1][ เมื่อเวลาหมุนมาบรรจบ
The Doll ตอนแรกคลอดแร้วววววววววววววว เย้ ช่วยแนะนำด้วยนะค่ะ แต่รู้สึกว่าจะไม่มีคนเข้ามาอ่าน T-T
============== THE DOLL ==============
ยามบ่ายแก่ๆ กลางกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ภายในห้องเรียนของโรงเรียนมัธยมชื่อดัง เด็กสาวผมทองรูปร่างบอบบางผิดกับชาวยุโรปโดยทั่วไปกำลังเก็บของใส่เป้สีน้ำตาลเก่าๆ เตรียมกลับบ้าน
"ซีนจ๊าา ไปดูหนังด้วยกันหน่อยนะ นะ เรื่องดีรับรองสนุก เพิ่งเข้าวันนี้เอง พระเอกโคตรหล่อเลยนะซีนน่านะ"เสียงหวานๆ พูดอ้อนๆ นี้เป็นของเด็กสาวผมทองอีกคนที่รูปร่างใหญ่โตกว่า นัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างจับจ้องมาอย่างเว้วอน
เฮ้อ คนตรงหน้าเป็นแบบนี้เสมอ อยากได้อะไรก็ชอบอ้อนเอาแบบนี้เสมอ ถ้าเป็นปกติเธอคงไปด้วยไปแล้ว แต่วันนี้คงจะไม่ได้ เพราะมันไม่ว่างจริงๆ ซีเนีย หรือ ซีนที่เด็กสาวอีกคนเรียกได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจ ก่อนจะบอกปฏิเสธด้วยโทนเสียงที่เรียบสนิท
"วันนี้คงไม่ได้หรอกจ๊ะ เดียน่า คุณแม่ให้รีบกลับนะจ๊ะ"
"เหรอจ๊ะ แล้วแบบนี้ ชั้นจะไปกับใครละเนี่ย"เดียน่าบ่นพึมพำอย่างเซ็งๆ ก่อนยิ้มหวานอีกทีอย่างรวดเร็ว
"งั้นไว้ไปดูพรุ่งนี้ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ซีนต้องไปดูกับชั้นนะ บ๊ายบาย ชั้นกลับก่อนนะ"พูดจบก็วิ่งออกจากห้องไปแทบทันที ทิ้งให้คนโดนมัดมือชกได้แต่ส่ายหน้ากับนิสัยเพื่อนคนนี้ หากแต่นัยน์ตาสีชมพูคู่สวยก็ฉายแววขบขันอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
"บ๊ายบายเดียน่า โชคดีจ๊ะ"พูดตอบกลับทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าคนบอกลาก่อนต้องไม่ได้ยิน
มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง เดียน่ามักวิ่งออกไปก่อนที่เธอจะบอกลาเสมอ เสมอจนกลายเป็นความเคยชิน ความเคยชินอะไร…ความเคยชินที่จะต้องบอกลากับความว่างเปล่า คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจกับตัวเอง ก่อนจะก้าวออกจากห้องไป
อากาศยามบ่ายกลางกรุงลอนดอนไม่ได้สดชื่นมากมายนัก แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายเช่นกัน ซีเนียเดินทอดน่องไปตามถนนที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนอย่างไม่รีบเร่ง นัยน์ตากวาดมองไปรอบๆ หาอะไรบางอย่างที่น่าสนใจพอที่จะฆ่าเวลาที่เหลืออยู่ได้
คุณแม่ให้เธอกลับถึงบ้านก่อนสี่โมงเย็น ไม่ว่าจะธุระเรื่องอะไรก็แล้วแต่ แต่นี่ยังเหลือเวลาอีกเกือบสองชั่วโมงได้ แต่ที่เธอไม่ไปกับเดียน่าก็เพราะรู้ว่า ไปที่ไรไม่กลับบ้านค่ำก็เกือบค่ำทุกที
"อืม แวะร้านไหนดี ร้านหนังสือ ไม่เอาดีกว่า ที่บ้านยังอ่านไม่หมดเลย เครื่องประดับ ง่า ถ้าเป็นเดียน่าก็ว่าไปอย่าง อืม งั้นร้านน้ำชา ดีเหมือนกันแหะ จะได้กินเค้กด้วย"หลังยืนนิ่งดันสินใจอยู่นาน ซีเนียก็เลือกได้ในที่สุด
"ยินดีต้อนรับค่ะ อ้าว น้องซีน สวัสดีจ๊ะ ทำไมวันนี้มาคนเดียวละจ๊ะ"พนักงานสาวเงยหน้าขึ้นทักก่อนเดินนำพาเด็กสาวไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่
"สวัสดีค่ะ พี่นาเดีย วันนี้แม่ใช้ซีนกลับบ้านไวนะค่ะ และถ้าไปกับเดียน่าละก็ เห็นทีคงกลับมืดค่ำแน่ๆ"ตอบกลับขณะนั่งลง
"แล้ววันนี้เค้กเอาอะไรจ๊ะ เมนูพิเศษวันนี้คือเค้กบลูเบอร์รี่จ๊ะ"
"อืม บลูเบอร์รี่หรือค่ะ ไม่เอาดีกว่าค่ะ ซีนเอาเหมือนเดิมดีกว่า เค้กเนยสดกับชาแอปเปิลนะค่ะ"
"ได้เลย เดี๋ยวพี่เอามาให้ ว่าแต่ซีนเนี่ยกินแต่สองอย่างนี้ตลอดเลยนะ"นาเดียยิ้มหวานส่งให้ก่อนจะเดินไปตัดเค้กมาส่งให้ลูกค้าเจ้าประจำรายนี้
อ่า เค้กเนยสดร้านพี่นาเดียกินกี่ทีก็อร่อย ซีเนียเปรยในใจเมื่อตัดเค้กคำแรกเข้าปาก ตามด้วยลูกเชอร์รี่ในลำดับต่อมา ก่อนจะนั่งเพลิดเพลินกินเค้กไปอย่างช้าๆ และนั่งจิบชารสดีอย่างละเมียดละไม
"พี่นาเดียค่ะ คิดเงินได้เลยค่า"
"ไว้มาใหม่นะจ๊ะ น้องซีน"
"ค่ะ"โบกมือตอบยิ้มๆ ก่อนก้าวออกจากร้าน ดวงตาสีชมพูคู่สวยก้มลงดูนาฬิกาข้อมือ ซึ่งตอนนี้บอกเวลาบ่ายสามสิบห้านาที เธอเหลืออีกสี่สิบห้านาทีเพื่อกลับบ้านให้ทัน ซึ่งนั่นมันเหลือเฟืออยู่ดี แต่นั่นแหละ กลับก่อนมันจะเป็นไร คิดได้ดังนั้นสองเท้าจึงก้าวไปในทิศทางที่ควรกลับ…บ้าน
ซีเนียหยุด เมื่ออยู่หน้าบ้านขนาดกลางหลังหนึ่ง ก่อนจะเปิดรั้วบ้านเขาไป
"แม่ค่ะ ซีนกลับมาแล้วค่า"ตะโกนบอกแจ้งให้คนข้างในได้สภาพ แต่ก่อนที่ใครจะรู้ตัว
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ช่วยด้วยยย"ซีเนียกรีดร้องอย่างตกใจเมื่อสายลมผู้กราดเกรี้ยวกระชากร่างเธอให้เขาไปยังหลุมดำสนิทที่ดูเหมือนจะเป็นจุดกำเนิดแต่สายลม สายลมสงบนิ่งเมื่อร่างบางหายลับไปในหลุมดำ สงบจนเหมือนเมื่อครู่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น
"ซีนกลับมาแล้วหรือลูก อ้าว"หญิงวัยกลางคนซึ่งเปิดประตูบ้านออกมาดูอุทานอย่างแปลกใจ
เมื่อครู่เธอว่าเธอได้ยินเสียงซีนนี่นา หายไปไหนแล้วละเนี่ย หรือว่าเราจะหูแว่วไปเอง นึกก่อนจะกลับเข้าในบ้านอย่างงงๆ
============== THE DOLL ==============
ความคิดเห็น