ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The Lover Part :: 8
The Lover Part :: 8
ครืน!! ครืน!!
“ฝนตกหรอ” ชั้นพูดกับตัวเอง
เปรี๊ยง!!
“อ๊า..ฟ้าผ่า หือ..เงา..คน หาไม่จริงน่า อะ”
ครืด!! เทอวิ่งไปเปิดประตู เปรี๊ยง!! พอฟ้าผ่าลงมาทำให้เห็นบุคคลตรงน่าชัดเจนขึ้น
“อะ..ทำไม ทำไมไม่กลับไป มัวยืนตากฝนอยู่ทำไม” ชั้นพูดต่อว่าบุคคลตรงน่า
“ก็ข้าทำให้นาย เอ๊ย..โทดที ข้าทำให้เทอต้องโกด”
“อึ่ก..ช่างเหอะ เข้ามาสิ” ชั้นดึงตัวโยเข้ามาในห้อง
“โอ๊ะ..”
“เอานี่..เช็ดตัวซะ เด๋วจะเป็นหวัดกันพอดี”
“อือ..ขอบใจ..นะ..ฮะ..ฮะเช้ย”
“เฮ้อ!! เด๋วจะไปต้มยาให้ละกัน”
“ขอบใจนะเคียว เอ่ย..ไม่ใช่สินะ”
“ใช่ชั้นไม่ได้ชื่อเคียว ไม่ใช่ ยามะชิ เคียว”
“แล้วเทอชื่อไรละ”
“แอนนา เคียวยามะ แอนนา ยินดีที่ได้รู้จัก มละยา”
“อือ..ขอบใจนะ ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน”
“อือ” ชั้นถือถ้วยและนั่งลงตรงน่าโย “เอาทานซะสิ”
“อื้อขอบใจนะ”
“อู้ย!! ร้อนๆ ฮึฮึ..ฮะฮะ..” ชั้นกับโยอุทานแล้วจ้องหน้ากันพร้อมกับเอามือจับติ่งหู พลางหัวเราะออกมากันอย่างสนุกสนาน
“นี่ที่ข้าจะกลับบ้านนะเทอโกดหรอ” โยถามชั้น
“ก็มันเหงานี่อยู่ดีดีนายก็จะกลับไป” ชั้นตอบ
“ฮึฮึ”
“หัวเราะอะไรมิซาบ”
“ถ้ามีบุญวาสนาต่อกัน เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีกไม่ใช่ว่า จะไม่กลับมาเลยนิ”
“อื้อ แต่เรื่องที่ชั้นเป็นผู้หญิงนะ เก็บเป็นความลับนะ มีแค่อ.แม่กับนายเท่านั้นที่รู้นะ”
“ไว้ใจได้เลย” โยรับปากชั้นและเค้าก็กลับไปหอหลังจากที่ฝนหยุดตกแล้ว
แกร่งๆ แกร่งๆ
“เห้ย!! แอน..เอ่ย เคียวนาย”
“ฮึฮึ..” ชั้นตีระฆังเข้าเรียนแทนโยในวันนี้เพราะ เค้าน่าจะตื่นสายพอเค้าเดินมาก็ตกใจอยู่เหมือนกัน
“อาซาคุระคุงไปเอาเอกสารให้ครูสิ” อาจารย์สั่งให้โยไปเอาเอกสารที่อยู่ในห้อง
“คับ”
“อาจารย์ฮะ ผมไปเอาเองฮะ วันนี้โยเค้าท่าทางไม่สบาย”
“อื้อ ฝากด้วยนะยามาชิซัง”
ชั้นอาสาทำงานแทนโยทุกอย่างที่อาจารย์มอบหมายให้เค้าในวันนี้ทั้งหมดไม่ว่าจะงานในที่ร่มหรือกลางแจ้งและทุกเช้าชั้นก็ไปตีระฆังแทนโยทุกวันจนกว่าจะถึงวันที่โยจะต้องกลับบ้าน จนกระทั่งถึงวันนี้ แกร่งๆ แกร่งๆ ชั้นยังคงตีระฆังตามเดิม แต่คราวนี้ชั้นตีพร้อมน้ำที่รินไหลจากตาเพราะ วันนี้แล้วที่โยจะต้องกลับบ้านเพราะงั้น วันนี้เค้าถึงไม่มาเรียน ซึ่งวันนี้มีเรียนพิณด้วย ตึ้ง..ตึง..เต้ง..เต้ง..ชั้นนั่งเรียนอยู่กับเพื่อนร่วมชั้น หางตาชั้นเหลือบไปเห็นคณะของโยที่กำลังเดินผ่านป่าไผ่ที่ชั้นก็เคยผ่านและพบกับโยครั้งแรก
“ฮะ..โย ไม่นะ อย่างไปนะ ฮึ้ย!!”
เต้ง..ชั้นเริ่มบรรเลงเพลงพิณที่ชั้นได้ยินต้อนนั้น
“หันมานะ กลับมานะ” ชั้นนึกในใจสายตาจับจ้องมองไปยังโยหวังว่าให้เค้ากลับมา
“อะ..เพลงนี้” เค้าหันกลับมาและเห็นเทอกำลังบรรเลงเพลงพิณ
“คุณโยไปได้แล้ว” ผู้ติดตามผู้นึงเตือน
“อะ..อื้อ”
“หา..ฮึ้ย!!” เมื่อชั้นเห็นโยหันกลับไป ชั้นเริ่มบรรเลงหนักขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ผล โยไม่หันกลับมาอีกเลย
“หา..อึ่ก”
ตึง..ชั้นหยุดบรรเลงและทุบลงไปอย่างแรงด้วยความเสียใจและทุกคนก็หันมามองที่ชั้น
“ยามาชิเป็นอะไรไป” อาจารย์เข้ามาถามชั้น
“ไม่เป็นไรฮะ ไม่ต้องห่วง ฮึ้ย!!”
“แต่เทอจะกลับมาใช่มั๊ย โย” ชั้นนึกในใจที่มันเริ่มจะเข้าใจความรู้สึกที่มีให้กับเค้า
“ชั้นจะรอเทอกลับมา” ชั้นเอยขึ้นเบาๆ วันนั้นชั้นต้องนอนคนเดียวโดยมีไม่มีคัยเข้ามาพูดคุยด้วยก่อนนอน ชั้นก็เหงาเป็นเหมือนกันนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น