ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : The Lover Part :: 7
The Lover Part :: 7
ป้าบๆ ป้าบๆ
“รู้แล้วๆ ตีอยู่ได้น่ารำคาญ” ชั้นแต่งตัวเรียบร้อยกำลังจะเก็บเสื้อผ้า แต่ก็มีมารผจญเลยเดินไปเปิด
“กว่าจะเปิดนะ เคียว”
“อ้าว..โยเองหรอ”
“ข้านะสิจะคัยละ”
“เออ..นั้นสินะ”
“เอาไปกันได้แหละ”
“อะ..เอ่อ..”
ชั้นกับโย เรา 2คนกึ่งเดินกึ่งวิ่งแอบออกไปจากที่นี่ด้านหลัง ซึ่งเป็นเนินเขา ซึ่งต้องปีนขึ้นไปทำเอาทุลักทุเลไปกัน 2คนเลย แต่โยจะพาเราไปไหน เมื่อไรจะถึงซะทีเล่า เมื่อยแล้วน้าเอาแต่ปีน
“เอ้า..ถึงแล้ว”
“จิงอะ..โห..โยสวยจังเลย” ชั้นตะลึงไปกับความสวยงามของน้ำตกธารไม่ใหญ่มาก “อ้า..เย็นดีจัง”
“อ้าว..โย มาอีกแล้วหรอ” เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของพวกเค้า
“คับ ท่านนักบวช” โยตอบ
“แล้วนี่เจ้าพาคัยมาด้วยรึ ไม่คุ้นน่าเลย” ท่านนักบวชถามโย
“อ้อ..นี่ เคียวฮะ เพื่อนใหม่ผมเองฮะ เออ..เคียวท่านผู้นี้คือ ท่านนักบวชโยเม”
“อะ..เออ..ยินดีที่ได้รู้จักคับ ข้าชื่อ ยามะชิ เคียว” ชั้นแนะนำตัวต่อน่าท่านนักบวชอีก 1รอบ
“ยินดีที่ได้รู้จักทั้ง 2คนตามสบายเลยนะ”
“ฮะ..ขอบคุณฮะ” โยกล่าวขอบคุณนักบวช
“ข้าขอไปเล่นน้ำหน่อยนะ” ชั้นบอกโยแล้วก้าวเดินหันหลังไปนั่งที่ริมโขดหิน เอามือลงไปลู่กับสายน้ำที่เย็นเฉียบและไหลเชี่ยว กระทบกับหินกระเด็นใส่บ้างก็ทำเอาเปียกไปนิดๆ “ว้าย!!”
“นี่ เคียวเป็นไรไปอะ สาน้ำใส่แค่นี้ร้องวี๊ดว้ายอย่างกับผู้หญิง”
“ก็ชั้นตกใจนิ อยู่ดีดีนายก็สาดเข้ามาอะ” ชั้นตอบแก้หน้า
“เออ..ฮะฮะ..ขำขำน่า” เค้าพูดกับชั้นท่าทางร่าเริง แต่ชั้นว่ามันไม่ใช่อย่างที่เค้าแสดงออก ชั้นจะถามเค้าดีไหมน้า
“เออ..”
“เออ..”
“นายพูดก่อนก็ได้เคียว”
“ไม่อะ นายนั้นแหละพูดห่อนเถอะ” ฮึ้ย!! ทำไมโป๊ะแซะงี้น้า
“เออ..ก็ได้ นี่เคียวชั้นจะต้องกลับบ้านนะ”
“หา..นายว่าไรนะ” ชั้นตกใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากโย ชั้นเลยถามเค้า
“ชั้นบอกว่า ชั้นจะกลับบ้าน” โยตอบ
“ทะ..ทำไม นายจะกลับทำไม” ชั้นตะโกนถามใส่โย
“ก็ที่บ้านมีเรื่องนะ ข้าเลยต้องกลับไป”
“งั้นหรอ”
“อือ..ฮะ..เฮ้..เคียว นายจะไปไหนนะ รอด้วยเซ่” เทอลุกขึ้นจากจุดที่ที่เทอนั่งเล่นน้ำแล้วเดินพลางวิ่งออกไป
“อะไรของเค้านะ เร็วเป็นบ้าเลย หืม..อะ..นี่มันอะไรนะ” เค้าเห็นอะไรบางอย่างสีขาวๆ ตกอยู่ตรงที่ที่เทอนั่ง “เอ..นี่มันคืออะไร อือ..อะ..หา” เค้าลองเอาไอผ้าชิ้นน้อยสีขาวนั่นทาบกันบริเวณหน้าอกของเค้า “เฮ้..เคียว” เมื่อเค้ารู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร เค้าจึงร้องเรียกชื่อผู้ที่เป็นเจ้าของและวิ่งตามลงไป
ครืด!! ปัง!!
“ฮึ้ย!! อีตาบ้าโย ฮึ้ย!!” ชั้นวิ่งมาถึงห้องและปิดประตูอย่างดังเข้ามาบ่นพึมพำแล้วเดินไปนั่งบนที่นอน
ตึงๆ ตึงๆ
“คัยมิซาบ” ชั้นตะโกนถามด้วยแรงโมโห
“เคียว ข้าเอง โยไง”
ครืด!!
“มีอะไร ไมไม่รีบไปเก็บของเพื่อจะกลับบ้านละ” ชั้นตะคอกใส่เค้า
“ก็จะไปเหมือนกันแต่ข้าเอานี่มาให้นายอะ..นี่”
“อะ..หา..อึ้ย..ว้าย..เอามานี่” ชั้นเห็นสิ่งที่โยให้ดูชั้นตกใจเลยหันหลังไปดูและจับหน้าอกของตัวเอง แล้วจึงหันมาคว้าผ้าชิ้นนั้นและปิดประตูใส่เค้า แล้วไปใส่เสื้อชิ้นนั้นโดยไม่สนใจคนที่อยู่ข้างนอก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น