ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : The Lover Part :: 6
The Lover Part :: 6
“อ้าวๆ ยามะชิซังๆ มานั่งตรงนี้ดีกว่านะ”
“อื้อ..เอ๋..” อยู่ดีดีอาจารย์ก็เรียนชั้นไปนั่งข้างหน้าติดกับโต๊ะอาจารย์เลยซะงั้นอะ ทำไมกันนะ
“เคียว..นาย..อืม..” โยกล่าวออกมาด้วยสีน่าบ่งบอกความกังวลและเริ่มรู้ฐานะตนเองกับเคียว
“มานั่งตงนี้ก็ห่างจากโยนะสิ แล้วข้างๆก็มีแต่คนที่มีอายุทั้งนั้นเลยอะ” ชั้นคิดในใจและบ่นพึมพำออกมา “อื้อ..สวรรค์เมื่อไรจะหมดชม.เรียนน้า”
พอหมดชม.เรียนชั้นก็ตามโยไปที่ลานกว้างใหญ่มากๆ เลย แต่มันมีแต่หิน ดิน ทรายและต้นไม้ที่ถูกตัดร้อนด้วยแหละ ชั้นก็ได้เดินตามโยไปเรื่อยๆ เหงื่อ ก็ออก
“เฮ้อ!!..ร้อนจังเลยอะ นี่ๆโยมาที่นี่ทำไมอะ” ชั้นถามโย
“ก็มันเป็นหน้าที่ของพวกชนชั้นที่ไม่สูงอะไรมากมายเหมือนนายนิ” โยพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์
“แล้วมันต่างกันยังไงละ วัดกันที่ไหนว่า สูงหรือต่ำ ขุนนางหรือไพร่” ชั้นตะโกนออกไป
“ชั่งเหอะน่า เข้าไปอยู่ในที่ที่ของนายซะ ที่นี่ปล่อยให้พวกลูกไพร่ ลูกทาส ทำงานที่นี่ ไป!!” โยตะโกนดังไล่ชั้น ไม่รู้ทำไมถึงได้ติดใจว่า ทำไมต้องไล่กันด้วย
“ได้..ชั้นไปก็ได้” ชั้นเอาของที่อยู่ในมือทิ้งไปแล้วเดินไปจากที่นั้นอย่างเร็ว
“นี่เจ้าโย ทำไมไล่เค้าไปอย่างนั้นละ” เดกหนุ่มผมประกายม่วงเดินเข้ามาคุยกับโย
“ก็ไม่มีอะไรนิ เร็น” เค้าตอบคำถามที่เพื่อนรักถามมา
“จิงล้อ” เสียงเล็กแหลมดังมาจากข้างหลังของเค้า
“เออ..ซิวะ ไอโฮโร”
“แต่ชั้นว่ามันต้องมีอะไรแน่ระหว่างนายกับเพื่อนนายคนนั้น” เดกผมสีมรกตประกายสวยเอ่ยขึ้น
“มันก็มีนิดหน่อยอะรีเซิก” เค้าตอบเพื่อนรักคนนั้น
“เล่าให้ฟังหน่อยๆ” เพื่อนเค้าทั้ง 3พูดตะโกนออกมาพร้อมๆ กัน
“ก็เรื่องฐานะนะ”
“โห..เรื่องแค่นี้อะนะ” เร็นตะโกนออกมา
“นี่โย ข้าจะบอกเอ็งนะ พวกเราก็ไม่ได้มีฐานะที่เท่ากัน แต่ทำไมพวกเราถึงสนิทกันได้ละ” โฮโรพูด
“อือ..นั้นสิ” เค้าคิดได้ถึงเรื่องความเป็นเพื่อนที่ไม่มีอะไรที่จะมาแบ่งแยกได้
“คิดได้ก็ดีแล้ว พวกเราไปละ”
“อื้อ” แล้วพวกเพื่อนของเค้าก็เดินจากไปตรงที่ที่เค้ายืนอยู่ “ไม่เกี่ยวกับฐานะ แต่เกี่ยวกันที่จิตใจ”
พอตกเย็น
“อื้อ..อีตาบ้าโย ทำไมต้องไล่เราด้วยอะ ฮึ้ย!!” ชั้นขวางกระดาดที่ชั้นขยำไว้ออกไปโดยทีไม่รู้ว่า..
“อู้ย..ใครขว้างมาเนี่ย”
“หา..ข้าขอโทด เออ..ถือว่า ข้าไม่ได้พูดละกัน” ชั้นกล่าวขอโทดคนๆ นั้นโดยที่ไม่รู้ว่า เป็นโย
“เออ..เคียว ชั้นขอโทดนายนะ เรื่องเมื่อตอนกลางวันนะ”
“ทำไมละ ทำไมข้าต้องยกโทดให้เจ้าด้วย”
“ก็ตอนนั้นชั้นไม่ได้นึกถึงเรื่องนึงอะ”
“เรื่องอะไร” ชั้นถามเค้า
“พอชั้นเหนนายไปนั่งข้างหน้า ซึ่งเป็นที่นั่งของพวกที่มีฐานะดี แล้วข้าไปตีสนิทด้วยก็อาจจะมีคนที่แอบนินทาข้าอยู่”
“แค่เจ้านั่งข้างหลังแล้วก็แสดงว่า ฐานะเจ้าต่ำกว่าข้าหรอ”
“อือ..แต่ข้าไม่สนใจแหละเพราะ ข้าคิดได้แล้วละ”
“อื้อ..ยกโทดให้ก็ได้” ชั้นเริ่มหายโกดโยเค้าแล้วละ สงสัยชั้นจะเริ่มมีความรู้สึกนี้ มันคืออะไรนะ
“อื้อ..งั้นเคียวเด๋วพุ่งนี้หยุด นายไปกับชั้นหน่อยนะ”
“อื้อ..กี่โมงละ”
“ก็ประมาน 8โมงละกัน”
“อื้อได้เลย เออ..เจอที่ไหนละ”
“เด๋วชั้นมาหานายที่ห้องละกัน นอนได้แหละ”
“อื้อ ราตรีสวัสดิ์” ชั้นบอกเค้าแล้วเค้าก็ออกไปทันที แต่จะพาเราไปไหนนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น