คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Lover Part :: 4
“ทามะๆ ดูนั้นสิ” ชั้นเรียกให้ทามะดูข้างล่าง
“อะไรเจ้าค่ะ ท่านแอนนา อุ๊..อุ๊บ!!”
“เงียบๆสิ ถ้าไม่อยากให้คนเค้านินทาว่า เป็นชาวบ้านเข้าเมืองนะ” ชั้นพูดให้ทามะฟัง หลังจากที่ร้องออมาซะดังเลย
“บ้านนอกเข้ากรุงต่างหากละเจ้าค่ะ”
“เออ..นั้นแหละๆ” ชั้นเออออตามยัยทามะไปเรื่อยเปื่อย ชั้นพูดคุยกับทามะไปเรื่อยๆ เกี่ยวกับคนที่เรียนอยู่ข้างล่าง เค้าดีดพิณกันแหละ โห่!! เหลือเชื่อเลย ชั้นคิดว่า จะมีแต่ผู้หญิงซะอีกที่เล่นผู้ชายก็เล่นหรอเนี่ย ชั้นนึกคิดอยู่ในใจแล้วสายตาชั้นก็เหลือไปเห็นคนๆ นึง
“^_^” ว้ายๆ เค้ายิ้มขึ้นมาให้ด้วยชั้นเดินหลบหน้าทันที ชั้นก็อายเป็นเหมือนกันนะ
“นี่เจ้าอย่ามั่วแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ซ่อมเร็วเช้า”
“อะ..คับๆ ขออภัยคับ” อาจารย์ผู้สอนว่า ผู้ชายคนนั้น ทำให้เพื่อนทั้งชั้นหัวเราะตาม
“ถึงแล้วคับคุณหนู มัลโก้ผู้ติดตามเอ่ยขึ้น”
“ว้าว!! ที่นี่หรอ” ชั้นตื่นตาตื่นใจมากๆ ที่ได้เห็น
“นั้นสิคะ ท่านแอนนา” ทามะเสริมหลังจากที่ชั้นพูดจบ
“อื้อ”
“มากันแล้วหรอจ๊ะ นร.ใหม่” เสียงหญิงสาวดังขึ้นทางด้านหน้าของชั้นและก้าวเดินมาทางพวกเรา
“อะ..ค่ะ..เอ๊ย..คับ..เออ..” ชั้นตอบไม่เป็นคำเลย หวาย!! ตายแน่ๆ
“หึหึ..เรียกชั้นว่า อาจารย์ก็ได้จ๊ะ ชั้นเป็นอ.แม่ของที่นี่หรือจะพูดให้ถูกก็เป็นเจ้าของที่นี่อะจ๊ะแล้วเทอชื่ออะไรจ๊ะหนุ่มน้อย”
“อะ..เออ..แอน..เอ๊ย..เคียว..คะ..คับ” เห้ย..รอดไปทีดีนะที่ใช้คำหน้าของสกุลบอกไป
“ชื่อ เคียว หรือจ๊ะ อือ..ไปคุยกันข้างในดีกว่า 2คนนะ” อ.แม่พาชั้นเข้าไปไปในห้องของเทอ จะคุยอะไรอีกละเนี่ย
แอ๊ด!! ปัง!!
“อื้อ..ไหนบอกอีกทีสิว่า ชื่ออะไร นามสกุลอะไร” อ.แม่ถามชั้น อ๊าย!! ยิงคำถามนี้เลยหรอ ถ้าบอกว่าสกุลเคียวยามะความก็แตกอะสิ สกุลของชั้นยิ่งดังอยู่ด้วย
“เออ..ยา..ยามาชิ..ยามาชิ เคียว คับ” ที่คิดได้ก็มีแค่นี้แหละ
“ฮิฮิ..ฮะ..ฮะ..ไม่ต้องปิดหรอกนะ ชั้นรู้จักตระกูลของเทอดี”
“เอ๋..หมายความว่าไง” ชั้นงงมากๆ
“ไม่ไงหรอกชั้นกับแม่เทอเคยเป็นเพื่อนกันมานะแล้วก่อนเทอจะมาที่นี่แม่ของเทอก็บอกว่า ลูกสาวคนเดียวของตระกูลเคียวยามะจะมาเรียนที่นี่”
“งั้นที่อ.แม่ถามไปนั้นก็”
“อื้อ..ชั้นอยากรู้ว่า เทอจะตอบยังไง เออ..จิงสิมีกฎอะไรมั๊ยเกี่ยวกับการที่เทอมาที่นี่”
“เออ..ก็มีค่ะ ท่านพ่อสั่งไว้ ต้องปิดเรื่องที่เป็นผู้หญิง แต่ในเมื่ออ.แม่รู้แล้วชั้นปิดไปก็เท่านั้นและไม่ยุ่งหรือทำอะไรร่วมกับผู้ชายก็มีแค่นี้แหละค่ะ” ชั้นตอบอ.แม่ไป แต่ท่านดูเหมือนไม่แคร์อะไรเลย ยิ้มอย่างเดียวจ้องตาชั้นอีก
“ลูกสาวของตระกูลนี้ทั้งสวยและน่ารักชื่อ แอนนาใช่ไหม”
“อะ..คะและก็ขอบคุณค่ะ” ชั้นออกอาการเขินๆ
“เออ..เรื่องที่นอนหรือห้องน้ำก็..เออ..ช่ายสิน้า..เอาไงดี”
“พักที่ไหนก็ได้ค่ะ” ชั้นตอบไปเพื่อไม่อยากทำให้อ.แม่ลำบากใจ
“ไม่ได้ๆ หนูเป็นผู้หญิงอ้อ..นึกออกแล้ว ไปนอนที่ห้องสมุดละกันที่นั้นเวลาดึกๆ ไม่ค่อยมีคัยเข้าออกหรอก ส่วนห้องน้ำก็ใช้กับชั้น เอาอย่างงี้นะ หนูแอนนา” อ.แม่พูดจบและก็ยิ้มให้ชั้น
“อะ..ค่ะ..ขอบคุณค่ะ”
“อื้อ..งั้นก็ไปกันเถอะจ๊ะ”
แอ๊ด!! ปัง!!
“อ้าว..นี่ของๆ เทอหมดเลยหรอ”
“คับๆ”
“อือ..ตามชั้นมา” ว่าแล้วอ.แม่ก็พาชั้นไปยังที่พักคือ ห้องสมุดของที่นี่ ถึงแล้ว
แอ๊ด!!
“เอาละเข้ามาได้ เอาไปวางไว้ตรงมุมโน้นละกัน เออ..แล้วหนูแอนนาจะอ่านหนังสือในนี้ก็ได้นะ ชั้นอนุญาต”
“ขอบคุณค่ะ”
“จ้า” ชั้นเดินเข้ามาจัดแจงที่นอน ตอนเช้าก็เก็บเข้าที่ ตอนนอนค่อยปู ชั้นต้องเก็บให้เปนที่ไม่ให้รกเด๋วจะโดนดุเอา พอตกเย็นวันนั้น พวกทามะได้กลับไปแล้ว ชั้นก็ไปอาบน้ำแล้วด้วย แต่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดนอน ชั้นมัวแต่จัดตั้งตะเกียงแบะโหลผีเสื้อซึ่งโหลจะอยู่ใกล้ๆชั้น ตะเกียงอยู่ด้านบนหัวนอน เมื่อจัดการเสดชั้นว่างไม่มีอะไรทำ เลยเอากระดาษมาวาดรูปผีเสื้อ แต่ไม่สวยนักพอเหมือนแล้วก็เสียบไว้ระหว่างไม้กับกระดาดที่ตะเกียง ชั้นจึงลุกขั้นเพื่อจะเปลี่ยนเป็นชุดนอน
แอ๊ด!! ปัง!!
มีคัยเปิดประตูเข้ามา แต่เทอไม่ได้ยิน เทอก็ตั้งหน้าตั้งตาที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าของเทอไป คนที่เดินเข้ามาเป็นเดกหนุ่มผมผูกกล้าวสูงขึ้นสูง เค้าเหนว่ามีแสงไฟจึงแอบไปดูทางด้านหลังและเค้าก็ได้เหน
“อะ..เฮ้ย!!” เสียงของเค้าหลุดออกมา เมื่อเหนเทอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เค้าได้เหนแผ่นหลังอันเรียนเนียนมีผมสีบรอนทองยาวลงมาปิดไว้เล็กน้อย ทำเอาเค้าเดินถอยหลังไปชนชั้นหนังสือ
ตึง..ตึง..
“อู้ย!! เจ็บ..”
“หา..คัยนะ” ชั้นตกใจจึงรีบใส่เสื้อผ้าลับทันทีและรีบกล้าวผมขึ้น แล้วเดินออกไปดูแล้วชั้นก็พบ
ความคิดเห็น