Shaman's the Lover

ลำดับตอนที่ #3 : The Lover Part :: 3

The Lover Part :: 3

"ใช่ค่ะ..ท่านแม่" ชั้นตอบท่าน
"แต่ลูกก็รู้ว่า ผู้หญิงเค้าไม่เรียนหนังสือหรอกนะ มีแต่ผู้ชายเท่านั้น" ท่านแม่พูด
"ลุกไม่แคร์คะ ท่านแม่" ชั้นพูดหน้าจิงจัง
"ตะ..แต่ลูก"
"ท่านแม่ค่ะลุกขอร้องละค่ะ ให้ลูกไปเถอะนะคะ" ชั้นอ้อนแม่ทันทีไม่อ้อมค้อม
"เออ..แม่นะยังไงก็ได้ แต่ท่านพ่อของลูกละ" ท่านแม่ทำหน้าตาเครียดทันที เมื่อเอยถึงท่านพ่อของชั้น
"ดะ..เด๋ว..ลูก.."
"ให้ไปก็ได้"
"เอ๊ะ!!..เออ.." ชั้น ท่านแม่และทามาโอะตกใจเมื่อได้ยินเสียงๆ หนึ่งแทรกขึ้นมาก่อนที่ชั้นจะพูดจบ
"คุณคะ"
"ท่านพ่อ"
"นะ..นายท่าน"
"เจ้าอยากไปพ่อจะให้ไปก็ได้"
"อะ"
"แต่เจ้าจะต้องปิดเรื่องที่เป็นผู้หญิงและเมื่อพ่อเรียกตัวเจ้ากลับเจ้าต้องกลับทันที เออ..อีกเรื่องไม่ยุ่งและทำไรร่วมกับผู้ชายละ"
"จะ..เจ้าค่ะ..ขะ..ขอบคุณคะ"

ชั้นโค้งขอบคุณท่านพ่อทันที เมื่อท่านอนุญาติอล้วท่านก็เดินออกไป ท่านแม่ก็ตามไปด้วย คืนนั้นชั้นจัดการเก็บข้าวของใช้ส่วนตัวลงหีบเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมและชั้นไม่ลืมที่จะเอาโหลผีเสื้อไปด้วย

"ทามาโอะ"
"เจ้าค่ะ คุณนาย มีอะไรหรือคะ"
"เจ้าตามไปเป็นเพื่อนของแอนนาด้วยละกัน"
"จะ..เจ้าค่ะ"

คืนนั้นทามาโอะก็ได้เก็บเสื้อผ้าของตัวเองใส่หีบเพื่อเตรียมตัวไปกับเทอ

วันเดินทางก็มาถึง
"แอนนา เส็ดหรือยังลูก"
"คะ..ท่านแม่ เสดแล้วเจ้าค่ะ" ชั้นร้องบอกท่านแม่ที่ยืนอยู่ด้านนอก

แอ๊ด!! เมื่อประตูเปิดออก ชั้นเดินก้าวออกมาในชุดแต่งกายที่เป็นผู้ชายเต็มที่ เพื่อการเดินทางไปเรียนโดยฉะเพาะ
"เอ๊ะ..ทามะไปด้วยหรอ"
"กะ..ก็แค่ไปส่งเท่านั้นแหละเจ้าค่ะแล้วก็ค้างคืนนึงแล้วก็จะกลับเจ้าคะ" ทามะบอกชั้น
"หรอ..งั้นชั้นคงเหงาแย่เลย" ชั้นฟังคำพูดของเพื่อนแล้วชั้นเศร้าทันที
"ไม่หรอกค่ะ เด๋วชั้นจะเขียนจดหมายไปหานะเจ้าคะ"
"จิงหรอทามะ"
"จิงเจ้าค่ะ"
"เย้!! ฮะฮะ.." ชั้นกระโดดเข้ากอดทามะอย่างจังจนพวกเรา 2คนเกือบล้มคว่ำลงไป
"เอาละ. เจ้าทั้ง 2คนพอแล้วๆ ไปกันได้แล้ว" ท่านพ่อเอยปากบอกชั้นกับทามะ "อย่าลืมที่สัญญากับพ่อและแม่ไว้ละ"
"แหะๆ เจ้าค่ะ" ชั้นกับทามะยิ้มสะแยะๆ แล้วก้าวขึ้นเกี๊ยวไป

ในขณะเดินทางชั้นนั่งคุยอยู่กับทามะแล้วเรา 2คนก็พล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไร รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงที่เรียนซะแล้ว
"ถึงแล้วขอรับคุณหนู" ผู้ติดตามผู้หนึ่งชื่อ มันแกว เอ่ย!! มัลโก้ เอ่ยขึ้น
"ขอบคุณนะที่มาส่ง เออ.ถึงแล้วหรอมัลโก้" ชั้นถามมัลโก้
"ยังขอรับคุณหนูต้องเดินเข้าไปอีก แต่ไม่ไกลหรอกคับ" มัลโก้บอกชั้น
"อื้อ..งั้นไปกันเถอะ" แล้วขั้นก็เดินจ้ำอ้าวนำไปคนเดียว แต่ก็ถกดึงตัวกลับเข้ามาให้อยู่ตรงกลางซธนี่ เฮ้อ..เซงอีกแล้ว เมื่อไรจะถึงที่น้า ถึงโรงเรียนของชั้นถึงจะอยู่ในป่ากลางหุบเขาก็เถอะ

ติ้ง..ติง..ติ้ง..ติง..
*เอ๊ะ!!..เสียงอะไรนะเพราะจังเลย* ชั้นนึกในใจ ในตอนนั้นชั้นกับทามะและผู้คนที่มาส่งเดินผ่านป่าไผ่นั้น ทำให้ได้ยินเสียงชัดเจนขึ้น ชั้นมองลงไปผ่านกอป่าไผ่ที่สูงยาวหลายเมตรและชั้นได้พบกับ