คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Lover Part :: 2
ณ.ห้องรับแขก
"ขอโทดค่ะที่มาช้า ท่านพ่อ" ชั้นกล่าวหน้าประตูที่ปิดอยู่ ข้างในมีผู้คนที่ชั้นรู้จักเปนอย่างดี
แอ๊ด..
"เชิญขอรับคุณหนูแอนนา" คนเปิดประตู 2คนเปิดกล่าวต้อนรับชั้นให้เข้าไปในห้องที่ใหญ่โต
"เฮ้อ!!.." ชั้นถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินย่างก้าวเข้าไป
"โฮ่ๆๆ..นี่หรือคุณหนูแอนนา สวยงามมากๆ" ทันทีที่ชั้นเดินเข้าไปเสียงผู้คนที่มาร่วมเลี้ยงของท่านพ่อพูดชมกันเสียงดังจนน่ารำคาญ แต่ชั้นก็ได้แต่ดานหน้าเดินเข้าไปเพื่อรักษาหน้าท่านพ่อ ซึ่งเปนเรื่องที่ชั้นเบื่อมากๆ ตึกๆ พอชั้นเดินมาถึงหน้าท่านพ่อ
"ไงลูกรัก ซ้อมดีดพิณบ้างหรือป่าว" ท่านพ่อกล่าวพูดกับชั้น
"ค่ะ ท่านพ่อ" ชั้นตอบ
"อย่ามัวพิรี้พิไรเลยรีบๆ ดีดพิณสักเพลงเพื่อพ่อหน่อยเอาเพลงที่ลูกเรียนก็ได้" ท่านพ่อกล่าวอย่างงั้น แล้วก็มีคนยกพิณมาวางไว้ตรงหน้าชั้น ชั้นยืนจ้องมองพิณตัวนั้นเพื่อความเนียนอยู่สักพัก ชั้นเริ่มนำมือตัวเองไปแตะที่สายพิณแล้วชั้นก็เริ่มบรรเลงเพลงที่ชั้นได้เรียน ซึ่งก็มีไม่กี่เพลงแต่ชั้นชอบที่จะโดดเรียนไปเรียนเขียนหนังสือกับพวกลูกบ่าวลูกไพร่ประจำ ชั้นลากทามาโอะไปด้วยเวลาเกิดมีคนจับได้ทามะจะได้โดนด้วย เอ่ย!! ไม่ใช่ๆ จะได้ไม่มีคนไปฟ้องท่านแม่
ตึ้ง..ตึง..ติง..ติ่ง..เสียงพิณบรรเลงต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เต้ง!!
"หะ..แซดๆๆ" ทันทีที่เสียงพิณเงียบลงเพราะ ชั้นดีดพลาดเสียงผู้คนก็ดังขึ้น
"นี่..เจ้าดีดภาษาอะไร ทำไมถึงผิดพลาดได้"
"..." ชั้นเงียบ
"เจ้าตอบพ่อมา เจ้าเรียนภาษาอะไรของเจ้า"
"..."
"นี่!!..เจ้ากล้าเงียบกับพ่อรึ"
"..." ท่านพ่อยังคงพูดตะคอกใส่ชั้นต่อทั้งที่ชั้นก็เอาแต่นั่งเงียบจนกระทั่ง
"นี่..เจ้า.."
"หยุดเถอะคะคุณ"
"ทะ..ท่านแม่" ชั้นเอ่ยปากขึ้น
"หยุดทำไม แอนนาก็ลูกของข้า"
"แล้วทำไมท่านต้องโกดลูกด้วยละ"
"นี่เจ้าเข้าข้างลูกงั้นเรอะ"
"ข้าป่าว"
"งั้นเจ้าก็อย่ายุ่งกับการกระทำของข้า" ท่านพ่อจบเท่านั้นหลังจากเถียงกับท่านแม่เรื่องของชั้นแล้วท่านพ่อก็หันมาหาชั้น ชั้นคงต้องหูชาเปนแน่
"นี่แสดงว่าเจ้าไม่ตั้งใจที่จะเรียนพิณช่ายมั๊ย"
"ใช่ค่ะ ท่านพ่อ" ขั้นตะโกน
"นี่เจ้า..เจ้า.."
"ลูกไม่อยากเรียนพิณลูกอยากเรียนหนังสือมากกว่า" ชั้นไม่รุ่ว่าท่านพ่อจะดุไรชั้นก็พูดขึ้นแทรก "ท่านพ่อเข้าใจไหมว่า ลูกอยากเรียนหนีงสือๆ" ชั้นพูดจบก็ลุกขึ้นหันหลังให้ท่นพ่อแล้วก้าวเดินออกไป
"เจ้า..เจ้าทำให้พ่อขายหน้า" ท่านพ่อพูดขึ้น แต่ชั้นไม่ฟังชั้นเดินออกไปอย่างเดียว ถึงกระนั้นท่านก็ยังเรียกชั้น
"แอนนา..แอนนากลับมาเด๋วนี้นะ" ชั้นยืนหยุดสักแปบหันหน้ามาหางตามิงไปที่ที่ยังมีผู้เปนพ่อและแม่พร้อมผู้คนมากมายทั้งห้องเงียบมากๆ
"ท่านพ่อค่ะ ลูกจะตัดสินชีวิตด้วยตัวลูกเอง ขอตัวก่อนนะเจ้าค่ะ แล้วก็ขออภัย" ชั้นพูดจบเริ่มก้าวเดินออกจากห้องไป
"ทามาโอะตามแอนนาไป" ท่านแม่สั่งทามาโอะให้ออกไปหาเทอ
ครืด!! ปัง!!
"ทามาโอะ ชั้นตัดสินใจแล้ว" ชั้นร้องบอกทามะ เมื่อเข้าไปในห้องของตัวเอง
"อะไรหรอค่ะ ท่านแอนนา" ทามะถามชั้นเมื่อเหนชั้นไม่พูดต่อ
"ฮิ..ฮิ..ชั้น..ตัดสินใจแล้วว่า.." ชั้นพูดไปนั่งถอดรองเท้าที่แสนจะผูกแน่นเหลือเกิน
"หือ..อะไรหรือคะ"
"ทามะช่วยถอดหน่อยสิ อีกข้างอะ" ชั้นนอกเรื่องไปนิดนึงก่อนที่จะบอกทามะ
"อะ..ค่ะ เด๋วชั้นช่วย"
"ใจจ๊ะ..ฟังให้ดีนะทามาโอะ ชั้นจะไปเรียนหนังสือ"
"อะ..คะ อ๊ะ..หา..ท่านแอนนา"
"ชั้นตัดสินใจแล้วชั้นจะออกจากบ้านไปอีก 2วัน" ชั้นพูดอย่างเอาจริงเอาจังโดยไม่ลังเลกับเดกสาวเพื่อนสนิทของชั้น
"ทะ.."
ครืด!!
"ลูกจะไปเรียนจริงๆนะหรือ แอนนา"
ความคิดเห็น