Shaman's the Lover

ลำดับตอนที่ #15 : The Lover Part :: 15 [The last part]

มาถึงตอนสุดท้ายสักที...
หายไปปีนึง...กลับมาอัพ...เล่นซะจบเลย...ไปพบตอนจบเลย...

The Lover Part :: 15 [ The Last Part ]

ติ๋งๆ..ติ๋งๆ.. สายน้ำเอ่อล้นจากตาคู่สวย

“โย....” เสียงเดกสาวตะโกนเรียกชื่อชายผู้เป็นที่รักหลังจากที่เทอเปิดจดหมายเจอด้านหลังที่เต็มไปด้วยหยดเลือดแห้งสีแดงของชายคนรัก “ฮือๆ..” เสียงสะอื้นดังระงมในห้อง

“Ame ni nureta hoho wa....” เสียงพิณดังขึ้นเป็นทำนอง เทอแต่งเนื้อร้องของเพลงนี้ เสียงเพลงพร้อมท่วงทำนองยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ จนจบเพลง

“โย..โย..เป็นไงบ้างลูก”สาวแก่บ้านอาซาคุระเอยขึ้นถามเดกหนุ่มผู้เป็นลูกชาย

“แค่กๆ..อือ..แค่กๆ..อะ..” เสียงไอของเดกหนุ่มดังขึ้นหลังจากเอนตัวนอนกระทั่งเสียงไอของเค้าค่อยๆ เงียบหายไป พร้อมๆ กับเสียงลมหายใจอุ่นๆที่ดังแพร่วๆ เริ่มเงียบหายและได้สงบลง มือทั้ง 2ข้างที่กุมอยู่บริเวณหน้าท้อง “ตุบ” ข้างหนึ่งล่วงหล่นลงมากระทบฝูกบนที่นอน ใบหน้าที่มีเลือดฝาดค่อยๆ หมองลงเรื่อยๆ

 

 

เต้ง..

“หะ..” เดกสาวตกใจกับเสียงสายพิณข้างตัวเทอ เทอหันหน้ามาหามัน ตอนนี้สายพิณนั้นได้ขาด มันเป็นพิณของชายคนรักและได้มอบให้เทอ

“ฮือๆ..ม่าย..อะ..ฮือๆ..ม่าย..” น้ำตาของเดกสาวไหลออกมามากกว่าเดิม

“โย..ลูกจะได้พบกับแอนนาแน่ๆ แม่จะฝังร่างของลูกไว้ที่ที่เห็นนางได้ หลับให้สบายเถอะลูก” หญิงผู้เป็นแม่พูดบอกกับร่างอันไร้วิญญาณของลูกชายพร้อมทั้งน้ำตาของผู้เป็นแม่ หลังจากที่เดกหนุ่มนามอาซาคุระ โยจากไป ไม่นานข่าวได้ไปถึงบ้านเคียวยามะเป็นที่แน่นอนที่ลูกสาวของตระกูลต้องเสียใจอย่างมาก น้ำใสๆ จากตาของเดกสาวไหลรินออกมาทุกวัน ทุกเวลา วันเวลาล่วงเลยจนถึงวันงานพิธีมงคลของเดกสาวเคียวยามะ แอนนา

 

“นี่..ทามาโอะ..ไปบอกพวกที่เหลือให้เอาแป้งมาเติมให้ลูกข้า เร็วเข้า” เสียงชายแก่ตะโกนสั่ง

“เจ้าค่ะ..”เดกผมชมพูตอบรับ “คุณหนูค่ะ เช็ดหน้าหน่อยนะเจ้าค่ะจะได้เติมแป้งได้..ว้าย!! คุณหนู”เดกสาวร้องดังเมื่อเช็ดน่าหญิงสาว แทนที่จะเป็นน้ำใสๆ แต่กลับกลายเป็นสีแดงดั่งเลือดติดมากับผ้าขาว

“มีอะไรเสียงดังอะไร” นายหญิงของบ้านเดินเข้ามา “แอนนาลูก”

“ทะ..ท่านแม่ค่ะ..ผ่านสุสานของโยด้วยนะ” เดกสาวร้องขอผู้เป็นแม่

“จ๊ะๆ..แม่สัญญา อ้าว..ได้เวลาแล้วไปได้แล้ว” หลังเช็ดน้ำตาที่เป็นสีดั่งเลือดและเติมแป้งเพื่อปกปิดรอยและออกขึ้นเกี้ยวเพื่อไปยังบ้านอิจิโนเซะ

“นี่..เจ้าไม่ต้องผ่านสุสานของมันนะ เสียเวลา” ชายแก่พูดกล่าวกับผู้ยกเกี้ยว

“แต่คุณค่ะ ลูกขอร้องแล้วนะค่ะ”

“มัวแต่แวะเสียเวลาและชื่อเสียงกันพอดี อ้าวไปได้” สิ้นคำสั่งขบวนเกี้ยวก็เริ่มออกเดิน ในตอนนั้นท้องฟ้าจากเดิมที่เป็นสีฟ้ากลับกลายเป็นสีเทามืดครึ้ม

“นี่ๆ..ไม่ผ่านสุสานจิงหรอมัลโก้” เดกสาวผมชมพูถาม ทันใดนั้นจู่ๆ สายลมก็พัดแรงจนทำให้ขบวนแห่เจ้าสาวเดินผ่านไปไม่ไหวจึงต้องยอมถอยกลับไปทางเดิมที่ต้องผ่านสุสานเพราะ ทั้งสายลมและเกิดดินถล่มลงมาปิดขวางทาง เมื่อขบวนเดินไปเรื่อยๆ เพื่อเลี่ยงสายลมจนเดินไปเจอสุสานของเดกหนุ่มอาซาคุระ โย

“นั่น..สุสานของอาซาคุระ โย” เดกสาวผมชมพูกล่าวออกมาดัง

“ไหน..” เดกสาวในเกี้ยวโผล่หน้าของเทอออกมา “หยุด..หยุดเด๋วนี้นะ” เทอร้องบอกชายยกเกี้ยว “ไม่หยุดใช่ไหม ฮึบ..อะ” เดกสาวกระโดดลงจากเกี้ยวชุดสีแดงสวยลงไปกองกับพื้นดินและเทอก็พยายามลุกขึ้นเดินพลางวิ่งฝ่าสายลมแรงเพื่อที่จะไปหาชายคนรักที่นอนไร้วิญญาณอยู่ภายใต้พื้นดิน เทอวิ่งพลางถอดชุดสีแดงออกเหลือแต่เสื้อสีขาวที่อยู่ภายใต้ เทอเอาผ้ายาวสีขาวมาผูกคาดที่หน้าผากเพื่อเป็นการเคารพต่อหน้าหลุมศพ พร้อมทั้งน้ำตา โดยไม่สนใจกับเสียงเรียกของเพื่อนสนิทกับชายผมทอง

 

“โย..ชั้นมาแล้ว” จบเสียงพูดของเดกสาว ท้องฟ้า คลื่นลงสงบลง “ชั้นแต่งเพลงมาแล้วนะ อึก..ชั้นจะร้องให้เทอฟังนะ Ame ni nureta hoho wa                namida no nioi ga shi.ta       yasashii manazashi no          tabibito
Shizuka ni hibiiteru              natsukashii ongaku                                omoidasenai kioku                                samayou

Yume wa tobitatsu no chiisa na tsubasa de        omoi no kienai basho made                  futari de                

tooi umi wo sora wo koete   Kurai yoru no naka de    watashi wo terashi.teruyasashii manazashi no    anata ni    aitai...” ระหว่างที่เดกสาวร้องเพลงท้องฟ้า พื้นดินเริ่มปั่นป่วนอีกครั้ง พื้นดินหลุมศพตงหน้าถล่มลงเป็นหลุมลึก เดกสาวในชุดสีขาวใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา เทอกัดนิ้วของตัวเทอเองก้มลงเขียนลงบนป้ายหลุมศพด้วยเลือดของเทอเอง ในขณะเดียวกัน 1หญิงกับ 1ชายวิ่งตามเทอมา

“คุณหนู..คุณหนู..ได้โปรดกลับมาเถอะค่ะ/ครับ” ทั้ง 2ตะโกนร้องเรียกผู้ที่เป็นแก้วตาดวงใจของตระกูล แต่เดกสาวไม่สนใจ เทอลุกขึ้นยืนต่อหน้าหลุม ร่างกายของเทอโอนเอนไม่หยุดนิ่งจนกระทั่ง

 

“ท่านแอนนา....”

ร่างของเทอล่วงลงไปภายใต้พื้นพิภพที่เป็นหลุมลึกตงหน้าและพื้นดินบริเวณนั้นได้กลับมาเป็นปกติ ท้องฟ้าไร้เมฆหมอกเหมือนทุกอย่างเต็มใจให้เทอได้ไปอยู่กับคนรัก

“ฮือ..คุณหนู..คุณหนูแอนนา” เดกสาวร่ำไห้เมื่อมาถึง เทอกับชายผมทองพยายามช่วยกันขุดพื้นดินบริเวณนั้นเพื่อให้ได้คุณหนูของเทอกลับคืนมา แต่ก็สายไปเสียแล้วร่างของผู้เป็นที่รักได้อยู่คู่กับชายเป็นที่รักของเทอตลอดไป อีกฝากหนึ่งของเหตุการณ์

 

ณ.โรงเรียนที่เป็นที่ที่ทั้ง 2 ได้รู้จักกัน

แอ๊ด!! เสียงเปิดประตูดังขึ้นบุคคลที่เปิดคือ ชายแก่ที่เป็นนักบวช ก้าวเดินเข้าภายในห้องสมุดที่เคยเป็นห้องของเดกสาว เค้าเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษที่มีรูปวาดผีเสื้อ 2ตัวคู่กัน ชายแก่ได้เริ่มก้าวเดินออกข้างนอกพลางฉีกกระดาษที่มือออกเป็นชิ้นๆ ทิ้งไปจนเหลือแค่ผีเสื้อ 2ตัว เค้าคลายมือที่กำออกปล่อยให้ผีเสื้อ 2ตัวนั้นออกโบยบินคู่กันไปเปรียบเสมือน ตัวของเทอกับคนรักที่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

 

\\ The End //

เอ๊ะ...เนื้อเพลงคุ้นๆนะ...ของเอาเพลง Are You my Love ของ Tsubasa...มาละกันนะ
เพราะตามเรื่อง มันจะมีเพลง...ก็เลยเอาเพลงนี้มา...
เรื่องนี้ก็จบแต่เพียงเท่านี้ละนะ

หายไปปีนึงกลับมาอัพทีซะหมดเลย...