ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : The Lover Part :: 12
The Lover Part :: 12
“คุณค่ะ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ได้สิ เรื่องอะไรละ”
“เรื่องลูกเจ้าค่ะ”
“นี่ ทามะอยู่ข้างนอกก่อนนะ” เดกสาวเอยปากบอกเพื่อนรักคนเดียวของเทอ
“เข้าค่ะ” เดกสาวยิ้มให้เพื่อนรักก่อนจะเข้าห้องไป
ขลุก..ขลุก..
“อ้า..เจ้าผีเสื้อน้อยออกไปซะนะ” เดกสาวปล่อยเจ้าผีเสื้อสุดรัก 2ตัวออกไป พวกมันบินไปคู่กัน เทอแอบยิ้มเล็กน้อย
ครืด..ปัง..
“แอนนา ปล่อยมันไปทำไม ชอบผีเสื้อมากไม่ใช่หรอ”
“ทะ..ท่านแม่”
แพล้ง!!
เดกสาวตกใจที่ผู้เป็นแม่เข้ามาในห้องจนเผลอทำโหลตกแตก
“ทำไมละ แอนนา”
“ก็..ก็แค่ไม่อยากให้มันโดนขังไว้ก็เท่านั้นเอง” เดกสาวตอบออกไปพลางก้มหน้าหลบสายตา
“อืม..แอนนาท่านพ่อเรียกพบให้เจ้ารีบไปเร็วๆ”
“คะ..ค่ะ” เดกสาวรับปากท่านแม่ของเทอแล้วรีบออกไปแต่..
“ไม่ผูกเชือกข้อเท้าหน่อยหรอ”
“เด๋วผูกค่ะ” ทำไมต้องขัดด้วยนะ เดกสาวคิดในใจแต่เทอก็ไปนั่งผูกที่เก้าอี้
“เชือกอยู่ที่เตียงไม่ใช่หรอ”
“ค่ะ..” เดกสาวเริ่มโมโห แต่ก็ไม่แสดงออก เทอเดินไปผูกที่เตียง เมื่อผูกเสดก็ออกพร้อมกับแม่ของเทอเพื่อที่จะไปหาผู้เป็นพ่อ
ณ.ห้องโถง
“มาแล้วเจ้าค่ะ”
“แอนนาเจ้าไปเรียนมาได้อะไรกลับมาบ้างละ” ชายผู้เป็นพ่อถามขึ้น
“เจ้าค่ะ” เดกสาวตอบแล้วลงมือเขียนเป็นบทประพันธ์ให้พ่อของเทออ่าน แต่ภายในใจของเทอก็พะวงถึงแต่โยเดกหนุ่มผู้เป็นที่รัก
“ไหนเอามาดูสิ”
“นี่เจ้าค่ะ” เทอยืนให้พ่อของเทอ
“อืม..เขียนได้ดีขึ้นนิถึงจะเขียนแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ”
“ลูกก็ไปหาความรู้ไงเจ้าค่ะ”
“ไม่ใช่ เจ้าผิดสัญญากับพ่อ”
“อึก..” เดกสาวไม่ปริปากออกไป แต่เทอไม่เข้าใจว่า ทำไมพ่อของเทอต้องโมโหใส่
“ดี..เจ้ามีความรัก พ่อจะยกเจ้าให้สกุลอิจิโนเซะ”
“หะ..ไม่คะ..ไม่..ลูกไม่..”
“ไม่ได้ พ่อตกลงเค้าไปแล้ว เจ้าต้องแต่งงานกับลูกชายสกุลอิจิโนเซะ”
“ทำไม..ทำไมต้องเป็นตระกูลนี้ ทำไมต้องเป็นอิจิโนเซะ” เดกสาวลุกขึ้นทันทีเพื่อที่จะเดินออกไป
“จับตัวนางไว้”
หมับ..
“นี่..ปล่อยชั้นนะ ท่านแม่ บอกให้ปล่อยไงละ ทำไมท่านแม่ต้อง”
“นำตัวนางไปขังไว้ในห้อง” ผู้เป็นแม่กล่าว
“หะ..ปล่อยเด๋วนี้นะ ปล่อย”
“เสียงอะไรกัน” เดกสาวผมชมพูเอยขึ้น
“ปล่อยนะ”
“ท่านแอนนาเจ้าค่ะ”
“ทามะ ทามะช่วยชั้นด้วย”
“นี่ ปล่อยท่านแอนนาเด๋วนี้นะ”
“พวกกระผมปล่อยไม่ได้ นี่เป็นคำสั่งของนายหญิง”
แอ๊ด..
“โอ๊ย!!”
ปัง..กึก..
“นี่ เปิดเด๋วนี้นะ เปิดสิ..ฮือ..เปิดนะ”
“ถ้าเจ้าสำนึกได้ แม่จะเปิดให้”
“นายหญิง..นายหญิงเจ้าค่ะ ได้โปรดเปิดประตูให้คุณหนูเถอะค่ะ” เสียงเดกสาวเพื่อนสนิทขอร้องสะอื้น
“ไม่ได้ จะเปิดให้แล้วให้ไปหาผู้ชายคนนั้นนะสิ เฝ้าไว้อย่าให้ไปไหน”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น