คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้นที่ดีหรือร้ายกันแน่นะ
กริ๊งๆๆ.....กริ่งเข้าเรียนดังขึ้นเพื่อบอกนักเรียนทุกคนว่า ได้เวลาของการเริ่มเทอมใหม่ของโรงเรียนและนักเรียน ฉันก็เป็นหนึ่งในนักเรียนโรงเรียนนี้ ที่เพิ่งจะเข้ามาเรียนในเทอมแรกของโรงเรียนจะพูดว่า ฉันเป็นนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ก็ไม่ผิด ที่โรงเรียนนี้ดูกว้างใหญ่มากในสายตาฉันจนฉันเดินหลงไปนู้นไปนี้ แต่ก็ยังดีที่มีเพื่อนนักเรียนด้วยกันบอกทางให้มาถึงห้องเรียนจนได้ เฮ้อ...นึกว่า จะหลงทางตายซะแล้ว T T แค่วันแรกเข้ามาเป็นแบบนี้แล้ววันต่อๆไปของฉันจะเป็นยังไงกันเนี่ย!!...>o<
"นี่ๆ เธอเพิ่งย้ายมาใหม่หรอ"
"หา...เอออือ..." เอ๊ะ...มาไม่ทันไรมีคนมาทักแล้วอย่างงี้ต้องรีบชวนเป็นเพื่อน "ฉันชื่อ เรน เพิ่งย้ายมาเพราะ ครอบครัวต้องย้ายมาทำงานที่กรุงเทพนะ แล้วเธอชื่อไรอะ"
"เราหรอ เราชื่อ ปราง นะ เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ"
"ได้หรอ อื้อ...งั้นเราขอนั่งข้างปรางนะ"
"อื้อ ได้สิเพราะ เราก็ไม่รู้ว่า จะมีใครมานั่งข้างเรา ดีแล้วละที่เป็นเรน ^-^"
"แหะๆ" Yes!!...ได้เพื่อนแล้วเรา ได้แล้วๆๆ...และจะต้องมีเพิ่มขึ้นไปอีก สนิทกับทุกคนในห้องนี้ให้ได้...นั้นคือ ว่าหวังของฉัน 555++...แต่ที่ฉันคิดแบบนั้นคิดผิดไปเพราะ ตอนแรกฉันเลือกไม่ได้ระหว่างเขากับเพื่อนสนิทคนนี้ของฉัน 2คน ฉันไม่อยากจะเสียใครไปทั้งนั้น
"นี่ๆ เรน เธอรู้ปะว่า ในชั้นเรียนของเราอะมีคนนึงเขาป๊อบมากๆเลยนะ"
"หืม มีด้วยหรอ นึกว่า จะมีแต่ในหนังสือการ์ตูนซะอีกนะ แต่ว่าคนไหนอะ"
กรี๊ดๆๆ...เอ๊ะ!! เสียงอะไรละนั้น ดังเข้ามาถึงในห้องเลย
"ว้าว เรนๆ นั้นไงๆ คนนั้นไงที่ฉันพูดถึงอะ"
"OoO จริงหรอนั้น" ฮู้...เขาคนนั้นหน้าตาสวยมากๆเลยเหมือนดารานักร้องที่ดังอยู่ตอนนี้เลย ว่าแต่เหมือนใครนะ?? อ๋อๆ เหมือนไม้...เหมือนมากๆเลย เฮ้อ...ชักจะหลงใหลซะแล้วสิ
"นี่ ยัยเรน เคลิ้มเชียวนะเธอ หลงรักเขาเข้าละซิ"
"อ๊ะ...บ้าหรอ ฉันไม่สนใจหรอกนะ" อื้อ...แต่ว่า ก็อย่างงั้นละนะ >///< อ๊าย...รู้สึกร้อนผ่าวบนหน้า หัวใจเต้นแรง นี่หรอที่เขาเรียกกันว่า "ความรัก" นะ มันรู้สึกแบบนี้เองหรอ ฮึ้ย...ฉันจะมีความรักแล้วสินะ
"เฮ้ย...ไม้" เอ๊ะ...ชื่ออะไรนะ ไม้หรอ "นี่นายนะ เข้าไปห้องเรียนเร็วๆเลย ไป๊..." ฮึ้ย...ใครฟะบังอาจมาไล่
"นี่ ปรางๆ เขาชื่อไม้หรอ"
"นี่ เธอไม่รู้หรอว่า เขาคือ ไม้ นักร้องที่ดังอยู่ตอนนี้ไงละ เธอนี่เบ๊อะจริงๆเลย"
เฮ้ย!! พูดเป็นเล่นน่า ไม้นะหรอจะมาเรียนอยู่ที่นี่อะ แถมยังเรียนชั้นเดียวกันเราอีกหรอ ไม่น่าเชื่อเลย โชคดีจริงๆเล้ย...
"เออๆ รู้แล้วเว้ย ก็กำลังไปอยู่นี่ไงละ"
"แหม...ไคละก็ ไล่ไม้เขาได้ไง ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันก็เถอะ" เสียงซุบซิบจากสาวๆที่กรี๊ดดังก้องไปทั่วบริเวณ
"นี่ๆ ไคนี่ใครอีกอะ" เริ่มสงสัยแล้วสิ ใช่คนที่ไล่ไม้ของเราหรือป่าวนะ
"เธอนี่เบ๊อะอีกแล้วนะ แต่จะว่าเธอก็ไม่ได้หรอกเพราะว่า ฉันลืมบอกเธอไปว่า ในห้องเราก็มีคนที่ป๊อบพอๆกับไม้ด้วย"
"เอ๋...?? ยะ..ยะ อย่าบอกนะว่า...'เป็นหมอนั้นอะ' "
"อื้อ คนที่ชื่อ ไคไงละ"
"ห๊า..." อุ๊บ!!...ฉันเอามือปิดปากที่เผลอส่งเสียงออกมาทันที เมื่อไม้เดินผ่านหน้าห้อง
"เดินมาแล้วๆ" เสียงยัยปรางลุ้นน่าดูเลย เฮ้อ...แต่ก็น่าละคนดังเดินผ่านห้องทั้งทีนี่เนอะ
"อะ..." อะไรละนั้น
"เฮ้ย...เรน เขา เขา ไม้เขายิ้มให้พวกเราด้วยอะ ยึ้ย...เขินจังเลยอะ นี่ เรนๆ"
"อะ...หาๆ มีเมื่อกี้ว่าไรนะ"
"ฉันบอกว่า เขายิ้มให้พวกเราด้วย"
ยิ้มให้พวกเราหรอ แต่เมื่อกี้ฉันรู้สึกว่า เขายิ้มให้ฉันนี่นา
"ว้า ไม้ไปซะละ แต่ก่อนอื่นต้องจัดการนายก่อนเลย ไคๆๆๆๆ..." เอ๊ะ...จัดการหรอ ฉันหันหน้าไปทางเสียงนั้น
"หวา...อะไรของพวกเธอเนี่ย" อ้อ...นั้นนะหรอคนทีเป็นเพื่อนสนิทของไม้ที่ชื่อ ไค หน้าก็ดีอะนะ แต่ถ้าเทียบกันไม้แล้วหน้าตาของหมอนี่ถือว่า ชิดซ้ายไปเลย
"นี่ เธอคนนั้นนะรีบๆหลีกไปซ้า..."
"เอ๊ะ...ฉันหรอ...ว้าย..."
โครม!!!!
"ฮุ้ย...จะ เจ็บ นะ นี่นายวิ่งมาไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ"
"อ้าว ความผิดฉันหรอ ทั้งที่ตะโกนบอกแล้วว่า ให้รีบๆ หลีกทางไปซะ เธอนั้นแหละที่ผิด แล้วยังจะมาโทษคนอื่นอีก"
"วะ วะ ว่าไงนะ...ก็นายไม่ใช่หรอที่วิ่งทะเลอทะล่าเข้ามาชนฉันเองอะ"
"ก็เธอมายืนขวางอยู่ทำไมละ ไมไม่รีบหลีกๆไปซะ ดูดิ๊ เจ็บเลย"
"โทษฉันหรอ"
"เออ...สิ..."
"ฮึ้ย..."
"เอ้าๆ...พอเถอะเรน พอแล้วรีบลุกขึ้นเถอะเพราะว่า มันเห็นไปไหนถึงไหนแล้ว"
"หา...ว้าย...>///<" ฮึ้ย...น่าอายที่สุดเลยถูกชนล้มอย่างเดียวไม่พอกกน.ยังโผล่ออกมาอีก...ทำไมชีวิตวันแรกในโรงเรียนของฉันถึงเป็นแบบนี้นะ
"เฮอะ...น่าดูตายนักละ"
"อึก...ฮือๆ..."
"เฮ้ย...นี่ เรื่องแค่นี้ถึงกับร้องไห้เลยหรอ จะอ่อนแอเกินไปหรือป่าว"
ก็เพราะใครกันละ เพราะใครทำที่ทำให้เรื่องมันเลวร้ายสำหรับฉันแบบนี้นะ
"ฮือๆ...ฮือๆ..."
"เฮ้ย...นี่ หยุดร้องได้แล้ว ฉะ ฉันขอโทษเธอก็ได้"
"เอ๋...อะไรกันละนั้น หนุ่มมาดเย็นชาอย่างนายขอโทษเด็กผู้หญิงที่นั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าหรอนั้น"
"ช่างฉันเหอะน่า นายอะเงียบๆ แล้วก็กลับห้องไปเลย ไม้"
"จ้าๆ พ่อเพื่อนรัก แต่ก่อนอื่น...ฮึบ..."
"เอ๋..."
"เธอเป็นไม่ไรใช่ไหม ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม ยังไงฉันก็ต้องขอโทษแทนไอเพื่อนบ้านี่ด้วยนะ"
"เออ...ขอบใจนะ แต่ฉันไม่เป็นไร"
"เธอชื่อไร ผมไม้ หวังว่า เธอคงจะรู้จักแล้ว"
"อะ เออ เออ...ฉัน ฉัน...ชะ ชะ ชื่อ เรน" อะไรกันอีกละเนี่ยชีวิตฉัน
"เรนหรอ ชื่อน่ารักดีนะ ^_^ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อะ อะ อืม ยินดีเหมือนกัน" เขาเข้ามาพูดคุยกับฉันหรอเนี่ย เป็นไปไม่ได้หรอกน่า ต้องฝันไปแน่ๆเลย โอ๊ย...เจ็บแผลแหะแสดงว่า ไม่ได้ฝันไปหรอกหรอ เฮ้อ...สวรรค์ช่วยเราแล้ว ถึงจะมีเรื่องร้ายๆแต่ก็ยังมีเรื่องที่ดีที่สุดอีก
"นี่ๆ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของยัยนี่ ฉันชื่อ ปราง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อืม...ปรางหรอ หวังว่าพวกเราจะได้คุยกันอีกนะ ไปละ...ไปละเว้ยเพื่อน เลิฟ..."
"ไปเลย แล้วอย่าพูดว่า เพื่อนเลิฟอีกนะเว้ย ขนลุกเป็นบ้าเลย"
"เรนรีบไปห้องพยาบาลก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันพาไป"
"อืมๆ อะ โอ๊ย..."
"เป็นไรไปอะ"
"สงสัยข้อเท้าจะแพลงนะ"
"เฮ้อ...วุ่นวายจริงๆ มานี่...ฮึบ..."
"OoO นี่ นายจะทำอะไรนะปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ ไอคนฉวยโอกาส"
"ข้อเท้าเธอแพลงไม่ใช่หรอแล้วเธอจะเดินไหนหรอไง"
"อะ อึก..."
"รู้แล้วใช่ไหม เดี๋ยวฉันจะพายัยนี่ไปห้องพยาบาลให้ละกันนะ"
"เออ ฉันไปด้วย"
ห้องพยาบาล
"ถึงแล้ว เธอนี่ก็ตัวหนักเหมือนกันนะ"
"เฮอะ...แล้วใครขอร้องให้อุ้มมาละ"
"ว่าไงนะ นี่เธอหาว่า ฉันเสรอเองหรอ"
"ฉันไม่ได้ว่า พูดนะ"
"หน๊อย..."
"อะอะ พอแล้วๆทั้ง 2คน ไม่ทันไรก็ทะเลาะกันซะแล้ว สงสัยจะสนิทกันเร็วเกินเหตุ"
"ไม่เลยสักนิด" ฮึ้ย...ทำไมต้องพูดพร้อมหมอนี่ด้วยนะ
"งั้น ปราง ฝากดูยัยนี่ต่อด้วย ฉันกลับละ"
"อือ...ได้เลย เฮ้อ...เธอนี่น้า มาไม่ทันไรก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว"
"โชคร้ายสุดๆเลยอะ"
นี่มันอะไรกันอีกละหัวใจเต้นแรงกับหมอนี่อีกแล้วตกลงว่า หมอนนี่เป็นคนยังไงกันแน่ เดี๋ยวก็ว่า เดี๋ยวก็ช่วยเหลือ แล้วจะทำเป็นยังไงอีกละแถมต้องอยู่ห้องเดียวกันอีก เฮ้อ...ชีวิตในโรงเรียนของฉันนี่มันจะเป็นยังไงอีกละ
ความคิดเห็น