คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Lover Part :: 1
ณ.เมืองๆหนึ่งมีหมู่บ้านที่แสนสงบ ในหมู่บ้านนั้นมีบ้านตระกูลเคียวยามะ ร่ำรวยมากที่ตระกูลนี้มีลูกสาวที่เพิ่งโตเปนสาว แต่เทอมีบุคลิคที่ตรมข้ามกับตัวเอง แต่เทอชอบผีเสื้อ เทอได้เลี้ยงผีเสื้อไว้ 2ตัวในโหลแก้วทรงกลมเวลาเทอจะไปไหนก็จะเอามันไปด้วย วันนี้ก็เช่นกัน บนหลังคาของบ้านมีหญิงสาวนอนเล่นอยู่ ข้างๆตังเทอมีโหลแก้วที่เลี้ยงผีเสื้อไว้ เทอนอนตากลมอย่างมีความสุข ฮัมเพลงไปเรื่อยๆ ตามอารม
"คุณหนู คุณหนูแอนนาเจ้าค่ะ อยู่ไหนเจ้าค่ะ" เสียงหญิงสาวดังขึ้นเรียกชื่อเทอผู้นั้น
"อยู่นี่จ้า ทามาโอะ มีไรหรอ"
"ตายแล้ว คุณหนูขึ้นไปบนหลังคาทำไมเจ้าค่ะ เด๋วท่านพ่อของคุณหนูรู้เข้าชั้นจะโดนดุเอานะ" เทอตอบ
"อือๆ ลงไปก็ได้ เอาทามะรับไอนี่หน่อย"
"อะไรเจ้าค่ะ ว้าย!!..เฮ้อ..คุณหนูละก็ ว้าย!!คุณหนูเจ้าค่ะ" หญิงสาวร้องขึ้นเมือเหนผู้ที่เปนคุณหนูปีนลงมาจากหลังคา
"อึบ..อา..เฮ้อ..นี่ยัยทามะเทอจะร้องหาสวรรค์วิมานอะไรมิซาบยะ"
"ก็คุณหนูนะ"
"นี่เทอ ถ้าเทอเปนเพื่อนรักชั้นก็อย่าโวยวาย ถ้าชั้นโดนท่านพ่อดุเทอก็ต้องโดนด้วยนะ"
"อะ..ค่ะ"
"ไปกันเถอะ กลับห้องกัน"
ขณะที่ชั้นกับทามาโอะกำลังเดินกลับห้องอยู่นั้น มีเสียงๆนึงดังขึ้น
"ลุกแอนนา..นี่ลูกแต่งตัวแบบนี้อีกแล้วหรอ" ผู้เป็นแม่ร้องขึ้นเทื่อเหนการแต่งตัวของลูกสาวที่แต่งกายด้วยชุดยูกาตะธรรมดาๆ แต่แม่ของเทอแสนที่จะไม่ชอบ "แล้วดูสิ ลุกเดินอย่างกับพวกผู้ชาย นี่ลูกเปนผู้หญิงนะ แต่กับแม่ไม่เปนไร แต่ถ้าท่านพ่อมาเหนลูกโดนแน่ๆ ไปแต่งตัว" ว่าแล้วท่านแม่ก็ลากชั้นเข้าไปแต่งตัวในห้องของชั้น ท่านแม่จัดการแต่งตัวด้วยชุดกิโมโนและแก้ไขการเดินด้วยการผูกจับให้เดินแบบกุลสตรี
"วันนี้ ท่านพ่อจะมาหานะลูก"
"มาวันนี้นะหรอ มิน่าละท่านแม่ถึงจับลูกแต่งตัวสวยเลย" เทอแต่งด้วยชุดสีชมพูลายดอกซากุระขนาดต่างๆ กันไป
"อ้า..เสร็จแล้วลูกแม่ ไหนหันมาสิ อืม..สวสยแล้วละ"
"ท่านแม่!!"
"อะ..อะไรจ๊ะ" แม่ชั้นตกใจขึ้นเมื่อชั้นตะโกนออกมาดังลั่น
"ถ้างั้นวันนี้ลุกต้องดีดพิณให้ท่านพ่อฟังอะสิเจ้าค่ะ"
"อือ..ใช่จ๊ะ แต่ลูก.."
"ไม่เอานะท่านแม่ลูกอยากเรียนหนังสือมากกว่านิเจ้าค่ะ" ชั้นพูดขึ้นแทรกก่อนที่ท่านแม่จะพูดจบ
"จ๊ะๆ..แต่แม่บอกลูกแล้วว่า อย่าตะโกนออกมาไงละ"
"อุ๊ย..ลูกขอโทดเจ้าค่ะ"
ตึงๆ ปัง!!
"คุณหนูคะ นายหญิงคะ นายท่านพ่อคุณหนูมาแล้วคะ"
"นี่ หนูทามะ ชั้นบอกแล้วใช่ไหมว่า อย่าวิ่ง... ฉอดๆ" ทามะวิ่งตึงตัวเข้ามาเลยโดนท่านแม่ดุใหญ่เลย
"เออ..นี่ทามะ เอาโหลผีเสื้อมาไหมจ๊ะ" ชั้นพูดขึ้นแทรก
"อะ..เออ นี่เจ้าคะ"
"อือ..ขอบใจนะ ไป..ไป.."
"ออ..เออ..ขอตัวนะเจ้าค่ะ" ชั้นหยิบโหลที่มีผีเสื้อที่ชั้นเลี้ยงไว้จากทามะแล้วไล่เทอไปเบาๆ แต่ท่านแม่ก็รู้ทันหันมาทำหน้าดุใส่ชั้นแทน ชั้นก็ได้แต่ยิ้มรับแล้วเดินไปวางโหลที่ข้างๆเตียง
"แม่ไปก่อนนะ แล้วรีบตามไปละ"
"คะ ท่านแม่" พอท่านแม่เดินออกไปชั้นก็ยืนกำมือและบ่นพึมพำอยู่คนเดียว "เฮ้อ..ทำไมท่านแม่ถึงใจดีตามใจเราแต่ท่านพ่อ"
"คุณหนูเจ้าค่ะ นายท่านเรียกหาเจ้าค่ะ"
ความคิดเห็น