คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 15 อุทยานแห่งการเรียนรู้ 2 (1) NC
15
อุทยานแห่ารเรียนรู้ 2
ีรานอนทอายอยู่ในห้วอารม์เลิบเลิ้ม วามเสียว่านเมื่อรู่เป็นวามรู้สึแปลใหม่ที่เธอไม่เยสัมผัส เาพาเธอไปพานพบับวามสุหฤหรรษ์อย่าที่ไม่เยรู้ัมา่อน แทนไทสบาหวาน่ำอนรั ่อนวาสายามอเรือนร่าามผุผ่อ ‘น้อน้อยอเา่าเิบโมาไ้อย่าสวยามริๆ’
“เปิโมไฟไ้ไหมะ พี่อยาเห็นหนูัๆ” เอ่ยอ้วยน้ำเสียแหบพร่า วามอัแน่นลาายแทบะระเบิเมื่อสาวน้อยพยัหน้า มือหนาเอื้อมมือเปิโมไฟ พลาลุึ้นยืนเพื่อหยิบเราะป้อันในลิ้นัออมาทันที ีรามอามเรือนายแร่ที่ลุึ้นยืนเ็มวามสู แสไฟสีเหลือนวลาระทบับร่าแ็แรที่อัแน่น้วยล้ามเนื้อเรียัวสวยาม สายาอเธอลอบสำรวทุอทุมุมบนเรือนายบุรุษเพศอเา วามเป็นายโเ่นแ็ึุนันอยู่ภายใ้าเผ้าบา
“ไม่้อลัวนะะนเ่ เราะเรียนรู้ไปพร้อมัน” แทนไทพูพลายับายเ้าิอบเีย มือาวเห็นเส้นเลือัเนำลัีอถุยาอนามัยอย่าไม่รีบร้อน เมื่อหน้าาแ็แรสัมผัสที่อบเีย เา็ึปลอาภร์ิ้นสุท้ายอัวเอลไปอับพื้น ทันทีที่ไ้รับอิสระ วามแ็ึ็ผหัวูันทัทายหิสาวที่้อมอ้วยสายาะลึ ลำเนื้อนาให่ ปูโปน้วยเส้นเอ็นพันรอบทำให้ีราถายิพนัเียามสัาา แทนไทัารสวมเราะป้อันรวเร็วและยับายลานึ้นบนเีย
“ไม่้อลัวนะะ” เสียทุ้มพร่าเอ่ยะโน้มหาร่าบา เผยยิ้มอบอุ่นเพื่อให้เธอลายวามหวาลัว มือหนาลูบไล้รอบหน้าหวานอ่อนโยน
“พี่แทนรัา้า พี่อรัหนูนะะ” มือหนาเลื่อนับไหล่บอบบาันให้เอนายนอนราบบนเียนอนนุ่ม ีราทอายนอน้วยใสั่นระรัว ริมฝีปาหนาลี่ยิ้มให้ำลัในรั านั้นทาบทับบลึริมฝีปาามอีรั้ รสูบรั้นี้เนิ่นนานทว่าอัแน่น้วยวามรัและวามเื่อใที่เาั้ใมอบให้แ่เธอ รั้นี้แทนไทไม่รีบร้อนแม้ในายเวนเียนระเบิ ายหนุ่มเล้าโลมหิสาวอย่าใเย็นและนุ่มนวล ทั้มือ ปา ลิ้นร้อน ร่วมันสำรวผิวเนื้อเนียนทุารานิ้วบนร่าายเธอ เรียไ้ว่าทุพื้นที่บนร่าายเธอ เาสำรวและประทับราเพื่อรอบรอแสวามเป็นเ้าอทุุแล้ว
“อื้อ พี่แทน” ีราราเสียระเส่าเมื่อเาัท่าให้เธอนอนะแโยมีร่าหนานอน้อนแนบิแผ่นหลัอเธอ ลิ้นร้อนลาไล้บริเวท้ายทอย พรมูบบริเวลาไหล่บา้ำๆ ้วยวามหลใหล
“หวานมา พี่อยาลืนิน้าทั้ัวเลย” เสียพร่าระิบแผ่วเบาริมหู ลิ้นร้อนลุไล้บเม้มิ่หู ีรารู้สึร้อนผ่าวเมื่อโนสัมผัส เมื่อเาโลมเลียุนั้แ่ลำอนถึหน้าท้อน้อย หิสาวรู้สึหูอื้อ วาพร่ามัว รวราเสียหวานระเส่าราวับว่าไม่ใ่เสียอัวเธอเอ วามร้อนผ่าวลุโน้วยไฟเสน่หาเมื่อถูเาปลุัหาในายเธอ ลาายปวเร็นทนไม่ไหว ร่าอรรนอนิ้นเร่า้วยวามอยา …อยา อยาให้เาเ้ามาเิมเ็ม
“ฮื้อ ้าไม่ไหวแล้ว” ีราแยสอ้าออาัน มือบาฟ้อนเฟ้นเ้าามอัวเอ้วยแววาเว้าวอน แทนไทับร่าบาพลินอนหาย ่อนะทาบทับัวลมาแนบิับายสาว ายหนุ่มมอบูบปลอบประโลมให้หิสาวใ้ร่า ีราูบลับอย่าสะเปะสะปะ ยมือับใบหน้าายหนุ่มให้มอบสัมผัสเพื่อับวามรุ่มร้อนับเธอ
“พี่แทน ่วย้า้วย” สิ้นเสียสะอื้นอ้อนวอน แทนไทูบริมฝีปาเน้นหนัอีรั้ ่อนลาไล้รอบรอเ้าามทั้สอ้า ปลายยอถันแ็ูัน มือเล็ยำเนื้อนุ่มอนเอ แอ่นอให้ายหนุ่มูลืนไ้ถนั ีราราหวานเมื่อเาูึพร้อมับละเลลิ้นหยอเอิ้นปลายถัน สอมือโอบรอบลำอ ยับร่าายเพื่อให้เาไ้สำรวเธอไ้อย่าถนั ริมฝีปายัทำหน้าที่ปรนเปรอเ้าอวบอิ่มเ็มที่ แ่มือหนาเริ่มลูบไล้เรือนร่าื้นเหื่อ ั้แ่เอวอ สะโพ บั้นท้ายาม และุอ่อนไหวลาาย ีราเร็ร่าทันทีเมื่อเาสัมผัสในส่วนที่ปวเร็ ้นาบีบเาหาันอัโนมัิเมื่อฝ่ามือลุลามลึเล้นับส่วนนั้น
“ปวรนี้ใ่ไหมะเ็ี” ใบหน้าหล่อี๋เลื่อน่ำลมาระิบบริเวท้อน้อย ฝ่ามือหนาับาเรียวให้แยออาัน้าๆ ีราอ้าสอาามอย่าว่า่าย
“พี่ะ่วยให้หนูหายปวเอ” เสียเาแหบพร่า ลิ้นร้อนวัเลียริมฝีปา ่อนแนบปาที่ลาายสาว แทนไทสำรวุหลาบามราวับภมรอมมลีบอไม้ น้ำหวานที่เอ่อล้นถููลืนทุหยาหย ร่าบาส่เสียร้อปนสะอื้นพลาหยัายเ้าหาใบหน้าที่มฝัอยู่ระหว่าายเธอ
“พี่แทนา รนั้น้าเ้นุบๆ ไปหมแล้ว ฮื้อ”
“พี่อยาให้หนูเปียมาว่านี้” ใบหน้าระ่าใสเยสบา พร้อมยัวึ้นและส่ฝ่ามือร้อนลูบไล้ เมื่อเห็นว่าีราพร้อมพรั นิ้วแร่็เริ่มยับและันเ้าไปในโพรอ่อนนุ่ม แทนไทไม่รอ้ายับนิ้ววนเพื่อหาปุ่มระสันภายในายสาว บยี้รัวเร็วเพื่อเร่ให้หิสาวนรัไ้สุสม นิ้วแร่รุล้ำยับเ้าออ่อเนื่อ ทำเอาีราหอบหายใถี่ระั้น เสียหวานราึ้นอีรั้เมื่อเายับนิ้วันเ้าลึว่าเิมและึออรัวเร็วเป็นัหวะ ีารีร้อร่าเร็ระุเมื่อเาโยนเธอึ้นไปยัุสูสุบนฟ้าว้าให่ ทุอย่าแระาย ปลปล่อยออมาล้ายับไม่สามารถลั้นไ้อี่อไป หยาน้ำสีใสล้นทะลัเลือบลีบุหลาบาม แทนไทถอนิ้วมือุ่ม่ำออ และยัวนั่ยืนเารลาายเธอทันที
ความคิดเห็น