คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หยุด... หยุด... หยุด !!!
..........
.....
เ้าอ้วน เ้าเี้ย และเมฟทำวันทยาหัถ์ส่ท้ายใหูู้่้วยวามเารพที่พวเาเยเป็นทหารเ็ไล่ีปีศามา่อนในรั้อี...
และแล้วในศึรั้นี้ สามอนาถายันะมาเหมือนเิม ท่ามลาวามุนานัเรียนและรูๆ...
วิว๊อ วิว๊อ วิว๊อ...
วิว๊อ...
" เมฟฟฟ... "
ูู่ะโนส่ท้าย้วยวามสิ้นหวั ร่าอเา่อยๆถูับลาึ้นท้ายรถ และเลือนหายไป่อหน้า่อาทุๆนในโรเรียนหนอระเบิ โยไม่มีใร่วยเหลือ
" บไปอีหนึ่... เรื่อ "
เมฟพึมพำ พร้อมนำโทรศัพท์ nocia ใส่ระเป๋าาเ ทำัวปิที่สุ ทว่าในั่ววินาที่อมาเ้าัวพลันิ้วมว
" ฮ้าๆ... ูู่็แพ้อีแล้ว นี่แหละน่า... ถึวามแ่าระหว่าพวเรา "
เ้าอ้วนหัวเราะิล...
่ แ่าอะไร พวนายไม่ไ้่วยันเลยัๆ เฮอะ... ่
เ้าเี้ยออ พร้อมส่ายศีรษะไปมา...
" ฮึ... นี่เาเรียว่าวามแ่าอฝีมือ่าหา "
่ นาย็อีนเหรอ ่
เมฟบ่นในใ ภายในวามินารทีูู่่เินเ้าไปวัพลัพิเศษเป็นนแร็แ่้อารท้าทาย ทั้ๆที่เมื่อ่อน้อน้าสนิทารมาแท้ๆ
ในวินาที่อมาเสียอันุ้นเยัมาา้าหลัพวเา เสียายยัวัยรุ่น เาสวมเสื้อเิ้สีำและสวมเสื้อาวน์สีาวทับอีที เามีทรผมระเอะระเิ ผิวาว วาสีน้ำาล สูเินหนึ่ร้อยหสิบห้า รูปร่าสมส่วน
" สวัสีวันเปิภาเรียนแร นัเรียนัวร้ายทั้หลาย ฮึๆ... "
ทั้สามพลันหันมอ้นเสียอย่ามิไ้นัหมาย แถมวาวาระุันอย่าพร้อมเพีย ายเ้าอเสียยืนยิ้มให้พร้อมหยิบน้ำอัลมสามระป๋อไร้ยี่ห้อ
" รับไป รูเลี้ยเอ "
เ้าอ้วนยับมือรับนแร้วยสัาาพลัพิเศษอน าม้วยเ้าเี้ยที่เผลอามน้ำไป ส่วนเมฟสัมผัสไ้โทรศัพท์อนสั่นเหมือนมีนโทรเ้า
" อบุรับรูแอ๊ "
" อบุรับรู "
เ้าอ้วน เ้าเี้ยเผลอหยิบอย่าล้าๆลัวๆ โยายรหน้าอบนำอแปลๆมาทลออยู่เสมอ และรั้นี้็เป็นน้ำอัลมที่ไม่ธรรมาร้อยเปอร์เน์
เ้าอ้วน เ้าเี้ยรีบหันมาสบาัน แ่เพียแ่วินาทีเียว็พลันทราบวามในใุอ่านใันไ้ โยสื่อให้หานมา่วยหนีปัหาน้ำอัลม โยฝาวามหวัให้อีนึ่็ือเมฟ
' เี๋ยวให้เมฟัารีว่า พวเราไม่วรเสี่ยโยเปล่าประโยน์'
' ามนั้นเ้าอ้วน ห้ามเสี่ย '
รูแอ๊ยัส่ยิ้มให้อีสัพั่อนหันไปมอสหายอุมาร์อีน ที่ยัยืนมอหน้าอโทรศัพท์้วยสีหน้า สายาุน
" 00-XXX-XXX-XX... แล้วนี่มันเบอร์ใรัน ำไ้ว่าเราไม่มีเบอร์นี้ นรอบ้า็้วย ใรโทรมาัน "
เมฟพึมพำ ่อนสัมผัสถึสายา้อมอน ทั้ทาายภาพ ( รูแอ๊ ) และทาิใ ( เ้าอ้วน เ้าเี้ย ) เารีบเหลือบมอเห็นวระป๋อมีลิ่นไม่ปิโยมาเป็นระยะๆ
เมฟพลันไระ่า...
' ไม่ใ่ทำอะไรแปลๆและใส่ยัระป๋อแล้วแทำเป็นน้ำอัลมธรรมาและเอามาให้ิน ( ทลอ ) หรอนะ... ผมยัไม่อยาเ้าโรพยาบาลในวันแรนะรู... และนั้นอะไร พปาาและสมุมา้วย '
' ูยัไ็รอผลสรุปารทลอเลยนี่หว่า '
เมฟะัเล็น้อยและเริ่มรุ่นิหาทาหนี เารู้ีายรหน้าเป็นนใล้บ้านาไหนที่มัสร้าสรร์เรื่ออะไรแปลๆมาทลอพร้อมันเสมอ
" สัรู่รับ ูเหมือนมีนโทรเ้าหาผม ผมอัวไปรับโทรศัพท์่อนรับ น่าะเป็นเรื่อที่สำัมา แถมสัาแถวๆนี้็ไม่่อยี้วย ผมอัวไป่อนรับ "
เมฟรีบหันหลัเินหนี รูแอ๊ิ้วมวและเ็บน้ำอัลมวสุท้ายลเสื้อาว์ เ้าอ้วน เ้าเี้ย บัเิอาารนลุู่
เผลอส่สายาอาา สิ้นหวั และท้อแท้...
' ไอ้เพื่อนเลว เมฟ... อย่าทิ้ันไป... '
เ้าอ้วนเริ่มสิ้นหวั วามหวัสุท้ายาไป โยใ้้ออ้าเรื่อโทรศัพท์มาบัหน้า
' ไอ้นทรยศ... ูะไม่ใหู้หนัสือโป๊เล่มล่าสุอีแล้ว ไอ้เพื่อนทรยศ '
เ้าเี้ยร้อนรน ูเหมือนะารรมไ้ำหนให้มัน้อถูบาอย่าในน้ำอัลมสวนาพาเ้าโรพยาบาล
เมฟรับรู้ถึเนารม์สิ่มีีวิที่้อารมีีวิปิ โยหนีหายนะ ( รูแอ๊ ) ผ่านมาามสัาาทั่วไป
' อโทษ้วยสหายเอ๋ย... ารเอาัวรอเป็นยอี ยิ่โทย์เป็นรูแอ๊แล้วละ็ ยิ่้อหนีเ้าไปให่ หนี่อนละเฟ้ย... ผมเื่อว่าพวนายย่อมไม่เป็นอะไร '
' และ... '
' อโหสิรรมให้ผม้วย '
เมฟรำลึในใ...
" เอาล่ะรีบๆื่มเลยสิ น้ำใารูนนี้เลยนะ สูรพิเศษสำหรับพวนายทั้สอน... "
รูแอ๊โผล่อไหล่เ้าอ้วน เ้าเี้ย และเพ่แรันอันมหาศาลเ้าใส่ เเถมมือ้ายและมือวาหยิบสมุเล่มเล็ ปาาหนึ่แท่รออะไรบาอย่า
' ิบ... มารอผลทลอ้วย เอาไีเ้าเี้ย '
' ู็ไม่รู้เฟ้ย... เ้าอ้วน '
" รีบๆื่มสิ... เี๋ยวรสาิมันะแย่เอาน่า สูรพิเศษสำหรับพวนายทั้สอ ฮึๆ... "
รูแอ๊ระิบ้าใบหูสอสหาย พวมันบัเินลุู่ยิ่ว่าเิม ร่าายเริ่มสั่นเหมือนนัโทษำลัเินึ้นลานประหาร
' ม่าย.... '
' ม่าย... '
..........
.....
ผลารทสอบยัำเนินปิไร้ปัหา ถึผลทสอบไม่มีอะไรูหวือหวา็าม ส่วนมาเป็นนัเรียนเ้าใหม่ที่อยารู้ผลลัพพลัอนหลัาปิเทอมให่ไปนานึ้นวั่อนใร
และมันเริ่มมีวามฮือฮาื่นเ้นอีรั้เป็นระยะๆ เมื่อเริ่มมีนัเรียนเ่าๆ่อยๆทยอยึ้นรววัพลั้วยวามนใาแรันลึลับ ( รูหิ )
" สุยอเลยแฮะ... นัเรียนเ่าทุนมีสอวแหวนพลัพิเศษ แสว่าารสอนอที่นีู่ะสุยอน่าู ฮึม... บาทีอนาอเรา้อประสบผลสำเร็แน่ๆ "
" ว้าว... ูสิ แ่ละนูสุยอมา มันเหนือว่าที่เราาหมายไว้อี ไม่ธรรมา "
" อีไม่นานวามฝันผมเป็นริึ้นมาแล้ว "
" แ่ว่าโรเรียนนี้มีนัเรียนอยู่น้อยมาริๆ แ่็ว่าเถอะ... บาทีอาเป็นโรเรียนลับที่ไม่่อยเป็นที่รู้ัอะไรพวนั้น็ไ้ ฮึม...ัื่นเ้นแล้วสิ "
" พลั็เท่าเิมนั่นแหละ นายพลัเพิ่มไหม วัผลไป็เท่านั้น "
" เหมือนัน ไม่เพิ่ม... แ่ที่เพิ่มือนาน "
" เี๋ยวหาเรื่อิอเ็นเอร์หรือไฟะ "
เอิ้วมว เมื่อเห็นผลารทสอบวัพลัพิเศษ สิ่ที่เาิในราแรมันเป็นารวัพลัที่มีแ่นไม่่อยมีพรสวรร์มานั แ่เมื่อเาเห็นริๆแล้วลับเริ่มรู้สึแปลใ
" ูเหมือนโรเรียนแห่นี้ะมีวามลับบาอย่าทำให้นัเรียนธรรมาลายเป็นนมีพรสวรร์ แ่ทำไมัน... พวเาึไม่เป็นที่รู้ัในโลภายนอันละ... "
เอรุ่นิและสายาไปสบเ้าับายสวมแว่น แ่ายเนี๊ยบและถูระเบียบนิ้ว ผมำสั้นร รูปร่าสมส่วน วาสีทออ่อน ผิวาว ในวินาที่อมาายรหน้าเริ่มแนะนำัวหลัเผลอสบา
" อโทษ้วยที่ผมเสียมารยาท เผลอมอุ ผม... ผมมิฮอ เ็ใหม่ปีนี้เหมือนันับุ ผมอยู่ั้นม.4/1 "
มิฮอยื่นมือวาเพื่อทัทายามปิ เอยื่นมือวาับอบทันทีและยิ้มอบรับ อย่าน้อยเา็มีนรู้ัในวันแร
" อะ... ูเหมือนพวเราอยู่ห้อเียวัน มัน่าบัเอิริๆ ผม... เอ ยินีที่ไ้รู้ั และไม่้อสุภาพนานั้น็ไ้ ยัไพวเรา็้อเป็นเพื่อนันอีนาน "
เอยิ้มเล็น้อย มิฮอใ้นิ้วี้้ายันแว่นและยิ้มลับ
" ุ็ไม่้อสุภาพับผม้วยเ่นัน "
" แน่นอน "
" ะว่าไปมิฮอนายรู้ไ้อย่าไรว่าผมเป็นเ็ใหม่นะ "
เอสสัย มิฮอเป็นเ็ใหม่เหมือนนเหุใถึรู้ว่าน็เป็นเ็ใหม่ไ้ัน หรืออาเป็นพลัพิเศษอเ้าัว หรือมี้อมูลมา่อน
" เรื่อนั้นมัน็ไม่ใ่เรื่อแปลอะไร เพราะุ่าหา ุนัเรียนนะน่า... "
เอิ้วมวสายาพลันวาแลมอนัเรียนโยรอบที่เพิ่วัพลัพิเศษบไปแล้ว และนัเรียนเ่า่าำลั่อแถวเรียมัววัพลัพิเศษ่อไป
สายาเาไ้เห็นถึวามแ่าอะไรหลายๆอย่าระหว่านัเรียนใหม่ทุนที่่าเเ่ายถูระเบียบ และเป็นุใหม่เอี่ยมัน
ในทารัน้ามนัเรียนเ่าเือบทุน่าแ่ายเือบปิ และเป็นุนัเรียนัวเ่า ะมียเว้นบาลุ่มแ่ายูประหลาสุๆ
บานแ่าย้วยุทำไร่ทำนา บานแ่าย้วยุนัโทษหนีี บานแ่าย้วยุเ็ทำานพิเศษ บานแ่าย้วยุสูทาๆ และบานถึนานยืนเือบเปลือยายโว์ให้เห็น
เอิ้วมว...
" ใ่อย่าที่นายพูริๆ แ่าันริๆ แ่ทำไมนัเรียนเ่าแ่ละนมันูปัเน เหมือนับว่าพวเราหลุไปอยู่ในโลในสัโล "
มิฮอยิ้มเล็น้อย...
" ฮึ... ุิมาไปเอ แ่ว่าใล้ถึิวพวเราแล้ว "
" โอะ... เือบลืมไป เอาไว้หลัเลิเรียนนายว่าไหมมิฮอ ผมว่าอยาะเลี้ยอาหารสัมื้อ... "
มิฮอิ้วมวและ้มศีรษะลหนึ่รั้ ูเหมือนเาะไ้เพื่อนใหม่ในวันแรเเล้วเ่นัน
" ถ้าอย่านั้นผมไม่เรใแล้วนะ "
ทั้สอเริ่มบทสนทนาทำวามรู้ัเพื่อนนแรในภาเรียนใหม่ภายในโรเรียนใหม่ โยมีฟ้าใสยืน้มหน้า้วยวามลัวหลัเือบสุ
" ทำไมัน... "
อีที่อยาลืม ามหลอลวเธออยู่เสมอ ในทุๆวินาทีน้าหน้าเริ่มวัพลัแล้วเินทาามา มันเหมือนัวเธอำลัเินึ้นลานประหาร
' ทำไมันอีที่อยาลืม ับไอ้นทรยศามหลอหลอน '
ฟ้าใสลัว ลัวให้อี อีที่พราวามหวั วามฝัน พลั รวมถึอนาอเธอไปทั้หม
ในวินาทีนั้นปราฝ่ามือเรียวสวยแะไหล่วา ฟ้าใสพลันหลุาภวั์หันมามอามทิศทาแน ภาพที่พบือหิสาวผมสั้นำ วาสีน้ำาล รูปร่าสมส่วน ผิวสีเ้มอ่อนๆ สูประมาหนึ่ร้อยหสิบสอว่าๆ ยื่นยิ้มให้เธออย่าอบอุ่น
" นี้เธอเป็นอะไรไหม... ันเห็นัวสั่นๆแปลๆ ไม่สบายรไหนหรือเปล่า มีอะไรให้ัน่วยไหม่... "
ฟ้าใสะัไปั่วรู่ สายามอวาูอ่อนโยนาหิรหน้าและในวินาที่อมา
" อโทษที ันไม่เป็นอะไรมา... อบุนะะ "
ฟ้าใสรีบ้มศีรษะอบุหิรหน้า บรรยาาศเริ่มูระอัระอวน
' โหสินะ... เป็นผู้หิที่ปาไม่รับวามรู้สึริๆ แ่ว่า... '
หิผมสั้นพึมพำ เธอสามารถล่วรู้อารม์ในำพูหรือเนาในำพูอเป้าหมาย ทำให้รู้ว่าหิรหน้าเธอำลัระลึวามหลัอันโหร้าย
" ั้น็ีแล้ว... ันอลิยินีที่ไ้รู้ั "
หิผมสั้นหรืออลิยิ้ม ฟ้าใสิ้วมว่อนัวร...
" ะ... ันฟ้าใส ะ "
' แฮ้มๆ... ปาไม่รับอารม์เหมือนเิม เป็นพวปาไม่รับใ ทว่า... ึ่แท้ริแล้วเธอเป็นนี '
อลิรุ่นิ...
" เ่นันฟ้าใส หาพวเราอยู่ห้อเียวัน็ีนะ "
อลิยิ้มอีรั้เพื่อลายบรรยาาศแห่วามทุ์อหิรหน้า ฟ้าใส่เียบไปั่วะ
" นะ... นั้นสินะะ "
บรรยาาศทั้สอพูุน มัน่อยๆลมลืนรวมเ้าเป็นหนึ่เียว หรือ็ือเริ่มสนิทันนลายเป็นเพื่อน ถึแม้มัน้อใ้เวลาอีมา็าม
..........
.....
ทา้านเมฟไ้หลบมาอยู่นออาารประุมรวม เพื่อหลีหนีภัยพิบัิในน้ำอัลม รอบ้า่าเ็มไป้วยธรรมาิมหัศรรย์ในัวอย่าพว้นะเียน
อีอย่าใล้ๆอาารประุมรวมมีสระน้ำวามว้าและยาวถึหนึ่ร้อยเมร แ่มันลึประมาสิบเนิเมรว่าๆ รลามีศาลาไม้ะเียนหลัประำและมัมีนัเรียนอบแย่ันมานั่ อัน้วยเพราะทิวทัศน์ูโปร่ สบายใ
ายหนุ่มนั่โ๊ะม้าหินอ่อนบริเวทาเินเ้าไปศาลาลาน้ำ ้วยวาน้อมอหมายเลประหลาโทรเ้ามา
" โทรมาห้านาทีิ่อันไม่หยุะ้วย มันเบอร์ใรล่ะเนี่ย เบอร์นรู้ัเราหรือเปล่า ลาสัหร์มันแปลๆเหมือนเป็นนที่น่ารู้ั แ่ไม่อยารู้ั "
" ่าเถอะ แ่รับ็บ... หาเป็นพว call center ็แ่วาสายทิ้็พอ "
เมฟพึมพำ นิ้วโป้รับสาย ใบหูวาเรียมับเสียและประมวลผลว่าเป็นใรโทร ท่ามลาบรรยาาศร่มรื่น แ่าับบรรยาาศในโรเรียนมัอึมรึม...
ู๊...
" สวัสีรับ รับสายรับ... "
ายหนุ่มรับสายโทรศัพท์ ทว่าในวินาที่อมาพลันิ้ววาระุอย่าแร
" ท่านือผู้โีไ้รับราวัลให่พิเศษ าระทรวลาธนาารแห่าิ โปรยืนยันัวนไ้ในอนนี้ เพื่อผลประโยน์อท่าน... "
เสียสัเราะห์ทาอิเล็ทรอนิส์ผู้หิล่าวบ ายหนุ่มพลันิ้วมวและนำโทรศัพท์ออาหู มอมัน้วยสายานิใ
" พว call center เหรอ... ำไ้เราไม่เยไปเสี่ยโอะไรที่ไหนสัรั้นี่ มันว่ายัไหว่า ่าเถอะ... "
เมฟัสินใปิสายหลัมั่นใ มันเป็นพวมิาีพที่้อมาหลอให้นโอนเินให้ฟรีๆ ทว่าวาพลันเห็นอโทรศัพย์เลื่อนท้อโลอินเทอร์เน็เอ
" อะไร "
เมฟบัเิเหื่อไหลึม ูเหมือนพว call center ไ้แอบส่ไวรัสอะไรสัอย่ามาทำารแทรแ้อมูลส่วนัวน
" เี๋ยว... ระบบรวนหรือเปล่าหรือพวมันส่ไวรัสเ้ามาอนไหนัน ้อรีบปิเรื่อ ิ... อให้รูแอ๊่วยามหาพวมันทีหลั "
เมฟบัเิอารม์เือาลที่นถูแฮระบบ หลัพ้นเรื่อรั้นี้เาะไปามสาวสืบถึัวนทำ ้วยวามร่วมมืออรูแอ๊
ในวินาที่อหน้าอพลันปราเ้าเว็บไ์ประหลา และปราระาษอิเล็ทรอนิส์สีาว มีลวลายอีโมิแสวามยินี าม้วยัวอัษรแสถึ้อวามยินีาารไ้รับราวัลให่
า... สำนัทะเบียนอำเภอ
อแสวามยินี ท่านือผู้โี ไ้รับราวัลให่เป็นเินสำนวนหนึ่ร้อยล้านเหรีย าระทรวลาธนาารแห่าิ ทาเราไ้ส่สำนวนยินยอม และยืนยันารเป็นเ้าอาท่าน เพื่อเป็นารแสัวนไว้เป็นหลัาน
โปรเ็นหลัาน...
า... ทาระทรวลาธนาารแห่าิ
ายหนุ่มพลันายแ็ มือวาับโทรศัพท์เอาไว้แน่น มือ้ายำหมัสุแร ิ้ววาระุเป็นัหวะ สีหน้าเยือเย็น ทุๆอย่าถึบทสรุปแล้ว
" เป็นเธอเอหรอ... AI. ( เอ.ไอหรือไอ ) เธอิะมาเนียนทำอะไรอีละทีนี้ อีอย่าเินำนวนถึหนึ่ร้อยล้านเหรียมันะมาาสำนัทะเบียนอำเภอไ้ยัไ มาให้มันีว่านี้หน่อย AI. "
ายหนุ่มพยายาม่มวามโรธ สายามอโทรศัพท์ท่อโลอินเอร์เน็อยู่ ทว่าภายในวินาที่อมาระาษอิเล็ทรอนิส์รบริเวผู้ส่ า... สำนัทะเบียนอำเภอ มันถูลบและเปลี่ยนเป็น า... ทาระทรวลาธนาารแห่าิ ในเวลา่อมา
" ไม่ทันแล้วเฟ้ย... อีอย่าเธอแฮโทรศัพท์รุ่นระพันอผมไ้อย่าไรบอมานะเฟ้ย ไอ้ารมีเินมาาสำนัทะเบียนอำเภอมันเป็นไปไม่ไ้ ูยัไมัน็ทะเบียนสมรสัๆ เธอัแปลสำเนามันมาใ่ไหม "
ผ่านไปหลายวินาทีอยู่ๆหน้าอโทรศัพท์รุ่นเ่าึไ้ปล่อยแสสีน้ำเิน มันูล้ายภาพโฮโลแรมายลาอาาศสุล้ำสมัย และาม้วยปราภาพโฮโลแรมมนุษย์เพศหิ
เธอแ่าย้วยุเรสสีาวยาวเลยหัวเ่า ผมยาวสีเิน รูปร่าสมส่วน วาสีน้ำเินเ็ม ผิวาวละเอียอ่อน ทว่า้วยารถูสร้าและายาภาพโฮโลแรมสีน้ำเิน มันึทำให้ผิวอเธอเป็นสีฟ้าอ่อน
" แฮ้ม... นิๆหน่อยๆเอ ทำไมไม่ยอมรับไปีๆล่ะ เี๋ยวหามาให้็ไ้ แฮ่ม... ำนวนแ่หนึ่ร้อยล้านเหรียเอ ไปึรนู้นนิรนี้หน่อยาทั่วโล็บแล้ว เอาละเ็นเลย... "
" หาเ็นภายในสิบนาทีนี้ เรามีบริารพิเศษ "
เมฟพยายามบราม เบื่อหน้าายหนุ่มปราภาพโฮโลแรมระาษอิเล็ทรอนิส์ล้ายอันเิมที่ปราอยู่ในอ มันถูายึ้นลาอาาศ
AI. รีบยับัว้าๆโผล่อายหนุ่มา้าหลั พร้อมยื่นมือวาอนุมมือวาายหนุ่มเป็นารบัับให้รีบเ็น
" รีบๆเ็น พวเราะไ้รีบไปเทันที่เาะทาใ้ "
เมฟพยายาม่มวามโรธ้วยใบหน้าบิเบี้ยว...
" ไม่เอาเฟ้ย... "
( เหุที่เมฟไม่ลัว AI. ทั้ๆที่เธอเป็นเพศหิ ็เพราะเธอเป็นภาพโฮโรแรมที่ถูสร้าึ้น มันึทำให้โรลัวผู้หิไม่ำเริบเมื่อใล้ิ )
..........
.....
ทา้านผอ.ยัยืนยิ้มเหือแห้ให้ผลารวัพลัพิเศษอนัเรียนเือบทุนภายในโรเรียนหนอระเบิ
" ูเหมือนปีนี้เราสามารถฝาวามหวัให้เหล่าเ็ๆ พิิัย... ูเหมือนหลายๆนเป็นเ็ใหม่ยัไม่มีายา ีละ... บเรื่อทั้หมแล้ว นัเรียนทุนในโรเรียนนี้้อมีายา "
" ฮึ... "
ผอ.เิหน้าึ้นฟ้าเล็น้อย ยแนสอ้าออ วาเป็นประาย ศีรษะเปล่แส หลัวามพยายามมาว่าสามปีสัมฤทธิ์ผล เพื่อสารวามฝัน
ในระหว่านั้นสายาเหลือบไปเห็นนัเรียนห้อพิเศษ ( เมฟ ) พยายามพละออาเ้ารรมนายเวรรรมอนอย่าน่าสสาร
" เฮอะ... เป็นเ็ที่วยเป็นปิ วันนี้ถูผีอิเล็ทรอนิส์ามีบอีแล้ว... พยายามเ้าล่ะเมฟ ผอ.เป็นำลัในายเอ "
ทว่าวามรู้สึเห็นใมันอยู่ไม่ถึวินาที สายาันไปเห็นรูแอ๊ออนัเรียนห้อพิเศษ ( เ้าอ้วน เ้าเี้ย ) สัาารับรู้วามวย พร้อมสั่ให้เารีบไปัวา
" ไอ้แอ๊เอ็เอาอีแล้ว "
ผอ.รีบเินรไปหลัแถวหนัเรียน พร้อมใ้สายาแอบมออัริยะทั้สอ ( เอ ฟ้าใส ) ที่นพบ้วยวามบัเอิ หัวใผอ.เริ่มฟูึ้น้วยวามภาภูมิใ
' โอ๊ะ... อัริยะะเริ่มวัพลัแล้ว ฮึๆ... เ็มที่เลยเ็ๆริสัล้อนนี้ เป็นริสัลที่มีประสิทธิภาพีที่สุในโล ที่ผอ.ภาภูมิใและใ้เวลามาว่าหนึ่ปีว่าะไ้มันมารอบรอ แ่ว่าลิ่นอะไรมันูเหมือนไฟฟ้าลัวร... ่าเถอะเราอาิไปเอ '
ผอ.พึมพำและอมยิ้ม เา้อฝ่าฟันอุปสรรมามายนไ้รอบรอริสัลรุ่นล่าสุที่มีประสิทธิภาพีที่สุในโล ้วยอุปสรรที่ถาโถม
ผอ.รำลึวามหลับึรีบเปลี่ยนสีหน้าหันมามอเป้าหมาย...
" ไอ้แอ๊เอ็ำลัะทำอะไร "
เพล้...
ในอนนั้นมันเิเสียอะไรบาอย่าแระาย เสียมันล้ายับเศษระแ
ผอ.ไม่สนใและรีบปรามหายนะารูแอ๊้วยวามร้อนรน ทว่ารูแอ๊ เ้าอ้วน เ้าเี้ย ยืนะลึอะไรบาอย่าอยู่หลายวินาที
" ผอ.ระวั้าหลั "
ในเศษเสี้ยววินาทีน้ำเสียอเมฟที่เพิ่ีับเ้ารรมนายเวรเสร็ไ้เปล่ ผอ.เหลือบมอ้นเสียและรีบละสายาอีรามอไปามทิศทาสายาอเมฟ
ภาพที่พบือเศษาริสัลระเบิ เศษาำลัพุ่รมาหาน ้วยเหุที่มันูระทันหันเินไป เา็ไ้ถูฟาสลบาพื้น โว์นัเรียน
โป๊...
ทว่า้วยวามที่เป็นนมีิวิาอนัสู้สูมา ใน่วเวลานั้นไ้มีวามิผุออมาาิวิาอันแร่
' ทำไม๊าน... ู้อมาายหน้าให้นัเรียนเห็น '
' อะ... '
ศีรษะผอ.ิ่มลพื้นปูน ท่ามลาสายาุนานัเรียนทุั้น ทุๆนลืมถึารระเบิอริสัลไปเสียหมแล้ว
" ทุท่าน... เ็บศพผอ.้วยฮะ "
เมฟพูิลในใ...
END...
.....
..........
ความคิดเห็น