ห้วงเวลาสีคราม

ท้องทะเลไม่เพียงให้ชีวิตกับมนุษย์ แต่ยังเป็นสถานที่เก็บร่องรอยบางอย่างของมนุษย์ให้คงอยู่ผ่านกาลเวลานานนับร้อยนับพันปี แหล่งเรือจมที่ทอดตัวนิ่งสงบอยู่ก้นทะเล คือหลักฐานชั้นดีที่แสดงถึงความรุ่งเรืองของวัฒนธรรมมนุษย์ในอดีต เป็นทรัพยากรทางวัฒนธรรมอันทรงคุณค่าที่ควรได้รับการปกป้องให้เป็นสมบัติของคนส่วนร่วมไม่ว่าจะของชาติหรือของโลกใบนี้

   ไม่ใช่ทุกคนจะคิดเช่นนั้น มีคนบางกลุ่มที่หมายปองให้ทรัพยากรอันทรงคุณค่าเหล่านี้กลายเป็นสมบัติส่วนตัว

          “ฉันอยากให้คุณจำไว้ นักโบราณคดีกับพวกค้าโบราณวัตถุ คือเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้ สิ่งที่พวกมันต้องการคือของที่สามารถเอาไปขายได้ แต่สิ่งที่พวกเรานักโบราณคดีต้องการ คือบริบทที่บอกเล่าเรื่องราวของมนุษย์อดีต”

สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่หลงเข้าในห้วงเวลาแห่งนี้ เรื่องราวของห้วงเวลาสีครามคือเรื่องราวที่นำเสนออีกมุมของท้องทะเล ที่ไม่ได้เป็นเพียงแค่แหล่งอาหาร แหล่งทรัพยากรแหละแหล่งท่องเที่ยว แต่ยังแคปซูลแห่งการเวลาที่เก็บรักษาเรื่องราวในอดีตเอาไว้จนถึงปัจจุบัน เราจะได้รู้จักกับผู้คนที่ทุ่มเทชีวิตเพื่อศึกษาและพิทักษ์รักษาร่องรอยแห่งการเวลาเหล่านั้นเอาไว้

ปรัชญาวดี