คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I
ภายในบาร์เก่าแก่ที่ดูมอซอ เหล่าผู้เศษหลายสิบคนต่างพากันนั่งสังสรรค์ บางจับกลุ่มพูดคุยกันเพียงแค่สองคน บางอยู่รวมเป็นกลุ่มใหญ่ เสียงของบทสนทนาดังโครมครามทั้งหมดเป็นภาพที่ดูชินชาเสียแล้วในสายตาผู้วิเศษหลายคนที่ต่างมาใช้บริการร้านหม้อใหญ่รั่ว
ชายหนุ่มผมยาวสีปีกอีกกาเดินเข้ามาในบาร์เก่าแก่ เข้ากวาดตามองดูรอบ ๆ เมื่อไม่พบบุคลที่ตามหาจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปถามยังเจ้าของร้านหม้อใหญ่
“โอ้ เซเวอร์รัสไม่เจอกันนาน ลมอะไรหอบเธอมาที่นี่กันละ”ทอมเงยหน้าขึ้นมาจากแก้วใส่ไวน์ทรงสูงก่อนจะมองชายหนุ่มผู้มาใหม่ที่แสดงใบหน้าเรียบนิ่ง
“ผมมาหาวัตสัน"เซเวอร์รัส สเนป ตอบกลับเจ้าของร้าน
“นังหนูกาเบรียลงั้นหรือ เมื่อเช้าฉันเห็นเธอเดินเข้าตรอกไดแอกอนไปกับแฮกริด ตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย”ทอมพูด ก่อนเขาจะครุ่นคิดเล็กน้อย “อ่า ฉันยังจำบรรยากาศสมัยที่เธอ นังหนูกาเบรียลและลิลลี่ยังเป็นเด็กน้อยปีสามมาวิ่งเล่นในตรอกไดแอกอนได้อยู่เลย”
เซเวอร์รัสไม่พูดอะไรก่อนจะบอกลาเจ้าของบาร์ และมุ่งตรงเข้าสู่ตรอกไดแอกอน ชายหนุ่มชุดดำเดินเข้ามายังตรอกที่เต็มไปด้วยเหล่าผู้วิเศษ เซเวอร์รัสนิ่วหน้ากับความวุ่นวายเบื้องหน้า ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ใกล้กับการเปิดเทอมใหม่ของฮอกวอตส์ เหล่าผู้ปกครองและนักเรียนต่างพากันมาเดินซื้ออุปกรณ์การเรียนในชั้นปีใหม่
เจ้าของเสื้อคลุดมสีดำเดินทั่วตรอกไดแอกอนเพื่อตามหาบุคคลที่อาจารย์ใหญ่ต้องการเชิญชวนให้เข้ามาร่วมทำงานด้วย เซอเวอร์รัสเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านของช่างทำไม้กายสิทธิ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในฮอกวอตส์ เขาเห็นหญิงสาวผมสั้นลอนสีน้ำตาลสว่างกำลังมองดูเด็กหนุ่มวัยสิบเอ็ดปีผมฟู่ฟองเลือกซื้อไม้กายสิทธิ์อย่างสนอกสนใจ
ฉับพลันเซเวอร์รัสสังเกตเห็นดวงตาสีเขียวคำสาปพิฆาตอันเป็นเอกลักษณ์และรอยแผลเป็นบนหน้าผาก เขาหลบออกมาจากบริเวณหน้าร้านก่อนจะออกมายืนอยู่บริเวณจุดอับสายตาของผู้คน
\(“▔□▔)/\(“▔□▔)/
เรือนร่างของหญิงสาววัยสามสิบสามปีเดินลงมาจากห้องพักของตน ก่อนจะเดินมานั่งยังที่ประจำก่อนจะยกแก้วกาแฟนมของเธอขึ้นจิบ ดวงตากลมโตตวามมองเดลี่พรอเฟ็ตในมือ เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรที่เป็นที่น่าสนใจจึงนำหนังสือพิมพ์ชุดนั้นกลับไปวางบนชั้นหนังสือของร้านหม้อใหญ่รั่ว
กาเบรียล วัตสัน เท้าคางมองแก้วกาแฟนมในมืออย่างเหม่อลอย วันนี้เธอตั้งใจที่ออกไปร่อนใบสมัครงานของตัวเองเพื่อหาตำแหน่งลูกมือตามร้านขายของสักร้านแล้วทำงานเก็บเงิน หาความสุขตัวเองเหมือนกับคนอื่น ๆ เขาบ้าง
ถึงแม้ตัวเธอจะมีมรดกของตระกูลฝั่งแม้ที่ใช้ทั้งชาติยังไงก็ไม่หมดแต่ถึงยังไงเธอก็ไม่อยากว่างงานแล้วนอนกินมรดกบนกองเงินกองทองของคุณแม่
กาเบรียล วัตสัน เป็นแม่มดเลือกผสม อดีตมือปราบมารของกระทรวงเวทมนตร์ ปัจจุบันเป็นคนว่างงานที่รอกินมรดกของครอบครัว
เสียงเปิดประตูร้านดังขึ้นก่อนจะปรากฏชายหนุ่มร่างใหญ่ในเสื้อคลุมตัวใหญ่เดินเข้ามาในร้าน พ่อมดแม่มดหลายนหันไปมองดูก่อนจะหันกลับมาเข้าวงสนธนาของตัวเองเหมือนเดิม
“อ้าว แฮกริด อย่างเดิมใช่ไหม”ทอมทักทายลูกค้าประจำร่างยักษ์ กาเบรียลหันไปหาคนถูกทักทาย
“สวัสดีค่ะ แฮกริด”กาเบรียลว่าก่อนเธอจะสังเกตเห็นเด็กหนุ่มในชุดเสื้อตัวหลวมของมักเกิ้ลที่หลบหลังแฮกริดอย่างกลัว ๆ
“สวัดดีกาเบรียล”แฮกริดหันมาหาคนรู้จักของตนก่อนจะตอบกลับชายเจ้าของร้าน “ไม่ ขอบใจทอม วันนี้ฉันต้องทำหน้าที่ของฮอกวอตส์ พาแฮร์รี่ไปซื้อของใช้นะ”จบคำพูดของแฮกริด ผู้วิเศษหลายคนเงยหน้าขึ้นจากวงสนธนาของตนก่อนจะมองไปยังเด็กหนุ่มตัวเล็กที่มือชื่อเสียงโด่งดัง ไม่เว้นแม้แต่กาเบรียลที่หูผึ่งตั้งแต่ได้ยินคำว่าแฮร์รี่
“คุณพระช่วย นั้นแฮร์รี่ พอตเตอร์”ทอมอุทานเสียงดัง จนเด็กหนุ่มผมฟู่มองรอบข้างที่เต็มไปด้วยสายตาจับจ้องอย่างประหมาด
หญิงสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่ง ก่อนจะเดินตรงดิ่งมาหาเด็กชายผู้รอดชีวิต เธอถือวิสาสะยกแขนบางๆของแฮร์รี่ขึ้นมาจับก่อนจะเขย่ามือเป็นการทักทาย กาเบรียลพึมพันว่าดับเบิลดอร์เฮงซวยไปมาจนเด็กชายตรงหน้างุนงง
“เอ่อเออ ขอโทษทีนะ”เธอรีบปล่อยมือของเด็กหนุ่มตรงหน้าออก ก่อนเหล่าผู้เศษจะเข้ามารุ่มล้อมแฮร์รี่
“แฮกริด หนูได้ยินว่าคุณจะพาแฮร์รี่ไปซื้อของงั้นหรอ ขอหนูไปด้วยได้ไหม”กาเบรียลหันไปถามชายร่างยักษ์ที่ตอนนี้กำลังจะกันผู้วิเศษออกจากแฮร์รี่
แฮกริดลังเลเล็กน้อยก่อนจะตอบตกลง แฮกริดดึงตัวแฮร์รี่ออกมายังบริเวณทางเชื่อมเข้าสู่ตรอกไดแอกอนโดยมีกาเบรียลเดินตามมาด้วย
เด็กหนุ่มใส่แว่นมองเธอก่อนจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆกับแฮกริด ชายหนุ่มมองทั้งคู่ก่อนจะแนะนำตัวให้ทั้งสองรู้จักกัน
“นี่คือกาเบรี-”
“กาเบรียล วัตสัน ยินดีที่ได้รู้จักเธอนะแฮร์รี่ ฉันๆๆ เป็นเพื่อนสนิทของแม่เธอสมัยที่เรายังเรียนอยู่ฮอกวอตส์ด้วยกันนะ”กาเบรียลเร่งรีบพูดก่อนจะหายใจเล็กน้อย แฮร์รี่มองเธอด้วยแววตาเป็นประกาย
กาเบรียลมองดูลูกชายของเพื่อนสนิทที่บัดนี้มีรูปร่างผอมแห้งอย่างน่าตกใจด้วยแววตาปวดใจ เป็นเพราะดับเบิลดอร์ยอดแย่คนเดียวเลยที่ไม่ยอมให้เธอได้เลี้ยงดูหรือไปมาหาสู่กับเด็กชายผู้รอดชีวิต ด้วยเหตุบ้าบอคอแตกอะไรของอาจารย์ใหญ่ก็ไม่รู้
“คุณ รู้จักกับแม่ผมหรอฮะ”แฮร์รี่ถามขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ
“ใช่แล้วจ๊ะ แฮร์รี่รู้ไหมเธอมีดวงตาสีเขียวสดเหมือนกับแม่ของเธอเป๊ะ ๆ เลยนะ”กาเบรียลพูดขึ้น
“คุณช่วยเล่าเรื่องแม่ของผมให้ฟังอีกได้ไหมฮะ”แฮร์รี่พูดขึ้น
เสียงกระแอมไอจากแฮกริดปลุกทั้งคู่ ก่อนชายร่างยักษ์จะเคาะร่มของเขากับกำแพงร้านที่เป็นทางเชื่อมสู่ตรอกไดแอกอน
“เอาละ ยินดีต้อนรับสู่ตรอกไดแอกอนแฮร์รี่”
\(“▔□▔)/\(“▔□▔)/
ความคิดเห็น