สัญญาของสองใจ

ลำดับตอนที่ #4 : การเข้าใจผิด

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ฉันชวนยายพิมไปเดินเที่ยวห้าง และฉันก็ซื้อของเล็กๆน้อยๆไปฝากคนบางคนด้วย พวกคุณไม่





ต้องเดากันหรอกค่ะ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็คนที่มีความสำคัญต่อหัวใจฉันไงค่ะ เขาคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น เขาคนนั้นก็





คือก็พี่แชมป์ เองค่ะ





ฉันกะจะซื้อเทียนเจลไปฝากพี่เขา เพราะเห็นพี่เขาชอบเทียนหอม ฉันก็เคยถามพี่เขาเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบ





เทียนเจล  เขาตอบฉันว่า ‘มันหอมดีพี่ชอบเอามาดมเล่น เวลาจุดแล้วกลิ่นยิ่งหอมใหญ่ สูดเข้าไปกลิ่นมันทำให้รู้สึก





สบายๆ’   ฉันกับพิมจึงเดินเข้าไปที่ร้านเทียนเจล  ในร้านนี้มีเทียนเจลหลากหลายรูปแบบ







“อันเท่าไรค่ะ”   ฉันถามเจ้าของร้าน





“10 บาทค่ะ ทุกอันเลยค่ะ เอาอันไหนดีค่ะ”  เจ้าของร้านตอบฉัน พร้อมใบหน้ายิ้ม





“น่ารักทุกอันเลย” ฉันพูดกับพิมเพราะเทียนเจลที่อยู่ในร้านนี้มันน่ารักหมดทุกอัน  ฉันเลือกไม่ถูกหรอกอยากจะ





ซื้อไปให้พี่แชมป์หมดเลยทุกอัน  





“แกก็เหมาทั้งร้านเลยซิ”  พิมพูดประชดฉัน





และฉันก็เลือกซื้อเทียนเจลมา 3-4 อันเอาไปฝากพี่แชมป์ เมื่อซื้อเสร็จฉันกับพิมก็แยกกันไปเพราะพิมจะต้องไปซื้อ





ของต่อ ส่วนฉันก็จะไปหาพี่แชมป์ตอนแผนที่ที่พี่แชมป์เขียนไว้ให้  ฉันได้นั่งรถแท็กซี่มานานพอสมควรกว่าจะ





มาถึงบ้านพี่แชมป์  บ้านพี่แชมป์ไกลจากบ้านฉันมากๆเลย  ฉันมองหาบ้านที่มีเลขที่ตามที่พี่แชมป์บอก





“จอดตรงบ้านหลังนี้แหละค่ะ”  ฉันบอกโชเฟอร์รถแท็กซี่





และฉันก็จ่ายค่าโดยสารและลงมาจากรถ  บ้านใหม่ของพี่แชมป์หลังใหญ่กว่าหลังเก่ามาก  มีสนามเล็กๆหน้าบ้าน





ด้วย  ฉันเดินเข้าไปกดกริ่ง





กริ่ง..................กริ่ง..................





“มาหาใครครับ”  ลุงคนหนึ่งวิ่งออกมาที่ประตู





“มาหาพี่แชมป์ค่ะ   พี่แชมป์อยู่หรือเปล่าค่ะ”  ฉันตอบคำถามลุงคนนั้นไป





“อยู่ครับ เชิญข้างในครับ”





“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”





และลุงคนนั้นก็เดินนำฉันมาที่ม้านั่งตัวหนึ่ง  พร้อมพูดว่า





“คุณแชมป์กำลังมีแขกอยู่นะครับ  เชิญนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ  เดี๋ยวลุงไปบอกคุณแชมป์ให้ครับ”





“ไม่เป็นไรหรอกค่ะลุง  หนูรอได้ค่ะ”





“งั้นลุงไปทำงานต่อก่อนนะ”





“ค่ะ”





และฉันก็นั่งรอพี่แชมป์ไปได้สักพักนึง  จนฉันรอไม่ไหว ฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้าน  ฉันกำลังจะก้าวขาเข้า





ไป  แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำร้ายจิตใจฉันมาก  ภาพนั้นพี่แชมป์กำลังยืนกอดอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง  ผู้หญิงคน





นั้นเขาหน้าตาดีมาก  ขาว  สวย  หน้าออกลูกครึ่ง และฉันก็ได้ยินผู้หญิงคนนั้นพูดกับพี่แชมป์ว่า





“แอนนี่รักพี่แชมป์นะค่ะ  พี่แชมป์รักแอนนี่หรือเปล่าค่ะ”





“พี่ก็รักแอนนี่เหมือนกัน  แต่.......”  





เพล้ง!  เสียงนั้นเป็นเสียงแก้วเทียนเจลแตก   เพราะมันหลุดจากมือฉันไปกระทบพื้น  ตอนนั้นฉันร่างกายของฉัน





ไม่มีแรงที่จะยึดเหนี่ยวอะไรเอาไว้ได้  น้ำตาได้ไหลพรั้งพูออกมาจากสองลูกตาของฉัน  พี่แชมป์และผู้หญิงคนนั้น





ก็หันมามองทางฉัน  





“เอาของๆพี่คืนไป”  ฉันถอดแหวนที่พี่แชมป์ซื้อให้ขว้างไปทิ้งไป  ฉันไม่อาจสู้หน้าพวกเขาทั้งสองคนได้  ฉันจึง





วิ่งหนีเขาไป  ฉันได้ยินเสียงพี่แชมป์วิ่งไล่ตามหลังฉันมาพร้อมตะโกนเรียกฉัน  ฉันไม่อยากเจอหน้าพี่เขาอีกแล้ว





พอดีที่รถแท็กซี่ผ่านมาพอดี  ฉันจึงเรียกรถและรีบขึ้นเพื่อจะหนีไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด  หัวใจดวงน้อยๆของฉัน





ตอนนี้มันได้แตกสลายไปแล้ว  ทำไมนะทั้งๆที่ฉันเฝ้ารอเขามาจนถึงวันนี้  แต่สิ่งที่ได้ตอบแทนมันคือการเสียใจ





หรอ  ทำไมสวรรค์ถึงใจร้ายกับฉันอย่างนี้   ฉันเดินทางมาถึงบ้านฉันรีบเข้าบ้านและเดินขึ้นไปบนห้องก่อนที่จะมี





ใครเห็นน้ำตาของฉัน  ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ปิดเครื่องมือถือตลอด เพราะฉันรู้ว่าพี่แชมป์ต้องโทรมาแน่  ฉันบอกแม่ไว้





ว่าถ้าพี่แชมป์โทรมาก็บอกว่าฉันไม่อยู่หรือไม่ว่างก็ได้  ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวและฉันก็สั่งแม่ไว้ว่าอยากเอา







เรื่องนี้ไปเล่าให้พ่อฟังเด็ดขาด  ฉันไม่อยากให้มันเป็นเรื่องมากไปกว่านี้  ฉันพยายามหลบหน้าพี่แชมป์ทุกวิธีทาง





และวันนี้ฉันก็ต้องไปมหาลัย เพราะฉันหยุดเรียนมาหลายวันแล้ว





“อ้าว! ฝ้ายหายไปไหนมาตั้งหลายวัน  เราคิดถึงแทบแย่”  เสียงยายพิมถามฉัน





“พอดีเราไม่สบายนิดหน่อย”  ฉันตอบยายพิมไปไม่ตามตรง





“หรอจ๊ะ  ไม่เห็นโทรมาบอกกันบ้างเลยนะ”





“ขอโทษที”





“ไม่เป็นไรหรอก  แล้วฝ้ายรู้เรื่องละครที่พวกปี 4 คณะเราจะรวมตัวกันเล่นละคร  เพื่อส่งท้ายกันก่อนจะจากหรือ





เปล่า”





“ยังไม่เห็นรู้เรื่องเลย”





“ฝ้ายได้รับเลือกให้เล่นเรื่องนี้ด้วยนะ  เราก็ได้เล่นเหมือนกัน”





“เรื่องไรหรอ”





“เออใช่  วันนี้เขาจะประชุมนักแสดงพอดี ได้เวลาแล้วไปกันเถอะฝ้าย  เดี๋ยวยายมดก็บอกเองแหละ”





“อืมๆ”





และฉันก็ถูกยายพิมลากไปที่ห้องประชุม  ฉันนั่งฟังยายมดพูด  ฉันจึงรู้ว่าเรื่องที่ฉันจะต้องเล่นก็คือเรื่อง  เจ้าหญิง





ทั้ง 12  และฉันก็ได้รับเลือกเป็นเจ้าหญิงองค์ที่ 12  ที่ไม่มีคู่ด้วย ก็ดีเหมือนกัน และฉันก็ได้รู้ว่ายายพิมกับ





นายโฟนเล่นคู่กันด้วย  ตอนแรกฉันก็สงสัยว่าสองคนนี้เล่นคู่กันได้ไง  ทั้งๆที่ยายพิมไม่ชอบนายโฟน  แต่มารู้





ภายหลังว่าสองคนนี้เขาตกลงเป็นแฟนกันแล้ว  นี่ฉันหายไปไม่นานเพื่อนฉันมีแฟนแล้วหรือนี่  แต่คู่นี้เขาก็





เหมาะสมกันดี   เหมือน.......จะไปคิดถึงเขาทำไม