คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter2>>
วันนี้ฉันบอกได้เลยว่าซวยไม่เเพ้เมื่อวาน เพราะว่าพี่ฉันงานยุ่งจัด เลยให้ฉันกลับบ้านเองเเละที่สำคัญมันให้ฉันอยู่เฝ้าดูแลน้อง ซึ่งฉันว่าต้องมีสักวันเเหล่ะที่ฉันต้องบีบคอไอ้เด็กบ้านี่ตาย คือว่าน้องคนนี้มันอายุได้เพียง สามขวบ วัยกำลังกวนส้นเท้าได้เรื่อง อะไร ๆ ก็ร้อง เด๊ะ พี่บัดตบเสยเลยนี่
เเละที่สำคัญฉันไม่ค่อยชอบหน้าเเม่มันซักเท่าไหร่ ต่อหน้าพ่อทำเป็นดี เรียกฉันค่ะขา เเต่พอลับหลังเรียกฉันว่า อรี นัง มารร้าย ให้ตายเถอะพ่อฉันเอามันลงได้ไง และอีกอย่างพ่อยังกล้าทิ้งเเม่ฉันอีกหรือ เเม่ฉันดีกว่าเเม่นี่ เยอะ เรียบร้อยฉลาด เก่ง แต่ไอ้คนนี้เด๊ะ ปากร้าย วัน ๆ เอาเเต่ประจบ ฉันล่ะอยากเตะปากจริง ๆ
อย่าหาว่าฉันเข้าข้างเเม่ตัวเองเลยนะ เพราะมันเรื่องจริง ๆ ฉันไม่ได้โกหก เเละอย่างงี้ไงฉันถึงไม่ค่อยอยากกลับบ้าน เบื่อไอ้เเม่ลูกคู่นี้จริง ๆ
" พี่ไอซ์ เมื่อไรจะได้กินนม " ไอ้เด็กนั่นถามเเล้วเดินเข้ามาเขย่าตัวฉัน จะอะไรหนักหนาว่ะ
" ไปกินนมเเม่เเกน่ะไป๊ " ฉันล่ะอยากไล่อย่างนี้จริง ๆ เเต่เห็นเเววตาหน้าใสซื่อเเล้วไล่ไม่ลง พร้อมกับภาพพจน์คุณหนูที่เเสนดีทำให้ฉันต้องเป็นอย่างงี้ เฮ้อ เกิดมาฉันก็ต้องเป็นอย่างงี้ตลอดไปเลยหรือไงนะ
" อ่ะนี่ จ๊ะได้เเล้ว " ฉันส่งขวดนมที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ ๆ ไปให้ แม่บ้านหายหัวไปไหนหมดนะ กลับมาเมื่อไหร่ล่ะก็เเม่จะด่าเเหลกเลย
" ฮือ ๆๆ พี่ไอซ์เเกล้งกี้ง่ะ พี่ไอซ์ทำไมไม่รอให้มันอุ่นก่อนง่ะ ฮือ ๆๆ " ไอ้เด็กนั่นร้องอีกเเล้ว
อะไร ๆ ก็ร้อง ไอ้นี่กวนฉิบ ฉันเเค่ลืมนิดลืมหน่อยไม่ได้เลยหรือไง
"ฮือ ๆ พี่ไอซ์เเกล้งผม ผมจะไปฟ้องเเม่ " ไปเลย ไปฟ้องเลย ไอ้เด็กบ้า!!!!!!!!!!!!
*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*------------------------------------------**-**--*-*--*-
" นี่นังมาร แกทำอะไรลูกฉันฮ่า " ฉันน่ะอยากให้พ่อได้ยินคำนี้จริง ๆ
" ไอซ์ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ก็พอดี นมมันนานอุ่น ก็เลยให้กี้ไปถือเล่นไปก่อนพอเย็นเเล้วค่อยกิน เเต่ไม่คิดว่ากี้จะดื่มก่อนนิ…ค่ะ " ฉันทำหน้าซื่อ ก็อย่างงี้เเหล่ะ พอเห็นว่าฉันซื่อเเล้วเเม่นี่ก็เลยแกล้งฉันสารพัด หึเเล้วฉันก็ตอบกลับไปอย่างไม่ยอมเเพ้เหมือนกัน โดยเเกล้งให้มันเป็นเพียงอุบัติเหตุเท่านั้น หึ ๆ อ๊าก ๆๆ แค่นี้เเม่นี่ก็หาข้ออ้างมาว่าฉันไม่ได้เเล้ว
" อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเด็กน่ะมันยังไม่รู้เรื่อง นมอุ่นไม่อุ่นมันไม่รู้หรอก " อ้อหรอ เเล้วที่กินนมไปแล้วร้องโวยวาย เพราะมันไม่รู้หรอกหรอว่านมมันอุ่นหรือไม่อุ่น มันโง่อยากดื่มเองช่วยไม่ได้ หึๆๆ
" ไม่รู้จริง ๆ ค่ะ ก็ไอซ์ไม่เคยเลี้ยงเด็กปัญญา…มาก่อนนี้ค่ะ " ฉันทำเป็นเว้นคำว่าปัญญาอ่อนไว้
" นี่เเกว่าลูกฉันปัญญาอ่อนเรอะ นังปีศาจ " ให้ตายสิฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักคำเลยนะ เจ้พูดเองต่างหาก
" ไอซ์ไม่ได้ว่าสักหน่อย เเค่จะบอกว่ากี้เป็นเด็กมีปัญ…" เว้นคำว่าปัญหาอีกเเร่ะ เหอ ๆ เรานี่กวนเก่งจัง นึกชื่นชมในฝีมือตัวเองจริง ๆๆ
" มีปัญญาใช่ไหมย่ะ ฮึ ก็อย่างงี้เเหล่ะน้า เด็กที่เกิดมาในตระกูลดี ๆ อย่างฉันเนี่ยไม่มีทางโง่หรอก ไม่เหมือนเเม่แก!!!! " มีปัญหาล่ะสิไม่ว่า อีบ้า!!!!!!!
แกกล้าว่าเเม่ฉันโง่เรอะ แม่ฉันฉลาดกว่าเเกเยอะ เเต่เเม่ฉันไม่อยากอยู่ร่วมชายคาเดียวกับเเกก็เพราะว่ากลัวติดเชื้อโง่แกมาด้วยต่างล่ะ
" คุณไม่มีสิทธิมาว่าเเม่ฉันนะ " ฉันคำรามเสียงดัง ความจริงเเล้วฉันโมโหมากเลยรู้ไหม เเต่พอดีฉันเป็นคนอารมณ์ดีจัดไปหน่อย เลยไม่ค่อยเเสดงออกมาให้เห็นง่ายๆ
" ทำไมฉันไม่มีสิทธิ ฉันเป็นเเม่แกนะเว้ย " เเม่จอมปลอมล่ะสิไม่ว่า ฮึ แกสูงส่งตายล่ะ อีหน้าด้าน
" อ้อ หรอ เเต่ไอซ์ไม่ยักกะรู้อย่างงั้น เเต่รู้สึกว่า….." เเล้วฉันก็หยุดพูดเเละเดินหนีมาเฉย ๆ อย่างยั่วโมโห เพราะป้าเเม้นหัวหน้าเเม่บ้านคนสำคัญ เดินมาทางนี้เเล้วโดยที่เจ้แกไม่รู้ และฉันแกล้งทำเป็นไม่เห็นเหมือนกัน
" แกรู้สึกว่าไงฮ่ะ นังไอซ์ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ " และเจ้เเกก็วิ่งมาเขย่าตัวฉันอย่างเเรงโดยไม่สนใจสายตาของลูกชายตัวเองเลยสักนิด ฮึ สงสารเเกจริง ๆ มีเเม่อย่างนี้
ฉันยิ้มย่องอย่างกวนเท้า เมื่อป้าเเม้นเริ่มหันมาสนใจ
" ยิ้มอย่างงี้หมายความว่าไงย่ะ " เจ้แกถามฉันอย่างเดือด ๆ เชื่อเถอะเจ้แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าป้าเเม้นเดินเข้ามาห้ามเเล้ว เเต่มันยังไม่ถึงเท่านั้น อีกเเค่ไม่กี่เมตรเอง พอจะได้ยินอะไรที่เจ้เเกตะโกนบ้างเเล้วล่ะ
" ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีนางปีศาจไร้สมองมาคอยขู่เข็ญฉันอยู่ไง " ฉันกระซิบอย่างเเผ่วเบา เชื่อเถอะ ไอ้กี้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ไม่ได้ยิน คงมีเเต่เจ้เเกที่ยืนทำเตี้ยอยู่ตรงหน้าฉันเนี่ยเเหล่ะที่จะได้ยิน
" กรี้ด ไอ้เด็กบ้า เพี๊ยะ!!!! " เจ้เเกตบฉันอย่างเเรง ฉันรู้สึกว่าได้กลิ่นเลือดด้วยนะ
เจ้เเกมือหนักจริง ๆ แกเคยตบเเม่ฉันอย่างนี้ด้วยใช่ไหมฮ่ะ แกตบแม่ฉันก่อนออกจากบ้านไปใช่ไหม วันนี้เเหล่ะ ฉันจะแก้แค้นแทนแม่เอง คอยดู
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉันตบคืนบ้าง จนเจ้แกหน้าหัน ลอยฝ่ามือฉันเต็มหน้าเจ้เเกเลย ส่วนป้าเเม้นน่ะหรอดูก็รู้แล้วว่าป้าเเกต้องเข้าข้างฉันอยู่เเล้ว เพราะเจ้แกอยากโง่ตบหน้าฉันก่อนเองนิ เเล้วฉันก็ตามไปกระหน่ำ ซัมเมอร์เซล ตบเเกเเหลก เลย ดูสิฝีมือการสะบัดข้อมือของฉันกับเเกจะขนาดไหน
…เอ่อ ลืมบอกไปฉันเป็นนักบาสของมหาลัยมาก่อน เเต่ตอนนี้ก็ยังเล่นอยู่ บ่อย ๆ เป็นชีวิต…
" พอ ๆ เเล้วค่ะ " ป้าเเม้นดึงฉันออกไป
"เจ็บไหมค่ะ " ป้าเเม้นเเกถามว่าใครเจ็บน่ะหรอ ไม่ใช่ยัยคุณนายใหม่หรอก ป้าเเกถามฉัน ฮ่ะ ๆๆ ป้าเเกก็ไม่ค่อยชอบหน้าเจ้คุณนายนี่เท่าไหร่หรอก
" ไม่เป็นไรค่ะป้าเเม้น ไอซ์ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ เลือดออกนิดเดียวเอง " ฉันพูดอย่างเรียบร้อย ไม่ใช่ว่าแกล้งทำนะ เพราะว่าป้าเเกดีกับฉันมาตลอด ใครดีมาฉันดีตอบ ใครร้ายมาฉันร้ายตอบ เเต่ต้องร้ายตอบอย่างที่มันต้องจดจำว่าร้ายกับใครไม่ร้ายมาร้ายกับฉัน
" นี่ยัยเเก่ นังนั่นโดนฉันตบเเค่ครั้งเดียวเองนะ มันไม่เป็นไรมากหรอก " เจ้เเกลุกขึ้นอย่างโมโห บอกตามตรงฉันเกือบกลั้นหัวเราะไม่ได้เเน่ะ เจ้เเกผมยุ่ง หน้าตาอุบาทว์มากเลยตอนนี้เเล้วเเถมทำหน้ายักษ์อีก โฮ๊ะ ๆๆ อยากจะขำดัง ๆ
" คุณหนูไปทำแผลก่อนดีกว่า " ป้าเเม้นไม่สนใจเสียงหมาเห่าหอนเเถมยังดูเเลประคบ ประหงมฉันอย่างดีอีกด้วย เจ้เเกเลยทำหน้าโกรธสุดขีด เเล้วมากระชากป้าเเม้นไปตบ
……..เป็นคนไร้เหตุผลมาก…………
ฉันรีบเอาตัวไปปังป้าเเม้นไว้เพื่อไม่ให้โดนอีกฉาก ส่วนฉันยืนประจันหน้ากับเจ้แกอีกครั้งคราวนี้เจ้เเกง้างมือจะตบหน้าฉัน
คิดจะตบฉันรึ ชาตินี้เเกได้เเค่ครั้งเดียวเท่านั้นเเหล่ะ…….เเค่ครั้งเดียวก็บุญโขเเล้ว
" หยุดเดี่ยวนี้นะคุณ " เสียงพ่อฉันดังมาเเต่ไกล ให้ตายสิพ่อมาขัดจังหวะฉันอีกเเล้วคงจะเข้าข้างนังนั่นอีกล่ะสิ
" ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง คุณทำอย่างนี้ได้ไง ไอซ์เค้าเป็นลูกสาวผมนะ เเล้วป้าเเม้นก็เป็นเเม่นม ผมด้วย ผมไม่น่าเชื่อคุณเลยจริง ๆ " พ่อฉันพูดอย่างเอื่อมระอา ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องเข้ามาดูอาการฉันกับป้าเเม้น พ่อกินยาผิดหรือเปล่าเนี่ย
……..พ่อรู้ได้ไง ใครบอกหรือ…….
" ไอซ์ไม่เป็นไรใช่ไหม ไอซ์ทำถูกเเล้วล่ะ ไอซ์คงทนโดนคุณไหมไม่ได้ล่ะสิ พ่อเข้าใจลูกนะ " พ่อฉันปลอบฉันอย่างอบอุ่น ให้ตายสิพ่อฉันกินยาผิดจริง ๆ ใช่ไหม ปกติจะเข้าข้างเจ้แกไม่ใช่หรือไง
…………หรือว่าใครเอาอะไรไปบอกพ่อ………..แล้วอะไรล่ะที่พ่อรู้………..
ฉันทำหน้างง…….
" พ่อรู้ว่าพ่อทำผิดกับลูกมาก พ่อขอโทษนะ ต่อจากนี้ไปพ่อจะไปรับเเม่มาอยู่ด้วย " พ่อฉันบอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะหันไปสั่งให้ลูกน้อง จัดการส่งสองเเม่ลูกนี้คู่นี้ให้ออกไปจากบ้านนี้
" พ่อค่ะ ถึงยังไงกี้ก็เป็นลูกของพ่อด้วยนะค่ะ" ฉันพูดอย่างอ่อนโยน แต่ในใจอยากไล่ไอ้เวรนี่ไปไกล ๆ ใจเเถบขาดดดดดดดดด
" กี้ไม่ใช่ลูกของพ่อหรอกจ๊ะ กี้เป็นลูกของคุณรักษ์ต่างหาก พ่อเพิ่งรู้มาเมื่อวานเอง พ่อสงสัยอยู่เเล้วล่ะว่าเด็กคนนี้หน้าตาไม่เหมือนพ่อเลยสักนิด เลยไปบอกให้คุณรักษ์เค้าช่วยตรวจสอบ เเต่คุณรักษ์กลับเปิดปากเองเลยว่ากี้เป็นลูกของเขา คุณไหมเค้าเเต่งเรื่องขึ้นมาเองทั้งหมดเพื่อที่จะเอาชนะเเม่ของลูกไง " พ่อฉันอธิบาย
อ้ออย่างงี้นี้เอง คุณไหมนี่ร้ายไม่ใช่เล่น เเต่เสียดายจังนะ ทำไมพ่อฉันฉลาดกว่าเเกเยอะเลยอ่ะ
โฮ๊ะ ๆๆๆ
*-*-*
ต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่านถ้า นางเอกเรื่องนี้อาจจะโหด หรือว่าไม่เรียบร้อยเเม้เเต่น้อย
ถ้าใครชอบอ่านนิยายเรื่องที่นางเอกหวานเรียบร้อยไม่สู้คน กรุณาย้ายไปอ่านเรื่องอื่นเลยครับ
เรื่องนี้ไม่มีให้เห็นหรอก
ด้วยความปราถนาดีจาก nefarious
ความคิดเห็น