รักสุดป่วน ของนายเพลย์บอยกะยัยปากร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1>> ผู้ชายกวนประสาท

" อะเเอ่ม !!"   เสียงใครว่ะ มาขัดจังหวะความสุขของฉันเนี่ย กำลังสนุกเลยเนี่ย ใครหน้าไหนมามากวนฟร่ะ เเมร่งเดะ เตะโบกเลย!!!

" มาทำอะไรเเถวนี้หรอไรต์ เเหมเดี่ยวนี้ควงหนุ่มด้วย ไม่เคยบอกกันเลยนะ " น้ำเสียงง้องอนของยัย รีซัง หรือยัยลิงกัง เพื่อนฉันเอง ดูมันทำหน้าตาสิ ไม่เคยเห็นฉันเดินคู่กับคนอื่นนอกจากแกรึไงว่ะ

" ควงหนุ่มป้าเเกดิ ดูดี ๆ ดินี่ผู้หญิงหรือผู้ชาย " ฉันยืนหน้าของเพื่อนใหม่ฉันอีกคนให้มันดูชัด ๆ แต่ดูหน้ามันเเล้ว มันคงดูไม่ออกล่ะสิ ก็คนที่ฉันควงอยู่นี่มันเป็นทอม ร่างกายหญิง ใจเป็นชาย  เเต่รู้สึกว่ามันจะดูเหมือนรูปร่างเป็นผู้ชายแล้วอ่ะนะ ช่วยไม่ได้ที่ยัยรีซังนี้จะดูไม่ออก

" หล่อว่ะ ชื่อไรว่ะ ไอ้ไรต์ " อ้าวกรรมนี่มันคิดว่าเป็นผู้ชายจริง ๆ หรือนี่ ไม่นะเพื่อน

" คือ ชื่อไนท์ ครับ " ว๊ากไอ้ไนท์ดันบอกชื่อสะเอง โอ้ยตายกิ๊กมันเยอะอยู่เเล้วมันยังไม่พออีกหรือไง  จะเอาเพื่อนฉันไปอีกคนได้ไงว่ะ เหลือไว้หน่อยเหอะ ฉันสะบัดหัวอย่างเเรงเเล้วเงยหน้าขึ้นมามองดูไนท์กับไอ้รีซังใหม่

ไอ้ไนท์มัน กำลังส่งสายตาชวนอ๊วกให้ไอ้รีซัง เเถมมันยังหันหน้ามายักคิ้วให้ฉันด้วย เเกจะทำอะไรเพื่อนฉันน่ะไอ้ไนท์ ไหนเมื่อกี้เเกมาบอกให้ฉันช่วยเชียร์เเกกับน้องแอนนี่  ไหง๋มาเปลี่ยนใจควงเพื่อนฉันแทนล่ะเนี่ย

เเล้วจู่ ๆ มันก็บอกลาฉัน แล้วชวนไอ้รีซังไปกินข้าว ไอ้ฮ่านี่กวนชิบ คอยดูนะเจอกันอีกทีฉันจะซัดสั่งสอนแกเลยล่ะ ....เเละเเล้วพวกมันก็จากไป โดยทิ้งฉันให้เหงาเดียวดายอยู่คนเดียวอีกครั้ง

-*-*-*-*-*-*-*-*--*-*--*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมง

" เฮ้น้องสาวววว "  ใครไม่รู้มาเรียกฉันว่าน้องสาว เเต่ขอโทษคงไม่ใช่พี่ฉันเเน่ เพราะฉันไม่พี่เสียงอุบาทว์อย่างนี้หรอกนะ

" นี่เรียกแล้วไม่หันหรอน้อง " ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ม้าหินอ่อนข้าง ๆ สวนสาธารณะ  แต่ไอ้นี่สิตื้อไม่เลิกเลยว่ะ เห็นคนสวยหน่อยไม่ได้นะเเก รู้จักคนสวยน้อยไปแล้วแก

ฉันลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับมัน   ไม่น่าเชื่อว่ามันจะหน้าตาดีขนาดนี้   เเต่เสียดายทรามไปหน่อยว่ะ   ฉันรับไม่ได้!!!  แล้วฉันก็พูดเบา ๆ พอให้มันกับฉันได้ยินกันเเค่สองคนว่า " เรียกหาพ่อเมิงหรอ " แล้วก็ทำหน้ายิ้มระรื่นในขณะที่มัน หน้าเปลี่ยนสีทันที!!!

" นี่น้องน้อย ๆ เถอะ พี่อยากจะทำร้ายผู้หญิงนะ " มันขู่ โอ้พระเจ้ากลัวจังเลยง่ะ

" อย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันกลัวเเล้ว " แล้วฉันก็ป่าวประกาศเสียงดังอย่างไม่มีปี่มี่ขลุ่ย เพราะว่าฉันไม่ได้เอามาน่ะสิ ไอ้นี่ตกใจทันทีเเละทันใดนั้นมันก็รีบเอามืออันหยาบกร้านมาปิดปากฉัน   ในขณะที่คนอื่นมองฉันอย่างสงสัย และทันใดนั้นก็มีอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วย โอ้จอร์จหล่อชิบหายเลย แต่หน้ามันใสเเปลก ๆ นะ ชั่งมันเหอะเอาไอ้ฮ่านี่ออกไปไกล ๆ ฉันก็พอ ฉันจะตาลายเเล้วนะ

" เป็นอะไรไหมครับ " เสียงนุ่ม ทุ้มของคนที่ช่วยฉันถาม จะว่าไปฉันทำลงไปได้ไงเนี่ย ไปด่าไอ้ฮ่านั่นเเล้วตะโกนแหกปากไปทั่วอย่างนี้ ฉันทำมันลงไปได้ไงว่ะนั่น อายชิบหายเลย ว๊าก!! หน้าฉันร้อนไปหมดเลย แล้วฉันก็เริ่มรู้สึกว่าโลกนี้มันหมุนติ้ว ๆๆ เลยง่ะ ไม่จริงน่ะ ฉันต้องไม่เป็นลมต่อหน้าผู้ชาย ไม่นะ

เเละเเล้วโลกทั้งใบก็มืดสนิท เหลือเเต่ความว่างเปล่า ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวฉันลอยขึ้นจากพื้นแล้วก็....

ตื่นขึ้นมาอีกที ฉันก็เห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องของใครคนหนึ่งซึ่งมันไม่ใช่ห้องของฉัน!!! ตายล่ะ เเล้วใครพาฉันมาที่นี่เนี่ย ฉันตรวจดูเสื้อผ้าตัวเอง เฮ่อ!! ยังอยู่ครบ ว่าแต่นี่บ้านใครหว้า

" อ้าวตื่นเเล้วหรอ " เสียงนุ่มทุ้มของคนที่ช่วยฉันนี่น่า เค้านั่งอยู่ข้างๆ ฉันเอง แต่ไม่ยักกะเห็นเลย ว่ะตอนเเรก

" อืมนี่บ้านนายหรอ " ฉันถาม พร้อม ๆ กับสำรวจห้องของเค้า ห้องนี้ดูหรูหรา เครื่องเรือนเเต่ละอย่างนั้นก็คราสสิค ๆ ทั้งนั้น เตียงก็นุ่ม ๆ แล้วที่สำคัญไอ้นี่หล่อชิบ ยิ่งดูใกล้ ๆ ยิ่งหล่อ

" ใช่บ้านฉันเองแหล่ะ ฉันชื่อไนท์ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ... " ได้ทีถามชื่อเลยนะ เเต่ไม่เป็นไรมันหล่อออก แต่ทำไมฉันไม่ค่อยพิสวาทมันเลยง่ะ

" ไรต์...คะ..ค่ะ " โอ้ยเกือบเเล้วสิ พอดีฉันมันเป็นคนหน้าตาดีอ่ะนะ เเต่นิสัยนี่สิ ไม่มีใครจะคบหรอก ปากหมาจัดไปหน่อยอ่ะนะ เเละมีนิสัยที่น่ากลัวอย่างหนึ่งคือกลัวผู้ชาย!!!

เลยไม่เคยเเตะเนื้อต้องตัวผู้ชายคนใดเลย นอกจากพ่อ เเละพี่ชาย แต่ฉันก็มาโดนไอ้ฮ่า บ้ากามนั่นจับตัว จนเป็นเเบบนี้ โรคยังงี้ใครเค้าก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตัวเองหรอก เพราะว่าตัวเองนั้นอาจจะขึ้นคานเลยก็ได้

" ทำไมเธอถึงเป็นลมไปได้ล่ะ"

"คือว่ามันเป็นโรคประจำตัว " ฉันตอบไปตามตรง

" อ๋อคงตากเเดดมากล่ะสิ " ฉันไม่อ่อนแอขนาดนั้นมั้งไอ้บ้า อ้าวด่าผู้มีน้ำใจได้ไงเนี่ย

" ฉันคงไม่ปัญญาอ่อนขนาดนั้นหรอก ฉันเป็นโรคผิวหนัง สัมผัสกับผู้ชายไม่ได้ " ความจริงเเล้วมันไม่ใช่หรอก แต่มันก็…เกือบใช่

" หน้าตาเธอนี่คุ้น ๆ นะ เป็นเพื่อนของเเอนนี่รึเปล่า " จู่ ๆ เค้าก็ถามขึ้นมา

" แอนนี่หรอ ใช่ ๆ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเเอนนี่เองเเหล่ะ มีไรว่ะ ...เอ่อ มีไรหรอค่ะ " เกือบอีกเเล้ว

" ช่วยนัดเเอนนี่ให้ฉันหน่อยได้ไหม " ได้ทีทวงบุญคุณเลยนะไอ้นี่ เเต่ฉันก็ยังทำหน้าตานิ่งเฉยเหมือนเดิม เพื่อไม่ให่นิสัยลิง ๆ หลุดออกไปได้

" ได้เลย สบายมาก แอนนี่เชื่อฉันทุกอย่างเเหล่ะ " ฉันตอบรับอย่างไม่คิดอะไร เเต่ไอ้คนที่ชื่อไนท์นี่ ทำไมมันทำตาโตอย่างงั้นล่ะ ก็บอกตกลงเเล้วไง ดูทำหน้าเด๊ะ เดียวเเม่ตบเสยเลยนี่ จะทำตาโตอย่างนี้ไปอีกนานไหม

“ เธอสัมผัสกับผู้ชายไม่ได้ใช่ม่ะ งั้นเราคงเป็นเพื่อนกันได้นะ เพราะฉันเป็นทอมไม่ใช่ผู้ชายหรอก "    เเล้วเค้าก็ยื่นมือมา ฉันจับตอบ ใช่จริง ๆ ด้วยฉันไม่เป็นอะไรเลย คบกันได้

" ฉันไนท์ เธอไรต์ เป็นเพื่อนกันเเล้วนะ " เค้ายิ้ม ฉันยิ้มตอบ ในที่สุดฉันก็มีเพื่อนอีกคนซึ่งหายากมาก ๆๆ

*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-

ไอ้ไนท์นะ ไอ้ไนท์เจอเมื่อไหร่เเกไม่รอดเเน่ หึ ๆๆๆ

---------------------

เอิ้ก ๆ จบไปเเล้วหนึ่งตอน ดีใจสุด ๆ เลยง่ะ ปิดเทอมเเล้วดีใจโครดดดๆๆ มีเวลาเเต่งนิยายเยอะขึ้นตรึม

อ๋อลืมไป ขอบใจทุก ๆ ท่านที่เเว่ะเค้าอ่านนะครับ ถ้ามาบ่อย ๆ จะดีมากเลยครับ ผมเองก็เเต่งไม่เก่งเท่า

ไหร่ ต้องขอออภัย แต่ถ้าเพื่อน ๆ คนไหนจะฝากนิยายก็มาได้น้า ไม่ว่ากัน ผมจะไปช่วยเป็นกำลังใจให้

ครับ