เรื่องรักลับๆของเราสองคน[Yoona+Jessica]feat.SNSD

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter...2"แอบหวาน"

Chapter...2 "แอบหวาน"




กระแสแฟนเซอร์วิสยังคงแรงต่อเนื่องมาจากมินิอัลบั้มที่เเล้วโดยเฉพาะคู่ยู ลสิก้า ทั้งรูป opv ต่างๆที่แฟนๆทำให้เพื่อส่งเสริมการจิ้นของ

ตัวเองยังรวมไปถึงคำพูดและการกระทำอันชวนให้คิดของทั้งคู่ที่ต่างพากันเรียก จินตนาการให้แฟนๆได้อย่างดี โมเม้นท์ต่างๆที่เกิดขึ้นในช่วงระยะ

เวลาที่ผ่านมายิ่งทำให้ความนิยมของยูลสิก้าเพิ่มมากขึ้นรวมไปถึงคู่ของแทยอน กับทิฟฟานี่ คู่นี้แทบจะไม่ต้องจินตนาการอะไรมากเพราะความเรียล

มันฉายชัดให้เห็นอยู่บ่อยๆ



"ซันนี่ทำอะไรอยู่อะ ฉันเห็นเธอเอาแต่จ้องโน๊ตบุ๊คมาเป็นนานสองนานเเล้วนะ"ซูยองที่นอนเกลือก กลิ้งอยู่บน

เตียงไปมาเงยหน้าขึ้นจากหมอนนุ่มมองเพื่อนสาวตัวเล็กที่ดูขมักเขม้นกับอะไร บางอย่างตั้งแต่ที่เธอย่างกรายเข้ามาในห้องเเล้ว ซันนี่ละสายตาจาก

จอก่อนจะกวักมือเรียกให้ซูยองเข้ามาดูด้วยกัน



"มีแต่รูปของสิก้ากับยูริทั้งนั้น ยัยสิก้าเนี่ยขยันสร้างโมเม้นท์จริงนะ"



"อืม...ใช่ๆแต่ที่แน่ๆดูรูปนี้สิ ยัยนี่กระซิบกระซาบอยู่ข้างหูเด็กยุนแท้ๆแต่ดูมือสิยังจะจับมือยูริไว้อีก "ซันนี่ชี้ให้ดูรูป

ที่เจสสิก้ากำลังกระซิบที่หูของยุนอาแต่มืออีกข้างก็จับมือของยูริดูๆแล้ว น่าจะเป็นงานคอนเสิร์ตเมื่อปีที่แล้ว และอีกหลายภาพที่ซันนี่หามาทั้งที่มียูริ

กับเจ้าหญิงแต่ภาพที่ทำให้ซันนี่กับซูยองต้องยิ้มกว้างก็คงไม่พ้นภาพของเจ สสิก้ากับยุนอา รวมทั้งแฟนแคมต่างๆที่เธออุตส่าห์ลงทุนให้เวลาเสาะหา


"ทำไมสองคนนี้ชอบไปทำอะไรที่มืดจังนะ ฉันล่ะอยากจะเอาสปอตไลท์เข้าไปส่องเหลือเกิน

อยากจะรู้จริงว่าทำอะไรอยู่"ซูยองบ่นออกมาอย่างขัดใจ


"มุมมืดเเห่งความเนียนไงซูจัง คิดดูสิสองคนนี้เนียนกันแค่ไหนขนาดเราอยู่ด้วยกันแท้ๆยังดูไม่รู้เลย"


"มันก็จริงนะยิ่งเด็กยุนด้วยเเล้วแทบจะไม่เเสดงอะไรออกมาเลย มีก็แต่ยัยสิก้านั่นเเหละที่เข้าหาเด็กก่อน

แล้วไอ้กระเเสยูลสิก้านี่มันจะมีผลกระทบอะไรกับยุนรึเปล่า"ซูยองเอ่ยถามขึ้น มาด้วยความสงสัย คงไม่ดีแน่ถ้าเห็นเเฟนตัวเอง

ไปอี๋อ๋อกับคนอื่นแบบนั้น อย่างน้อยมันก็น่าจะมีหึงมีหวงกันบ้างต่อให้ยุนอาจะเนียนแค่ไหนก็เถอะ ว่าแล้วชักอยากจะเห็นสองคนนั่นเกิดอาการ

น๊อตหลุดเพราะความหึงขึ้นมาเสียเเล้ว


"แล้ววันนี้สองคนนั่นไปไหนเเล้วล่ะ"


"สิก้าไปถ่ายแบบกับยูริแล้วก็ฟานี่ ยุนอาก็เข้าบริษัทกับแทยอน"ซันนี่เอ่ยบอกก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจตรง

หน้าจออีกครั้ง หญิงสาวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับผลงานที่เธอหามาได้ด้วยความไม่ยากลำบากซักนิด จะว่าไปแล้วต้องขอบคุณเทคโนโลยีสมัยนี้จริงที่ทำ

ให้เธอมีเรื่องสนุกๆทำไม่รู้เบื่อโดยเฉพาะเรื่องของคู่รักคู่ลับที่ใครต่อใครไม่เคยสังเกตเห็น





"โอ๊ย...เหนื่อยทำไมมันเหนื่อยเเบบนี้นะ"


"บ่นเเล้วมันจะหายมั้ยไอ้ลิงบ้า"ทิฟฟานี่หันไปแหวใส่ยูริที่ทิ้งตัวลงนั่งบน โซฟาก่อนจะทิ้งตัวนั่งตามลงไปแต่สายตา

ก็มองไปรอบๆบ้านเหมือนกำลังมองหาอะไรสักอย่าง ยูริยิ้มบางๆ


"ไม่ต้องมองหาหรอกยัยหมี แทยอนไม่อยู่ฮ่าๆๆ"ยูริหัวเราะออกมาอย่างสะใจเล็กน้อยที่เห็นเพื่อนรักทำ หน้าหงอย

เจสสิก้าที่ถือแก้วน้ำเย็นเดินเข้ามาก็ต้องหัวเราะเบาๆเมื่อทิฟฟานี่เอาหมอน อิงฟาดเข้าหน้าคมๆของยูริเสียเต็มรักทำเอาร่างสูงหงายหลังทันที ก่อน

ที่จะเดินกระเเทกส้นตามมาด้วยเสียงปิดประตูห้องที่ทำให้ซันนี่ต้องโผล่หน้าออกมาดู


"หมีไปกินรังแตนมาจากไหนอะ"ซันนี่เอ่ยถามออกมา


"ปล่อยไปซักพักเดี๋ยวก็ดีขึ้น แทกับยุนยังไม่กลับมาอีกเหรอ"เจสสิก้าเอ่ยถามเสียงราบเรียบตามปรกติแต่ซัน นี่

แอบอมยิ้มบางๆลอบมองท่าทางของเจสสิก้าไปพลาง


"ยังเลยเมื่อกี้แทเพิ่งโทรมาบอกว่าจะกลับดึกหน่อยน่ะ"เจสสิก้าพยักหน้ารับ เบาๆก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องนอน

ซันนี่มองตามร่างบางของเพื่อนจนลับตาแว๊บนึงเธอเห็นดวงตาคู่สวยที่มักจะส่ง เอ๊ฟเฟคให้พวกเธอเสมอยามที่ทำอะไรไม่ถูกใจหล่อนมันดูหมองลง

ทันทีที่เธอบอกว่าเด็กนั่นจะกลับดึกเท่านั้นเเหละ เพื่อนเธอนี่ดูออกง่ายชะมัด เหอๆแต่จะว่าไปเธอก็เพิ่งจะมาดูออกได้ไม่นานนี่เอง



...เด็กบ้า...จะกลับดึกก็น่าส่งเมสเสจมาบอกกันบ้างไม่ได้รึไง...เจสสิก้า ทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า วันนี้เกือบทั้งวันเธอต้องโพส

ท่าถ่ายแบบ ปั้นหน้าไปตามฟีลที่ตากล้องอยากจะได้ทั้งๆที่ในใจเธอเอาแต่คิดถึงเจ้าเด็ก หน้าใส ปากแดงๆ ที่ชอบโปรยยิ้มคนอื่นไปทั่วยิ่งนับวันยุนอา

ก็ยิ่งดูดีขึ้นทุกวัน จนเจสสิก้าเองก็นึกหวั่นใจไม่ใช่ไม่ไว้ใจยุนอาแต่เธอไม่ไว้ใจคนอื่นต่างหาก ยุนอาของเธอทั้งสวยทั้งน่ารักแบบนั้นใครเห็นก็ต้อง

ชอบเป็นธรรมดา นิสัยยิ่งไม่ต้องพูดถึง ....ติ๊ด...ติ๊ด... เสียงข้อความเข้าในโทรศัพท์มือถือปลุกให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์คว้ามาดูทันที




...วันนี้ยุนกลับดึกหน่อยนะค่ะ ไปถ่ายแบบมาเหนื่อยมั้ย คิดถึงพี่สิก้านะค่ะอยากกอดพี่สิก้าที่สุดเลย...รัก...ยุนอา



ใบหน้าสวยคมของเจ้าหญิงวาดยิ้มกว้างทันทีที่อ่านข้อความของคนรักจบ อาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ไม่เคยมีใครได้เห็นมากนัก หากมีใคร

ได้มาเห็นเข้าคงจะออกอาการขนลุกแบบพิลึกก็ได้ เจสสิก้าไม่รอช้านิ้วเรียวรีบพิมพ์ขอความตอบกลับไปยังอีกคน อยากจะบอกให้รู้ว่าเธอเองก็คิด

ถึงเช่นกัน อยากจะให้ยุนอากอดที่สุด คิดถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นของคนรักแค่นี้เจสสิก้าก็ยิ้มออกมาได้ ไม่มีอ้อมกอดไหนอบอุ่นเท่าอ้อมกอดของ

คนที่ชื่อ...อิมยุนอา...




...พี่ก็คิดถึงยุน รีบๆกลับมานะ อยากให้ยุนกอดมากๆเลยค่ะที่รัก ^_^ ...รักยุนค่ะ



"จะนั่งยิ้มกับโทรศัพท์ไปถึงเมื่อไหร่ยุน ได้เวลาเเล้วนะ"



"ค่าๆไปแล้วค่ะ"เสียงเรียกของรุ่นพี่ร่างเล็กทำให้ยุนอาต้องรีบเก็บโทรศัพท์ เข้ากระเป๋าตามเดิม แต่รอยยิ้มจาก

เมื่อครู่ไม่ได้จางหายไปไหนยังคงแต่งแต้มอยู่บนใบหน้าหวาน ยิ่งคิดถึงใบหน้าสวยๆแสนยั่วยวนของเจสสิก้ายิ่งทำให้ยุนอาอยากจะกลับหอเสีย เดี๋ยว

นี้แต่ก็ทำไม่ได้นึกเข่นเขี้ยวพี่สาวคนรักที่มายั่วกันได้ ...กลับหอฉันไม่ปล่อยพี่ไว้แน่...พี่สิก้าที่รัก...



"กลับมาแล้วค่า"


"คงเข้านอนกันหมดเเล้วมั้งค่ะพี่แทยอน พี่ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ"ยุนอายิ้มน้อยๆ


"อืม...พรุ่งนี้ยังมีงานตั้งแต่เช้าอีกรีบพักผ่อนล่ะยุน"


"ค่ะ"ร่างสูงรับคำก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาเพื่อพักเหนื่อย สายตามองไปยังประตูห้องที่ของเจสสิก้ากับซูยอง

ป่านนี้พี่สิก้าของเธอก็คงนอนหลับสบายไปแล้ว คุยงานกลับมาเสียดึกวันนี้ทั้งวันก็แทบจะไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกันเพราะต่างคนต่างก็มีงานที่ต้อง

รับผิดชอบหากจะเข้าไปหาตอนนี้คงไม่เหมาะนัก คงต้องรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าเท่านั้น ร่างสูงค่อยๆเอนศรีษะพิงกับพนักโซฟาเอาไว้ เปลือกตาค่อยๆ

ขยับลงมาปิดเพื่อพักสายตาสักครู่ แต่จู่ๆร่างสูงก็รู้สึกมีอะไรนุ่มๆสัมผัสที่ริมฝีปาก



"พี่สิก้า..."คนที่ยุนอาคิดว่าคงหลับไปแล้วกลับมายืนยิ้มอยู่เบื้องหน้าแถม ยังขโมยจูบเธออีก เจสสิก้าทอด

สายตาหวานเชื่อมเย้ายวนคนตรงหน้า คนที่เธอเฝ้าคิดถึงมาทั้งวัน


"พี่คิดถึงยุน"



"ยุนก็คิดถึงพี่สิก้าค่ะ"ร่างสูงดึงเจสสิก้าให้ลงมานั่งบนตักของตัวเองวาด เเขนโอบกอดเอวบางเอาไว้ ซุกใบ

หน้ากับซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำที่เจสสิก้าใช้ประจำมันช่างยั่วยวนให้ยุนอาเตลิดยิ่ง นัก ร่างสูงใช้ริมฝีปากร้อนๆสัมผัส

กับผิวขาวที่โผล่พ้นจากเสื้อยืด ลมหายใจอุ่นๆที่รินรดทำเอาหญิงสาวรู้สึกจั๊กกะจี้ มือบางผลักคนตัวสูงให้ออกห่าง



"เด็กบ้า..."ไม่ทันที่เจสสิก้าจะได้เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาอีกก็ถูกริมฝีปาก ร้อนๆของยุนอาประกบเอาไว้แนบ

สนิทสัมผัสที่เต็มไปด้วยความโหยหา ไม่นานนักเจสสิก้าก็จูบตอบอีกคนอย่างเร่าร้อนด้วยอารมณ์ไม่ต่างกันนัก มิอแข็งเเรงของยุนอาค่อยๆลุกล้ำ

เข้าไปข้างใต้เสื้อของเจสสิก้า ก่อนจะยกตัวของหญิงสาวให้หันหน้าเข้าหามือเรียวก็จัดการปลดตะขอเสื้อชั้นใน


"ขอนะค่ะ"ยุนอาไม่รีรอให้หญิงสาวเอื้อนเอ่ยบอกถือวิสาสะเลิกเสื้อยือสีฟ้าสดใสขึ้นไปอยู่ที่ต้นคอพร้อมกับ

ชั้นในสีหวานที่ตะขอถูกปลดไปก่อนหน้าขึ้นไปด้วยกัน เผยให้เก็นผิวขาวนวลเนียนแม้ยามนี้ทั้งบ้านจะมืดมิดไร้เเสงใดใดใบหน้าหวาน ซุกหน้าลงไป

กับหน้าอกอวบอิ่มทั้งลิ้นทั้งปากดูดเม้มให้ร่างบางสั่นสะท้าน


"อื้อ..ฮึก..."เสียงครวญครางที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากสวยก่อนที่มือบางจะ ยกขึ้นมาปิดปากตัวเอง

เอาไว้ ยังดีที่เจสสิก้ายังพอมีสติอยู่บ้างไม่อย่างนั้นเพื่อนเธอคงได้ยินเสียงอัน ไม่พึงประสงค์แน่ ยุนอายังไม่หยุดลุกล้ำเเค่นั้นมือข้างที่ว่างก็เลื่อนเข้า

ไปในกางเกงขาสั้นของเจสสิก้าผ่านเนื้อผ้าบางเบาที่เป็นปราการสุดท้าย ความชุ่มชื่นที่นิ้วเรียวสัมผัสได้ทำเอาร่างสูงเผยยิ้มน้อยๆมองคนสวยที่ กำลัง

เคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัส ร่างบางสั่นสะท้านทันที่นิ้วเรียวของยุนอาสัมผัสกับจุดอ่อนไหว


"จะทำอะไรก็ทำสิค่ะ พี่ไม่ไหวเเล้วนะ...ยุน"เจสสิก้าเอ่ยบอกอย่างยากลำบาก สีหน้าหมดความอดทนเมื่อ

คนรักยังคงอยู่เฉยๆไม่ยอมเข้าไป ยุนอาหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากสวย


"ฮึก...."


"โอ๊ย..."ทันทีที่นิ้วเรียวของยุนอาเเทรกผ่านช่องทางเปียกชื้น เจสสิก้าก็ฝังเขี้ยวลงกับไหล่ของร่างสูงระบาย

อารมณ์พลุ่งพล่านที่ยุนอามอบให้ แม้ยุนอาจะเจ็บแต่ก็ยอมทน นิ้วเรียวยังคงมอบสัมผัสอันร้อนเเรงให้ยิ่งแรงเท่าไหร่เจสสิก้าก็ยิ่งกัดลง ลึกมากขึ้นจน

ยุนอารู้สึกชาไปหมด นิ้วเรียวกระแทกทั้งเร็วทั้งแรงเร่งให้ร่างบางอยากจะกรีดร้องออกมาด้วยอารมณ์ที่ถูกปลดปล่อย


"อุ๊บ...อืม.."ไม่ทันที่จะได้กรีดร้องริมฝีปากสวยก็ถูกยุนอาปิดเอาไว้พร้อม กับเเรงบีบรัดที่นิ้วก่อนจะเริ่ม

คลายออกน้ำใสๆที่ออกมาพร้อมกับอารมณ์ร้อนเเรงที่ปลดปล่อยออกมา ร่างบางซบหน้าลงกับไหล่ด้วยความอ่อนแรง


ยุนอาอมยิ้มมองคนรักที่หมดแรงพลางจูบลงที่เรือนผมสีทองเปียกชื้นไปด้วย เหงื่อจากกิจกรรมเรียกความคิดถึงเมื่อครู่ พลางจัดแจงเสื้อผ้า

ของเจสสิก้าให้เรียบร้อย หญิงสาวผงกศรีษะขึ้นส่งยิ้มหวานให้ร่างสูงก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจรีบรั้ง คอเสื้อของยุนอาออกดุเมื่อนึกได้ว่าตัวเอง

เผลอระบายอารมณ์ลงกับไหล่ของยุนอา


"ยุนไม่เป็นอะไรหรอกค่ะพี่สิก้า"ยุนอายิ้มบางๆอย่างปลอบใจเมื่อเห็นเจสสิก้า เบะหน้าจะร้องไห้


"ไม่เป็นยังไงพี่กัดยุนจนเลือดออกเลย พี่มันแย่จริงๆ"


"ยุนให้พี่สิก้ากัดทั้งตัวก็ได้ค่ะ แค่นี้เล็กน้อย...ดึกแล้วไปนอนนะค่ะ"เจสสิก้าเขินจนอายม้วนกับคำพูดของ

คนอ่อนวัยกว่า ความเร่าร้อนเมื่อครู่ไม่ได้จางหายไปเสียทีเดียวทุกสัมผัสของยุนอามันฝัง อยู่ในความรู้สึกของเจสสิก้าตลอดเวลา


"อุ้มเข้าไปหน่อยนะค่ะ พี่ไม่มีแรงเลย"เจสสิก้าส่งเสียงออดอ้อนคนรักพลางซุกหน้าลงกับหน้าอก หน้าคลอ

เคลียราวกับลูกแมวตัวน้อยๆยุนอายิ้มอย่างอ่อนโยน ตอนนี้เจสสิก้าน่ารักจริงๆ น่ารักจนเขาไม่อาจจะขัดใจหญิงสาวได้ยุนอาช้อนร่างบางขึ้นมาไว้ใน

วงแขนก่อนจะอุ้มเดินไปยังห้องนอนของเจสสิก้า แม้จะกลัวเพื่อนร่วมห้องอย่างซูยองตื่นมาเห็นแต่ยุนอาก้พร้อมเสี่ยง


"ฝันดีนะค่ะที่รักของยุน"ร่างสูงกระซิบเเผ่วเบาและอ่อนโยนที่ข้างหูของเจสสิ ก้า ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผาก

มองจนหญิงสาวหลับตาลงไป ยุนอาจึงค่อยๆย่องออกจากห้องไป ซูยองที่ยุนอากับเจสสิก้าคิดว่าหลับไปแล้วนอนลืมตาโพลงในความมืดภาพทุกอย่าง

ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไหนเลยจะเล็ดลอดสายตาของเธอไปได้


"หึหึ...แบบนี้มันต้องเเฉ ฮ่าๆ"ซูยองหัวเราะออกมาเบาๆความจริงเเล้วเธอแทบจะอดใจไม่ไหวเข้าไปลาก

ซันนี่ออกมารับรู้ด้วยอีกคนแต่ก็ต้องหยุดความคิดนั้นไว้ อีกไม่นานก็จะเช้าแล้ว ...ท่องไว้อีกไม่นานก็เช้า...ก่อนจะข่มตาให้นอนหลับ



เช้าวันใหม่ที่เหล่าสาวๆต้องตื่นขึ้นมาเพื่อทำภารกิจของตัวเอง แทยอนกับฮโยยอนยังคงทำหน้าที่ตามเดิมในห้องครัวพร้อมกับปากเปียก

ปากแฉะให้บรรดาคนที่เหลืออาบน้ำจะมีก็แต่อีกคนที่ยังนอนหลับอยู่เช่นเคย แทยอนหันไปมองยุนอาสลับกับประตูห้องของเจสสิก้าโดยที่ไม่ต้อง

บอกยุนอาลุกขึ้นเดินไปยังห้องนั้นทันที หน้าที่ปลุกเจสสิก้ากลายเป็นหน้าที่ประจำไปแล้วสำหรับยุนอา



"ซันซันว่ายุนมันจะปลุกยัยน้ำแข็งนั่นแบบไหน"


"เร่าร้อนมั้งซูจัง ฮ่าๆๆ"เพื่อนรักสองคนหัวเราะออกมาพร้อมกันกับเรื่องในมุ้งของคู่ยุนสิก้า ยูริที่นั่งอยู่ใกล้ก็

อยากจะมีส่วนร่วมด้วยแต่ซูยองรีบกันท่าทันที เรื่องนี้มันเกี่ยวพันไปถึงยูริด้วยเพราะฉะนั้นงานนี้ลูกลิงทั้งสองจึงขอ ทรยศลูกพี่ชั่วคราว ยูริที่โดนกันท่า

ก้หันไปออเซาะเรียกความเห็นใจจากน้องเล็กที่นั่งดูการืตุนอยู่อย่างสนุกสนาน


"น้องซอค่ะ...ดูสิสองคนนั่นไม่ให้พี่เล่นด้วยอะ"


"โอ๋ๆไม่เป็นไรนะค่ะพี่ยูล"ซอฮยอนลูบแก้มของคนผิวคล้ำเบาๆก่อนจะกันกลับไป สนใจการ์ตูนต่อ ยูริจึงถือ

วิสาสะล้มตัวลงนอนบนตักของน้องเล็กทันทีซึ่งซอฮยอนก้ไม่ว่าอะไรทำเอายูริ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างชอบใจ ทิฟฟานี่ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องเห็น

เข้าก็รู้สึกหมั่นไส้ยูริขึ้นมากำลังจะคว้าหมอนฟาดใส่เพื่อนแต่พอเห็นสายตา ของลีดเดอร์มือบางก็วางหมอนลงที่เดิมหันมาส่งยิ้มหวานให้ทันที


"ไปทานข้าวกันเถอะเดี๋ยวยังมีงานต้องไปทำอีก"พอจบคำพูดของลีดเดอร์ร่างเล็ก ทุกคนก็ไปรวมตัวกันที่โต๊ะ

อาหารจะขาดก็เพียงเจ้าหญิงน้ำแข็งที่เพิ่งจะตื่นนอน ทุกคนจึงลงมือรับประทานอาหารกัน


"เมื่อกี้เห็นมั้ย สิก้าดูเพลียๆไงไม่รู้สิ"ซันนี่เอ่ยขึ้นเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน


"หรือมันมีอะไรมากกว่าที่เด็กยุนมาส่งที่ห้องอะ"


"เหอๆพูดอะไรของเธอน่ะซูจัง อย่าพูดให้คิดสิ"


"สองคนนั่นก็กระซิบกระซาบกันอยู่ได้ รีบๆทานเข้าไปเดี๋ยวจะไปกันเเล้ว"แทยอนหันไปดุสองเพื่อนซี้ก็เลยโดน

สองประสานส่งค้อนให้วงใหญ่ แทยอนได้แต่ส่ายหน้าเบาพอหันไปก้เหนน้องรองของวงกำลังง่วนอยู่ในห้องครัวหลังจากทานเสร็จแล้ว


"ทำอะไรเหรอยุน"


"ทำเเซนวิชให้พี่สิก้าไปทานบนรถค่ะ"ยุนอาหันมายิ้มให้ก่อนจะตั้งใจทำต่อไป ทุกคนเองก็เห็นว่ามันเรื่องปรกติ

เป็นแบบนี้มาตั้วงนานเเล้วที่จะเห็นเจ้าน้องรองดูแลเอาใจใส่เจสสิก้าและทุกคนในวงมาเสมอเว้นแต่วันนี่กับซูยองเท่านั้น


"หลงนึกไปนานว่าเเค่พี่น้องที่แท้ก็ทำให้สุดที่รักนี่เอง"


"นั่นสิทำไมเราถึงไม่สังเกตว่าเด็กยุนมันดูเอาใจใส่สิก้าเป้นพิเศษเนอะ ว่าแต่แผนของเรา

จะเปิดโปลคู่นี้เมื่อไหร่ดีล่ะ"ซูยองหันไปถามเพื่อนรักทันทีเพราะซันนี่ยัง ไม่ยอมลงมือทำอะไรนอกจากตามติดชีวิตยุนสิก้าราวกับ

เป็นรายการเรียลลิตี้ยังไงยังงั้น


"เอาน่าอีกไม่นานนี้หรอกปล่อยให้ทั้งคู่แอบหวานเเบบนี้ไปก่อน แอบดูมันสนุกดีอีกอย่างเเกล้ง

สิก้าแบบนี้สนุกออก คิดดูสิถ้าเราสองคนไปอี๋อ๋อเด็กยุนยั่วให้ยัยสิก้าหึงจะสนุกแค่ไหน"ซันนี่ ยิ้มอย่างชั่วร้ายโดยมีซูยองที่คิดตาม

ก่อนจะหันมาแปะมือกันอย่างชอบใจ แม้จะเสี่ยงตายกับการโดนสิก้าเอ๊ฟเฟคแต่เรื่องสนุกแบบนี้มีหรือจะพลาด



"พี่ยูลค่ะ...พี่ว่าพี่ซันนี่กับพี่ซูยองเค้าทำงานเยอะไปจนเพี้ยนรึเปล่า ค่ะ"


"ทำไมเหรอน้องซอพี่ก็เห็นสองคนนั่นปรกติดี"



"ไม่รู้สิค่ะ ช่วงนี้พี่สองคนเค้าดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ค่ะ"ซอฮยอนบอกพลางทำหน้าหวาดเพราะ บางทีก็เเอบเห็น

ซันนี่กับซูยองหัวเราะราวกับวางเเผนชั่วร้ายอะไรเอาไว้จนซอฮยอนไม่กล้าจะ เข้าใกล้ ยุริรีบฉวยโอกาสเมื่อเห็นน้องรักดูหวาดกลัวจึงโน้มร่างบางมา

โอบเอาไว้อย่างปลอบประโลม


"โอ๊ย...ใครตีฟะ"ยูริโวยวายออกมาทันทีที่โดนฝ่ามือใครบางคนฟาดลงมาเต็มที่ หลังของตัวเอง แต่ก็ต้องชะงัก

เมื่อเจอสายตาเย็นเฉียบของเจ้าหญิง คนผิวคล้ำได้แต่ยิ้มเจื่อนไม่กล้าหืออะไรอีก ใครจะกล้าไปมีเรื่องกับเธอกันยายน้ำเเข็งฉันไม่ใฃ่กวางที่จะไป

ต่อกรกับเจ้าหญิงน้ำแข็งได้


"พี่สิก้าค่ะ แซนวิชกับนมเอาไว้ทานบนรถค่ะ อ่อพี่ยุลน้องซอไปขึ้นรถได้แล้วค่ะ

พี่แทตีหน้ายักษ์รออยู่"ยุนอาบอกยิ้มๆก่อนจะเดินไปกับซอฮยอน ยุนอาหันมายิ้มให้เจสสิก้าที่ยังหน้างอแอบเคืองที่ยูริแอบ

อี๋อ๋อกับน้องสาวของเธอ ยุนอาลูบต้นเเขนคนรักเบาๆให้ใจเย็นรู้ดีว่าเจสสิก้านั้นเอ็นดูซอฮยอนแค่ไหน


"นี่ถ้าพี่ไม่บอกนะยุนคิดว่าพี่น่ะหึงพี่ยูลเสียอีก"


"ใครจะไปหึงลิงกัน พี่มีแต่กวางตัวเดียวเท่านั้นเหละไปกันเถอะเดี๋ยวแทจะบ่นเอา"


"ค่าๆ"...ใครจะไปกล้าบ่นพี่กันพี่สิก้า...ขนาดพี่แทยอนเป็นลีดเดอร์เจอสายตา พี่เข้าหนอ่ยก้หงอกลายเป็นลุก

แมวไปเลย เฮ้อ...นี่แฟนเราเค้าเป็นเจ้าแม่รึไงกันนะ...


"เหมออะไรยุนรีบไปเร็ว..."ยุนอายิ้มหวานก่อนจะเดินตามร่างบางออกไป โดยไม่รู้ว่าความวุ่นวายมันกำลัง

จะก่อตัวขึ้นด้วยฝีมือของคนไม่ใกล้ไม่ไกลนี่เอง งานนี้คงต้องมีใครบางคนยอมสังเวยชีวิตเข้าเสี่ยงกับเอ๊ฟเฟคของเจ้าหญิงแน่ๆ แต่ถ้าหากว่ามัน

สนุกก็น่าเสี่ยงใช่มั้ยล่ะ...